Następujące państwa stały się jego stronami, składając dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia w niżej podanych datach:

Norwegia 1 lipca 1970 r.

Luksemburg 10 września 1970 r.

Cypr 12 listopada 1970 r.

Zjednoczone Królestwo

Wielkiej Brytanii

i Irlandii Północnej 24 lutego 1971 r.

Belgia 16 marca 1971 r.

Malta 30 kwietnia 1971 r.

Irlandia 9 listopada 1971 r.

Szwecja 20 grudnia 1971 r.

Holandia 28 stycznia 1972 r.

Szwajcaria 28 listopada 1974 r.

Niemcy 3 kwietnia 1978 r.

Włochy 6 stycznia 1981 r.

Austria 17 lipca 1981 r.

Portugalia 23 lipca 1981 r.

Liechtenstein 26 stycznia 1984 r.

Francja 27 lutego 1984 r.

Dania 7 marca 1984 r.

San Marino 22 marca 1989 r.

Hiszpania 23 czerwca 1989 r.

Finlandia 27 lutego 1991 r.

Słowenia 27 maja 1994 r.

Węgry 12 stycznia 1996 r.

Republika Czeska 27 marca 1996 r.

BUŁGARIA

Oświadczenie z dnia 29 września 1994 r., złożone przez Stałego Przedstawiciela Sekretarzowi Generalnemu podczas składania podpisu dnia 3 października 1994 r. (tekst oryginalny w języku angielskim)

Republika Bułgarii oświadcza, że postanowienia artykułu 4 ustęp 2a będą miały zastosowania do jej obywateli.

FRANCJA

Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 27 lutego 1984 r. (tekst oryginalny w języku francuskim)

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC

Zastrzeżenia i oświadczenie z dnia 3 kwietnia 1978 r. przekazane przez Stałego Przedstawiciela tego samego dnia Sekretarzowi Generalnemu podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego (tekst oryginalny w języku angielskim)

Zastrzeżenia:

Podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego Stały Przedstawiciel oświadcza, iż rząd RFN składa następujące zastrzeżenia po porozumienia:

Oświadczenie

Niniejsze porozumienie będzie również miało zastosowanie do terytorium Berlina, wywołując skutki od dnia wejścia w życie dla RFN.

WŁOCHY

Oświadczenie z dnia 17 grudnia 1980 r., złożone przez Stałego Przedstawiciela Włoch Sekretarzowi Generalnemu podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 6 stycznia 1981 r. (tekst oryginalny w języku francuskim)

Postanowienie artykułu 4 ustęp 2a porozumienia nie ma zastosowania do obywateli włoskich.

HOLANDIA

Oświadczenie zawarte w dokumencie przyjęcia, złożonym 28 stycznia 1972 r. (tekst oryginalny w języku francuskim)

Rząd Królestwa Holandii przyjmuje w całości postanowienia wymienionego porozumienia w odniesieniu do Królestwa w Europie oraz Surinamu i Antyli Holenderskich.

Oświadczenie z dnia 24 grudnia 1985 r. złożone przez Stałego Przedstawiciela Holandii, zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym dnia 3 stycznia 1986 r. (tekst oryginalny w języku angielskim)

Wyspa Aruba, która w chwili obecnej nadal stanowi cześć Antyli Holenderskich, uzyska autonomię wewnętrzną jako kraj wchodzący w skład Królestwa Holandii z dniem 1 stycznia 1986 r. W związku z tym począwszy od tej daty w skład Królestwa nie będą wchodzić dwa kraje, tj. Holandia (Królestwo w Europie) i Antyle Holenderskie (położone w regionie Karaibów), lecz trzy, tj. dwa wyżej wymienione i Aruba.

W związku z tym, że zmiany, jakie zajdą w dniu 1 stycznia 1986 r., dotyczą jedynie wewnętrznych stosunków konstytucyjnych w Królestwie Holandii i Królestwo jako takie pozostaje podmiotem prawa międzynarodowego, z którym są zawierane umowy, wspomniane zmiany nie będą wywierały skutków w zakresie prawa międzynarodowego w stosunku do umów zawartych przez Królestwo i które mają już zastosowanie wobec Antyli Holenderskich, w tym Aruby. Umowy te pozostaną w mocy w stosunku do Aruby w jej nowym charakterze jako kraju wchodzącego w skład Królestwa. Dlatego też w stosunku do Królestwa Holandii umowy te od dnia 1 stycznia 1986 r. będą miały zastosowanie do Antyli Holenderskich (bez Aruby) i do Aruby.

W rezultacie, odnośnie do Królestwa Holandii wymienione w załączniku umowy, których stroną jest Królestwo Holandii i które mają zastosowanie do Antyli Holenderskich, począwszy od dnia 1 stycznia 1986 r. będą miały zastosowanie do Antyli Holenderskich i Aruby.

Lista umów, których dotyczy oświadczenie

67. Porozumienie europejskie w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.

HISZPANIA

Oświadczenie z dnia 26 czerwca 1987 r., złożone przez Stałego Przedstawiciela Hiszpanii, zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym dnia 30 czerwca 1987 r. i odnowione podczas składania dokumentu ratyfikacyjnego dnia 23 czerwca 1989 r. (tekst oryginalny w językach francuskim i hiszpańskim)

Królestwo Hiszpanii oświadcza, iż postanowienia artykułu 4 ustęp 2 nie mają zastosowania do jej obywateli.

SZWAJCARIA

Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 28 listopada 1974 r. (tekst oryginalny w języku francuskim)

Szwajcarska Rada Federalna oświadcza, iż postanowienia artykułu 4 ustęp 2a porozumienia nie będą miały zastosowania do obywateli szwajcarskich oskarżonych lub skazanych w Szwajcarii za ciężkie przestępstwa przeciwko państwu, obronie narodowej lub potencjałowi obronnemu państwa.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ

Oświadczenie z dnia 19 października 1971 r. złożone przez Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa, zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym dnia 20 października 1971 r. (tekst oryginalny w języku angielskim)

Zgodnie z artykułem 9 ustęp 2 Porozumienia europejskiego w sprawie osób uczestniczących w postępowaniu przed Europejską Komisją oraz Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, mam zaszczyt oświadczyć w imieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, że na podstawie niniejszej notyfikacji postanowienia tego porozumienia będą miały zastosowanie do następujących terytoriów: Jersey, Guernsey i Wyspy Man.

REPUBLIKA CZESKA

Oświadczenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym złożonym 27 marca 1996 r. (tekst oryginalny w języku angielskim)

Postanowienia artykułu 4 ustęp 2a nie mają zastosowania do obywateli Republiki Czeskiej.