Stopnie specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny".

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 5 marca 1997 r.
w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny". *

Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje:
§  1.
1.
Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej dla pracowników socjalnych:
1)
I stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu uzupełnienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników socjalnych,
2)
II stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu pogłębienie wiedzy i doskonalenie umiejętności pracy z wybranymi grupami klientów pomocy społecznej.
2.
O stopnie specjalizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "specjalizacjami", mogą ubiegać się czynni zawodowo pracownicy socjalni.
§  2.
1.
Dla specjalizacji zawodowej I stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się minimum programowe, zawierające następujące moduły:
1)
umiejętności interpersonalne w pracy socjalnej - 40 godzin,
2)
wybrane zagadnienia z zakresu prawa rodzinnego, karnego penitencjarnego, administracyjnego, pracy, zabezpieczenia społecznego oraz systemu prawnego pomocy społecznej - 40 godzin,
3)
doskonalenie metod i technik pracy socjalnej:
a)
z jednostką,
b)
z rodziną,
c)
z grupą,
d)
ze środowiskiem lokalnym

- po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-d),

4)
etyka pracy socjalnej - 16 godzin,
5)
metody oraz techniki tworzenia i oceny programów pomocy społecznej - 24 godziny,
6)
metody oraz techniki oceny w pracy socjalnej - 16 godzin,
7)
metody oraz techniki pracy w pomocy instytucjonalnej - 24 godziny.
2.
Dla specjalizacji zawodowej II stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się minimum programowe, zawierające następujące moduły:
1)
nadzór i zarządzanie w pracy socjalnej - 40 godzin,
2)
prawa człowieka a pomoc społeczna - 40 godzin,
3)
praca socjalna z osobami:
a)
chorymi psychicznie,
b)
niepełnosprawnymi,
c)
z upośledzeniem umysłowym,
d)
uzależnionymi od alkoholu,
e)
uzależnionymi od narkotyków,
f)
opuszczającymi zakłady karne,
g)
bezrobotnymi,
h)
bezdomnymi,
i)
starymi,
j)
kulturowo zaniedbanymi

- oraz z rodzinami osób wymienionych pod lit. a)-j)

- po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-j),

4)
praca socjalna:
a)
z dziećmi zaniedbanymi i z ich rodzinami - 40 godzin,
b)
z ofiarami przemocy w rodzinie - 40 godzin,
5)
praca socjalna z uchodźcami i imigrantami - 40 godzin,
6)
praca socjalna w pomocy instytucjonalnej - 40 godzin.
3.
Realizacja zajęć określonych modułami wymienionymi w ust. 1 i 2 powinna uwzględniać metodę warsztatów i ćwiczeń w proporcji 40-50% w odniesieniu do zajęć teoretycznych przeznaczonych na prowadzenie każdego modułu.
§  3.
1.
Do uzyskania specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga się:
1)
co najmniej trzyletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej,
2)
złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu specjalizacji I stopnia.
2.
Do uzyskania specjalizacji zawodowej II stopnia wymaga się:
1)
co najmniej pięcioletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej,
2)
posiadania specjalizacji zawodowej I stopnia,
3)
złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu specjalizacji II stopnia.
3.
Uzyskanie specjalizacji zawodowej potwierdza się dyplomem według wzorów stanowiących załączniki do rozporządzenia.
§  4.
1.
Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga:
1)
zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 1, w wymiarze łącznie co najmniej 200 godzin,
2)
przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do ubiegania się o specjalizację I stopnia.
2.
Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji II stopnia wymaga:
1)
zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 2, w wymiarze łącznie co najmniej 200 godzin,
2)
przedłożenia dyplomu nadania specjalizacji zawodowej I stopnia,
3)
przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do ubiegania się o specjalizację II stopnia.
3.
Zaświadczenie ukończenia szkolenia specjalizującego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 3, powinno zawierać:
1)
nazwę oraz siedzibę placówki, która przeprowadziła szkolenie,
2)
wykaz zaliczonych przez słuchacza modułów oraz liczbę godzin przypadających na realizację poszczególnych modułów.
4.
Egzamin na specjalizację I stopnia odbywa się przed regionalną komisją egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 1.
5.
Egzamin na specjalizację II stopnia odbywa się przed Centralną Komisją Egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 2.
§  5.
1.
Szkolenia w zakresie specjalizacji w zawodzie mogą prowadzić jednostki, które uzyskają zgodę Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz zostaną wpisane do prowadzonego w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej rejestru placówek posiadających uprawnienia do szkolenia w zakresie specjalizacji.
2.
Wystąpienie o zgodę, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1)
nazwę i określenie typu placówki zamierzającej organizować szkolenie, ze wskazaniem przygotowania tej placówki do szkolenia teoretycznego i praktycznego pracowników socjalnych,
2)
wskazanie siedziby placówki i miejsca lub miejsc prowadzenia szkoleń,
3)
szczegółowe programy szkolenia, które placówka może realizować, z uwzględnieniem tematyki ćwiczeń i warsztatów,
4)
wykaz wykładowców, którzy będą realizować szkolenie, z określeniem ich kwalifikacji oraz doświadczenia zawodowego.
3.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wymaganego poziomu merytorycznego szkoleń Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokonuje skreślenia placówki z rejestru, o którym mowa w ust. 1.
§  6.
Postępowanie w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej prowadzą:
1)
regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych,
2)
Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Pracowników Socjalnych,

o których mowa w § 7.

§  7.
1.
Powołuje się Centralną Komisję Egzaminacyjną do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej, zwaną dalej "Komisją Centralną", w liczbie 10 osób, spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej i praktyków pracy socjalnej. Komisja Centralna działa przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej.
2.
Przewodniczący Komisji Centralnej powołuje przewodniczących regionalnych komisji egzaminacyjnych do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych, zwanych dalej "komisjami regionalnymi".
3.
Przewodniczący komisji regionalnej proponuje i przedstawia do akceptacji przewodniczącego Komisji Centralnej kandydatury pozostałych członków komisji regionalnej, wytypowanych spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej oraz praktyków pracy socjalnej, działających w danym regionie.
4. 1
Komisje regionalne działają przy publicznych policealnych szkołach pracowników służb społecznych, prowadzących szkolenie z zakresu specjalizacji I i II stopnia, oraz przy urzędzie marszałkowskim lub przy regionalnym ośrodku polityki społecznej.
§  8.
1.
Do zadań komisji regionalnych należy:
1)
przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o I stopień specjalizacji zawodowej,
2)
nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej,
3)
opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia specjalizacji zawodowej dla Komisji Centralnej oraz dla Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
2.
Do zadań Komisji Centralnej należy:
1)
przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji zawodowej,
2)
nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej,
3)
kontrolowanie pracy komisji regionalnych,
4)
przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacji dotyczących realizacji rozporządzenia,
5)
opiniowanie spraw spornych dotyczących pracy komisji regionalnych.
§  9.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

DYPLOM

(pominięty)

ZAŁĄCZNIK Nr  2

DYPLOM

(pominięty)
* Z dniem 28 lipca 2001 r. rozporządzenie traci moc w części sprzecznej z ustawą z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U.98.64.414) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych ustaw (Dz.U.01.72.748).
1 § 7 ust. 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 marca 1999 r. (Dz.U.99.25.224) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1999 r.

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024