Specyfikacje, kryteria czystości, wymagania dotyczące pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA1)
z dnia 23 grudnia 2002 r.
w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń

Na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
§  1.
Specyfikacje i kryteria czystości dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych i poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§  2.
Wymagania dotyczące pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§  3.
Do dozwolonych substancji dodatkowych oraz substancji pomagających w przetwarzaniu, dla których nie określono wymagań w niniejszym rozporządzeniu, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 4a ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia.
§  4.
1.
Określone w niniejszym rozporządzeniu wymagania dotyczące metali ciężkich: arsenu, ołowiu, rtęci, kadmu, cynku oraz metali ciężkich wyrażonych jako ołów stosuje się z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
2.
Do metali ciężkich, o których mowa w ust.1, do dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej stosuje się przepisy o maksymalnych poziomach zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych, które mogą znajdować się w żywności, składnikach żywności, dozwolonych substancjach dodatkowych, substancjach pomagających w przetwarzaniu albo na powierzchni żywności.
§  5.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
______

1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833).

2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362 oraz z 2003 r. Nr 52, poz. 450.

(Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

SPECYFIKACJE, KRYTERIA CZYSTOŚCI, WYMAGANIA DOTYCZĄCE POBIERANIA PRÓBEK I METODY ANALITYCZNE STOSOWANE W TRAKCIE URZĘDOWEJ KONTROLI ŻYWNOŚCI

SPIS TREŚCI

Załącznik nr 1 Specyfikacje i kryteria czystości dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu

Załącznik nr 2 Wymagania dotyczące pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieszczeń

Załącznik Nr  1

  1

SPECYFIKACJE I KRYTERIA CZYSTOŚCI DLA POSZCZEGÓLNYCH DOZWOLONYCH SUBSTANCJI DODATKOWYCH I POSZCZEGÓLNYCH SUBSTANCJI POMAGAJĄCYCH W PRZETWARZANIU

CZĘŚĆ  I

Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji słodzących

1.

E 420 (i) - SORBITOL

Nazwy synonimowe D-glucitol, D-sorbitol
Definicja
Nazwa chemiczna D-glucitol
Numer wg Europejskiego

Spisu Substancji Chemicznych

200-061-5
Numer "E" E 420(i)
Wzór chemiczny C6H14O6
Masa cząsteczkowa 182,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 97% glucitoli ogółem i nie mniej niż 91% D-sorbitolu w suchej masie. Glicitole są składnikami o wzorze strukturalnym CH2OH-(CHOH) n-CH2OH, gdzie "n" jest liczbą całkowitą
Opis Biały higroskopijny proszek, krystaliczny proszek, płatki albo granulki o słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Od 88 °C do 102 °C
C. Sorbitolowa pochodna

monobenzylidenu

Do 5 g próbki dodać 7 ml metanolu, 1 ml benzaldehydu i 1 ml kwasu chlorowodorowego. Mieszać i wytrząsać w wytrząsarce mechanicznej do pojawienia się kryształów. Przesączyć przy użyciu pompy ssącej, rozpuścić kryształy w 20 ml wrzącej wody zawierającej 1 g wodorowęglanu sodu, przesączyć gorący roztwór. Schłodzony przesącz odsączyć przy pomocy pompy ssącej, przemyć przy użyciu 5 ml roztworu metanolu w wodzie (1:2) i wysuszyć na powietrzu. Otrzymane w ten sposób kryształy topią się w temperaturze od 173 °C do 179 °C
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 1% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Cukry ogółem Nie więcej niż 1% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę

2.

E 420 (ii) - SYROP SORBITOLOWY

Nazwy synonimowe Syrop D-glucitolowy
Definicja
Nazwa chemiczna Syrop sorbitolowy otrzymany w wyniku uwodornienia syropu glukozowego, składa się z D-sorbitolu, D-mannitolu i uwodornionych sacharydów. Ta część produktu, która nie jest D-sorbitolem, składa się głównie z uwodornionych oligosacharydów otrzymanych przez uwodornienie syropu glukozowego użytego jako surowiec (w tym przypadku syrop nie jest krystalizujący) lub mannitolu. Mogą być obecne niewielkie ilości glicytoli, gdzie n ≤ 4. Glicitole są związkami o wzorze strukturalnym CH2OH-(CHOH)n-CH2OH, gdzie "n" jest liczbą całkowitą
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 270-337-8
Numer "E" E 420(ii)
Analiza Zawiera nie mniej niż 69% części stałych ogółem i nie mniej niż 50% D-sorbitolu w bezwodnej masie
Opis Klarowny, bezbarwny roztwór wodny o słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Miesza się z wodą, glicerolem i propan-1,2-diolem
B. Sorbitolowa pochodna

monobenzylidenu

Do 5 g próbki dodać 7 ml metanolu, 1 ml benzaldehydu i 1 ml kwasu chlorowodorowego. Mieszać i wytrząsać w wytrząsarce mechanicznej do pojawienia się kryształów. Przesączyć przy użyciu pompy ssącej, rozpuścić kryształy w 20 ml wrzącej wody zawierającej 1 g wodorowęglanu
sodu, przesączyć gorący roztwór. Schłodzony przesącz odsączyć przy pomocy pompy ssącej, przemyć przy użyciu 5 ml roztworu metanolu w wodzie (1:2) i wysuszyć na powietrzu. Otrzymane w ten sposób kryształy topią się w temperaturze od 173 do 179 °C
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 31% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę

3.

E 421 - MANNITOL

1) Mannitol
Nazwy synonimowe D-mannitol
Definicja Mannitol jest produkowany przez katalityczne uwodornienie roztworów zawierających glukozę i/albo fruktozę
Nazwa chemiczna D-mannitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-711-8
Wzór chemiczny C6H14O6
Masa cząsteczkowa 182,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 96% D-mannitolu i nie więcej niż 102% w suchej masie
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu, praktycznie nierozpuszczalny w eterze
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 164 °C a 169 °C
C. Chromatografia cienkowarstwowa Wynik pozytywny
D. Skręcalność właściwa (α)D20 : + 23° do + 25° (roztwór boranu)
E. pH Pomiędzy 5,0 a 8,0

Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10% w/v roztworu próbki, następnie zmierzyć pH

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,3% (105 °C, 4 godziny)
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% (jako glukoza)
Cukry ogółem Nie więcej niż 1% (jako glukoza)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Chlorki Nie więcej niż 70 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

2) Mannitol otrzymywany w wyniku fermentacji

Nazwy synonimowe D-mannitol
Definicja Otrzymywany w wyniku przerywanej fermentacji standardowego szczepu drożdży Zygosaccharomyces Rouxii w warunkach tlenowych
Nazwa chemiczna D-mannitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 200-711-8
Wzór chemiczny C6H14O6
Masa cząsteczkowa 182,2
Analiza Nie mniej niż 99% w suchej masie
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu, praktycznie nierozpuszczalny w eterze
B. Zakres temperatur topnienia Pomiędzy 164 °C a 169 °C
C. Chromatografia cienkowarstwowa Wynik pozytywny
D. Skręcalność właściwa (α)D20 : + 23° do + 25° (roztwór boranu)
E. pH Pomiędzy 5,0 a 8,0

Dodać 0,5 ml nasyconego roztworu chlorku potasu do 10 ml 10% w/v roztworu próbki, następnie zmierzyć pH

Czystość
Arabitol Nie więcej niż 0,3%
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,3% (105 °C, 4 godziny)
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% (jako glukoza)
Cukry ogółem Nie więcej niż 1% (jako glukoza)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Chlorki Nie więcej niż 70 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Bakterie tlenowe mezofilne Nie więcej niż 103/g
Bakterie z grupy coli Nieobecne w 10g
Salmonella Nieobecne w 10g
E. Coli Nieobecne w 10g
Staphylococcus aureus Nieobecne w 10g
Pseudomonas aeruginosa Nieobecne w 10g
Pleśnie Nie więcej niż 100/g
Drożdże Nie więcej niż 100/g

4.

E 950 - ACESULFAM K

Nazwy synonimowe Acesulfam potasu, sól potasowa 2,2 ditlenku 3,4-dihydro-6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4-onu
Definicja

Nazwa chemiczna

Sól potasowa 6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4(3H)-on-2,2-ditlenku
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 259-715-3
Wzór chemiczny C4H4KNO4S
Masa cząsteczkowa 201,24
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% C4H4KNO4S w bezwodnej masie
Opis Bezwonny, biały, krystaliczny proszek. Około 200 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Absorpcja w ultrafiolecie Maksimum 227 ± 2 nm dla roztworu 10 mg w 1.000 ml wody
C. Dodatni wynik próby na

obecność potasu

Wynik pozytywny (badanie pozostałości otrzymanej przez spalanie 2 g próbki)
D. Próba strąceniowa Do roztworu zawierającego 0,2 g próbki w 2 ml kwasu octowego i 2 ml wody dodać kilka kropli 10% roztworu heksaazotynokobaltanu sodu. Wytrąca się żółty osad.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105°C, 2 godziny)
Zanieczyszczenia organiczne Wynik pozytywny dla 20 mg/kg składników aktywnych w UV
Fluorki Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

5.

E 951 - ASPARTAM

Nazwy synonimowe Ester metylowy aspartylo-fenyloalaniny
Definicja
Nazwy chemiczne Ester N-L-α-(Aspartylo-L-fenyloalanino-1-metylowy);

Ester N-metylowy kwasu 3-amino-N-(α-karbometoksyfenetylo)-bursztynowego

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 245-261-3
Numer "E" E 951
Wzór chemiczny C14H18N2O5
Masa cząsteczkowa 294,31
Analiza Nie mniej niż 98% i nie więcej niż 102% C14H18N2O5 w bezwodnej masie
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek posiadający słodki smak. Około 200 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie i w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4,5% (105 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2% w przeliczeniu na suchą masę
pH Pomiędzy 4,5 a 6,0 (roztwór 1:125)
Przepuszczalność Przepuszczalność 1% roztworu w 2N kwasie chlorowodorowym, mierzona w 1-cm kuwetach przy 430 nm z wykorzystaniem odpowiedniego spektrofotometru, stosując 2N kwas chlorowodorowy jako próbkę referencyjną, jest nie mniejsza niż 0,95, co jest równoznaczne z absorbancją nie większą niż około 0,022
Skręcalność właściwa (α)D20 : +14,5° do +16,5°
Mierzona w roztworze 4:100/15 N kwasu mrówkowego, w ciągu 30 min po przygotowaniu roztworu próbki.
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Kwas 5-benzylo-3,6-diokso-2-piperazynooctowy (diketopiperazyna) Nie więcej niż 1,5% w przeliczeniu na suchą masę

6.

E 952 - KWAS CYKLAMINOWY

Nazwy synonimowe Kwas cykloheksylosulfaminowy, cyklaminian
Definicja
Nazwy chemiczne Kwas cykloheksanosulfamowy,

kwas cykloheksyloaminosulfonowy

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 202-898-1
Numer "E" E 952
Wzór chemiczny C6H13NO3S
Masa cząsteczkowa 179,24
Analiza Kwas cykloheksylosulfaminowy zawiera nie mniej niż 98% i nie więcej niż ekwiwalent 102% C6H13NO3S, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Praktycznie bezbarwny, biały, krystaliczny proszek o słodko-kwaśnym smaku. Około 40 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i etanolu
B. Próba strąceniowa 2% roztwór zakwasić kwasem chlorowodorowym, dodać 1 ml około 1 molowego wodnego roztworu chlorku baru i przesączyć w przypadku zmętnienia lub wytrącenia się osadu. Do klarownego roztworu dodać 1 ml 10% roztworu azotynu sodu. Powstaje biały osad
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 1 godzina)
Selen Nie więcej niż 30mg/kg wyrażone jako selen w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Cykloheksyloamina Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Dicykloheksyloamina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Anilina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę

7.

E 952 - CYKLAMINIAN SODU

Nazwy synonimowe Cyklaminian, sól sodowa kwasu cyklaminowego
Definicja
Nazwy chemiczne Cykloheksanosulfaminian sodu, Cykloheksylosulfaminian sodu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-348-9
Numer "E" E 952
Wzór chemiczny C6H12NNaO3S i diwodzian: C6H12NNaO3S x 2H2O
Masa cząsteczkowa 201,22 w przeliczeniu na formę bezwodną

237,22 w przeliczeniu na formę uwodnioną

Analiza Nie mniej niż 98% i nie więcej niż 102% w suchej masie, dla diwodzianu: nie mniej niż 84% w suchej masie
Opis Białe, bezwonne kryształy lub krystaliczny proszek. Około 30 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 1 godzina)

Nie więcej niż 15,2% (105 °C, 2 godziny) dla diwodzianu

Selen Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Cykloheksyloamina Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Dicykloheksyloamina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Anilina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę

8.

E 952- CYKLAMINIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Cyklaminian, sól wapniowa kwasu cyklaminowego
Definicja
Nazwy chemiczne Cykloheksanosulfaminian wapnia, Cykloheksylosulfaminian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 205-349-4
Numer "E" E 952
Wzór chemiczny C12H24CaN2O6S2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 432,57
Analiza Nie mniej niż 98% i nie więcej niż 102% w suchej masie
Opis Białe, bezbarwne kryształy lub krystaliczny proszek. Około 30 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 1 godzina)

Nie więcej niż 8,5% (140 °C, 4 godziny) dla diwodzianu

Selen Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako selen w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Cykloheksyloamina Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Dicykloheksyloamina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Anilina Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę

9.

E 953 - IZOMALT

Nazwy synonimowe Uwodorniona izomaltuloza, uwodorniona palatynoza
Definicja
Nazwa chemiczna Izomalt jest mieszaniną mono- i disacharydów, których głównymi składnikami są disacharydy:

6-O-α-D-Glukopiranozylo-D-sorbitol (1,6-GPS) i 1-O-α-D-Glukopiranozylo-D-mannitol, diwodzian (1,1-GPM)

Wzór chemiczny 6-O-α-D-Glukopiranozylo-D-sorbitol : C12H24O11 1-O-α-D-Glukopiranozylo-D-mannitol, diwodzian: C12H24O11 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 6-O-α-D-Glukopiranozylo-D-sorbitol: 344,32

1-O-α-D-Glukopiranozylo-D-mannitol, diwodzian: 380,32

Analiza Zawiera nie mniej niż 98% uwodornionych mono- i disacharydów i nie mniej niż 86% mieszaniny 6-O-α-D-glukopiranozylo-D-sorbitolu i 1-O-α-D-glukopiranozylo-D-mannitolu, diwodzianu oznaczonych w bezwodnej masie
Opis Bezwonna, biała, lekko higroskopijna krystaliczna masa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Chromatografia cienkowarstwowa Wykonać badanie techniką chromatografii cienkowarstwowej, przy użyciu płytki pokrytej odpowiednio 0,2 mm warstwą żelu krzemionkowego do chromatografii. Podstawowymi plamami na chromatogramie są: 1,1-GPM i 1,6-GPS.
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 7% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05% w przeliczeniu na suchą masę
D-Mannitol Nie więcej niż 3%
D-Sorbitol Nie więcej niż 6%
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie (jako Pb) Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę

10.

E 954 - SACHARYNA

Definicja
Nazwa chemiczna 3-oksy-2,3-dihydrobenzo(d)isotiazol-1,1-ditlenek
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-321-0
Numer "E" E 954
Wzór chemiczny C7H5NO3S
Masa cząsteczkowa 183,18
Analiza Nie mniej niż 99% i nie więcej niż 101,0% C7H5NO3S w bezwodnej masie
Opis Białe kryształy albo biały krystaliczny proszek, bezwonny lub o mdłym zapachu, posiadający słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w roztworach zasadowych, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1% (105 °C, 2 godziny)
Zakres temperatur topnienia Od 226 °C do 230 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2% w przeliczeniu na suchą masę
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie.
orto-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne

11.

E 954 - SACHARYNIAN SODU

Nazwy synonimowe Sacharyna, sól sodowa sacharyny
Definicja
Nazwy chemiczne O-Benzosulfimid sodowy,

sól sodowa 2,3-dihydro-3-oksybenzisosulfonazolu, oksybenzisosulfonazol,

sól sodowa 1-ditlenku l,2-benzisotiazolino-3-onu-1, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-886-1
Numer "E" E 954
Wzór chemiczny C7H4NNaO3S x 2H2O
Masa cząsteczkowa 241,19
Analiza Nie mniej niż 99% i nie więcej niż 101,0% C7H4NNaO3S w bezwodnej masie
Opis Białe kryształy albo biały drobny krystaliczny proszek, bezwonny lub o mdłym zapachu, posiadający intensywny słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy w rozcieńczonych roztworach
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15% (120 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie.
orto-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne

12.

E 954 - SACHARYNIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Sacharyna, sól wapniowa sacharyny
Definicja
Nazwy chemiczne O-Benzosulfimid wapnia, sól wapniowa 2,3-dihydro-3-oksybenzisosulfonazolu, sól wapniowa 1,2-benzisotiazolino-3-onu 1,1-ditlenku, uwodniona (2:7)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 229-349-0
Numer "E" E 954
Wzór chemiczny C14H8CaN2O6S2 x 31/2H2O
Masa cząsteczkowa 467,48
Analiza Nie mniej niż 95% C14H8CaN2O6S2 w bezwodnej masie
Opis Białe kryształy albo biały, krystaliczny proszek, bezwonny lub o mdłym zapachu, posiadający intensywny słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy w rozcieńczonych roztworach
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 13,5% (120 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie.
orto-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne

13.

E 954 - SACHARYNIAN POTASU

Nazwy synonimowe Sacharyna, sól potasowa sacharyny
Definicja
Nazwy chemiczne O-Benzosulfimid potasu,

sól potasowa 2,3-dihydro-3-oksybenzisosulfonazolu, sól potasowa 1-ditlenku 1,2-benzisotiazolino-3-onu-1, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Numer "E" E 954
Wzór chemiczny C7H4KNO3S x H2O
Masa cząsteczkowa 239,77
Analiza Nie mniej niż 99% i nie więcej niż 101,0% C7H4KNO3S w bezwodnej masie
Opis Białe kryształy albo biały krystaliczny proszek, bezwonny lub o mdłym zapachu, posiadający intensywny słodki smak nawet w bardzo rozcieńczonych roztworach. Około 300 do 500 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8% (120 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Kwas benzoesowy i salicylowy Do 10 ml roztworu w stosunku 1:20, wcześniej zakwaszonego 5 kroplami kwasu octowego, dodać 3 krople około 1 molowego wodnego roztworu chlorku żelazowego. Nie pojawia się osad ani fioletowe zabarwienie.
orto-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Toluenosulfonamid Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
para-Sulfonamid kwasu benzoesowego Nie więcej niż 25 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Nieobecne

13a.

E 955 - SUKRALOZA

Nazwy synonimowe 4,1',6'-Trichlorogalaktosacharoza
Definicja
Nazwa chemiczna 1,6-Dichloro-1,6-dideoksy-β-D-fruktofuranozylo-4-chloro-4-deoksy-α-D-galaktopiranozyd
Numer wg Europejskiego Spisu
Substancji Chemicznych 259-952-2
Wzór chemiczny C12H19Cl3O8
Masa cząsteczkowa 397,64
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % C12H19Cl3O8, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Praktycznie bezwonny, krystaliczny proszek o barwie białej lub prawie białej
Identyfikacja
A. pH 10 % roztworu Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 7,0
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, metanolu i etanolu

Słabo rozpuszczalny w octanie etylu

C. Absorpcja w podczerwieni Widmo w podczerwieni próbki zdyspergowanej w bromku potasu wykazuje względne maksimum przy podobnych długościach fali jak w widmie odniesienia otrzymanym przy użyciu sukralozy jako wzorca odniesienia.
D. Chromatografia cienkowarstwowa Główna plama roztworu badanego posiada tę samą wartość Rf co główna plama roztworu standardowego A przywołanego w teście na inne chlorowane disacharydy. Roztwór standardowy A otrzymuje się przez rozpuszczenie 1,0 g wzorca odniesienia sukralozy w 10 ml metanolu.
E. Skręcalność właściwa [α]20D: +84,0° do +87,5° w przeliczeniu na bezwodną masę (10% w/v roztwór)
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 2,0 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,7 %
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Inne chlorowane disacharydy Nie więcej niż 0,5 %
Chlorowane monosacharydy Nie więcej niż 0,1 %
Tlenek trifenylofosfanu Nie więcej niż 150 mg/kg
Metanol Nie więcej niż 0,1 %

14.

E 957 - TAUMATYNA

Nazwy synonimowe
Definicja
Nazwa chemiczna Taumatyna jest otrzymywana przez wodną ekstrakcję (pH 2,5-4) osłonek owocu naturalnej odmiany Thaumatococcus daniellii (Benth) i składa się głównie z białek taumatyny I i taumatyny II razem z niewielką ilością składników roślinnych, pochodzących z surowca
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 258-822-2
Numer "E" E 957
Wzór chemiczny Polipeptyd składający się z 207 aminokwasów
Masa cząsteczkowa Taumatyna I 22209

Taumatyna II 22293

Analiza Nie mniej niż 16% azotu w suchej masie, co odpowiada nie mniej niż 94% białek (N x 5,8)
Opis Bezwonny, kremowy proszek o intensywnie słodkim smaku. Około 2.000 do 3.000 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w acetonie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 9% (105 °C do stałej masy)
Węglowodany Nie więcej niż 3% w przeliczeniu na suchą masę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 2% w przeliczeniu na suchą masę
Glin Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Wymagania mikrobiologiczne Ogólna liczba drobnoustrojów tlenowych: maksymalnie 1.000/g

E. coli: nieobecne w 1 g

15.

E 959 - NEOHESPERYDYNA DIWODOROCHALKONU

Nazwy synonimowe Neohesperydyny dihydrochalkon, NHDC, hesperetyny dihydrochalkon-4', neohesperydozyd, neohesperydyna DC
Definicja
Nazwa chemiczna 2-O-α-L-ramnopiranozylo-4'-β-D-glukopiranozylo-hesperytyny dihydrochalkon otrzymana przez katalityczne uwodornienie neohesperydyny
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 243-978-6
Numer "E" E 959
Wzór chemiczny C28H36O15
Masa cząsteczkowa 612,6
Analiza Nie mniej niż 96% w bezwodnej masie
Opis Szarawobiały, bezwonny, krystaliczny proszek o charakterystycznym, intensywnym słodkim zapachu. Około 1.000 do 1.800 razy słodszy od sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w gorącej wodzie, słabo rozpuszczalny w zimnej wodzie, praktycznie nierozpuszczalny w eterze i benzenie
B. Maksimum absorpcji w

ultrafiolecie

Od 282 do 283 nm dla roztworu 2 mg w 100 ml metanolu
C. Test Neu Rozpuścić około 10 mg neohesperydyny DC w 1 ml metanolu, dodać 1 ml 1% metanolowego roztworu boranu 2-aminoetylodifenylu. Powstaje jasnożółty kolor
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 11% (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2% w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę

15a.

E 962 - SÓL ASPARTAMU I ACESULFAMU

Nazwy synonimowe Aspartam-acesulfam
Definicja Sól otrzymuje się przez ogrzewanie aspartamu i acesulfamu K, w stosunku około 2:1 (w/w) w roztworze o odczynie kwaśnym, a następnie krystalizację. Potas oraz woda są eliminowane. Produkt jest bardziej stabilny niż sam aspartam.
Nazwa chemiczna Sól 6-metylo-1,2,3-oksatiazyno-4(3H)-on-2,2-ditlenkowa kwasu L-fenyloalanylo-2-metylo-L-α-asparaginowego
Wzór chemiczny C18H23O9N3S
Masa cząsteczkowa 457,46
Analiza 63,0 % do 66,0 % aspartamu (w suchej masie) i 34,0 % do 37,0 % acesulfamu (forma kwaśna w suchej masie)
Opis Biały, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalny w wodzie; słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Transmitancja Transmitancja 1 % roztworu w wodzie oznaczona w 1 cm kuwecie przy 430 nm za pomocą odpowiedniego spektrofotometru, stosując wodę jako próbkę odniesienia, wynosi nie mniej niż 0,95, co odpowiada absorbancji nie większej niż około 0,022
C. Skręcalność właściwa [α]20D: +14,5° do +16,5°

Oznaczyć przy stężeniu 6,2 g w 100 ml kwasu mrówkowego (15N) w ciągu 30 minut od przygotowania roztworu. Otrzymaną skręcalność właściwą podzielić przez 0,646 w celu skorygowania o zawartość aspartamu w soli aspartamu i acesulfamu.

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny)
Kwas 5-benzylo-3,6-diokso-2-piperazynooctowy Nie więcej niż 0,5 %
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

16.

E 965 (i) - MALTITOL

Nazwy synonimowe D-maltitol, uwodorniona maltoza
Definicja
Nazwa chemiczna (α)-D-glukopiranozylo-1,4-D-glucitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 209-567-0
Numer "E" E 965(i)
Wzór chemiczny C12H24O11
Masa cząsteczkowa 344,31
Analiza Zawiera nie mniej niż 98% D-mannitolu C12H24O11 w bezwodnej masie
Opis Biały, krystaliczny proszek o słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur topnienia Od 148 °C do 151 °C
C. Skręcalność właściwa (α)D20 : +105,5° do +108,5° (5% w/v roztwór)
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 1% (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,1% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę

17.

E 965 (ii) - SYROP MALTITOLOWY

Nazwy synonimowe Uwodorniony syrop wysoko-maltozowo-glukozowy, uwodorniony syrop glukozowy
Definicja Mieszanina składająca się głównie z maltitolu, sorbitolu i uwodornionych oligo- i polisacharydów. Jest produkowany przez katalityczne uwodornienie syropu glukozowego o dużej zawartości maltozy. Produkt handlowy jest dostarczany zarówno w postaci syropu, jak i w formie stałej
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% uwodornionych sacharydów ogółem w bezwodnej masie i nie mniej niż 50% maltitolu w bezwodnej masie
Opis Bezbarwne i bezwonne, klarowne, lepkie roztwory lub białe, krystaliczne masy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Chromatografia cienkowarstwowa Wynik pozytywny
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 31% (metoda Karla Fischera)
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,3% (jako glukoza)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

18.

E 966 - LAKTITOL

Nazwy synonimowe Laktyt, laktozytol, laktobiozyt
Definicja
Nazwa chemiczna 4-O-β-D-galaktopiranozylo-D-glucitol
Numer wg Europejskiego

Spisu Substancji Chemicznych

209-566-5
Numer "E" E 966
Wzór chemiczny C12H24O11
Masa cząsteczkowa 344,32
Analiza Nie mniej niż 95% w suchej masie
Opis Krystaliczny proszek o słodkim smaku lub bezbarwne roztwory. Produkty krystaliczne występują w formie bezwodnej, monowodzianów i diwodzianów
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie
B. Skręcalność właściwa (α)D20 : +13 do +16° w przeliczeniu na bezwodną masę (10% w/v roztwór wodny)
Czystość
Zawartość wody Krystaliczne produkty; nie więcej niż 10,5% (metoda Karla Fischera)
Inne poliole Nie więcej niż 2,5% w bezwodnej masie
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,2% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 200 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę

19.

E 967 - KSYLITOL

Nazwy synonimowe Ksylitol
Definicja
Nazwa chemiczna D-ksylitol
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-788-0
Numer "E" E 967
Wzór chemiczny C5H12O5
Masa cząsteczkowa 152,15
Analiza Nie mniej niż 98,5% jako ksylitol w bezwodnej masie
Opis Biały, krystaliczny proszek, praktycznie bezwonny, o bardzo słodkim smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, trudno rozpuszczalny w etanolu.
B. Zakres temperatur topnienia Od 92 °C do 96 °C
C. pH Od 5 do 7 (10% w/v roztwór wodny)
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5%. Wysuszyć 0,5 g próbki w próżni nad fosforem w temperaturze 60 °C przez 4 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1% w przeliczeniu na suchą masę
Cukry redukujące Nie więcej niż 0,2% wyrażone jako glukoza w przeliczeniu na suchą masę
Inne alkohole wielowodorotlenowe Nie więcej niż 1% w przeliczeniu na suchą masę
Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Metale ciężkie Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako ołów w przeliczeniu na suchą masę
Chlorki Nie więcej niż 100 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę
Siarczany Nie więcej niż 200 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę

CZĘŚĆ  II

Specyfikacje, kryteria czystości dla barwników

I.

Ogólne specyfikacje dla laków glinowych barwników

Definicja Laki glinowe są otrzymywane w wyniku reakcji barwników spełniających kryteria czystości określone w odpowiedniej specyfikacji, z tlenkiem glinu w środowisku wodnym. Tlenek glinu jest zazwyczaj świeżo przygotowywanym, niewysuszonym surowcem otrzymywanym w wyniku reakcji siarczanu lub chlorku glinu z węglanem lub z wodorowęglanem sodu lub wapnia lub z amoniakiem. Po uzyskaniu laku, produkt jest filtrowany, przemywany wodą i suszony. W końcowym produkcie może być również obecny nieprzereagowany tlenek glinu
Substancje nierozpuszczalne w HCl Nie więcej niż 0,5%
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% (w warunkach neutralnych)
Znajdują zastosowanie szczegółowe kryteria czystości dla odpowiednich barwników

II.

Szczegółowe kryteria czystości barwników

1. E 100 KURKUMINA
Nazwy synonimowe CI Żółcień Naturalna 3, Żółcień Kurkumowa, Diferoil Metanu
Definicja Kurkumina jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami kurkumy, tj. ziemnych kłączy naturalnych odmian Curcuma longa L. W celu otrzymania skoncentrowanej kurkuminy w proszku ekstrakt jest oczyszczany przez krystalizację. Produkt składa się głównie z kurkumin; tj. barwiącego składnika (1,7-bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo) hepta-1,6-dien-3,5-dionu) i jego dwóch dezmetoksy pochodnych w różnych proporcjach. Mogą być obecne niewielkie ilości olejków i żywic naturalnie występujących w kurkumie. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: octan etylu, aceton, dwutlenek węgla, dichlorometan, n-butanol, metanol, etanol, heksan
Klasa Dicynamoilometanowe
Numer wg Colour Index 75300
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 207-280-5
Nazwa chemiczna I 1,7-Bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo)- hepta-1,6-dien-3,5-dion

II 1-(4-Hydroksyfenylo)-7-(4-hydroksy-3-metoksyfenylo) hepta-l,6-dien-3,5-dion

III 1,7-Bis(4-hydroksyfenylo)hepta-1,6-dien-3,5-dion

Wzór chemiczny I C21H20O6

II C20H18O5

III C19H16O4

Masa cząsteczkowa I. 368,39 II. 338,39 III. 308,39
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem E1%1cm 1.607 przy około 426 nm w etanolu
Opis Pomarańczowożółty proszek
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w etanolu przy około 426 nm
B. Zakres temperatur topnienia 179-182 °C
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu }

Aceton }

n-butanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Metanol } pojedynczo lub łącznie

Etanol }

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

2. E 101(i) RYBOFLAWINA

Nazwy synonimowe Laktoflawina
Klasa Izoalloksazyna
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 201-507-1
Nazwa chemiczna 7,8-Dimetylo-10-(D-rybo-2,3,4,5-tetrahydroksypentylo)-benzo(g)pterydyno-2,4(3H, 10H)-dion

7,8-dimetylo-10-(1'-D-rybitylo)izoalloksazyna

Wzór chemiczny C17H20N4O6
Masa cząsteczkowa 376,37
Analiza Zawiera nie mniej niż 98% w bezwodnej masie
E1%1cm 328 przy około 444 nm w roztworze wodnym
Opis Krystaliczny proszek żółty do pomarańczowożółtego o słabym zapachu
Identyfikacja
A. Spektrometria Stosunek A375/A267 jest pomiędzy 0,31 i 0,33} w roztworze

Stosunek A444/A267 jest pomiędzy 0,36 i 0,39} wodnym

Maksimum w wodzie przy około 375 nm
B. Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy -115° i -140° w 0,05 N roztworze wodorotlenku sodu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,5% po suszeniu przez 4 godz. w 105 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 100 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

3. 101(ii) RYBOFLAWINY-5'FOSFORAN

Nazwy synonimowe Ryboflawiny-5 fosforan sodu
Definicja Niniejsza specyfikacja znajduje zastosowanie do ryboflawiny -5 fosforanu łącznie z niewielkimi ilościami wolnej ryboflawiny i difosforanu ryboflawiny
Klasa Izoalloksazyna
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-988-6
Nazwa chemiczna Monosodowy fosforan (2R,3R,4S)-5-(3')10'-dihydro-7',8'-dimetylo-2',4'-diokso-10'-benzo[γ]pterydynylo)2,3,4-trihydroksypentylu

monosodowa sól 5'-monofosforanowego estru ryboflawiny

Wzór chemiczny Diwodzian: C17H20N4NaO9P x 2H2O

Bezwodny: C17H20N4NaO9P

Masa cząsteczkowa 541,36
Analiza Zawiera nie mniej niż 95% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na C17H20N4NaO9P x 2H2O

E1%1cm 250 przy około 375 nm w roztworze wodnym

Opis Żółty do pomarańczowego krystaliczny, higroskopijny proszek o słabym zapachu i gorzkim smaku
Identyfikacja
A. Spektrometria Stosunek A375/A267 jest pomiędzy 0,30 i 0,34} w roztworze

Stosunek A444/A267 jest pomiędzy 0,35 i 0,40} wodnym

Maksimum w wodzie przy około 375 nm
B. Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy +38° i +42° w 5 molowym roztworze HCl
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8% (100 °C , 5 godz. w próżni nad P2O5) dla diwodzianu
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 25 %
Fosfor nieorganiczny Nie więcej niż 1,0% (w przeliczeniu na PO4 w bezwodnej masie)
Dodatkowe substancje barwiące Wolna ryboflawina: Nie więcej niż 6%

Difosforan ryboflawiny: Nie więcej niż 6%

Pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 70 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

4. 102 TARTRAZYNA

Nazwy synonimowe CI Żółcień spożywcza 4
Definicja Tartrazyna składa się głównie z 5-hydroksy-1(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfonianofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylanu trisodowego i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Tartrazyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również jej sole: wapniowa i potasowa
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 19140
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 217-699-5
Nazwa chemiczna 5-Hydroksy-1(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfonianofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylan trisodowy
Wzór chemiczny C16H9N4Na3O9S2
Masa cząsteczkowa 534,37
Analiza Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową
E1%1cm 530 przy około 426 nm w roztworze wodnym
Opis Jasnopomarańczowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 426 nm
B. Roztwór wodny - żółty
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 1,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-hydrazynobenzenosulfonowy

kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy

kwas 5-okso-1-(4-sulfofenylo)-2-pirazolino-3-karboksylowy 4,4'-diazoaminodi(benzenosulfonowy kwas)

kwas tetrahydroksybursztynowy

}

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

}

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

5. E 104 ŻÓŁCIEŃ CHINOLINOWA

Nazwy synonimowe CI Żółcień spożywcza 13
Definicja Żółcień chinolinowa jest otrzymywana w wyniku sulfonowania 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu. Żółcień chinolinowa składa się zasadniczo z soli sodowych mieszaniny disulfonianów (głównie), monosulfonianów i trisulfonianów ww. związku i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Żółcień chinolinowa jest opisana jako sól sodowa.

Dozwolone są również sole: wapniowa i potasowa

Klasa Chinoftalon
Numer wg Colour Index 47005
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 305-897-5
Nazwa chemiczna Sól disodowa disulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu (główny składnik)
Wzór chemiczny

Masa cząsteczkowa

Analiza

C18H9N Na2O8S2 (główny składnik)

477,38 (główny składnik)

Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Żółcień chinolinowa powinna mieć następujący skład w odniesieniu do wszystkich obecnych substancji barwiących:

-powinno być nie mniej niż 80% soli disodowej disulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu
-powinno być nie więcej niż 15% soli sodowej monosulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu
-powinno być nie więcej niż 7% soli trisodowej trisulfonianu 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu E1%1cm 865 (głównego składnika) przy około 411 nm w wodnym roztworze kwasu octowego
Opis Żółty proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodnym roztworze kwasu octowego o pH 5, przy około 411 nm
B. Roztwór wodny - żółty
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 4,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
2-metylochinolina

kwas 2-metylochinolinosulfonowy kwas ftalowy

2,6-dimetylochinolina

kwas 2,6-dimetylochinolinosulfonowy

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

2-(2-chinolilo)indan-1,3-dion Nie więcej niż 4 mg/kg
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

6. E 110 ŻÓŁCIEŃ POMARAŃCZOWA FCF

Nazwy synonimowe CI Żółcień spożywcza 3, Żółcień pomarańczowa S
Definicja Żółcień pomarańczowa FCF zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Żółcień pomarańczowa FCF opisana jest jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 15985
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 220-491-7
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C16H10N2Na2O7S2
Masa cząsteczkowa 452,37
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 555 przy około 485 nm w wodnym roztworze o pH 7

Opis Pomarańczowoczerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 485 nm i pH 7
B. Roztwór wodny - pomarańczowy
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 5,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy

4,4'-diazoaminodi(benzenosulfonowy kwas)

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

}

}

}

6,6'-oksydi(naftaleno-2-sulfonowy kwas)
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

7. E 120 KOSZENILA, KWAS KARMINOWY, KARMINY

Definicja Karminy i kwas karminowy są otrzymywane w wyniku wodnej, wodno-alkoholowej lub alkoholowej ekstrakcji Koszenili, tj. wysuszonych żeńskich osobników owadów Dactylopius coccus Costa. Głównym składnikiem barwiącym jest kwas karminowy. Można uzyskać również laki glinowe kwasu karminowego (karminów), w których stosunek molowy glinu i kwasu karminowego będzie wynosił 1:2.

W produktach handlowych składniki barwiące występują w połączeniach z kationami amonowymi, wapniowymi, potasowymi lub sodowymi, pojedynczo lub łącznie, te kationy mogą również występować w nadmiarze.

Produkty handlowe mogą również zawierać materiał białkowy pochodzący z owadów, mogą również zawierać wolne karminiany lub niewielkie ilości niezwiązanych kationów glinu

Klasa Antrachinonowe
Numer wg Colour Index 75470
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Koszenila: 215-680-6; kwas karminowy: 215-023-3; karminy: 215-724-4
Nazwa chemiczna Kwas 7-β-D-glukopiranozylo-3,5,6,8-tetrahydroksy-1-metylo-9,10-dioksoantraceno-2-karboksylowy (kwas karminowy);

karmin jest wodzianem chelatu glinowego tego kwasu

Wzór chemiczny C22H20O13 (kwas karminowy)
Masa cząsteczkowa 492,39 (kwas karminowy)
Analiza Zawiera nie mniej niż 2,0% kwasu karminowego w ekstraktach zawierających kwas karminowy, nie mniej niż 50% kwasu karminowego w związkach chelatowych
Opis Czerwone do ciemnoczerwonego, kruche ciało stałe lub sypki proszek. Ekstrakty koszenili są zazwyczaj ciemnoczerwonymi cieczami, ale mogą też występować w formie wysuszonej w postaci proszku
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodnym roztworze amoniaku przy około 518 nm

Maksimum w rozcieńczonym roztworze kwasu chlorowodorowego przy około 494 nm dla kwasu karminowego

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

8. E 122 AZORUBINA, KARMOIZYNA

Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 3
Definicja Azorubina zawiera głównie 4-hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-1-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Azorubina jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 14720
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 222-657-4
Nazwa chemiczna 4-Hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-1-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C20H12N2Na2O7S2
Masa cząsteczkowa 502,44
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 510 przy około 516 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwony do kasztanowatego proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 516 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 2,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy

kwas 4-hydroksynaftaleno-1-sulfonowy

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu Eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

9. E 123 AMARANT

Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 9
Definicja Amarant zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-3,6-disulfonian trisodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Amarant jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 16185
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 213-022-2
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-3,6-disulfonian trisodowy
Wzór chemiczny C20H11N2Na3O10S3
Masa cząsteczkowa 604,48
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 440 przy około 520 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwonawo-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 520 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 0,2%

Nie więcej niż 3,0%

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy

kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3,6-trisulfonowy

}

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

}

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

10. E 124 CZERWIEŃ KOSZENILOWA A, (PĄS 4R)

Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 7, Nowa Kokcyna
Definicja Czerwień koszenilowa zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-6,8-disulfonian trisodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Czerwień koszenilowa jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 16255
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 220-036-2
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-6,8-disulfonian trisodowy
Wzór chemiczny C20H11N2Na3O10S3
Masa cząsteczkowa 604,48
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

E1%1cm 430 przy około 505 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwonawy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 505 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 1,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy

kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy

kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3,6-trisulfonowy

}

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

}

}

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

11. E 127 ERYTROZYNA

Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 14
Definicja Erytrozyna zawiera głównie monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanten-9-yl)benzoesanu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z wodą, chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Erytrozyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Ksantenowe
Numer wg Colour Index 45430
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 240-474-8
Nazwa chemiczna Monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanten-9-yl)benzoesanu disodowego
Wzór chemiczny C20H6I4Na2O5H2O
Masa cząsteczkowa 897,88
Analiza Zawiera nie mniej niż 87% substancji barwiących
ogółem w przeliczeniu na bezwodną sól sodową

E1%1cm 1.100 przy około 526 nm w wodnym roztworze o pH 7

Opis Czerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 526 nm i pH 7
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Nieorganiczne jodki w przeliczeniu na jodek sodu Nie więcej niż 0,1%
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące (z wyjątkiem fluoresceiny) Nie więcej niż 4,0%
Fluoresceina Nie więcej niż 20 mg/kg
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Trijodorezorcynol Nie więcej niż 0,2%
kwas 2-(2,4-dihydroksy-3,5- dijodobenzoilo) benzoesowy Nie więcej niż 0,2%
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7-8 nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
Laki glinowe Metoda dla substancji nierozpuszczalnych w kwasie chlorowodorowym nie znajduje zastosowania. Ten parametr zastąpiono wymaganiami odnośnie substancji nierozpuszczalnych w wodorotlenku sodu, których nie może być więcej niż 0,5%, tylko dla tego barwnika

12. E 128 CZERWIEŃ 2G

Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 10, Azogeranina
Definicja Czerwień 2G zawiera głównie 8-acetamido-1-hydroksy-2-fenylazo-naftaleno-3,6-disulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Czerwień 2G jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 18050
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 223-098-9
Nazwa chemiczna 8-Acetamido-1-hydroksy-2-fenylazo-naftaleno-3,6-disulfonian disodowy
Wzór chemiczny C18H13N3Na2O8S2
Masa cząsteczkowa 509,43
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 620 przy około 532 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 532 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 2,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 5-acetamido-4-hydroksynaftaleno-2,7- disulfonowy

Kwas 5-amino-4-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

13. E 129 CZERWIEŃ ALLURA AC

Nazwy synonimowe CI Czerwień spożywcza 17
Definicja Czerwień Allura AC zawiera głównie 2-hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Czerwień Allura AC jest opisana jako sól sodowa.
Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 16035
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 247-368-0
Nazwa chemiczna 2-Hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C18H14N2Na2O8S2
Masa cząsteczkowa 496,42
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 540 przy około 504 nm w roztworze wodnym o pH 7

Opis Ciemnoczerwony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 504 nm
B. Roztwór wodny - czerwony
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 3,0%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
sól sodowa kwasu 6-hydroksy-2-naftalenosulfonowego Nie więcej niż 0,3 %
kwas 4-amino-5-metoksy-2-metylo-benzenosulfonowy Nie więcej niż 0,2 %
sól disodowa 6,6-oksybis(2-naftalenosulfonowego kwasu) Nie więcej niż 1,0 %
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

14. E 131 BŁĘKIT PATENTOWY V

Nazwy synonimowe CI Błękit spożywczy 5
Definicja Błękit Patentowy V zawiera głównie wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietyloaminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno)-2,5-cykloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli wewnętrznej i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu i/albo siarczanem wapnia jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Dozwolona jest także sól potasowa.

Klasa Triarylometanowe
Numer wg Colour Index 42051
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 222-573-8
Nazwa chemiczna Wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietylo-aminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno)-2,5-cykloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli wewnętrznej
Wzór chemiczny Związek wapniowy: C27H31 N2 O7S2Ca1/2

Związek sodowy: C27H31 N2 O7S2 Na

Masa cząsteczkowa Związek wapniowy: 579,72

Związek sodowy: 582,67

Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 2.000 przy około 638 nm w wodnym roztworze o pH 5

Opis Ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy 638 nm i pH 5
B. Roztwór wodny - niebieski
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Substancje barwiące dodatkowe Nie więcej niż 2,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
3-hydroksybenzaldehyd

kwas 3-hydroksybenzoesowy

kwas 3-hydroksy-4-sulfobenzoesowy

kwas N,N-dietyloaminobenzeno-sulfonowy

}

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

}

}

Leukozwiązek Nie więcej niż 4,0%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (wyrażone jako anilina)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 5 nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

15. E 132 INDYGOTYNA, INDYGOKARMIN

Nazwy synonimowe CI Błękit spożywczy 1
Definicja Indygotyna zawiera głównie mieszaninę 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,5'-disulfonianu disodowego i 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Indygotyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Indygoidowe
Numer wg Colour Index 73015
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 212-728-8
Nazwa chemiczna 3,3'-Diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,5'-disulfonianu disodowy,
Wzór chemiczny C16H8N2Na2O8S2
Masa cząsteczkowa 466,36
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu disodowego: nie więcej niż 18 %

E1%1cm 480 przy około 610 nm w roztworze wodnym

Opis Ciemnoniebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 610 nm
B. Roztwór wodny - niebieski
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Oprócz 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu: nie więcej niż 1,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas izatyno-5-sulfonowy

kwas 5-sulfoantranilowy

kwas antranilowy

}

} Ogółem nie więcej niż 0,5%

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

16. E 133 BŁĘKIT BRYLANTOWY FCF

Nazwy synonimowe CI Błękit spożywczy 2
Definicja Błękit brylantowy FCF zawiera głównie α-(4-(N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)cykloheksa-2,5-dienylideno) tolueno-2-sulfonian disodowy oraz jego izomery i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Błękit brylantowy FCF jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa

Klasa Triarylometanowe
Numer wg Colour Index 42090
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 223-339-8
Nazwa chemiczna α-(4-(N-Etylo-3-sulfonianobenzylamino)fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)cykloheksa-2,5-dienylideno)tolueno-2-sulfonian disodowy
Wzór chemiczny C37H34N2Na2O9S3
Masa cząsteczkowa 792,84
Analiza Zawiera nie mniej niż 85% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 1.630 przy około 630 nm w roztworze wodnym

Opis Czerwonawo-niebieski proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 630 nm
B. Roztwór wodny - błękitny
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Składniki organiczne inne niż substancje barwiące: Nie więcej niż 6,0%
Łącznie kwasy 2-,3- i 4-formylobenzenosulfonowe Nie więcej niż 1,5%
Kwas 3-((etylo)(4sulfofenylo)amino)-metylobenzenosulfonowy Nie więcej niż 0,3%
Leukozwiązek Nie więcej niż 5,0%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu Eterem Nie więcej niż 0,2% przy pH 7
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

17.

E 140 (i) CHLOROFILE

Nazwy synonimowe CI Zieleń naturalna 3, Chlorofil magnezowy, Feofityna magnezowa
Definicja Chlorofile otrzymywane są w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych, jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Podczas usuwania rozpuszczalników naturalnie występujący magnez koordynacyjny we właściwym układzie może być całkowicie lub częściowo usunięty z chlorofili i utworzyć odpowiednio feofityny. Chlorofile magnezowe i feofityny są głównymi składnikami barwiącymi. Produkt otrzymany w wyniku ekstrakcji, z którego zostały usunięte rozpuszczalniki, zawiera zarówno inne pigmenty takie jak karotenoidy, jak też olejki, tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan
Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75810
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Chlorofile: 215-800-7, chlorofil a: 207-536-6, chlorofil b: 208-272-4
Nazwa chemiczna Głównymi składnikami barwiącymi są: fityl(132R,17S,18S,)-3-(8-etylo-132-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian, (Feofityna a), lub jako kompleks magnezowy (Chlorofil a) fityl(132R, 17S,18S,)-3-(8-etylo-7-formylo- 132-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo- 13'-okso-3-winylo- 131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian, (Feofityna b), lub jako kompleks magnezowy (Chlorofil b)
Wzór chemiczny Chlorofil a (kompleks magnezowy): C55H72MgN4O5

Chlorofil a: C55H74N4O5

Chlorofil b (kompleks magnezowy): C55H70MgN4O6

Chlorofil b: C55H72N4O6

Masa cząsteczkowa Chlorofil a (kompleks magnezowy): 893,51

Chlorofil a: 871,22

Chlorofil b (kompleks magnezowy): 907,49

Chlorofil b: 885,20

Analiza Łączna zawartość chlorofili i ich kompleksów magnezowych wynosi nie mniej niż 10%

E1%1cm 700 przy około 409 nm w chloroformie

Opis Woskowe ciało stałe o barwie od oliwkowozielonej do ciemnozielonej, w zależności od zawartości magnezu koordynacyjnego
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w chloroformie przy około 409 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton }

Keton metyloetylowy }

Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Etanol } pojedynczo lub łącznie

Propan-2-ol }

Heksan }

Dichlorometan nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
18. E 140 (ii) CHLOROFILINY
Nazwy synonimowe CI Zieleń naturalna 5, Chlorofilina sodowa, Chlorofilina potasowa
Definicja Sole zasadowe chlorofilin są otrzymywane w wyniku zmydlania ekstraktów naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowe i mogą ulec częściowemu rozszczepieniu pierścienie cyklopentenylowe. Grupy kwasowe ulegają neutralizacji tworząc sole potasowe i/albo sodowe.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan

Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 287-483-3
Nazwa chemiczna Głównymi składnikami barwiącymi w formach kwasowych są:
- 3-(10-karboksylano-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2- winyloforbin-7-ylo)propionian (chlorofilina a)

i

- 3-(10-karboksylano-4-etylo-3-formylo-1,5,8-trimetylo-9- okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian (chlorofilina b).
W zależności od stopnia hydrolizy pierścień cyklopentenylowy może zostać rozszczepiony, prowadząc do utworzenia trzeciej funkcji karboksylowej.
Wzór chemiczny Chlorofilina a (forma kwasowa): C34H34N4O5 Chlorofilina b (forma kwasowa): C34H32N4O6
Masa cząsteczkowa Chlorofilina a: 578,68

Chlorofilina b: 592,66

Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 Daltonów, jeżeli nastąpi rozszczepienie pierścienia cyklopentenylowego
Analiza Zawartość chlorofilin ogółem wynosi nie mniej niż 95% próbki wysuszonej w około 100 °C przez 1 godzinę.

E1%1cm 700 przy około 405 nm w roztworze wodnym o pH 9

E1%1cm 140 przy około 653 nm w roztworze wodnym o pH 9

Opis Ciemnozielony do niebiesko-czarnego proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 9 przy około 405 nm i przy około 653 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton }

Keton metyloetylowy }

Metanol }Nie więcej niż 50 mg/kg,

Etanol }pojedynczo lub łącznie

Propan-2-ol }

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

19. E 141 (i) KOMPLEKSY MIEDZIOWE CHLOROFILI

Nazwy synonimowe CI Naturalna Zieleń 3, Chlorofil miedziowy, Feofityna miedziowa
Definicja Chlorofile miedziowe są otrzymywane w wyniku dodatku soli miedzi do substancji otrzymanych przez ekstrakcję rozpuszczalnikami naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Produkt, z którego został usunięty rozpuszczalnik, zawiera zarówno inne pigmenty takie jak karotenoidy, jak również tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Głównymi składnikami barwiącymi są feofityny miedziowe. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan
Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75815
Numer wg Europejskiego Spisu Chlorofil miedziowy a: 239-830-5,
Substancji Chemicznych Chlorofil miedziowy b: 246-020-5
Nazwa chemiczna [Fityl(132R, 17S, 18S)-3-(8-etylo-132-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian] miedzi (II) (Chlorofil miedziowy a)
[Fityl(132R, 17S, 18S)-3-(8-etylo-7-formylo-132-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian] miedzi (II) (Chlorofil miedziowy b)
Wzór chemiczny Chlorofil miedziowy a: C55H72CuN4O5

Chlorofil miedziowy b: C55H70CuN4O6

Masa cząsteczkowa Chlorofil miedziowy a: 932,75

Chlorofil miedziowy b: 946,73

Analiza Zawartość chlorofili miedziowych ogółem wynosi nie mniej niż 10%.

E1%1cm 540 przy około 422 nm w chloroformie

E1%1cm 300 przy około 652 nm w chloroformie

Opis Woskowe ciało stałe o barwie od niebiesko-zielonej do ciemnozielonej, w zależności od surowca.
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w chloroformie przy około 422 nm i przy około 652 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton }

Keton metyloetylowy }

Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Etanol } pojedynczo lub łącznie

Propan-2-ol }

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Jony miedziowe Nie więcej niż 200 mg/kg
Miedź ogółem Nie więcej niż 8,0% feofityn miedziowych ogółem

20. E 141 (ii) KOMPLEKSY MIEDZIOWE CHLOROFILIN

Nazwy synonimowe Chlorofilina sodowo- miedziowa, Chlorofilina potasowo-miedziowa, CI Naturalna zieleń 5
Definicja Sole zasadowe chlorofilin miedziowych są otrzymywane w wyniku dodatku miedzi do produktu otrzymanego przez zmydlanie ekstraktów naturalnych odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowe i mogą ulec częściowemu rozszczepieniu pierścienie cyklopentenylowe. Po dodaniu miedzi do oczyszczonych chlorofilin, grupy kwasowe ulegają neutralizacji, tworząc sole potasowe i/albo sodowe. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, propan-2-ol i heksan.
Klasa Porfiryny
Numer wg Colour Index 75815
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Nazwa chemiczna Głównymi związkami barwiącymi w formie kwaśnej są:
3-(10-Karboksylano-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian, kompleks miedziowy (Chlorofilina miedziowa a)

i

3-(10-Karboksylano-4-etylo-3-formylo-l,5,8-trimetylo-9-okso-2-winyloforbin-7-ylo)propionian, kompleks miedziowy (Chlorofilina miedziowa b)
Wzór chemiczny Chlorofilina miedziowa a (forma kwasowa):

C34H32CuN4O5

Chlorofilina miedziowa b (forma kwasowa):

C34H30CuN4O6

Masa cząsteczkowa Chlorofilina miedziowa a: 640,20

Chlorofilina miedziowa b: 654,18

Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 Daltonów, jeżeli nastąpi rozszczepienie pierścienia cyklopentenylowego.
Analiza Zawartość chlorofilin miedziowych ogółem wynosi nie mniej niż 95% próbki wysuszonej w około 100 °C przez 1 godzinę.
E1%1cm 565 przy około 405 nm w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5
E1%1cm 145 przy około 630 nm w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5
Opis Ciemnozielony do niebieskoczarnego proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5 przy około 405 nm i 630 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton }

Keton metyloetylowy }

Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Etanol } pojedynczo lub łącznie

Propan-2-ol }

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Jony miedziowe Nie więcej niż 200 mg/kg
Miedź ogółem Nie więcej niż 8,0% chlorofilin miedziowych ogółem

21. E 142 ZIELEŃ S

Nazwy synonimowe CI Zieleń spożywcza 4, Zieleń brylantowa BS
Definicja Zieleń S zawiera głównie N-[4-[[4-(dimetyloamino)fenylo] (2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylometyleno]2,5-cyklo-heksadien-1-ylideno]-N-metylometanaminian sodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Zieleń S jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole: wapniowa i potasowa
Klasa Triarylometanowe
Numer wg Colour Index 44090
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 221-409-2
Nazwa chemiczna N-[4-[[4-(Dimetyloamino)fenylo](2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylometyleno]2,5-cykloheksadien-1-ylideno]-N-metylometanaminian sodowy;

5-[4-Dimetyloamino-α-(4-dimetyloiminocykloheksa-2,5-dienylidenobenzylo]-6-hydroksy-7-sulfonianonaftaleno-2-sulfonian sodowy (alternatywna nazwa chemiczna)

Wzór chemiczny C27H25N2NaO7S2
Masa cząsteczkowa 576,63
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 1.720 przy około 632 nm w roztworze wodnym

Opis Ciemnoniebieski lub ciemnozielony proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 632 nm
B. Roztwór wodny - niebieski lub

zielony

Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 1,0%
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
alkohol 4,4'-bis(dimetyloamino)-benzhydrylowy Nie więcej niż 0,1%
4,4'-bis(dimetyloamino)-benzofenon Nie więcej niż 0,1%
kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy Nie więcej niż 0,2%
Leukozwiązek Nie więcej niż 5,0%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

22. E 150a KARMEL

Definicja Karmel naturalny jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza, lub syropy inwertowane i dekstroza). W celu ułatwienia karmelizacji mogą być zastosowane kwasy, zasady i sole, z wyjątkiem związków amonu i siarczynów
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Nie więcej niż 50%
Barwnik związany przez fosforylocelulozę Nie więcej niż 50%
Intensywność barwy (1) 0,01-0,12
Azot ogółem Nie więcej niż 0,1%
Siarka ogółem Nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

(1) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości l cm przy 610 nm.

23. E 150b KARMEL SIARCZYNOWY

Definicja Karmel siarczynowy jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza, lub syropy inwertowane i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków siarczynowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, wodorosiarczyn potasu, siarczyn sodu i wodorosiarczyn sodu); nie są używane związki amonu
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Więcej niż 50%
Intensywność barwy (1) 0,05-0,13
Azot ogółem Nie więcej niż 0,3% (2)
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 0,2% (2)
Siarka ogółem 0,3-3,5% (2)
Siarka związana przez celulozę DEAE Więcej niż 40%
Stosunek absorbancji barwnika
związanego przez celulozę DEAE 19-34
Stosunek absorbancji (A 280/560) Większy niż 50
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

(1) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.

(2) Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tj. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.

24. E 150c KARMEL AMONIAKALNY

Definicja Karmel amoniakalny jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza, lub syropy inwertowane i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków amonu (wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu i fosforan amonu); nie są używane związki siarczynowe
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Nie więcej niż 50%
Barwnik związany przez fosforylocelulozę Nie więcej niż 50%
Intensywność barwy (1) 0,08-0,36
Azot amoniakalny Nie więcej niż 0,3% (2)
4-metyloimidazol Nie więcej niż 250 mg/kg (2)
2-acetylo-4-tetrahydroksy-butyloimidazol Nie więcej niż 10 mg/kg (2)
Siarka ogółem Nie więcej niż 0,2% (2)
Azot ogółem 0,7-3,3% (2)
Stosunek absorbancji barwnika związanego przez fosforylocelulozę 13-35
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

(1) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości 1 cm przy 610 nm.

(2) Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tj. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.

25. E 150d KARMEL AMONIAKALNO - SIARCZYNOWY

Definicja Karmel amoniakalno-siarczynowy jest produkowany przez kontrolowaną obróbkę termiczną węglowodanów (dostępnych w handlu spożywczych produktów o właściwościach słodzących, posiadających wartość odżywczą i będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza, lub syropy inwertowane i dekstroza) z lub bez dodatku kwasów lub zasad, w obecności związków zarówno siarczynowych, jak i amonowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, wodorosiarczyn potasu, siarczyn sodu i wodorosiarczyn sodu, wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu, fosforan amonu, siarczan amonu, siarczyn amonu i wodorosiarczyn amonu)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 232-435-9
Opis Ciemnobrązowa do czarnej ciecz lub ciało stałe
Czystość
Barwnik związany przez celulozę DEAE Więcej niż 50%
Intensywność barwy (1) 0,10-0,60
Azot amoniakalny Nie więcej niż 0,6% (2)
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 0,2% (2)
4-metyloimidazol Nie więcej niż 250 mg/kg (2)
Azot ogółem 0,3-1,7% (2)
Siarka ogółem 0,8-2,5% (2)
Stosunek azot/siarka w osadzie alkoholowym 0,7-2,7
Stosunek absorbancji osadu alkoholowego(3) 8-14
Stosunek absorbancji (A 280/560) Nie więcej niż 50
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 25 mg/kg

(1) Intensywność barwy jest zdefiniowana jako absorbancja 0,1 % (m/v) wodnego roztworu karmelu (barwnika w postaci ciała stałego) w kuwecie o grubości l cm przy 610 nm.

(2) Wyrażone w odniesieniu do ekwiwalentu bazy barwnika, tj. jest wyrażone w warunkach produktu o intensywności barwy 0,1 jednostki absorbancji.

(3) Stosunek absorbancji osadu alkoholowego jest zdefiniowany jako absorbancja osadu przy 280 nm podzielona przez absorbancję przy 560 nm (kuweta o grubości l cm).

26. E 151 CZERŃ BRYLANTOWA BN, CZERŃ PN

Nazwy synonimowe CI Czerń spożywcza 1
Definicja Czerń brylantowa BN zawiera głównie 4-acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo] naftaleno-1,7-disulfonian tetrasodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu i/albo siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Czerń brylantowa BN jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są także sole wapniowa i potasowa

Klasa Bisazowe
Numer wg Colour Index 28440
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 219-746-5
Nazwa chemiczna 4-Acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo] naftaleno-1,7-disulfonian tetrasodowy
Wzór chemiczny C28H17N5Na 4O14S4
Masa cząsteczkowa 867,69
Analiza Zawiera nie mniej niż 80% substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową

E1%1cm 530 przy około 570 nm w roztworze

Opis Czarny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie przy około 570 nm
B. Roztwór wodny -

czarnoniebieskawy

Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 10% (wyrażone w odniesieniu do zawartości barwnika)
Składniki organiczne inne niż substancje barwiące:
Kwas 4-acetamido-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy

Kwas 4-amino-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy

}

} Ogółem nie więcej niż 0,8%

}

}

Kwas 8-aminonaftaleno-2-sulfonowy 4,4'-diazoaminodi-(benzenosulfonowy kwas) }

}

}

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (wyrażone jako anilina)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w warunkach neutralnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

27. E 153 WĘGIEL ROŚLINNY

Nazwy synonimowe Czerń roślinna
Definicja Węgiel roślinny jest otrzymywany w wyniku zwęglania surowców roślinnych takich jak drewno, pozostałości celulozy, torf, skorupki orzechów kokosowych i innych. Surowiec jest zwęglany w wysokiej temperaturze. Węgiel roślinny zawiera głównie drobno rozdrobniony węgiel. Może zawierać mniejsze ilości azotu, wodoru i tlenu. Po wytworzeniu produkt może zaabsorbować pewną ilość wilgoci
Numer wg Colour Index 77266
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-609-9
Nazwa chemiczna Węgiel
Wzór chemiczny C
Masa cząsteczkowa 12,01
Analiza Zawiera nie mniej niż 95% węgla w przeliczeniu na bezwodną i wolną od popiołu masę
Opis Czarny proszek, bezwonny i bez smaku
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych
B. Palność Ogrzewany do czerwoności spala się powoli bez płomienia
Czystość
Popiół (ogółem) Nie więcej niż 4,0% (temperatura zapłonu: 625 °C)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w przeliczeniu na ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne Ekstrakt otrzymany w wyniku ekstrakcji 1 g produktu z 10 g czystego cykloheksanu (przy użyciu aparatury do ciągłej ekstrakcji) powinien być bezbarwny i fluorescencja ekstraktu w ultrafiolecie nie może być intensywniejsza niż fluorescencja roztworu 0,100 mg siarczanu chininy w 1.000 ml 0,01 N kwasu siarkowego
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12% (120 °C, 4 godziny)
Substancje rozpuszczalne w zasadach Przesącz otrzymany w wyniku gotowania 2 g próbki w 20 ml N wodorotlenku sodu i przefiltrowania powinien być bezbarwny

28. E 154 BRĄZ FK

Nazwy synonimowe CI Brąz spożywczy 1
Definicja Brąz FK składa się zasadniczo z mieszaniny:
I 4-(2,4-diaminofenylazo)benzenosulfonianu sodowego
II 4-(4,6-diamino-m-tolilazo)benzenosulfonianu sodowego
III 4,4'-(4,6-diamino-1,3-fenylenobisazo) di (benzenosulfonianu) disodowego
IV 4,4'-(2,4-diamino-1,3-fenylenobisazo)di (benzenosulfonianu) disodowego
V 4,4'-(2,4-diamino-5-metylo-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego
VI 4,4',4"-(2,4-diaminobenzeno-1,3,5-trisazo) tri(benzeno- sulfonianu) trisodowego
i dodatkowych substancji barwiących łącznie z wodą, chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.
Brąz FK jest opisany jako sól sodowa. Są dopuszczone również sole: wapniowa i potasowa
Klasa Azowe (mieszanina barwników mono-, bis- i trisazowych)
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych
Nazwa chemiczna Mieszanina:
I 4-(2,4-diaminofenylazo)benzenosulfonianu sodowego
II 4-(4,6-diamino-m-tolilazo)benzenosulfonianu sodowego
III 4,4'-(4,6-diamino-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego
IV 4,4'-(2,4-diamino-1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego
V 4,4'-(2,4-diamino-5-metylo1,3-fenylenobisazo)di(benzenosulfonianu) disodowego
VI 4,4',4"-(2,4-diaminobenzeno-1,3,5-trisazo)tri(benzenosulfonianu) trisodowego
Wzór chemiczny I C12H11N4NaO3S

II C13H13N4NaO3S

III C18H14N6Na2O6S2

IV C18H14N6Na2O6S2

V C19H16N6Na2O6S2

VI C24H17N8Na3O9S3

Masa cząsteczkowa I 314,30

II 328,33

III 520,46

IV 520,46

V 534,47

VI 726,59

Analiza Zawiera nie mniej niż 70% substancji barwiących ogółem.
W odniesieniu do substancji barwiących ogółem proporcje poszczególnych składników nie powinny przekraczać:

I 26%

II 17%

III 17%

IV 16%

V 20%

VI 16%

Opis Czerwono-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
Roztwór pomarańczowy do czerwonawego
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 3,5%
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy Nie więcej niż 0,7%
m-fenylenodiamina i 4-metylo-m-fenylenodiamina Nie więcej niż 0,35%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne inne niż m-fenylenodiamina i 4-metylo-m-fenylenodiamina Nie więcej niż 0,007% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

29. E 155 BRĄZ HT

Nazwy synonimowe CI Brąz spożywczy 3
Definicja Brąz HT składa się głównie z 4,4'-(2,4-dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenylenobisazo)di(naftaleno-1-sulfonianu) disodowego i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Brąz HT jest opisany jako sól sodowa. Są dopuszczone również sole: wapniowa i potasowa

Klasa Bisazowe
Numer wg Colour Index 20285
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 224-924-0
Nazwa chemiczna 4,4'-(2,4-Dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenyleno-bisazo)di(naftaleno-1-sulfonian) disodowy
Wzór chemiczny C27H18N4Na2O9S2
Masa cząsteczkowa 652,57
Analiza Zawiera nie mniej niż 70% substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

E1%1cm 403 przy około 460 nm w roztworze wodnym o pH 7

Opis Czerwonawo-brązowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w wodzie i pH 7 przy około 460 nm
B. Roztwór wodny - brązowy
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,2%
Dodatkowe substancje barwiące Nie więcej niż 10% (metoda TLC)
Związki organiczne inne niż substancje barwiące:
kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy Nie więcej niż 0,7%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Nie więcej niż 0,2% w roztworze o pH 7
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

30. E 160a(i) MIESZANINA KAROTENÓW

1) KAROTENY otrzymywane z roślin

Nazwy synonimowe Cl Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Mieszanina karotenów jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian roślin jadalnych, marchwi, olejów roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy.

Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których większą część stanowi beta-karoten. Mogą być obecne również alfa-, gamma-karoten oraz inne pigmenty. Oprócz pigmentów barwiących, mieszanina karotenów może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach. Do ekstrakcji mogą być używane tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton metyloetylowy, metanol, etanol, propan-2-ol, heksan (*), dichlorometan i dwutlenek węgla

Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75130
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 230-636-6
Wzór chemiczny Beta-karoten: C40H56
Masa cząsteczkowa Beta-karoten: 536,88
Analiza Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta-karoten) wynosi nie mniej niż 5 %. Dla produktów otrzymanych przez ekstrakcję olejów roślinnych: nie mniej niż 0,2 % w tłuszczach jadalnych
E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 440-457 nm i 470-486 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton }

Keton metyloetylowy }Nie więcej niż

Metanol }50 mg/kg,

Propan-2-ol }pojedynczo lub łącznie

Heksan }

Etanol }

Dichlorometan: Nie więcej niż

10 mg/kg

Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
(*) benzenu nie więcej niż 0,05 % v/v

2) KAROTENY otrzymywane z alg

Nazwy synonimowe Cl Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Mieszanina karotenów może być również otrzymywana z naturalnych odmian alg Dunaliella salina, rosnących w dużych słonych jeziorach w okolicach Whyalla w Południowej Australii. Beta-karoten jest ekstrahowany przy użyciu olejków eterycznych. Preparat jest 20-30 % zawiesiną w oleju spożywczym. Stosunek izomerów trans-cis mieści się w granicach 50/50-71/29.

Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których większą część stanowi beta-karoten. Mogą być obecne również alfa-karoten, luteina, zeaksantyna i beta-kryptoksantyna. Oprócz pigmentów barwiących, mieszanina karotenów może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach.

Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75130
Wzór chemiczny Beta-karoten: C40H56
Masa cząsteczkowa Beta-karoten: 536,88
Analiza Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta-karoten) wynosi nie mniej niż 20 %
E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 440-457 nm i 474-486 nm
Czystość
Naturalne tokoferole w oleju jadalnym Nie więcej niż 0,3 %
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

31. E 160a(ii) BETA-KAROTEN

1) Beta-karoten

Nazwy synonimowe Cl Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów beta-karotenu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Rozcieńczone i stabilizowane preparaty mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40800
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 230-636-6
Nazwy chemiczne Beta-karoten, beta,beta-karoten
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,88
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)
E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie
Opis Czerwone do brązowawo-czerwonych kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 453-456 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

2) Beta-karoten z Blakeslea trispora

Nazwy synonimowe Cl Pomarańczowy spożywczy 5
Definicja Otrzymywany w procesie fermentacji przy użyciu mieszanej kultury fizjologicznie różnych osobników typów (+) i (-) naturalnych szczepów grzyba Blakeslea trispora. Beta-karoten jest ekstrahowany z biomasy octanem etylu lub kolejno: octanem izobutylu i alkoholem izopropylowym, a następnie krystalizowany. Skrystalizowany produkt zawiera głównie trans beta-karoten. W wyniku naturalnego procesu około 3 % produktu zawiera mieszaninę karotenoidów, która jest charakterystyczna dla produktu.
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40800
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 230-636-6
Nazwy chemiczne Beta-karoten, beta,beta-karoten
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,88
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)
E1%1cm 2.500 przy około 440-457 nm w cykloheksanie
Opis Czerwone, brązowawo-czerwone, purpurowo-fioletowe kryształy lub krystaliczny proszek (barwa zależy od użytego rozpuszczalnika ekstrakcyjnego i warunków krystalizacji)
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 453-456 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu } Nie więcej niż 0,8 %

Etanol } pojedynczo lub łącznie

Octan izobutylu: Nie więcej niż 1,0 %

Alkohol izopropylowy: Nie więcej niż 0,1 %

Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Mikotoksyny:
Aflatoksyna B1 Nieobecna
Trichoteceny (T2) Nieobecne
Ochratoksyna Nieobecna
Zearalenon Nieobecny
Mikrobiologia:
Pleśnie Nie więcej niż 100/g
Drożdże Nie więcej niż 100/g
Salmonella Nieobecne w 25 g
Escherichia coli Nieobecne w 5 g

32. E 160b ANNATO, BIKSYNA, NORBIKSYNA

Nazwy synonimowe CI Naturalny pomarańczowy 4
Definicja
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75120
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Annato: 215-735-4, ekstrakt nasion annato: 289-561-2; biksyna: 230-248-7
Nazwy chemiczne Biksyna: 6'-Metylohydrogeno-9'-cis-6,6'-diapokaroteno-6,6'-dionian

6'-Metylohydrogeno-9'-trans-6,6'-diapokaroteno-6,6'-dionian

Norbiksyna:

Kwas 9'-cis-6,6'-diapokaroteno-6,6'-diowy

Kwas 9'-trans-6,6'-diapokaroteno-6,6'-diowy

Wzór chemiczny Biksyna: C25H30O4

Norbiksyna: C24H28O4

Masa cząsteczkowa Biksyna: 394,51

Norbiksyna: 380,48

Opis Czerwonawo-brązowy proszek, zawiesina lub roztwór
Identyfikacja
Spektrometria Biksyna: maksimum w chloroformie przy około 502 nm

Norbiksyna: maksimum w rozcieńczonym roztworze KOH przy około 482 nm

(i) Biksyna i norbiksyna ekstrahowane przy użyciu rozpuszczalników
Definicja Biksyna jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu jednego lub kilku następujących rozpuszczalników: acetonu, metanolu, heksanu lub dichlorometanu, dwutlenku węgla i usunięciu rozpuszczalników. Norbiksyna jest otrzymywana w wyniku hydrolizy biksyny wodnym roztworem zasady.

Biksyna i norbiksyna mogą zawierać inne substancje wyekstrahowane z nasion annato.

Biksyna w proszku zawiera szereg składników barwnych, z których głównym jest biksyna, która może występować w formach cis-i trans-. Mogą być również obecne produkty cieplnej degradacji biksyny. Norbiksyna w proszku jako główne składniki barwiące zawiera produkty hydrolizy biksyny w formie soli sodowych lub potasowych. Mogą być obecne formy cis- i trans-

Analiza Zawartość biksyny w proszku wynosi nie mniej niż 75 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na biksynę.
Zawartość norbiksyny w proszku wynosi nie mniej niż 25 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na norbiksynę.
Biksyna: E1%1cm 2.870 przy około 502 nm w chloroformie

Norbiksyna: E1%1cm 2.870 przy około 482 nm w roztworze KOH

Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton } Nie więcej niż 50 mg/kg

Metanol } pojedynczo lub łącznie

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
(ii) Annato ekstrahowane przy użyciu zasad
Definicja Annato rozpuszczalne w wodzie jest otrzymywane w wyniku ekstrakcji wodnym roztworem zasad (wodorotlenku sodu lub potasu) zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.). Głównym składnikiem barwiącym annato rozpuszczalnego w wodzie jest norbiksyna, produkt hydrolizy biksyny, w formie soli sodowej lub potasowej. Mogą być obecne formy cis- i trans-
Analiza Zawiera nie mniej niż 0,1 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na norbiksynę Norbiksyna:

E1%1cm 2.870 przy około 482 nm w roztworze KOH

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg
(iii) Annato ekstrahowane przy użyciu oleju
Definicja Ekstrakty annato w oleju, w formie roztworu lub zawiesiny, są otrzymywane w wyniku ekstrakcji zewnętrznych warstw nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu jadalnych olejów roślinnych. Ekstrakt annato w oleju zawiera szereg składników barwnych, z których głównym jest biksyna występująca w formach cis- i trans-. Mogą być również obecne produkty cieplnej degradacji biksyny
Analiza Zawiera nie mniej niż 0,1 % karotenoidów ogółem, w przeliczeniu na biksynę

Biksyna:

E1%1cm 2.870 przy około 502 nm w chloroformie

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

33. E 160c EKSTRAKT Z PAPRYKI, KAPSANTYNA, KAPSORUBINA

Nazwy synonimowe Oleożywica z papryki
Definicja Ekstrakt z papryki jest otrzymywany w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami owoców (strąków) naturalnych odmian papryki Capsicum annuum L., bez lub z pestkami i zawiera główne składniki barwiące tej przyprawy. Głównymi składnikami barwiącymi są kapsantyna i kapsorubina. Jest obecnych również wiele innych składników barwiących
Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, aceton, heksan, dichlorometan, octan etylu i dwutlenek węgla
Klasa Karotenoidy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Kapsantyna: 207-364-1, kapsorubina: 207-425-2
Nazwy chemiczne Kapsantyna:

(3R,3'S,5'R)-3,3'-dihydroksy-β,k-karoten-6-on

Kapsorubina:

(3S,3'S,5R,5'R)-3,3'-dihydroksy-k,k-karoten-6,6'-dion

Wzór chemiczny Kapsantyna: C40H56O3

Kapsorubina: C40H56O4

Masa cząsteczkowa Kapsantyna: 584,85
Analiza Kapsorubina: 600,85

Ekstrakt z papryki: zawiera nie mniej niż 7,0 % karotenoidów

Kapsantyna/kapsorubina: nie mniej niż 30 % karotenoidów ogółem

E1%1cm 2.100 przy około 462 nm w acetonie

Opis Ciemnoczerwona, lepka ciecz
Identyfikacja
A. Spektrometria Maksimum w acetonie przy około 462 nm
B. Reakcja barwna Po dodaniu jednej kropli kwasu siarkowego do jednej kropli próbki w 2-3 kroplach chloroformu powstaje niebieskie zabarwienie
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu }

Metanol }

Etanol } Nie więcej niż 50 mg/kg

Aceton } pojedynczo lub łącznie

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Kapsaicyna Nie więcej niż 250 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

34. E 160d LIKOPEN

Nazwy synonimowe Naturalna żółcień 27
Definicja Likopen jest otrzymywany w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian czerwonych pomidorów (Lycopersicon esculentum L.) i usunięciu rozpuszczalników. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: dichlorometan, dwutlenek węgla, octan etylu, aceton, propan-2-ol, metanol, etanol, heksan. Głównym składnikiem barwiącym pomidorów jest likopen, mogą być obecne niewielkie ilości innych pigmentów karotenoidowych. Oprócz innych pigmentów barwnych preparat może zawierać oleje, tłuszcze, woski i składniki aromatyczne naturalnie występujące w pomidorach
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 75125
Nazwy chemiczne Likopen, ψ, ψ-karoten
Wzór chemiczny C40H56
Masa cząsteczkowa 536,85
Analiza Zawiera nie mniej niż 5 % substancji barwiących ogółem

E1%1cm 3.450 przy około 472 nm w heksanie

Opis Ciemnoczerwona, lepka ciecz
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w heksanie przy około 472 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Octan etylu }

Metanol }

Etanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Aceton } pojedynczo lub łącznie

Heksan }

Propan-2-ol }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

35. E 160e BETA-APO-8'-KAROTENAL (C30)

Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 6
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów β-apo-8'-karotenalu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty β-apo-8'-karotenalu, łącznie z roztworami lub zawiesinami β-apo-8'-karotenalu w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans.
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40820
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 214-171-6
Nazwy chemiczne β-Apo-8'-karotenal, Aldehyd trans- β-apo-8'-karotenowy
Wzór chemiczny C30H40O
Masa cząsteczkowa 416,65
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem

E1%1cm 2.640 przy 460-462 nm w cykloheksanie

Opis Ciemnofioletowe kryształy o metalicznym połysku lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy 460-462 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż β-apo-8'-karotenal: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg

36. E 160f ESTER ETYLOWY KWASU BETA-APO-8'-KAROTENOWEGO

(C30)

Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 7, ester β-apo-8'-karotenowy
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów estru etylowego kwasu β-apo-8'-karotenowego, łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty estru etylowego kwasu β-apo-8'-karotenowego, łącznie z roztworami lub zawiesinami estru etylowego kwasu β-apo-8'-karotenowego w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40825
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 214-173-7
Nazwy chemiczne Ester etylowy kwasu β-Apo-8'-karotenowego, 8'-apo-β-karoten-8'-ian etylu
Wzór chemiczny C32H44O2
Masa cząsteczkowa 460,70
Analiza Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem
E1%1cm 2.550 przy około 449 nm w cykloheksanie
Opis Czerwone do czerwono-fioletowych kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w cykloheksanie przy około 449 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż ester etylowy kwasu β-apo-8'-karotenowego: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

37. E 161b LUTEINA

Nazwy synonimowe Mieszanina karotenoidów, Ksantofile
Definicja Luteina jest otrzymywana w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami naturalnych odmian jadalnych owoców i roślin, trawy, lucerny (alfa-alfa) i tagetes erecta. Głównymi składnikami barwiącymi są karotenoidy, których większą część stanowią luteina i jej estry z kwasami tłuszczowymi. Mogą być również obecne zmienne ilości karotenów. Luteina może zawierać oleje, tłuszcze, woski naturalnie występujące w materiale roślinnym.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, propan-2-ol, heksan, aceton, keton metyloetylowy, dichlorometan i dwutlenek węgla

Klasa Karotenoidy
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 204-840-0
Nazwa chemiczna 3,3'-dihydroksy-d-karoten
Wzór chemiczny C40H56O2
Masa cząsteczkowa 568,88
Analiza Zawartość substancji barwiących ogółem wynosi nie mniej niż 4 % w przeliczeniu na luteinę

E1%1cm 2.550 przy około 445 nm w mieszaninie chloroform/etanol (10+90) lub w mieszaninie heksan/etanol/aceton (80+10+10)

Opis Ciemna, żółtawo-brązowa ciecz
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w mieszaninie chloroform/etanol (10+90) przy około 445 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Aceton }

Keton metyloetylowy }

Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Etanol } pojedynczo lub łącznie

Propan-2-ol }

Heksan }

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

38. E 161g KANTAKSANTYNA

Nazwy synonimowe CI Pomarańczowy spożywczy 8
Definicja Niniejsza specyfikacja odnosi się głównie do wszystkich trans izomerów kantaksantyny, łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty kantaksantyny, łącznie z roztworami lub zawiesinami kantaksantyny w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą mieć różne stosunki izomerów cis/trans
Klasa Karotenoidy
Numer wg Colour Index 40850
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-187-2
Nazwy chemiczne β-Karoten-4,4'-dion, kantaksantyna, 4,4'-diokso-β-karoten
Wzór chemiczny C40H52O2
Masa cząsteczkowa 564,86
Analiza Nie mniej niż 96% substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na kantaksantynę)

E1%1cm 2.200 przy około 485 nm w chloroformie

przy 468-472 nm w cykloheksanie
przy 464-467 nm w eterze naftowym
Opis Ciemnofioletowe kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w chloroformie przy około 485 nm Maksimum w cykloheksanie przy 468-472 nm Maksimum w eterze naftowym przy 464-467 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1%
Dodatkowe substancje barwiące Karotenoidy inne niż kantaksantyna: nie więcej niż 5,0% substancji barwiących ogółem
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

39. E 162 CZERWIEŃ BURACZANA, BETANINA

Nazwy synonimowe Czerwień buraczana
Definicja Czerwień buraczana jest otrzymywana z korzeni naturalnych odmian buraka ćwikłowego (Beta vulgaris L. var. rubra) w wyniku wyciskania soku z utartych buraków lub przez wodną ekstrakcję poszatkowanych korzeni buraka i wzbogacenie w składniki aktywne. Barwnik składa się z różnych pigmentów, należących do klasy betalain. Głównymi składnikami barwiącymi są betacyjaniny (czerwone), z których betanina stanowi 75-95%. Mogą być obecne niewielkie ilości betaksantyny (żółta) i produkty degradacji betalainy (jasnobrązowe). Oprócz barwiących pigmentów, sok lub ekstrakt zawiera cukry, sole lub białka naturalnie występujące w buraku ćwikłowym. Roztwory mogą być zagęszczone, a niektóre produkty mogą być oczyszczane w celu usunięcia większości cukrów, soli i białek
Klasa Betalaina
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 231-628-5
Nazwy chemiczne Kwas(S-(R',R')-4-(2-(2-karboksy-5(β-D-glukopiranozyloksy)-2,3-dihydro-6-hydroksy- 1H-indol-1-ylo)etenylo)-2,3-dihydro-2,6-pirydynodikarboksylowy; 1-(2-(2,6-dikarboksy- 1,2,3,4-tetrahydro-4-pirydylideno) etylideno)-5-β-D-glukopiranozyloksy)-6-hydroksyindolo-2-karboksylan
Wzór chemiczny Betanina: C24H26N2O13
Masa cząsteczkowa 550,48
Analiza Zawartość czerwonego barwnika (wyrażona jako betanina) wynosi nie mniej niż 0,4%

E1%1cm 1.120 przy około 535 nm w roztworze wodnym o pH 5

Opis Czerwona lub ciemnoczerwona ciecz, pasta, proszek lub ciało stałe
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w wodzie i pH 5 przy około 535 nm
Czystość
Azotany Nie więcej niż 2 g anionu azotanowego/g czerwonego barwnika (w wyniku przeliczenia z analizy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

40. E 163 ANTOCYJANY

Definicja Antocyjany są otrzymywane w wyniku ekstrakcji siarczynowaną wodą, zakwaszoną wodą, dwutlenkiem węgla, metanolem lub etanolem jadalnych warzyw i owoców. Antocyjany zawierają wspólny składnik surowca zwany antocyjanem, kwasy organiczne, garbniki, cukry, składniki mineralne itp., lecz niekoniecznie w tych samych proporcjach jak występują w surowcu.
Klasa Antocyjany
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 208-438-6 (cyjanidyna); 205-125-6 (peonidyna);

208-437-0 (delfinidyna); 211-403-8 (malwidyna);

205-127-7 (pelargonidyna)

Nazwy chemiczne Chlorek 3,3',4',5,7-pentahydroksyflawilu (cyjanidyna)
Chlorek 3,4',5,7-tetrahydroksy-3'-metoksyflawilu (peonidyna)
Chlorek 3,4',5,7-tetrahydroksy-3',5' -dimetoksyflawilu (malwidyna)
Chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(3,4,5-trihydroksyfenylo)-1-benzopirylu (delfinidyna)
Chlorek 3,3',4',5,7-pentahydroksy-5'-metoksyflawilu (petunidyna)
Chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(4-hydroksyfenylo)-1-benzopirylu (pelargonidyna)
Wzór chemiczny Cyjanidyna: C15H11O6Cl

Peonidyna: C16H13O6Cl

Malwidyna: C17H15O7Cl

Delfinidyna:C15H11O7Cl

Petunidyna: C16H13O7Cl

Pelargonidyna: C15H11O5Cl

Masa cząsteczkowa Cyjanidyna: 322,6

Peonidyna: 336,7

Malwidyna: 366,7

Delfinidyna: 340,6

Petunidyna: 352,7

Pelargonidyna: 306,7

Analiza E1%1cm 300 dla czystego pigmentu przy 515-535 nm w pH 3,0
Opis Purpurowo-czerwona ciecz, proszek lub pasta o słabym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w metanolu z 0,01% stężonego HCl

Cyjanidyna: 535 nm

Peonidyna: 532 nm
Malwidyna: 542 nm
Delfinidyna: 546 nm
Petunidyna: 543 nm
Pelargonidyna: 530 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalników Metanol } Nie więcej niż 50 mg/kg,

Etanol } pojedynczo lub łącznie

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 1.000 mg/kg na procent barwnika
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

41. E 170 WĘGLAN WAPNIA

Nazwy synonimowe CI Biały Pigment 18, Kreda
Definicja Węglan wapnia jest produktem otrzymanym z rozdrobnionego wapienia lub w wyniku wytrącania jonów wapnia z jonami węglanowymi.
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index 77220
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych Węglan wapnia: 207-439-9

Wapień (kamień wapienny): 215-279-6

Nazwa chemiczna Węglan wapnia
Wzór chemiczny CaCO3
Masa cząsteczkowa 100,1
Analiza Zawiera nie mniej niż 98% w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny lub bezpostaciowy, bezwonny i bez smaku proszek
Identyfikacja
Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i w alkoholu. Rozpuszcza się musując w rozcieńczonym kwasie octowym, w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym i w rozcieńczonym kwasie azotowym; powstałe roztwory, po zagotowaniu, dają dodatni wynik prób na obecność wapnia.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0% (200 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 0,2%
Sole magnezu i zasadowe sole magnezu Nie więcej niż 1,5%
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Antymon (jako Sb)

Miedź (jako Cu)

Chrom (jako Cr)

Cynk (jako Zn)

Bar (jako Ba)

}

} Nie więcej niż 100 mg/kg, pojedynczo lub

} łącznie

}

}

Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

42. E 171 DWUTLENEK TYTANU

Nazwy synonimowe CI Biały Pigment 6
Definicja Dwutlenek tytanu zawiera głównie czysty anataz dwutlenku tytanu, który może być pokryty niewielkimi ilościami glinu lub krzemu w celu poprawy technologicznych właściwości produktu
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index

Numer wg Europejskiego

77891
Spisu Substancji Chemicznych 236-675-5
Nazwa chemiczna Dwutlenek tytanu
Wzór chemiczny TiO2
Masa cząsteczkowa 79,88
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu
Opis Bezpostaciowy, biały proszek
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszcza się powoli w kwasie fluorowodorowym i w gorącym, stężonym kwasie siarkowym.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5% (105 °C, 3 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 1,0% w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych (800 °C)
Dwutlenek glinu lub dwutlenek krzemu Ogółem nie więcej niż 2,0%
Substancje rozpuszczalne w 0,5 N HCl Nie więcej niż 0,5% w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu, dodatkowo, dla produktów zawierających glin lub krzem, nie więcej niż 1,5% w przeliczeniu na masę produktu handlowego.
Substancje rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 0,5%
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Antymon Nie więcej niż 50 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg po całkowitym roztworzeniu
Cynk Nie więcej niż 50 mg/kg po całkowitym roztworzeniu

43. E 172 TLENKI ŻELAZA i WODOROTLENKI ŻELAZA

Nazwy synonimowe Żółty tlenek żelaza: CI Żółty Pigment 42 i 43

Czerwony tlenek żelaza: CI Czerwony Pigment 101 i 102

Czarny tlenek żelaza: CI Czarny Pigment 11

Definicja Tlenki żelaza i wodorotlenki żelaza są otrzymywane w wyniku syntezy chemicznej i zawierają głównie bezwodne lub uwodnione tlenki żelaza. Zakres kolorów obejmuje żółty, czerwony, brązowy i czarny. Tlenki żelaza o czystości "food grade" różnią się od technicznych tlenków żelaza przede wszystkim stosunkowo niskim poziomem zanieczyszczeń innymi metalami. Uzyskuje się to przez selekcję i kontrolę źródeł żelaza lub przez zwiększenie stopnia oczyszczenia podczas procesu wytwarzania.
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index Żółty tlenek żelaza: 77492

Czerwony tlenek żelaza: 77491

Czarny tlenek żelaza: 77499

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

Żółty tlenek żelaza: 257-098-5

Czerwony tlenek żelaza: 215-168-2

Czarny tlenek żelaza: 235-442-5
Nazwa chemiczna Żółty tlenek żelaza: uwodniony tlenek żelaza, uwodniony tlenek żelaza (III)

Czerwony tlenek żelaza: bezwodny tlenek żelaza, bezwodny tlenek żelaza (III)

Czarny tlenek żelaza: tlenek żelazawo-żelazowy, tlenek żelaza (II, III)

Wzór chemiczny Żółty tlenek żelaza: FeO(OH) x xH2O

Czerwony tlenek żelaza: Fe2O3

Czarny tlenek żelaza: FeO x Fe2O3

Masa cząsteczkowa 88,85: FeO(OH)

159,70: Fe2O3

231,55: FeO x Fe2O3

Analiza Żółty zawiera nie mniej niż 60%, czerwony i czarny nie mniej niż 68% żelaza ogółem, w przeliczeniu na żelazo
Opis Proszek; o barwie żółtej, czerwonej, brązowej lub czarnej
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszczalny w stężonych kwasach mineralnych
Czystość
Substancje rozpuszczalne w wodzie

Arsen

Bar

Kadm

Chrom

Miedź

Ołów

Rtęć

Nikiel

Cynk

Nie więcej niż 1,0% }

Nie więcej niż 5 mg/kg }

Nie więcej niż 50 mg/kg }

Nie więcej niż 5 mg/kg }

Nie więcej niż 100 mg/kg }

Nie więcej niż 50 mg/kg } Po całkowitym

Nie więcej niż 20 mg/kg } roztworzeniu

Nie więcej niż 1 mg/kg }

Nie więcej niż 200 mg/kg }

Nie więcej niż 100 mg/kg }

44. E 173 GLIN

Nazwy synonimowe CI Pigment Metaliczny, Al
Definicja Proszek glinowy otrzymuje się w wyniku rozdrobnienia drobnych kawałków glinu. Rozdrabnianie może (ale nie musi) być wykonywane w obecności jadalnych tłuszczów roślinnych lub kwasów tłuszczowych spełniających kryteria stawiane substancjom dodatkowym do żywności. Jest wolny od domieszek substancji innych niż jadalne tłuszcze roślinne lub kwasy tłuszczowe spełniające kryteria stawiane substancjom dodatkowym do żywności
Numer wg Colour Index

Numer wg Europejskiego

77000
Spisu Substancji Chemicznych 231-072-3
Nazwa chemiczna Glin
Wzór chemiczny Al
Masa atomowa 26,98
Analiza Zawiera nie mniej niż 99% w przeliczeniu na Al i na masę wolną od tłuszczów
Opis Srebrnoszary proszek lub drobne listki
Identyfikacja
Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym. Powstały roztwór daje dodatni wynik próby na obecność glinu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5% (105 °C, do stałej masy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

45. E 174 SREBRO

Nazwy synonimowe Argentum, Ag
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index

Numer wg Europejskiego

77820
Spisu Substancji Chemicznych 231-131-3
Nazwa chemiczna Srebro
Wzór chemiczny Ag
Masa atomowa 107,87
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % Ag
Opis Srebrny proszek lub drobne listki

46. E 175 ZŁOTO

Nazwy synonimowe Pigment Metaliczny 3, Aurum, Au
Klasa Nieorganiczne
Numer wg Colour Index 77480
Numer wg Europejskiego
Spisu Substancji Chemicznych 231-165-9
Nazwa chemiczna Złoto
Wzór chemiczny Au
Masa atomowa 197,0
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % Au
Opis Złoty proszek lub drobne listki
Czystość
Srebro

Miedź

Nie więcej niż 7 % }

} Po całkowitym roztworzeniu

Nie więcej niż 4 % }

47. E 180 CZERWIEŃ LITOLOWA BK

Nazwy synonimowe CI Czerwony Pigment 57, Pigment rubinowy, Karmin 6B
Definicja Czerwień litolowa BK zawiera głównie 3-hydroksy-4-(4-metylo-2-sulfonianofenylazo)-2-naftalenokarboksylan wapnia i dodatkowe substancje barwiące łącznie z wodą, chlorkiem wapnia lub siarczanem wapnia jako głównymi składnikami niebarwnymi.
Klasa Monoazowe
Numer wg Colour Index 15850:1
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 226-109-5
Nazwa chemiczna 3-Hydroksy-4-(4-metylo-2-sulfonianofenylazo)-2-naftalenokarboksylan wapnia
Wzór chemiczny C18H12CaN2O6S
Masa cząsteczkowa 424,45
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem

E1%1cm 200 przy około 442 nm w dimetyloformamidzie

Opis Czerwony proszek
Identyfikacja
Spektrometria Maksimum w dimetyloformamidzie przy około 442 nm
Czystość
Dodatkowe substancje barwiące Związki organiczne inne niż substancje barwiące: Nie więcej niż 0,5%
Kwas 2-amino-5-metylobenzenosulfonowy, sól wapniowa Nie więcej niż 0,2%
Kwas 3-hydroksy-2-naftalenokarboksylowy, sól wapniowa Nie więcej niż 0,4%
Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne Nie więcej niż 0,01% (w przeliczeniu na anilinę)
Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2%
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 40 mg/kg

CZĘŚĆ  III

Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji dodatkowych innych niż substancje słodzące i barwniki oraz substancji pomagających w przetwarzaniu

1.

E 170(i) WĘGLAN WAPNIA

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako barwnik, określone są w części II załącznika nr 1 do rozporządzenia.

2.

E 200 KWAS SORBOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas sorbowy

Kwas trans, trans-2,4-heksadienowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

203-768-7
Wzór chemiczny C6H8O2
Masa cząsteczkowa 112,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne igiełki lub biały, sypki proszek o lekkim, charakterystycznym zapachu, niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 133 °C a 135 °C, po suszeniu w próżni przez 4 godziny w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Spektrometria Roztwór w izopropanolu (1 do 4.000.000) wykazuje maksimum absorbancji przy długości fali 254 ± 2 nm
C. Dodatni wynik próby na

obecność podwójnych wiązań

D. Punkt sublimacji 80 °C
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 0,5 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % (jako formaldehyd)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

3.

E 202 SORBINIAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Sorbinian potasu

(E,E)-2,4-heksadienian potasu

Sól potasowa kwasu trans, trans-2,4-heksadienowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

246-376-1
Wzór chemiczny C6H7O2K
Masa cząsteczkowa 150,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Biały, krystaliczny proszek niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia kwasu sorbowego

otrzymanego w wyniku

zakwaszenia i niepoddanego

rekrystalizacji wynosi od

133 °C do 135 °C, po

suszeniu w próżni w

eksykatorze z kwasem

siarkowym

B. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

podwójnych wiązań

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (105 °C, 3 godziny)
Kwasowość lub alkaliczność Nie więcej niż około 1,0 % (jako kwas sorbowy lub K2CO3)
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % (wyrażone jako formaldehyd)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

4.

E 203 SORBINIAN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Sorbinian wapnia

Sól wapniowa kwasu trans, trans-2,4-heksadienowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-321-6
Wzór chemiczny C12H14O4Ca
Masa cząsteczkowa 262,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Drobny, biały, krystaliczny proszek niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut
Identyfikacja
B. Zakres temperatur

topnienia kwasu sorbowego

otrzymanego w wyniku

zakwaszenia i niepoddanego

rekrystalizacji wynosi od

133 °C do 135 °C, po

suszeniu w próżni w

eksykatorze z kwasem

siarkowym

B. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i

podwójnych wiązań

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 %, oznaczony po próżniowym suszeniu przez 4 godziny w eksykatorze z kwasem siarkowym
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % (jako formaldehyd)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

5.

E 210 KWAS BENZOESOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas benzoesowy

Kwas benzenokarboksylowy

Kwas fenylokarboksylowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-618-2
Wzór chemiczny C7H6O2
Masa cząsteczkowa 122,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 121,5 °C do 123,5 °C
B. Dodatni wynik próby na

zdolność sublimacji i

obecność benzoesanu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 3 godziny nad kwasem siarkowym
pH Około 4 (roztwór wodny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,07 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,3 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Substancje łatwo ulegające

utlenieniu

Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Substancje łatwo ulegające

zwęgleniu

Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC(1), 0,3 ml chlorku żelazowego TSC(2), 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC(3) i 4,4 ml wody
Kwasy wielopierścieniowe Temperatura topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania zobojętnionego roztworu kwasu benzoesowego nie może się różnić od temperatury topnienia kwasu benzoesowego
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
(1) Chlorek kobaltu TSC: rozpuścić około 65 g chlorku kobaltu CoCl2 x 6H2O w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść dokładnie 5 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 5 ml 3 % nadtlenku wodoru, następnie 15 ml 20 % roztworu wodorotlenku sodu. Utrzymywać w stanie wrzenia przez 10 minut, ochłodzić, dodać 2 g jodku potasu i 20 ml 25 % kwasu siarkowego. Gdy osad całkowicie się rozpuści, miareczkować uwolniony jod, tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 23,80 mg CoCl2 x 6H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 59,5 mg CoCl2 x 6H2O w 1 ml.

(2) Chlorek żelazowy TSC: rozpuścić około 55 g chlorku żelazowego w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść 10 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 15 ml wody i 3 g jodku potasu; pozostawić mieszaninę na 15 minut. Rozcieńczyć 100 ml wody i miareczkować uwolniony jod tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 27,03 mg FeCl3 x 6H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 45,0 mg FeCl3 x 6H2O w 1 ml.

(3) Siarczan miedziowy TSC: rozpuścić około 65 g siarczanu miedziowego CuSO4 x 5H2O w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść 10 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 40 ml wody, 4 ml kwasu octowego i 3 g jodku potasu. Miareczkować uwolniony jod tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 24,97 mg CuSO4 x 5H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 62,4 mg CuSO4 x 5H2O w 1 ml.

(*) Skrobia TS: rozetrzeć 0,5 g skrobi (rozpuszczalna skrobia ziemniaczana, kukurydziana) z 5 ml wody; do otrzymanej pasty dodać odpowiednią ilość wody tak, aby całkowita objętość wynosiła 100 ml, cały czas mieszając. Utrzymywać w stanie wrzenia przez kilka minut, ochłodzić, przefiltrować. Skrobia musi być świeżo przygotowana.

6.

E 211 BENZOESAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Benzoesan sodu

Sól sodowa kwasu benzenokarboksylowego

Sól sodowa kwasu fenylokarboksylowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

208-534-8
Wzór chemiczny C7H5O2Na
Masa cząsteczkowa 144,11
Analiza Nie mniej niż 99 % C7H5O2Na, po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Opis Biały, prawie bezwonny, krystaliczny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie, średnio rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur

topnienia dla kwasu

benzoesowego

Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
C. Dodatni wynik próby na

obecność benzoesanu i sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,5 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Substancje łatwo ulegające

utlenieniu

Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Kwasy wielopierścieniowe Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu sodu nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Stopień kwasowości lub

alkaliczności

Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu sodu w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

7.

E 212 BENZOESAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Benzoesan potasu

Sól potasowa kwasu benzenokarboksylowego

Sól potasowa kwasu fenylokarboksylowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

209-481-3
Wzór chemiczny C7H5KO2 x 3H2O
Masa cząsteczkowa 214,27
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % C7H5O2K, po suszeniu w 105 °C do stałej masy
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia dla kwasu

benzoesowego otrzymanego w

wyniku zakwaszenia i

niepoddanego

rekrystalizacji wynosi od

121,5 °C do 123,5 °C, po

suszeniu w eksykatorze z

kwasem siarkowym

B. Dodatni wynik próby na

obecność benzoesanu i

potasu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 26,5 % oznaczony po suszeniu w 105 °C
Chlorowane związki

organiczne

Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Substancje łatwo ulegające

utlenieniu

Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Substancje łatwo ulegające

zwęgleniu

Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody
Kwasy wielopierścieniowe Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu potasu nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego
Stopień kwasowości lub

alkaliczności

Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu potasu w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

8.

E 213 BENZOESAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Benzoesan monowapniowy
Definicja
Nazwa chemiczna Benzoesan wapnia

Dibenzoesan wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

218-235-4
Wzór chemiczny Bezwodny: C14H10O4Ca

Monowodzian: C14H10O4Ca x H2O

Triwodzian: C14H10O4Ca x 3H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 282,31

Monowodzian: 300,32

Triwodzian: 336,36

Analiza Zawartość nie mniej niż 99 % po suszeniu w 105 °C
Opis Białe lub bezbarwne kryształy lub biały proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia dla kwasu

benzoesowego otrzymanego w

wyniku zakwaszenia i

niepoddanego

rekrystalizacji wynosi od

121,5 °C do 123,5 °C, po

suszeniu w eksykatorze z

kwasem siarkowym

B. Dodatni wynik próby na

obecność benzoesanu i

wapnia

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 17,5 % oznaczony po suszeniu w 105 °C do stałej masy
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,3 %
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy
Substancje łatwo ulegające

utlenieniu

Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml
Substancje łatwo ulegające

zwęgleniu

Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody
Kwasy wielopierścieniowe Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu wapnia nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego
Stopień kwasowości lub

alkaliczności

Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu wapnia w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

9.

E 214 p-HYDROKSYBENZOESAN ETYLU

Nazwy synonimowe Etyloparaben

p-Oksybenzoesan etylu

Definicja
Nazwa chemiczna p-Hydroksybenzoesan etylu

Ester etylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-399-4
Wzór chemiczny C9H10O3
Masa cząsteczkowa 166,8
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % po suszeniu w 80 °C przez 2 godziny
Opis Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 115°C do 118°C
B. Dodatni wynik próby na

obecność p-

hydroksybenzoesanu

Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 213 °C do 217 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
C. Dodatni wynik próby na

obecność alkoholu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 %, po suszeniu w 80 °C przez 2 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i

kwas salicylowy

Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

10.

E 215 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU ETYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu etylu

Sól sodowa estru etylowego kwasu

p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

252-487-6
Wzór chemiczny C9H9O3Na
Masa cząsteczkowa 188,8
Analiza Zawartość estru etylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego nie mniej niż 83 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny, higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 115 °C do 118 °C, po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
B. Dodatni wynik próby na

obecność p-

hydroksybenzoesanu

Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213°C do 217°C
C. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

D. pH 0,1 % roztworu wodnego

mieści się w granicach od

9,9 do 10,3

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % oznaczony po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
Popiół siarczanowy Od 37 do 39 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i

kwas salicylowy

Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

11.

E 216 p-HYDROKSYBENZOESAN PROPYLU

Nazwy synonimowe Propyloparaben

p-Oksybenzoesan propylu

Definicja
Nazwa chemiczna p-Hydroksybenzoesan propylu

Ester n-propylowy kwasu

p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

202-307-7
Wzór chemiczny C10H12O3
Masa cząsteczkowa 180,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Opis Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 95 °C do 97 °C po suszeniu przez 2 godziny w 80°C
B. Dodatni wynik próby na

obecność p-

hydroksybenzoesanu

Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213 °C do 217 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80°C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i

kwas salicylowy

Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

12.

E 217 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU PROPYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu-n-propylu

Sól sodowa estru n-propylowego kwasu

p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

252-488-1
Wzór chemiczny C10H11O3Na
Masa cząsteczkowa 202,21
Analiza Zawartość estru propylowego kwasu

p-hydroksybenzoesowego nie mniej niż 85 % w przeliczeniu na bezwodną masę

Opis Biały lub prawie biały, krystaliczny, higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia estru

otrzymanego w wyniku

zakwaszenia i niepoddanego

rekrystalizacji wynosi od

94 °C do 97 °C, po

suszeniu w eksykatorze z

kwasem siarkowym

B. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

C. pH 0,1 % roztworu wodnego

mieści się w granicach od

9,8 do 10,2

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % oznaczony po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym
Popiół siarczanowy Od 34 do 36 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i

kwas salicylowy

Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas

p-hydroksybenzoesowy

Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

13.

E 218 p-HYDROKSYBENZOESAN METYLU

Nazwy synonimowe Metyloparaben

p-Oksybenzoesan metylu

Definicja
Nazwa chemiczna p-Hydroksybenzoesan metylu

Ester metylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

243-171-5
Wzór chemiczny C8H8O3
Masa cząsteczkowa 152,15
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Opis Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 125 °C do 128 °C
B. Dodatni wynik próby na

obecność p-

hydroksybenzoesanu

Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213 °C do 217°C, po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas p-hydroksybenzoesowy i

kwas salicylowy

Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

14.

E 219 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU METYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu metylu

Sól sodowa estru metylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego

Wzór chemiczny C8H7O3Na
Masa cząsteczkowa 174,15
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia białego osadu

otrzymanego w wyniku

zakwaszenia kwasem

chlorowodorowym 10 % (m/v)

wodnego roztworu sodowej

pochodnej p-

hydroksybenzoesanu

metylu (przy użyciu

papierka lakmusowego jako

wskaźnika), przemytego

wodą i wysuszonego w

80 °C przez 2 godziny,

wynosi od 125 °C do 128 °C

B. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

C. pH 0,1 % roztworu wodnego

wolnego od dwutlenku węgla

wynosi nie mniej niż 9,7 i

nie więcej niż 10,3

Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fishera)
Popiół siarczanowy Od 40 % do 44,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Kwas p-hydroksybenzoesowy i

kwas salicylowy

Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

15.

E 220 DWUTLENEK SIARKI

Definicja
Nazwa chemiczna Dwutlenek siarki

Bezwodnik kwasu siarkawego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-195-2
Wzór chemiczny SO2
Masa cząsteczkowa 64,07
Analiza Zawartość nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny, niepalny gaz o silnym, ostrym, duszącym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność związków

siarkawych

Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 0,05 %
Nielotna pozostałość Nie więcej niż 0,01 %
Trójtlenek siarki Nie więcej niż 0,1 %
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg
Inne gazy, które nie są

normalnie obecne w powietrzu

Brak śladów
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

16.

E 221 SIARCZYN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Siarczyn sodu (bezwodny lub heptawodzian)
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-821-4
Wzór chemiczny Bezwodny: Na2SO3

Heptawodzian: Na2SO3 x 7H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 126,04

Heptawodzian : 252,16

Analiza Bezwodny: nie mniej niż 95 % Na2SO3 i

nie mniej niż 48 % SO2

Heptawodzian: nie mniej niż 48 % Na2SO3 i

nie mniej niż 24 % SO2

Opis Biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

sodu

B. pH 10 % roztworu (związku

bezwodnego) lub 20 %

roztworu (heptawodzianu)

mieści się w granicach od

8,5 do 11,5

Czystość
Tiosiarczan Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

17.

E 222 WODOROSIARCZYN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Kwaśny siarczyn sodu

Wodorosiarczyn sodu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-921-4
Wzór chemiczny NaHSO3 w roztworze wodnym
Masa cząsteczkowa 104,06
Analiza Nie mniej niż 32 % m/m NaHSO3
Opis Klarowny roztwór, bezbarwny do żółtego
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

sodu

B. pH 10% roztworu wodnego

mieści się w granicach od

2,5 do 5,5

Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg Na2SO3 w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

18.

E 223 PIROSIARCZYN SODU

Nazwy synonimowe Pirosiarczyn
Definicja
Nazwa chemiczna Disiarczyn sodu

Pentaoksodisiarczan disodowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-673-0
Wzór chemiczny Na2S2O5
Masa cząsteczkowa 190,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % Na2S2O5 i nie mniej niż 64 % SO2
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

sodu

B. pH 10 % roztworu wodnego

mieści się w granicach od

4,0 do 5,5

Czystość
Tiosiarczan Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

19.

E 224 PIROSIARCZYN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Disiarczyn potasu

Pentaoksodisiarczan potasu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

240-795-3
Wzór chemiczny K2S2O5
Masa cząsteczkowa 222,33
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % K2S2O5 i nie mniej niż 51,8 % SO2, pozostałość składa się prawie całkowicie z siarczanu potasu
Opis Bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

potasu

Czystość
Tiosiarczan Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

20.

E 226 SIARCZYN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Siarczyn wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

218-235-4
Wzór chemiczny CaSO3 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 156,17
Analiza Zawartość nie mniej niż 95 % CaSO3 x 2H2O i nie mniej niż 39 % SO2
Opis Białe kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

wapnia

Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

21.

E 227 WODOROSIARCZYN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Wodorosiarczyn wapnia

Kwaśny siarczyn wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

237-423-7
Wzór chemiczny Ca(HSO3)2
Masa cząsteczkowa 202,22
Analiza Od 6 do 8 % (m/v) dwutlenku siarki i od 2,5 do 3,5 % (m/v) dwutlenku wapnia, co odpowiada od 10 do 14 % (m/v) wodorosiarczynu wapnia [Ca(HSO3)2]
Opis Klarowny, zielonkawożółty roztwór wodny o wyraźnym zapachu dwutlenku siarki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

wapnia

Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

22.

E 228 WODOROSIARCZYN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Wodorosiarczyn potasu

Kwaśny siarczyn potasu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-870-1
Wzór chemiczny KHSO3 w roztworze wodnym
Masa cząsteczkowa 120,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 280 g KHSO3 w litrze (lub 150 g SO2 w litrze)
Opis Klarowny, bezbarwny roztwór wodny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność siarczynów oraz

potasu

Czystość
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Selen Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

23.

E 230 BIFENYL

Nazwy synonimowe Difenyl
Definicja
Nazwa chemiczna 1,1'-bifenyl

Fenylobenzen

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

202-163-5
Wzór chemiczny C12H10
Masa cząsteczkowa 154,20
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,8 %
Opis Białe lub bladożółte do bursztynowego, krystaliczne ciało stałe o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 68,5 °C do 70,5 °C
B. Zakres temperatur

destylacji

Oddestylowuje całkowicie w przedziale 2,5 °C pomiędzy 252,5 °C a 257,5 °C
Czystość
Benzen Nie więcej niż 10 mg/kg
Aminy aromatyczne Nie więcej niż 2 mg/kg (wyrażone jako anilina)
Pochodne fenolu Nie więcej niż 5 mg/kg (wyrażone jako fenol)
Substancje łatwo ulegające

zwęgleniu

Barwa chłodnego roztworu 0,5 g bifenylu w 5 ml 94,5 - 95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody
Pochodne terfenylu i wyższych

polifenoli

Nie więcej niż 0,2 %
Wielopierścieniowe

węglowodory aromatyczne

Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

24.

E 231 ORTOFENYLOFENOL

Nazwy synonimowe Ortoheksenol
Definicja
Nazwa chemiczna (1,1'-Bifenylo)-2-ol

2-Hydroksydifenyl

o-Hydroksydifenyl

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-993-5
Wzór chemiczny C12H10O
Masa cząsteczkowa 170,20
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 %
Opis Biały lub lekko żółtawy, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 56 °C do 58 °C
B. Dodatni wynik próby na

obecność fenolanu

Dodanie 10 % roztworu chlorku żelazowego do etanolowego roztworu próbki (1g w 10 ml) powoduje powstanie zielonej barwy
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Eter difenylu Nie więcej niż 0,3 %
p-Fenylofenol Nie więcej niż 0,1 %
1-Naftol Nie więcej niż 0,01 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

25.

E 232 SÓL SODOWA ORTOFENYLOFENOLU

Nazwy synonimowe Ortofenylofenolan sodu

Sól sodowa o-fenylofenolu

Definicja
Nazwa chemiczna Ortofenylofenol sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-055-6
Wzór chemiczny C12H9ONa x 4H2O
Masa cząsteczkowa 264,26
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % C12H9ONa x 4H2O
Opis Biały lub lekko żółtawy, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fenolanu i sodu

B. Zakres temperatur

topnienia ortofenylofenolu

otrzymanego z próbki w

wyniku zakwaszenia i

niepoddanego

rekrystalizacji wynosi od

56 °C do 58 °C, po

suszeniu w eksykatorze z

kwasem siarkowym

C. pH 2 % roztworu wodnego

musi mieścić się w

granicach od 11,1 do 11,8

Czystość
Eter difenylu Nie więcej niż 0,3 %
p-Fenylofenol Nie więcej niż 0,1 %
1-Naftol Nie więcej niż 0,01 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

26.

E 233 TIABENDAZOL

Definicja
Nazwa chemiczna 4-(2-Benzoimidazolilo)tiazol

2-(4-Tiazolilo)- 1H-benzoimidazol

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

1205-725-8
Wzór chemiczny C10H7N3S
Masa cząsteczkowa 201,26
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały lub prawie biały, bezwonny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 296 °C do 303 °C
B. Spektrometria Maksima absorpcji w 0,1 N HCl (0,0005% m/v) przy długościach fali 302 nm, 258 nm i 243 nm

E 1%/1 cm przy 302 nm ± 2 nm: około 1230

E 1%/1 cm przy 258 nm ± 2 nm: około 200

E 1%/1 cm przy 243 nm ± 2 nm: około 620

Stosunek absorpcji 243 nm/302 nm = od 0,47 do 0,53

Stosunek absorpcji 258 nm/302 nm = od 0,14 do 0,18

Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 0,5 % (metoda Karla Fishera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Selen Nie więcej niż 3 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

27.

E 234 NIZYNA

Definicja Nizyna składa się z szeregu ściśle powiązanych polipeptydów wytwarzanych przez naturalne szczepy Streptococcus lactis, grupa N Lancefielda
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-807-5
Wzór chemiczny C143H230N42O37S7
Masa cząsteczkowa 3354,12
Analiza Koncentrat nizyny zawiera nie mniej niż 900 jednostek na mg mieszaniny składającej się z substancji stałych odtłuszczonego mleka w proszku i co najmniej 50% chlorku sodu
Opis Biały proszek
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3 % podczas suszenia do stałej masy w temperaturze od 102 °C do 103 °C
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

28.

E 235 NATAMYCYNA

Nazwy synonimowe Pimarycyna
Definicja Natamycyna jest środkiem grzybobójczym z grupy makrolidów polienowych i jest wytwarzana przez naturalne szczepy Streptomyces natalensis lub Streptococcus lactis
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-683-5
Wzór chemiczny C33H47O13N
Masa cząsteczkowa 665,74
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały do kremowobiałego, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Reakcje barwne W wyniku dodania kilku kryształów natamycyny na szkiełko zegarkowe do kropli:

- stężonego kwasu chlorowodorowego,

powstaje niebieski kolor,

- stężonego kwasu fosforowego,

powstaje zielony kolor,

który po kilku minutach przechodzi w bladoczerwony

B. Spektrometria 0,0005% m/v roztwór w 1% metanolowym roztworze kwasu octowego wykazuje maksima absorpcji przy długościach fali około 290 nm, 303 nm i 318 nm, punkt przegięcia przy około 280 nm i minima przy około 250 nm, 295,5 nm i 311 nm
C. pH Od 5,5 do 7,5 (1 % m/v roztwór w uprzednio zobojętnionej mieszaninie 20 części dimetyloformamidu i 80 części wody)
D. Skręcalność właściwa [α]20D = od + 250°do + 295° (1 % m/v roztwór

w lodowatym kwasie octowym,

w temperaturze 20 °C i w przeliczeniu

na suchą masę)

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8 % (nad P2O5, w próżni w 60 °C do stałej masy)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Wymagania mikrobiologiczne:

ogólna liczba drobnoustrojów

Nie więcej niż 100/g

29.

E 239 HEXAMETYLENOCZTEROAMINA

Nazwy synonimowe Heksamina

Urotropina

Definicja
Nazwa chemiczna 1,3,5,7-Tetraazatricyklo [3.3.1.13,7]-dekan, heksametylenoczteroamina
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

202-905-8
Wzór chemiczny C6H12N4
Masa cząsteczkowa 140,19
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwny lub biały krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność formaldehydu i

amoniaku

B. Punkt sublimacji około 260

°C

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu w 105 °C w próżni nad P2O5 przez 2 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Siarczany Nie więcej niż 0,005 % wyrażone jako SO4
Chlorki Nie więcej niż 0,005 % wyrażone jako Cl
Sole amonowe Niewykrywalne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

30.

E 242 DIMETYLODIWĘGLAN

Nazwy synonimowe DMDC

Pirowęglan dimetylowy

Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

224-859-8
Nazwa chemiczna Diwęglan dimetylu

Ester dimetylowy kwasu pirowęglowego

Wzór chemiczny C4H6O5
Masa cząsteczkowa 134,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,8 %
Opis Bezbarwna ciecz rozkładająca się w roztworze wodnym. Wykazuje właściwości żrące w stosunku do skóry i oczu oraz toksyczne w przypadku wdychania lub spożycia
Identyfikacja
B. Rozkład Po rozpuszczeniu dodatni wynik próby na obecność CO2 i metanolu
B. Punkt topnienia

Punkt wrzenia

17 °C

172 °C wraz z rozkładem

C. Gęstość w 20°C Około 1,25 g/cm3
D. Widmo w podczerwieni Maksimum w 1156 i 1832 cm-1
Czystość
Węglan dimetylu Nie więcej niż 0,2 %
Chlor ogółem Nie więcej niż 3 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

31.

E 249 AZOTYN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Azotyn potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-832-4
Wzór chemiczny KNO2
Masa cząsteczkowa 85,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1
Opis Białe lub lekko żółte, rozpływające się granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność azotynów i potasu

B. pH 5 % roztworu: nie mniej

niż 6,0 i nie więcej niż

9,0

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3 % po suszeniu przez 4 godziny nad żelem krzemionkowym
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
(1) Azotyn potasu przeznaczony do żywności może być sprzedawany wyłącznie w postaci mieszaniny z solą spożywczą lub substytutami soli.

32.

E 250 AZOTYN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Azotyn sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-555-9
Wzór chemiczny NaNO2
Masa cząsteczkowa 69,00
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1)
Opis Biały, krystaliczny proszek lub żółtawe grudki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność azotynów i sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu przez 4 godziny nad żelem krzemionkowym
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
(1) Azotyn sodu przeznaczony do żywności może być sprzedawany wyłącznie w postaci mieszaniny z solą spożywczą lub substytutami soli.

33.

E 251 AZOTAN SODU

1. AZOTAN SODU W FORMIE STAŁEJ
Nazwy synonimowe Saletra chilijska

Saletra sodowa

Definicja
Nazwa chemiczna Azotan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-554-3
Wzór chemiczny NaNO3
Masa cząsteczkowa 85,00
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu
Opis Biały, krystaliczny, lekko higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność azotanów i sodu

B. pH 5 % roztworu Nie mniej niż 5,5 i nie więcej niż 8,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Azotyny Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako NaNO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

2. AZOTAN SODU W FORMIE PŁYNNEJ

Definicja Płynny azotan sodu jest wodnym roztworem azotanu sodu otrzymanym w wyniku reakcji chemicznej wodorotlenku sodu i kwasu azotowego w ilościach stechiometrycznych, bez późniejszej krystalizacji. Standaryzowane formy przygotowane z płynnego azotanu sodu spełniające te specyfikacje mogą zawierać kwas azotowy w nadmiernej ilości, jeżeli jest to wyraźnie zadeklarowane i oznakowane.
Nazwa chemiczna Azotan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-554-3
Wzór chemiczny NaNO3
Masa cząsteczkowa 85,00
Analiza Zawiera pomiędzy 33,5 % a 40,0 % NaNO3
Opis Jasna, bezbarwna ciecz
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność azotanów i sodu

B. pH Nie mniej niż 1,5 i nie więcej niż 3,5
Czystość
Wolny kwas azotowy Nie więcej niż 0,01 %
Azotyny Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako NaNO2
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,3 mg/kg
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 35 % roztworu wodnego

34.

E 252 AZOTAN POTASU

Nazwy synonimowe Saletra indyjska

Saletra potasowa

Sól potasowa kwasu azotowego

Definicja
Nazwa chemiczna Azotan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-818-8
Wzór chemiczny KNO3
Masa cząsteczkowa 101,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny proszek lub przezroczyste graniastosłupy o orzeźwiającym, słonym, ostrym smaku
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność azotanów i potasu

B. pH 5 % roztworu Nie mniej niż 4,5 i nie więcej niż 8,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Azotyny Nie więcej niż 20 mg/kg wyrażone jako KNO2
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone

jako ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

35.

E 260 KWAS OCTOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas octowy

Kwas etanowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-580-7
Wzór chemiczny C2H4O2
Masa cząsteczkowa 60,05
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,8 %
Opis Klarowna, bezbarwna ciecz o ostrym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt wrzenia 118 °C przy ciśnieniu 760 mm słupa rtęci
B. Ciężar właściwy Około 1,049
C. Roztwór trzykrotnie

rozcieńczony daje dodatni

wynik próby na obecność

octanu

D. Temperatura krzepnięcia Nie niższa niż 14,5 °C
Czystość
Nielotna pozostałość Nie więcej niż 100 mg/kg
Kwas mrówkowy, mrówczany i

inne substancje utleniające

się

Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Substancje łatwo utleniające

się

W naczyniu ze szklanym korkiem rozpuścić 2 ml próbki w 10 ml wody i dodać 0,1 ml 0,1 N nadmanganianu potasu. Różowy kolor nie powinien zmienić się na brązowy przez 30 minut
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

36.

E 261 OCTAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Octan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-822-2
Wzór chemiczny C2H3O2K
Masa cząsteczkowa 98,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne, rozpływające się kryształy lub biały, krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, octowym zapachu
Identyfikacja
A. pH 5 % roztworu wodnego Nie mniej niż 7,5 i nie więcej niż 9,0
B. Dodatni wynik próby na

obecność octanów i potasu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8 % po suszeniu w 150 °C przez 2 godziny
Kwas mrówkowy, mrówczany i

inne substancje utleniające

się

Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

37.

E 262 (i) OCTAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Octan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-823-8
Wzór chemiczny C2H3NaO2 x nH2O (n = 0 lub 3)
Masa cząsteczkowa Bezwodny: 82,03

Triwodzian: 136,08

Analiza Zawiera (dla obu form: bezwodnego i triwodzianu) nie mniej niż 98,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwodny: biały, bezwonny, ziarnisty, higroskopijny proszek Triwodzian: bezbarwne, przezroczyste kryształy lub ziarnisty, krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, octowym zapachu. W ciepłym, suchym powietrzu tworzy krystaliczny nalot
Identyfikacja
A. pH 1 % roztworu wodnego Nie mniej niż 8,0 i nie więcej niż 9,5
B. Dodatni wynik próby na

obecność octanów i sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 2 % (120 °C, 4 godziny) Triwodzian: pomiędzy 36 i 42 % (120 °C, 4 godziny)
Kwas mrówkowy, mrówczany i

inne substancje utleniające

się

Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

38.

E 262 (ii) DIOCTAN SODU

Definicja Dioctan sodu jest molekularnym związkiem octanu sodu i kwasu octowego
Nazwa chemiczna Wodorodioctan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-814-9
Wzór chemiczny C4H7NaO4 x nH2O (n = 0 lub 3)
Masa cząsteczkowa 142,09 (bezwodny)
Analiza Zawiera od 39 do 41 % wolnego kwasu octowego i od 58 do 60 % octanu sodu
Opis Białe, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe o octowym zapachu
Identyfikacja
A. pH 10 % roztworu wodnego Nie mniej niż 4,5 i nie więcej niż 5,0
B. Dodatni wynik próby na

obecność octanów i sodu

Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Kwas mrówkowy, mrówczany i

inne substancje utleniające

się

Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

39.

E 263 OCTAN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Octan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-540-9
Wzór chemiczny Bezwodny: C4H6O4Ca

Monowodzian: C4H6O4Ca x H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 158,17

Monowodzian: 176,18

Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwodny octan wapnia jest białym, higroskopijnym, zbrylającym się, krystalicznym ciałem stałym o lekko gorzkim smaku. Może posiadać słaby zapach kwasu octowego. Monowodzian występuje w postaci igiełek, granulek lub proszku
Identyfikacja
A. pH 10 % roztworu wodnego Nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 9,0
B. Dodatni wynik próby na

obecność octanów i wapnia

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 11 % po suszeniu (155 °C do stałej masy, dla monowodzianu)
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,3 %
Kwas mrówkowy, mrówczany i

inne substancje utleniające

się

Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

40.

E 270 KWAS MLEKOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas mlekowy

Kwas 2-hydroksypropionowy

Kwas 1-hydroksyetano-1-karboksylowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-018-0
Wzór chemiczny C3H6O3
Masa cząsteczkowa 90,08
Analiza Zawiera nie mniej niż 76 % i nie więcej niż 84 %
Opis Bezbarwna lub żółtawa, prawie bezwonna ciecz o konsystencji syropu i kwaśnym smaku, składająca się z mieszaniny kwasu mlekowego (C3H6O3) i mleczanu kwasu mlekowego (C6H10O5).

Jest otrzymywana w wyniku fermentacji mlekowej cukrów lub jest wytwarzana chemicznie.

Uwaga:

Kwas mlekowy jest higroskopijny i kiedy jest zagęszczany przez gotowanie, kondensuje w formie mleczanu kwasu mlekowego, który w wyniku rozcieńczenia i ogrzania hydrolizuje do kwasu mlekowego

Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność mleczanów

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,25 %
Żelazo Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 80 % roztworu wodnego; dla rozcieńczonych roztworów wodnych należy wyliczyć wartości w zależności od zawartości kwasu mlekowego

41.

E 280 KWAS PROPIONOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas propionowy

Kwas propanowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-176-3
Wzór chemiczny C3H6O2
Masa cząsteczkowa 74,08
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Bezbarwna lub żółtawa, oleista ciecz o lekko ostrym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt topnienia -22 °C
B. Zakres temperatur

destylacji

Od 138,5 °C do 142,5 °C
Czystość
Nielotna pozostałość Nie więcej niż 0,01 % po suszeniu w 140 °C do stałej masy
Aldehydy Nie więcej niż 0,1 % wyrażone jako formaldehyd
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

42.

E 281 PROPIONIAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Propionian sodu

Propanian sodu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-290-4
Wzór chemiczny C3H5O2Na
Masa cząsteczkowa 96,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Opis Biały, krystaliczny, higroskopijny proszek lub miałki, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność propionianów

i sodu

B. pH 10 % roztworu wodnego Nie mniej niż 7,5 i nie więcej niż 10,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4 % oznaczony po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,1 %
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

43.

E 282 PROPIONIAN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Propionian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

223-795-8
Wzór chemiczny C6H10O4Ca
Masa cząsteczkowa 186,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność propionianów i

wapnia

B. pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,0 a 9,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4 % oznaczony w wyniku suszenia przez 2 godziny w 105 °C
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,3 %
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

44.

E 283 PROPIONIAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Propionian potasu

Propanian potasu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

206-323-5
Wzór chemiczny C3H5KO2
Masa cząsteczkowa 112,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność propionianów i

potasu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 4 % oznaczony w wyniku suszenia przez 2 godziny w 105 °C
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,3 %
Żelazo Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

45.

E 284 KWAS BOROWY

Nazwy synonimowe Kwas borny

Kwas ortoborowy

Borofaks

Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-139-2
Wzór chemiczny H3BO3
Masa cząsteczkowa 61,84
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Bezbarwne, bezwonne, przezroczyste kryształy lub białe granulki lub proszek, lekko oleiste w dotyku; w naturze występują jako minerał sassolin
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Około 171 °C
B. Pali się delikatnym,

zielonym płomieniem

C. pH 3,3 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,8 a 4,8
Czystość
Nadtlenki Po dodaniu roztworu KJ nie pojawia się zabarwienie
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

46.

E 285 TETRABORAN SODU (BORAKS)

Nazwy synonimowe Boran sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Tetraboran sodu

Biboran sodu

Piroboran sodu

Bezwodny tetraboran

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-540-4
Wzór chemiczny Na2B4O7

Na2B4O7 x 10H2O

Masa cząsteczkowa 201,27
Opis Proszek lub podobne do szkła tafle, pod wpływem powietrza stające się nieprzezroczyste, powoli rozpuszczalny w wodzie
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Pomiędzy 171 °C i 175 °C łącznie z rozkładem
Czystość
Nadtlenki Po dodaniu roztworu KJ nie pojawia się zabarwienie
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

47.

E 290 DWUTLENEK WĘGLA

Nazwy synonimowe Gazowy dwutlenek węgla

Suchy lód (w postaci ciała stałego)

Bezwodnik węglowy

Definicja
Nazwa chemiczna Dwutlenek węgla
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-696-9
Wzór chemiczny CO2
Masa cząsteczkowa 44,01
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % v/v w przeliczeniu na substancję gazową
Opis W normalnych warunkach otoczenia bezbarwny gaz o lekko gryzącym zapachu. Dwutlenek węgla jako produkt handlowy jest transportowany i sprzedawany w postaci ciekłej w butlach ciśnieniowych lub w systemie magazynowania luzem, lub jako ciało stałe w sprasowanych blokach "suchego lodu". W formie stałej (suchy lód) zawiera zazwyczaj dodane substancje, takie jak glikol propylenowy lub olej mineralny, jako substancje wiążące
Identyfikacja
A. Strącanie się (tworzenie

osadu)

Podczas przepuszczania strumienia próbki przez roztwór wodorotlenku baru powstaje biały osad, który musując rozpuszcza się w rozcieńczonym kwasie octowym
Czystość
Kwasowość 915 ml gazu przepuszczonego przez 50 ml świeżo przegotowanej wody nie może wytworzyć więcej kwasu oznaczanego przy użyciu oranżu metylowego niż jest zawarte w 50 ml świeżo przegotowanej wody, do której dodano 1 ml kwasu chlorowodorowego (0,01 N)
Substancje redukujące,

wodorofosforki i siarczki

915 ml gazu przepuszczonego przez 25 ml amoniakalnego azotanu srebra, do którego dodano 3 ml amoniaku, nie może powodować zmętnienia lub sczernienia tego roztworu
Tlenek węgla Nie więcej niż 10 µg/l
Zawartość oleju Nie więcej niż 0,1 mg/l

48.

E 296 KWAS JABŁKOWY

Nazwy synonimowe Kwas DL-jabłkowy, kwas hydroksybutanodiowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas DL-jabłkowy, kwas hydroksybutanodiowy, kwas hydroksybursztynowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

230-022-8
Wzór chemiczny C4H6O5
Masa cząsteczkowa 134,09
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 %
Opis Proszek krystaliczny lub granulki o barwie białej lub prawie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia pomiędzy 127 °C

a 132 °C

B. Dodatni wynik próby na

obecność jabłczanu

C. Roztwory tej substancji w

każdej koncentracji są

optycznie nieaktywne

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

49.

E 297 KWAS FUMAROWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas trans-butenediowy, kwas trans- 1,2-etylenodikarboksylowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

203-743-0
Wzór chemiczny C4H4O4
Masa cząsteczkowa 116,07
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w bezwodnej masie
Opis Proszek krystaliczny lub granulki o barwie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

286 °C - 302 °C (zamknięta kapilara, szybkie podgrzewanie)
B. Dodatni wynik próby na

obecność podwójnych wiązań

i na kwas 1,2-

dikarboksylowy

C. pH roztworu 0,05 % w

temperaturze 25 °C

3,0-3,2
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (120 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

50.

E 300 KWAS ASKORBINOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas L-askorbinowy

Kwas askorbinowy

2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-lakton

3-Keto-L-gulofuranolakton

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-066-2
Wzór chemiczny C6H8O6
Masa cząsteczkowa 176,13
Analiza Kwas askorbinowy, po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, zawiera nie mniej niż 99 % C6H8O6
Opis Białe do jasnożółtego bezwonne, krystaliczne ciało stałe
Identyfikacja
Punkt topnienia

Dodatni wynik próby na

obecność kwasu askorbinowego

Pomiędzy 189 °C a 193 °C łącznie z rozkładem
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,4 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 20,5 ° a + 21,5 ° (10 % m/v roztwór wodny)
pH 2 % roztworu wodnego Pomiędzy 2,4 a 2,8
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

51.

E 301 ASKORBINIAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Askorbinian sodu

L-askorbinian sodu

2,3-Didehydro-L-treo-heksono- 1,4-lakton enolanu sodowego

3-Keto-L-gulofurano-lakton enolanu sodowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-126-1
Wzór chemiczny C6H7O6Na
Masa cząsteczkowa 198,11
Analiza Askorbinian sodu, po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, zawiera nie mniej niż 99 % C6H7O6Na
Opis Białe lub prawie białe, bezwonne, krystaliczne ciało stałe, które ciemnieje pod wpływem światła
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność askorbinianu i

sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 103 ° a + 106 ° (10 % m/v roztwór wodny)
pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,5 a 8,0
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

52.

E 302 ASKORBINIAN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Askorbinian wapnia, diwodzian

Sól wapniowa 2,3-didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktonu, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

227-261-5
Wzór chemiczny C12H14O12Ca x 2H2O
Masa cząsteczkowa 426,35
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych
Opis Biały do lekko bladoszarawożółtego, bezwonny, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność askorbinianu i

wapnia

Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 95 ° a + 97 ° (5 % m/v roztwór wodny)
pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,0 a 7,5
Substancje lotne Nie więcej niż 0,3 % oznaczone przez suszenie w temperaturze pokojowej przez 24 godziny w eksykatorze zawierającym kwas siarkowy lub pięciotlenek fosforu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

53.

E 304(i) PALMITYNIAN ASKORBYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Palmitynian askorbylu

Palmitynian L-askorbylu

2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktono-6-palmitynian

6-Palmitoilo-3-keto-L-gulofuranolakton

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-305-4
Wzór chemiczny C22H38O7
Masa cząsteczkowa 414,55
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Białe lub żółtawobiałe ciało stałe o cytrusowym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Pomiędzy 107 °C a 117 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % po suszeniu w komorze próżniowej w 56 °C do 60 °C przez 1 godzinę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D pomiędzy + 21 ° a + 24 ° (5 % m/v roztwór w metanolu)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

54.

E 304(ii) STEARYNIAN ASKORBYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Stearynian askorbylu

Stearynian L-askorbylu

2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktono-6-stearynian

6-Stearoilo-3-keto-L-gulofuranolakton

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

246-944-9
Wzór chemiczny C24H42O7
Masa cząsteczkowa 442,6
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 %
Opis Białe lub żółtawobiałe ciało stałe o cytrusowym zapachu
Identyfikacja
A. Punkt topnienia Około 116 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % po suszeniu w komorze próżniowej w 56 °C do 60 °C przez 1 godzinę
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

55.

E 306 MIESZANINA TOKOFEROLI

Definicja Produkt otrzymany w wyniku destylacji próżniowej z parą wodną jadalnych produktów zawierających oleje roślinne, składający się ze skoncentrowanych tokoferoli i tokotrienoli. Zawiera tokoferole, takie jak: d-α, d-β, d-γ i d-ζ-tokoferole
Masa cząsteczkowa 430,71 (d-α-tokoferol)
Analiza Zawiera nie mniej niż 34 % tokoferoli ogółem
Opis Brązowawoczerwony do czerwonego, klarowny, lepki olej o łagodnym, charakterystycznym zapachu i smaku. Może wykazywać nieznaczne rozdzielenie podobnych do wosku składników w formie mikrokrystalicznej.
Identyfikacja
A. Przez odpowiednią metodę

chromatografii gazowo-

cieczowej

B. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w etanolu.

Miesza się z eterem.

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D nie mniej niż + 20 °
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

56.

E 307 ALFA - TOKOFEROL

Nazwy synonimowe dl-α-Tokoferol
Definicja
Nazwa chemiczna dl-5,7,8-Trimetylotokol

dl-2,5,7,8-Tetrametylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-412-2
Wzór chemiczny C29H50O2
Masa cząsteczkowa 430,71
Analiza Zawiera nie mniej niż 96 %
Opis Lekko żółty do bursztynowego, prawie bezwonny, klarowny, lepki olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, miesza się z eterem.
B. Spektrofotometria W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 292 nm
Czystość
Współczynnik załamania n 20D 1,503-1,507
Współczynnik absorpcji E 1%1

cm w etanolu

E 1%1 cm (292 nm) 72-76

(0,01 g w 200 ml etanolu absolutnego)

Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Skręcalność właściwa [α]20D 0 ° ± 0,05 ° (1 do 10 roztwór w chloroformie)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

57.

E 308 GAMMA - TOKOFEROL

Nazwy synonimowe dl-γ-Tokoferol
Definicja
Nazwa chemiczna 2,7,8-Trimetylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-523-4
Wzór chemiczny C28H48O2
Masa cząsteczkowa 416,69
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 %
Opis Krystaliczny, lepki, bladożółty olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła
Identyfikacja
A. Spektrometria W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 298 nm i 257 nm
Czystość
Współczynnik absorpcji E

1%1cm w etanolu

E 1%1cm (298 nm) pomiędzy 91 a 97

E 1%1cm (257 nm) pomiędzy 5,0 a 8,0

Współczynnik załamania n20D 1,503-1,507
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

58.

E 309 DELTA - TOKOFEROL

Definicja
Nazwa chemiczna 2,8-Dimetylo-2-(4',8',12' -trimetylotridecylo)-6-chromanol
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-299-0
Wzór chemiczny C27H46O2
Masa cząsteczkowa 402,7
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 %
Opis Klarowny, lepki, bladożółtawy lub pomarańczowy olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła
Identyfikacja
A. Spektrometria W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 298 nm i 257 nm
Czystość
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (298 nm) pomiędzy 89 a 95

E1%1cm (257 nm) pomiędzy 3,0 a 6,0

Współczynnik załamania n 20D 1,500-1,504
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

59.

E 310 GALUSAN PROPYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Galusan propylu

Ester propylowy kwasu galusowego

Ester n-propylowy kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-498-2
Wzór chemiczny C10H12O5
Masa cząsteczkowa 212,20
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe do kremowobiałego, krystaliczne, bezwonne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Słabo rozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, eterze i propan- 1,2-diolu
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 146 °C a 150 °C po suszeniu w 110 °C przez 4 godziny
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (110 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Wolny kwas Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy)
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl)
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 485 i nie więcej niż 520
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

60.

E 311 GALUSAN OKTYLU

Definicja
Nazwa chemiczna Galusan oktylu

Ester oktylowy kwasu galusowego

Ester n-oktylowy kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

213-853-0
Wzór chemiczny C15H22O5
Masa cząsteczkowa 282,34
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Opis Białe do kremowobiałego, bezwonne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, eterze i propan-1,2-diolu
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 99 °C a 102 °C po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (90 °C, 6 godzin)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Wolny kwas Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy)
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl)
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 375 i nie więcej niż 390
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

61.

E 312 GALUSAN DODECYLU

Nazwy synonimowe Galusan laurylu
Definicja
Nazwa chemiczna Galusan dodecylu

Ester n-dodecylowy (lub laurylowy) kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego

Ester dodecylowy kwasu galusowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

214-620-6
Wzór chemiczny C19H30O5
Masa cząsteczkowa 338,45
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Opis Białe lub kremowobiałe, bezwonne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu i eterze
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 95 °C a 98 °C po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (90 °C, 6 godzin)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 %
Wolny kwas Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy)
Chlorowane związki organiczne Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl)
Współczynnik absorpcji

E1%1cm w etanolu

E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 300 i nie więcej niż 325
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 30 mg/kg

62.

E 315 KWAS IZOASKORBINOWY

Nazwy synonimowe Kwas d-araboaskorbinowy
Definicja
Nazwa chemiczna γ-Lakton kwasu D-erytro-heks-2-enowego

Kwas izoaskorbinowy

Kwas d-izoaskorbinowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-928-0
Wzór chemiczny C6H8O6
Masa cząsteczkowa 176,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe do lekko żółtego, krystaliczne ciało stałe, które stopniowo ciemnieje pod wpływem światła
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Około 164 °C do 172 °C łącznie z rozkładem
B. Pozytywny wynik testu na

obecność kwasu

askorbinowego/reakcja

barwna

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,4 % po suszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem nad żelem krzemionkowym przez 3 godziny
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 %
Skręcalność właściwa [α]25D 10 % (m/v) roztworu wodnego pomiędzy - 16,5° do - 18°
Szczawiany Do roztworu 1 g w 10 ml wody dodać 2 krople lodowatego kwasu octowego i 5 ml 10 % roztworu octanu wapnia. Roztwór powinien pozostać klarowny
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

63.

E 316 IZOASKORBINIAN SODU

Nazwy synonimowe
Definicja
Nazwa chemiczna Izoaskorbinian sodu

Sól sodowa kwasu D-izoaskorbinowego

Sól sodowa 2,3-didehydro-D-erytro-heksono-1,4-laktonu 3-Keto-D-gulofuranolakton enolanu sodowego, monowodzian

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

228-973-9
Wzór chemiczny C6H7O6Na x H2O
Masa cząsteczkowa 216,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, w przeliczeniu na masę monowodzianu
Opis Białe, krystaliczne ciało stałe
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Dobrze rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

askorbinowego/reakcja

barwna

C. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny
Skręcalność właściwa [α]25D 10 % (m/v) roztworu wodnego pomiędzy + 95° a + 98°
pH 10 % roztworu wodnego Pomiędzy 5,5 a 8,0
Szczawian Do roztworu 1 g w 10 ml wody dodać 2 krople lodowatego kwasu octowego i 5 ml 10 % roztworu octanu wapnia. Roztwór powinien pozostać klarowny
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

64.

E 320 BUTYLOHYDROKSYANIZOL (BHA)

Nazwy synonimowe BHA
Definicja
Nazwy chemiczne 3-Trzeciorzędowy-butylo-4-hydroksyanisol

Mieszanina 2-trzeciorzędowego-butylo-4-hydroksyanisolu z 3-trzeciorzędowym-butylo-4-hydroksyanisolem

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

246-563-8
Wzór chemiczny C11H16O2
Masa cząsteczkowa 180,25
Analiza Zawartość C11H16O2 nie mniejsza niż 98,5 %, a izomeru 3-trzeciorzędowego-butylo-4-hydroksyanisolu nie mniejsza niż 85 %
Opis Kryształy o barwie białej lub lekko żółtej albo ciało stałe o konsystencji wosku o lekkim aromatycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 48 °C a 63 °C
C. Reakcja powstawania barw Pozytywna próba dla grup fenoli
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 % po spalaniu w 800 ±25 °C
Zanieczyszczenia fenolowe Nie więcej niż 0,5 %
Absorpcja właściwa E1%1 cm E1%1 cm (290 nm) nie mniej niż 190 i nie więcej niż 210
Absorpcja właściwa E1%1 cm E1%1 cm (228 nm) nie mniej niż 326 i nie więcej niż 345
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

65.

E 321 BUTYLOHYDROKSYTOLUEN (BHT

Nazwy synonimowe BHT
Definicja
Nazwa chemiczna 2,6-Ditert-butylo-p-krezol

4-Metylo-2,6-ditertbutylofenol

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-881-4
Wzór chemiczny C15H24O
Masa cząsteczkowa 220,36
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 %
Opis Białe, krystaliczne lub w formie płatków ciało stałe, bezwonne lub o charakterystycznym, mdłym zapachu
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Nierozpuszczalny w wodzie i propan-1,2-diolu. Dobrze rozpuszczalny w etanolu
B. Punkt topnienia W 70°C
C. Maksimum absorbancji Absorpcja w zakresie od 230 do 320 nm 2 cm warstwy roztworu 1 w 100.000 bezwodnego etanolu wykazuje maksimum tylko przy 278 nm
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,005 %
Zanieczyszczenia fenolowe Nie więcej niż 0,5 %
Współczynnik absorpcji E1%1

cm w etanolu

E1%1 cm (278 nm) nie mniej niż 81 i nie więcej niż 88
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) Nie więcej niż 10 mg/kg

66.

E 322 LECYTYNY

Nazwy synonimowe Fosfatydy

Fosfolipidy

Definicja Lecytyny są mieszaninami lub frakcjami fosfatydów otrzymanymi w wyniku procesów fizycznych ze środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, łącznie z produktami hydrolizy otrzymanymi w wyniku użycia właściwych, bezpiecznych enzymów. Produkt końcowy nie może wykazywać oznak pozostałości aktywności enzymów. Lecytyny w środowisku wodnym mogą być lekko wybielane przy użyciu nadtlenku wodoru. Utlenianie nie może zmieniać chemicznie fosfatydów lecytynowych.
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-307-2
Analiza - Lecytyny: nie mniej niż 60,0 % substancji

nierozpuszczalnych w acetonie

- Hydrolizowane lecytyny: nie mniej niż 56,0 %

substancji nierozpuszczalnych w acetonie

Opis - Lecytyny: brązowa ciecz lub lepka, półpłynna

masa lub proszek

- Hydrolizowane lecytyny: jasnobrązowa do

brązowej, lepka ciecz lub pasta

Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność choliny, fosforu

i kwasów tłuszczowych

B. Próba na obecność

hydrolizowanej lecytyny

Do zlewki o pojemności 800 ml wlać 500 ml wody (30 °C - 35 °C). Następnie powoli dodawać 50 ml próbki, stale mieszając. Lecytyna hydrolizowana utworzy homogenną emulsję. Lecytyna niehydrolizowana utworzy oddzielną masę około 50 g.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 1 godzinę
Substancje nierozpuszczalne w

toluenie

Nie więcej niż 0,3 %
Liczba kwasowa - Lecytyny: nie więcej niż 35 mg wodorotlenku

potasu na gram

- Hydrolizowane lecytyny: nie więcej niż 45 mg

wodorotlenku potasu na gram

Liczba nadtlenkowa Równa lub mniejsza niż 10
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

67.

E 325 MLECZAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Mleczan sodu

2-Hydroksypropionian sodu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-772-0
Wzór chemiczny C3H5NaO3
Masa cząsteczkowa 112,06 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 66 %
Opis Bezbarwna, przezroczysta ciecz, bezwonna lub o słabym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność mleczanów

B. Dodatni wynik próby na

obecność potasu

Czystość
Kwasowość Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu, wyrażona jako kwas mlekowy
pH 20% roztworu wodnego 6,5 do 7,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje redukujące Brak redukcji roztworu Fehlinga
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja

dotyczy 60 % roztworu wodnego

68.

E 326 MLECZAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Mleczan potasu

2-Hydroksypropionian potasu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

213-631-3
Wzór chemiczny C3H5O3K
Masa cząsteczkowa 128,17 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 66 %
Opis Lekko lepka, prawie bezwonna, klarowna ciecz. Bezwonna lub o słabym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Spalanie Spalić roztwór mleczanu potasu do uzyskania popiołu. Popiół jest alkaliczny, musuje w momencie dodania kwasu
B. Reakcja barwna Nanieść 2 ml roztworu mleczanu potasu na 5 ml roztworu 1 w 100 katechiny w kwasie siarkowym. W miejscu kontaktu powstaje ciemnoczerwony kolor
C. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

mleczanów

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Kwasowość Rozpuścić 1 g roztworu mleczanu potasu w 20 ml wody, dodać 3 krople fenoloftaleiny TS i miareczkować 0,1 N wodorotlenkiem sodu. Nie powinno zostać zużyte więcej niż 0,2 ml
Substancje redukujące Mleczan potasu nie powinien redukować roztworu Fehlinga
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja

dotyczy 60 % roztworu wodnego

69.

E 327 MLECZAN WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Dimleczan wapnia

Dimleczan wapnia, wodzian

Sól wapniowa kwasu 2-hydroksypropionowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

212-406-7
Wzór chemiczny (C3H5O2)2Ca x nH2O (n = 0-5)
Masa cząsteczkowa 218,22 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Prawie bezwonny, biały, krystaliczny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność mleczanów i

wapnia

B. Testy rozpuszczalności Rozpuszczalny w wodzie i praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Oznaczony przez suszenie w 120 °C przez 4 godziny:

- Bezwodny: nie więcej niż 3,0 %

- z 1 cząsteczką wody: nie więcej niż 8,0 %

- z 3 cząsteczkami wody: nie więcej niż 20,0 %

- z 4,5 cząsteczkami wody: nie więcej niż 27,0 %

Kwasowość Nie więcej niż 0,5 % w przeliczeniu na suchą masę, wyrażona jako kwas mlekowy
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 8,0
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje redukujące Brak redukcji roztworu Fehlinga

70.

E 330 KWAS CYTRYNOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas cytrynowy

Kwas 2-hydroksy-1,2,3-propanotrikarboksylowy

Kwas β-hydroksytrikarbalitykowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-069-1
Wzór chemiczny (a) C6H8O7 (bezwodny)

(b) C6H8O7 x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa (a) 192, 13 (bezwodny)

(b) 210,15 (monowodzian)

Analiza Kwas cytrynowy może występować w formie bezwodnej lub może zawierać 1 cząsteczkę wody. Kwas cytrynowy zawiera nie mniej niż 99,5 % C6H8O7, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kwas cytrynowy jest białym lub bezbarwnym, bezwonnym, krystalicznym ciałem stałym o bardzo kwaśnym smaku. Monowodzian traci wodę krystalizacyjną w suchym powietrzu
Identyfikacja
A. Testy rozpuszczalności Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie; dobrze rozpuszczalny w etanolu; rozpuszczalny w eterze
Czystość
Zawartość wody Bezwodny kwas cytrynowy zawiera nie więcej niż 0,5 % wody; kwas cytrynowy w formie monowodzianu zawiera nie więcej niż 8,8 % wody (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,05 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg, wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Substancje łatwo ulegające

zwęgleniu

1 g sproszkowanej próbki z 10 ml minimum 98 % kwasu siarkowego ogrzewać w łaźni wodnej o temp. 90 °C, w ciemności, przez 1 godzinę. Nie powinny powstać żadne zmiany, oprócz co najwyżej jasnobrązowego zabarwienia (Płyn porównawczy K)

71.

E 331 (i) CYTRYNIAN MONOSODOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian monosodowy

Cytrynian sodu, monozasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian monosodowy

Sól monosodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Wzór chemiczny (a) C6H7O7Na (bezwodny)

(b) C6H7O7Na x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa (a) 214,11 (bezwodny)

(b) 232,23 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny:

- bezwodny: nie więcej niż 1,0 %

- monowodzian: nie więcej niż 8,8 %

Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,5 a 3,8
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg

72.

E 331 (ii) CYTRYNIAN DISODOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian disodowy

Cytrynian sodu, dizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian disodowy

Sól disodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól disodowa kwasu cytrynowego z 1,5 cząsteczki wody

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-623-3
Wzór chemiczny C6H6O7Na2 x 1,5H2O
Masa cząsteczkowa 263,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 13,0 % w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 4,9 a 5,2
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg

73.

E 331 (iii) CYTRYNIAN TRISODOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian trisodowy

Cytrynian sodu, trizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian trisodowy

Sól trisodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól trisodowa kwasu cytrynowego w formie bezwodnej, diwodzianu lub pentawodzianu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-675-3
Wzór chemiczny Bezwodny: C6H5O7Na3

Uwodniony: C6H5O7Na3 x nH2O (n = 2 lub 5)

Masa cząsteczkowa 258,07 (bezwodny)
Analiza Nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny:

- bezwodny: nie więcej niż 1,0 %

- diwodzian: nie więcej niż 13,5 %

- pentawodzian: nie więcej niż 30,3 %

Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 5 % roztworu wodnego Pomiędzy 7,5 a 9,0
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg

74.

E 332 (i) CYTRYNIAN MONOPOTASOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian monopotasowy

Cytrynian potasu, monozasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian monopotasowy

Sól monopotasowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Bezwodna sól monopotasowa kwasu cytrynowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

212-753-4
Wzór chemiczny C6H7O7K
Masa cząsteczkowa 230,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, higroskopijny, ziarnisty proszek lub przezroczyste kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

potasu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,5 a 3,8
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg

75.

E 332 (ii) CYTRYNIAN TRIPOTASOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian tripotasowy

Cytrynian potasu, trizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian tripotasowy

Sól tripotasowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól tripotasowa kwasu cytrynowego, monowodzian

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

212-755-5
Wzór chemiczny C6H5O7K3 x H2O
Masa cząsteczkowa 324,42
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, higroskopijny, ziarnisty proszek lub przezroczyste kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

potasu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 5 % roztworu wodnego Pomiędzy 7,5 a 9,0
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg

76.

E 333 (i) CYTRYNIAN MONOWAPNIOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian monowapniowy

Cytrynian wapnia, monozasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian monowapniowy

Sól monowapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól monowapniowa kwasu cytrynowego, monowodzian

Wzór chemiczny (C6H7O7)2Ca x H2O
Masa cząsteczkowa 440,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

wapnia

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 3,2 a 3,5
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg
Węglany Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków

77.

E 333 (ii) CYTRYNIAN DIWAPNIOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian diwapniowy

Cytrynian wapnia, dizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian diwapniowy

Sól diwapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól diwapniowa kwasu cytrynowego, triwodzian

Wzór chemiczny (C6H7O7)2Ca2 x 3H2O
Masa cząsteczkowa 530,42
Analiza Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

wapnia

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 20,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg
Węglany Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków

78.

E 333 (iii) CYTRYNIAN TRIWAPNIOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian triwapniowy

Cytrynian wapnia, trizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Cytrynian triwapniowy

Sól triwapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego

Sól triwapniowa kwasu cytrynowego, triwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

212-391-7
Wzór chemiczny (C6H6O7)2Ca3 x 4H2O
Masa cząsteczkowa 570,51
Analiza Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cytrynianów i

wapnia

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 14,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 5 mg/kg
Węglany Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków

79.

E 334 KWAS L(+) -WINOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas L-winowy

Kwas L-2,3-dihydroksybutanodiowy

d-α,β-dihydroksybursztynowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-766-0
Wzór chemiczny C4H6O6
Masa cząsteczkowa 150,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub przezroczyste ciało stałe lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

B. Dodatni wynik próby na

obecność winianów

Pomiędzy 168°C a 170°C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (nad P2O5, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1.000 mg/kg po prażeniu w 800 °C ± 25 °C
Skręcalność właściwa 20 % m/v

roztworu wodnego

[α]20D pomiędzy + 11,5 ° a + 13,5 °
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu

80.

E 335 (i) WINIAN MONOSODOWY

Nazwy synonimowe Sól monosodowa kwasu L(+)-winowego
Definicja
Nazwa chemiczna Sól monosodowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego

Sól monosodowa kwasu L(+)-winowego, monowodzian

Wzór chemiczny C4H5O6Na x H2O
Masa cząsteczkowa 194,05
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Przezroczyste, bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność winianów i sodu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

81.

E 335 (ii) WINIAN DISODOWY

Definicja
Nazwa chemiczna L-winian disodowy

(+)- Winian disodowy

Sól disodowa kwasu (+)-2,3-dihydroksybutanodiowego

Sól disodowa kwasu L (+)-winowego, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

212-773-3
Wzór chemiczny C4H4O6Na2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 230,8
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Przezroczyste, bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność winianów i sodu

B. Testy rozpuszczalności 1 gram jest nierozpuszczalny w 3 ml wody.

Nierozpuszczalny w etanolu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 17,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 7,0 a 7,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

82.

E 336 (i) WINIAN MONOPOTASOWY

Nazwy synonimowe Winian potasu, monozasadowy
Definicja
Nazwa chemiczna Bezwodna sól monopotasowa kwasu L (+)-winowego

Sól monopotasowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny C4H5O6K
Masa cząsteczkowa 188,16
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny lub ziarnisty proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność winianów i potasu

B. Punkt topnienia 230 °C
Czystość
pH 1 % roztworu wodnego 3,4
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

83.

E 336 (ii) WINIAN DIPOTASOWY

Nazwy synonimowe Winian potasu, dizasadowy
Definicja
Nazwa chemiczna Sól dipotasowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego

Sól dipotasowa kwasu L (+)-winowego z połówką cząsteczki wody

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

213-067-8
Wzór chemiczny C4H4O6K2 x 1/2H2O
Masa cząsteczkowa 235,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, krystaliczny lub ziarnisty proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność winianów i potasu

Czystość
pH 1 % roztworu wodnego

Ubytek po suszeniu

Pomiędzy 7,0 a 9,0

Nie więcej niż 4,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 4 godziny

Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

84.

E 337 WINIAN POTASOWO-SODOWY

Nazwy synonimowe L (+)-winian potasowo-sodowy

Sól z Rochelle

Sól Seignette'a

Definicja
Nazwa chemiczna Sól potasowo-sodowa kwasu L-2,3-dihydroksy-butanodiowego

L (+)-winian potasowo-sodowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

206-156-8
Wzór chemiczny C4H4O6KNa x 4H2O
Masa cząsteczkowa 282,23
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność winianów, potasu

i sodu

B. Testy rozpuszczalności 1 gram jest rozpuszczalny w 1 ml wody, nierozpuszczalny w etanolu
C. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 70 a 80 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 26,0 % i nie mniej niż 21,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 3 godziny
Szczawiany Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu
pH 1 % roztworu wodnego Pomiędzy 6,5 a 8,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

85.

E 338 KWAS FOSFOROWY

Nazwy synonimowe Kwas ortofosforowy

Kwas monofosforowy

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas fosforowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-633-2
Wzór chemiczny H3PO4
Masa cząsteczkowa 98,00
Analiza Kwas fosforowy jest dostępny na rynku jako wodny roztwór o różnych stężeniach

Zawiera nie mniej niż 67,0 % i nie więcej niż 85,7 %

Opis Klarowna, bezbarwna, lepka ciecz
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu i

fosforanów

Czystość
Lotne kwasy Nie więcej niż 10 mg/kg (jako kwas octowy)
Chlorki Nie więcej niż 200 mg/kg (wyrażone jako chlor)
Azotany Nie więcej niż 5 mg/kg (jako NaNO3)
Siarczany Nie więcej niż 1.500 mg/kg (jako CaSO4)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Uwaga:

Niniejsza specyfikacja dotyczy 75 % roztworu wodnego

86.

E 339 (i) FOSFORAN MONOSODOWY

Nazwy synonimowe Monofosforan monosodowy

Kwaśny monofosforan monosodowy

Ortofosforan monosodowy

Fosforan sodu, jednozasadowy Diwodoromonofosforan sodu

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodoromonofosforan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-449-2
Wzór chemiczny Bezwodny: NaH2PO4

Monowodzian: NaH2PO4 x H2O

Diwodzian: NaH2PO4 x 2H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 119,98

Monowodzian: 138,00

Diwodzian: 156,01

Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % NaH2PO4 po suszeniu w 60 °C przez jedną godzinę i następnie w 105 °C przez cztery godziny
Zawartość P2O5 Pomiędzy 58,0 % a 60,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, bezwonny, lekko rozpływający się proszek, kryształy lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i sodu

B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu lub eterze
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 4,1 a 5,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Dla bezwodnej soli nie więcej niż 2,0 %, dla monowodzianu nie więcej niż 15,0 % i dla diwodzianu nie więcej niż 25 %, po suszeniu w 60 °C przez 1 godzinę i następnie w 105 °C przez 4 godziny
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

87.

E 339 (ii) FOSFORAN DISODOWY

Nazwy synonimowe Monofosforan disodowy

Drugorzędowy fosforan sodu

Ortofosforan disodowy

Kwaśny fosforan disodowy

Definicja
Nazwa chemiczna Wodoromonofosforan disodowy

Wodoroortofosforan disodowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-448-7
Wzór chemiczny Bezwodny: Na2HPO4

Wodzian: Na2HPO4 x nH2O (n=2, 7 lub 12)

Masa cząsteczkowa 141,98 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % Na2HPO4 po suszeniu w 40 °C przez 3 godziny i następnie w 105 °C przez 5 godzin
Zawartość P2O5 Pomiędzy 49 % a 51 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwodny wodorofosforan disodowy jest białym, higroskopijnym, bezwonnym proszkiem. Dostępne formy uwodnione obejmują diwodzian: białe, krystaliczne, bezwonne ciało stałe; heptawodzian: białe, bezwonne, wykwitające kryształy lub ziarnisty proszek; dodekawodzian: biały, wykwitający, bezwonny proszek lub kryształy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i sodu

B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu.
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 8,4 a 9,6
Czystość
Ubytek po suszeniu Po suszeniu w 40 °C przez 3 godziny i następnie w 105 °C przez 5 godzin, ubytki masy są następujące: bezwodny nie więcej niż 5,0 %, diwodzian nie więcej niż 22,0 %, heptawodzian nie więcej niż 50,0 %, dodekawodzian nie więcej niż 61,0 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

88.

E 339 (iii) FOSFORAN TRISODOWY

Nazwy synonimowe Fosforan sodu

Fosforan sodu, trizasadowy

Ortofosforan trisodowy

Definicja Fosforan trisodowy jest otrzymywany z wodnego roztworu - krystalizuje w postaci bezwodnej z 1/2, 1, 6, 8 lub 12 cząsteczkami H2O. Dodecawodzian krystalizuje zwykle z wodnych roztworów przy nadmiarze wodorotlenku sodu. Zawiera on % cząsteczki NaOH.
Nazwa chemiczna Monofosforan trisodowy

Fosforan trisodowy Ortofosforan trisodowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-509-8
Wzór chemiczny Bezwodny: Na3PO4

Uwodniony: Na3PO4 x nH2O (n = 1/2, 1, 6, 8 lub 12)

Masa cząsteczkowa 163,94 (bezwodny)
Analiza Bezwodny fosforan sodu i uwodnione formy, z wyjątkiem dodekawodzianu, zawierają nie mniej niż 97,0 % Na3PO4 w przeliczeniu na suchą masę. Dodekawodzian fosforanu sodu zawiera nie mniej niż 92,0 % Na3PO4 w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Pomiędzy 40,5 % a 43,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe, bezwonne kryształy, granulki lub krystaliczny proszek.
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i sodu

B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu.
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 11,5 a 12,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Po suszeniu w 120 °C przez 2 godziny i następnie prażeniu w około 800 °C przez 30 minut, ubytki masy są następujące: bezwodny nie więcej niż 2,0 %, monowodzian: nie więcej niż 11,0 %, dodekawodzian: pomiędzy 45,0 % a 58,0 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

89.

E 340 (i) FOSFORAN MONOPOTASOWY

Nazwy synonimowe Fosforan potasu, monozasadowy

Monofosforan monopotasowy

Ortofosforan potasu

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorofosforan potasu

Diwodoroortofosforan monopotasowy

Diwodoromonofosforan monopotasowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-913-4
Wzór chemiczny KH2PO4
Masa cząsteczkowa 136,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Zawartość P2O5 Pomiędzy 51,0 % a 53,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwonne, bezbarwne kryształy lub biały, ziarnisty lub krystaliczny proszek, higroskopijny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i

potasu

B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu.
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 4,2 a 4,8
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

90.

E 340 (ii) FOSFORAN DIPOTASOWY

Nazwy synonimowe Monofosforan dipotasowy

Drugorzędowy fosforan potasu

Kwaśny fosforan dipotasowy

Ortofosforan dipotasowy

Fosforan potasu, dizasadowy

Definicja
Nazwa chemiczna Wodoromonofosforan dipotasowy

Wodorofosforan dipotasowy

Wodoroortofosforan dipotasowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-834-5
Wzór chemiczny K2HPO4
Masa cząsteczkowa 174,18
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny
Zawartość P2O5 Pomiędzy 40,3 % a 41,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwny lub biały, ziarnisty proszek, kryształy lub masa; substancja rozpływająca się pod wpływem wilgoci
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i

potasu

B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu.
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 8,7 a 9,4
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

91.

E 340 (iii) FOSFORAN TRIPOTASOWY

Nazwy synonimowe Fosforan potasu

Fosforan potasu, trizasadowy

Ortofosforan tripotasowy

Definicja
Nazwa chemiczna Monofosforan tripotasowy

Fosforan tripotasowy

Ortofosforan tripotasowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-907-1
Wzór chemiczny Bezwodny: K3PO4

Uwodniony: K3PO4 x nH2O (n = 1 lub 3)

Masa cząsteczkowa 212,27 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Pomiędzy 30,5 % a 33,0 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Bezbarwne lub białe, bezwonne, higroskopijne kryształy lub granulki. Dostępne formy uwodnione obejmują monowodzian i triwodzian
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i

potasu

B. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 11,5 a 12,3
Czystość
Ubytek po prażeniu Bezwodny: nie więcej niż 3,0 %; uwodniony: nie więcej niż 23,0 %. Oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 1 godzinę i następnie prażenie w około 800 °C ± 25 °C przez 30 minut
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

92.

E 341 (i) FOSFORAN MONOWAPNIOWY

Nazwy synonimowe Fosforan wapnia, monozasadowy

Ortofosforan monowapniowy

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorofosforan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-837-1
Wzór chemiczny Bezwodny: Ca(H2PO4)2

Uwodniony: Ca(H2PO4)2 x H2O

Masa cząsteczkowa 234,05 (bezwodny)

252,08 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę
Zawartość P2O5 Pomiędzy 55,5 % a 61,1 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Ziarnisty proszek lub białe, rozpływające się kryształy lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i

wapnia

B. Zawartość CaO Pomiędzy 23,0 % a 27,5 % (bezwodny)

Pomiędzy 19,0 % a 24,8 % (monowodzian)

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 14 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny (bezwodny)

Nie więcej niż 17,5 % oznaczony w wyniku suszenia w 60 °C przez 1 godzinę i następnie w 105 °C przez 4 godziny (monowodzian)

Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 17,5 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut (bezwodny)

Nie więcej niż 25,0 % oznaczony przez suszenie w 105 °C przez jedną godzinę i następnie prażenie w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut (monowodzian)

Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

93.

E 341 (ii) FOSFORAN DIWAPNIOWY

Nazwy synonimowe Fosforan wapnia, dizasadowy

Ortofosforan diwapniowy

Definicja
Nazwa chemiczna Monowodorofosforan wapnia

Wodoroortofosforan wapnia

Drugorzędowy fosforan wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-826-1
Wzór chemiczny Bezwodny: CaHPO4

Diwodzian: CaHPO4 x 2H2O

Masa cząsteczkowa 136,06 (bezwodny)

172,09 (diwodzian)

Analiza Fosforan diwapniowy, po suszeniu w 200 °C przez 3 godziny, zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż równoważnik 102 % CaHPO4
Zawartość P2O5 Pomiędzy 50,0 % a 52,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub granulki, ziarnisty proszek lub proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i

wapnia

B. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 8,5 % (bezwodny) lub 26,5 % (diwodzian) po prażeniu w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

94.

E 341 (iii) FOSFORAN TRIWAPNIOWY

Nazwy synonimowe Fosforan wapnia, trizasadowy

Ortofosforan wapnia

Hydroksymonofosforan pięciowapniowy

Hydroksyapatyt wapnia

Definicja Fosforan triwapniowy jest mieszaniną fosforanów wapnia w różnych proporcjach, otrzymaną w wyniku neutralizacji kwasu fosforowego wodorotlenkiem wapnia i posiada przybliżony skład: 10CaO x 3P2O5 x H2O
Nazwa chemiczna Hydroksymonofosforan pięciowapniowy

Monofosforan triwapniowy

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

235-330-6 (hydroksymonofosforan pięciowapniowy)

231-840-8 (ortofosforan wapnia)

Wzór chemiczny Ca5(PO4)3 x OH lub Ca3(PO4)2
Masa cząsteczkowa 502 lub 310
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Pomiędzy 38,5 % a 48,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, bezwonny proszek stabilny na powietrzu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność fosforanów i

wapnia

B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie; nierozpuszczalny w etanolu, rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach: chlorowodorowym i azotowym
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 8 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C do stałej masy
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

95.

E 343(i) FOSFORAN MONOMAGNEZU

Nazwy synonimowe Diwodorofosforan magnezu

Fosforan magnezu, monozasadowy

Ortofosforan monomagnezu

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodoromonofosforan monomagnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

236-004-6
Wzór chemiczny Mg(H2PO4)2 x nH2O (gdzie n = 0 do 4)
Masa cząsteczkowa 218,30 (bezwodny)
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 51,0 % po prażeniu
Opis Bezwonny proszek krystaliczny o barwie białej, słabo rozpuszczalny w wodzie
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu i

fosforanu

B. Zawartość MgO Nie mniej niż 21,5 % po prażeniu
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

96.

E 343(ii) FOSFORAN DIMAGNEZU

Nazwy synonimowe Wodorofosforan magnezu

Fosforan magnezu, dizasadowy

Ortofosforan dimagnezu

Drugorzędowy fosforan magnezu

Definicja
Nazwa chemiczna Monowodoromonofosforan dimagnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-823-5
Wzór chemiczny MgHPO4 x nH2O (gdzie n = 0 - 3)
Masa cząsteczkowa 120,30 (bezwodny)
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 96 % po prażeniu
Opis Bezwonny proszek krystaliczny o barwie białej, słabo rozpuszczalny w wodzie
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu i

fosforanu

B. Zawartość MgO Nie mniej niż 33,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

97.

E 350(i) JABŁCZAN SODU

Nazwy synonimowe Sól sodowa kwasu jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan disodowy

Sól disodowa kwasu hydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny Półwodzian: C4H4Na2O5 x 1/2H2O

Trójwodzian: C4H4Na2O5 x 3H2O

Masa cząsteczkowa Półwodzian: 187,5

Trójwodzian: 232,10

Analiza Zawartość nie mniejsza niż 98,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Proszek krystaliczny lub grudki o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu 1,2-

dikarboksylowego i sodu

B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7,0 % (130 °C, 4 godziny) w przypadku półwodzianu, lub 20,5 % - 23,5 % (130 °C, 4 godziny) w przypadku triwodzianu
Zasadowość Nie więcej niż 0,2 % jako Na2CO3
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

98.

E 350(ii) WODOROJABŁCZAN SODU

Nazwy synonimowe Sól monosodowa kwasu DL-jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan monosodowy,

2-DL-hydroksybursztynian monosodowy

Wzór chemiczny C4H5NaO5
Masa cząsteczkowa 156,07
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu 1,2-

dikarboksylowego i sodu

B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % (110 °C, 3 godziny)
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

99.

E 351 JABŁCZAN POTASU

Nazwy synonimowe Sól potasowa kwasu jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan dipotasowy

Sól dipotasowa kwasu hydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny C4H4K2O5
Masa cząsteczkowa 210,27
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 59,5 %
Opis Roztwór wodny bezbarwny lub prawie bezbarwny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu 1,2-

dikarboksylowego i potasu

B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
Czystość
Zasadowość Nie więcej niż 0,2 % jako K2CO3
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

100.

E 352(1) JABŁCZAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Sól wapniowa kwasu jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan wapniowy

α-Hydroksybursztynian wapniowy

Sól wapniowa kwasu hydroksybutanodiowego

Wzór chemiczny C4H5CaO5
Masa cząsteczkowa 172,14
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność jabłczanu, kwasu

1,2-dikarboksylowego i

wapnia

B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
C. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % (100 °C, 3 godziny)
Zasadowość Nie więcej niż 0,2 % jako CaCO3
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

101.

E 352(ii) WODOROJABŁCZAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Sól monowapniowa kwasu DL-jabłkowego
Definicja
Nazwa chemiczna DL-jabłczan monowapniowy,

2-DL-hydroksybursztynian monowapniowy

Wzór chemiczny (C4H5O5)2Ca
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu 1,2-

dikarboksylowego i wapnia

B. Tworzenie barwnika azowego Dodatnie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % (110 °C, 3 godziny)
Kwas maleinowy Nie więcej niż 0,05 %
Kwas fumarowy Nie więcej niż 1,0 %
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

102.

E 353 KWAS METAWINOWY

Nazwy synonimowe Kwas diwinowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas metawinowy
Wzór chemiczny C4H6O6
Analiza Nie mniej niż 99,5%
Opis Białe lub żółtawe kryształy lub proszek. Dobrze rozpływający się o mdłym zapachu karmelu
Identyfikacja
A. Dobrze rozpuszczalny w

wodzie i etanolu

B. Umieścić 1 mg do 10 mg

próbkę tej substancji w

probówce z 2 ml stężonego

kwasu siarkowego i 2

kroplami sulfo-rezorcinolu

jako odczynnika. Następnie

ogrzewać do 150 °C,

pojawia się intensywne

fioletowe zabarwienie

Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

103.

E 354 WINIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Winian L-wapniowy
Definicja
Nazwa chemiczna L(+)-2,3 dihydroksybutanodionian wapnia, diwodzian
Wzór chemiczny C4H4CaO6 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 224,18
Analiza Nie mniej niż 98,0 %
Opis Drobny krystaliczny proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej.
Identyfikacja
A. Słabo rozpuszczalny w

wodzie.

Rozpuszczalność

odpowiednia 0,01 g/100 ml

wody (20 °C). Trudno

rozpuszczalny w etanolu.

Słabo rozpuszczalny w

eterze dietylowym.

Rozpuszczalny w kwasach

B. Skręcalność właściwa

[α]20D

+7,0 do + 7,4 (0,1% w 1N roztworze HCl)
C. pH 5 % zawiesiny Pomiędzy 6,0 a 9,0
Czystość
Siarczany (jako H2SO4) Nie więcej niż 1 g/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

104.

E 355 KWAS ADYPINOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas heksanodiowy, kwas 1,4-butanodikarboksylowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-673-3
Wzór chemiczny C6H10O4
Masa cząsteczkowa 146,14
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,6 %
Opis Bezwonne kryształy lub proszek krystaliczny o barwie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

151,5 - 154,0 °C
B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

105.

E 356 ADYPINIAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Adypinian sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-293-5
Wzór chemiczny C6H8Na2O4
Masa cząsteczkowa 190,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0% (w przeliczeniu na bezwodną masę)
Opis Białe kryształy bez zapachu lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 151 °C do 152 °C (dla kwasu adypinowego)
B. Rozpuszczalność Odpowiednio 50 g/100 ml wody ( 20 °C)
C. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

Czystość
Woda Nie więcej niż 3% (Karl Fischer)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

106.

E 357 ADYPINIAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Adypinian potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

242-838-1
Wzór chemiczny C6H8K2O4
Masa cząsteczkowa 222,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % (w przeliczeniu na bezwodną masę)
Opis Białe kryształy bez zapachu lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Od 151 °C do 152 °C (dla kwasu adypinowego)
B. Rozpuszczalność Odpowiednio 60 g/100 ml wody ( 20 °C)
C. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (Karl Fischer)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

107.

E 363 KWAS BURSZTYNOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Kwas butanodiowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

203-740-4
Wzór chemiczny C4H6O4
Masa cząsteczkowa 118,09
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 %
Opis Bezwonne bezbarwne kryształy lub o barwie białej
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 185,0 °C a 190,0 °C
Czystość
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,025 % (800 °C, 15 min)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

108.

E 380 CYTRYNIAN TRIAMONU

Nazwy synonimowe Trizasadowy cytrynian amonu
Definicja
Nazwa chemiczna Sól triamonowa kwasu 2-hydroksypropano-1,2,3-trikarboksylowego
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

222-349-5
Wzór chemiczny C6H17N3O7
Masa cząsteczkowa 243,22
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 97,0 %
Opis Kryształy lub proszek o barwie białej lub złamanej bieli
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność amonu i

cytrynianów

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Szczawiany Nie więcej niż 0,04 % (wyrażone jako kwas szczawiowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

109.

E 385 SÓL WAPNIOWO-DISODOWA KWASU ETYLENODIAMINOTETRAOCTOWEGO

Nazwy synonimowe EDTA wapniowo-disodowy
Definicja
Nazwa chemiczna N,N'-1,2-Etanodiylbis[N-(karboksymetylo)-glicynian] [(4-)-O,O',ON,ON]wapnian(2)-disodowy Sól wapniowo-disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego

Sól wapniowo-disodowa kwasu (etylenodinitrilo)tetraoctowego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-529-9
Wzór chemiczny C10H12O8CaN2Na2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 410,31
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe, bezwonne, krystaliczne granulki lub biały do prawie białego proszek, lekko higroskopijny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i wapnia

B. Działanie chelatujące w

stosunku do jonów metali

C. pH 1 % roztworu pomiędzy

6,5 a 7,5

Czystość
Zawartość wody 5-13 % (metoda Karla Fischera)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg

110.

E 400 KWAS ALGINOWY

Definicja Glukuronoglikan o budowie liniowej zawierający głównie jednostki kwasu D-mannurowego połączone w pozycji β-(l-4) oraz jednostki kwasu L-glukuronowego przyłączone w pozycji α(l-4) pierścieni piranozy. Związek z grupy węglowodanów o charakterze hydrofilowego koloidu wyekstrahowany przy użyciu rozcieńczonego ługu z naturalnych odmian różnych gatunków brązowych alg morskich (Phaeophyceae).
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-680-1
Wzór chemiczny (C6H8O6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 20 % i nie więcej niż 23 % dwutlenku węgla (CO2), co odpowiada nie mniej niż 91 % i nie więcej niż 104,5 % kwasu alginowego (C6H8O6)n (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 200)
Opis Kwas alginowy występuje w postaci włóknistej, ziarnistej, granulatu i proszku. Barwa biała do żółtawobrązowej, prawie bezwonny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, powoli rozpuszcza się w roztworach węglanu sodu, wodorotlenku sodowego i fosforanu(V) trisodu
B. Próba strącania chlorkiem

wapnia

Do 0,5 % roztworu próbki w 1 M roztworze wodorotlenku sodowego dodać 2,5 % roztworu chlorku sodowego w ilości równej jednej piątej objętości próbki. Powstaje galaretowaty osad o dużej objętości. Ta próba pozwala na odróżnienie kwasu alginowego od gumy arabskiej, soli sodowej karboksymetylocelulozy, skrobi karboksymetylowej, karagenu, żelatyny, gumy ghatti, gumy karaya, mączki chleba świętojańskiego, metylocelulozy i tragakanty
C. Próba strącania siarczanem

amonu

Do 0,5 % roztworu próbki w 1 M roztworze wodorotlenku sodowego dodać nasyconego roztwory siarczanu amonowego w ilości równej połowie objętości próbki. Osad nie powstaje. Ta próba pozwala na odróżnienie kwasu alginowego od agaru, soli sodowej karboksymetylocelulozy, karagenu, deestryfikowanej pektyny, żelatyny, mączki chleba świętojańskiego, metylocelulozy i skrobi
D. Reakcja barwna 0,01 g próbki wytrząsać z 0,15 ml 0,1N wodorotlenku sodowego do jak najlepszego rozpuszczenia i dodać 1 ml roztworu siarczanu żelaza(III) w kwasie. W ciągu 5 minut powstaje wiśniowo-czerwone zabarwienie, które następnie przechodzi w intensywnie purpurowe.
Czystość
pH 3 % zawiesiny Pomiędzy 2,0 a 3,5
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 8 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Wodorotlenek sodowy (roztwór

1M)

Nie więcej niż 2 % w stosunku do nierozpuszczalnej, bezwodnej masy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

111.

E 401 ALGINIAN SODOWY

Definicja
Nazwa chemiczna Sól sodowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H7NaO6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 90,8 % i nie więcej niż 106,0 % alginianu sodu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 222)
Opis Ziarnisty lub włóknisty proszek, prawie bezwonny, barwa od białej do żółtawej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i kwasu

alginowego

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15% (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

112.

E 402 ALGINIAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Sól potasowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H7KO6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 16,5 % i nie więcej niż 19,5 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 89,2 % i nie więcej niż 105,5 % alginianu potasu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 228)
Opis Włóknisty lub ziarnisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i kwasu

alginowego

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

113.

E 403 ALGINIAN AMONU

Definicja
Nazwa chemiczna Sól amonowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H11NO6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 88,7 % i nie więcej niż 103,6 % alginianu amonu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 217)
Opis Włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała do żółtawej
Identyfikacja
Dodatni wynik próby na

obecność amoniaku i kwasu

alginowego

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 7 % w przeliczeniu na suchą masę
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

114.

E 404 ALGINIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Sól wapniowa alginianu
Definicja
Nazwa chemiczna Sól wapniowa kwasu alginowego
Wzór chemiczny (C6H7Ca1/2O6)n
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 89,6 % i nie więcej niż 104,5 % alginianu wapnia (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 219)
Opis Włóknisty lub ziarnisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i kwasu

alginowego

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

115.

E 405 ALGINIAN GLIKOLU PROPYLENOWEGO

Nazwy synonimowe Alginian hydroksypropylu

Ester 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego

Alginian 1,2-propanodiolu

Definicja
Nazwa chemiczna Ester 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego; różny skład chemiczny w zależności od stopnia estryfikacji i procentowego udziału wolnych i zobojętnionych grup karboksylowych w cząsteczce
Wzór chemiczny (C6H14O7)n (zestryfikowany)
Masa cząsteczkowa 10.000 - 600.000 (typowa średnia)
Analiza Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 16 % i nie więcej niż 20 % dwutlenku węgla (CO2)
Opis Włóknisty lub ziarnisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawobrązowej
Identyfikacja
Po hydrolizie dodatni wynik

próby na obecność 1,2-

propanodiolu i kwasu

alginowego

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 20 % (105 °C, 4 godziny)
Całkowita zawartość 1,2-

propanodiolu

Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 45 %
Zawartość wolnego 1,2-

propanodiolu

Nie więcej niż 15 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

116.

E 406 AGAR

Nazwy synonimowe Geloza

Agar japoński

Karuk bengalski, cejloński, chiński lub japoński

Layor Carang

Definicja Agar jest hydrofilowym, koloidalnym polisacharydem składającym się głównie z jednostek D-galaktozy. W mniej więcej co 10. jednostce galaktozy występującej w cząsteczce agaru, jedna grupa hydroksylowa jest zestryfikowana kwasem siarkowym, do którego przyłączony jest wapń, magnez, potas lub sód. Agar ekstrahuje się z niektórych naturalnie występujących odmian alg morskich z rodzin Gelidiaceae i Sphaerococcaceae oraz z alg czerwonych należących do klasy Rhodophyceae
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-658-1
Analiza Stężenie progowe żelu nie powinno być wyższe niż 0,25 %
Opis Agar jest bezwonny lub posiada lekki charakterystyczny zapach. Agar niezmielony zwykle występuje w postaci wiązek składających się z cienkich, błoniastych, zlepionych taśm, lub w formie pociętej, w postaci płatków, czy granulatu. Może być bezbarwny lub mieć lekkie zabarwienie żółtawopomarańczowe, żółtawoszare bądź jasnożółte. Wilgotny jest ciągliwy a suchy - łamliwy. Agar sproszkowany ma barwę białą do żółtawobiałej lub jasnożółtą. W badaniu mikroskopowym po zawieszeniu w wodzie agar wykazuje budowę ziarnistą i w pewnym sensie włóknistą. Mogą być obecne nieliczne fragmenty igieł szkieletowych gąbek oraz nieliczne pancerzyki okrzemek. W roztworze wodzianu chloralu sproszkowany agar jest bardziej przezroczysty niż w wodzie, ma bardziej lub mniej strukturę ziarnistą, prążkowaną, graniastą, a niekiedy zawiera pancerzyki okrzemek. Moc żelu można standaryzować przez dodanie dekstrozy i maltodekstryn lub sacharozy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w zimnej wodzie; rozpuszczalny we wrzącej wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 22 % (105 °C, 5 godzin)
Zawartość popiołu Nie więcej niż 6,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie (nierozpuszczalny w

ok. 3N kwasie solnym)

Nie więcej niż 0,5% w przeliczeniu na bezwodną substancję, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Substancje nierozpuszczalne

(w gorącej wodzie)

Nie więcej niż 1,0 %
Skrobia Niewykrywalna przy zastosowaniu następującej metody: do roztworu próbki 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu. Nie powstaje niebieskie zabarwienie.
Żelatyna i inne białka Ok. 1 g agaru rozpuścić w 100 ml wrzącej wody i pozostawić do ostygnięcia do temperatury około 50 °C. Do 5 ml tego roztworu dodać 5 ml roztworu trinitrofenolu (1 g bezwodnego trinitrofenolu/ 100 ml wrzącej wody). W ciągu 10 minut nie powstaje zmętnienie.
Absorbcja wody 5 g agaru umieścić w cylindrze miarowym o pojemności 100 ml, napełnić do kreski wodą, zamieszać i pozostawić na 24 godziny w temperaturze 25 °C. Zawartość cylindra przesączyć przez zwilżoną watę szklaną do drugiego cylindra miarowego o tej samej pojemności. Otrzymuje się nie więcej niż 75 ml wody.
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

117.

E 407 KARAGEN

Nazwy synonimowe Produkt handlowy jest wprowadzany do obrotu pod różnymi nazwami, takimi jak:
- mech irlandzki
- eucheuman (z gat. Eucheuma spp.)
- irydofykan (z gat. Iridaea spp.)
- hypnean (z gat. Hypnea spp.)
- furcellaran lub agar duński (z Furcellaria

fastigiata)

- karagen (z gat. Chondrus i Gigartina spp.)
Definicja Karagen otrzymuje się na drodze wodnej ekstrakcji naturalnie występujących odmian wodorostów morskich z rodzin Gigartinaceae, Solieriaceae, Hypneaceae i Furcellariaceae należących do klasy Rhodophyceae (algi czerwone). Nie należy stosować innego organicznego środka strącającego poza metanolem, etanolem i 2-propanolem. Karagen składa się głównie z soli potasowych, sodowych, magnezowych i wapniowych estrów siarczanowych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę i 3,6-anhydrogalaktozę. Karagen nie powinien być hydrolizowany ani w jakikolwiek inny sposób rozkładany chemicznie
Numer wg Europejskiego Spisu
Substancji Chemicznych 232-524-2
Opis Gruboziarnisty lub miałki proszek, barwa żółtawa do bezbarwnej, praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność

galaktozy, anhydrogalaktozy i

siarczanów

Czystość
Zawartość metanolu, etanolu i 2-propanolu Nie więcej niż 0,1 % pojedynczo lub łącznie
Lepkość 1,5 % roztworu w temperaturze 75 °C Nie mniej niż 5 mPa.s
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 4 godziny)
Siarczany Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę (jako SO4)
Popiół Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 % w przeliczeniu na suchą masę, (popiół nierozpuszczalny w 10 % kwasie solnym)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na suchą masę (substancje nierozpuszczalne w 1 % v/v kwasie siarkowym)
Karagen o niskiej masie cząsteczkowej (frakcja o masie cząsteczkowej poniżej 50 kDa) Nie więcej niż 5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

118.

E 407a PRZETWORZONE WODOROSTY MORSKIE Z GATUNKU EUCHEUMA

Nazwy synonimowe PES (akronim angielskiego odpowiednika terminu "przetworzone wodorosty morskie")
Definicja Przetworzone wodorosty morskie otrzymuje się przez obróbkę wodnym alkalicznym roztworem (KOH) naturalnie występujących odmian alg morskich ze szczepu Eucheuma cottonii i Eucheuma spinosum należących do klasy Rhodophyceae (algi czerwone) w celu usunięcia zanieczyszczeń, a następnie przemycie czystą wodą i suszenie w celu otrzymania produktu handlowego. Bardziej czysty produkt można uzyskać przez przemywanie metanolem, etanolem lub 2-propanolem i suszenie. Produkt zawiera głównie sole potasowe estrów siarczanowych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę i 3,6-anhydrogalaktozę. Sole sodowe, wapniowe i magnezowe estrów siarczanowych polisacharydów występują w mniejszych ilościach. Produkt zawiera również celulozę z alg w ilości do 15 %. Karagen obecny w przetworzonych wodorostach morskich nie powinien być hydrolizowany ani w jakikolwiek inny sposób rozkładany chemicznie
Opis Gruboziarnisty lub miałki proszek, barwa beżowa do żółtawej, praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na obecność

galaktozy, anhydrogalaktozy i

siarczanów

B. Rozpuszczalność W wodzie tworzy mętne, lepkie zawiesiny. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Zawartość metanolu, etanolu i 2-propanolu Nie więcej niż 0,1 % pojedynczo lub łącznie
Lepkość 1,5 % roztworu w temperaturze 75 °C Nie mniej niż 5 mPa.s
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 4 godziny)
Siarczany Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę (jako SO4)
Popiół Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C
Popiół nierozpuszczalny w kwasie Nie więcej niż 1 % w przeliczeniu na suchą masę, (popiół nierozpuszczalny w 10 % kwasie solnym)
Substancje nierozpuszczalne w kwasie Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 15 % w przeliczeniu na suchą masę (substancje nierozpuszczalne w 1 % v/v kwasie siarkowym)
Karagen o niskiej masie cząsteczkowej (frakcja o masie cząsteczkowej poniżej 50 kDa) Nie więcej niż 5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

119.

E 410 MĄCZKA CHLEBA ŚWIĘTOJAŃSKIEGO

Nazwy synonimowe Guma z ziaren szarańczyna strąkowego

Guma Algaroba

Definicja Mączkę chleba świętojańskiego otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnie występujących odmian drzewa, szarańczyna strąkowego, Cerationia siliqua (L.) Taub. (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy o charakterze hydrokoloidów, składające się z jednostek galaktopiranozy i mannopiranozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Chemicznie związki te można określić jako galaktomannany.
Masa cząsteczkowa 50.000 - 3.000.000
Numer Wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-541-5
Analiza Zawartość galaktomannanu nie mniejsza niż 75%
Opis Proszek barwy białej lub biało-żółtej, prawie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność galaktozy i

mannozy

B. Badanie mikroskopowe Niewielką część zmielonej próbki umieścić na szkiełku w roztworze wodnym zawierającym 0,5 % jodu oraz 1 % jodku potasu i zbadać pod mikroskopem. Mączka chleba świętojańskiego zawiera długie, rozciągnięte komórki w kształcie rurek, oddzielone lub tworzące niewielkie szczeliny. Ich brązowa zawartość jest znacznie mniej regularnie ukształtowana niż w przypadku gumy guar. Guma guar składa się ze ściśle przylegających do siebie grup komórek o kształcie od kulistego do przypominającego gruszkę. Ich zawartość ma zabarwienie żółte do brązowego
C. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w gorącej wodzie, nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół Nie więcej niż 1,2 %, oznaczenie w temperaturze 800 °C
Białko (N x 6,25) Nie więcej niż 7 %
Substancje nierozpuszczalne

w kwasie

Nie więcej niż 4 %
Skrobia Niewykrywalna następującą metodą: do roztworu próbki 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu Nie powstaje niebieskie zabarwienie
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Zawartość etanolu i 2-

propanolu

Nie więcej niż 1 % pojedynczo lub w mieszaninie

120.

E 412 GUMA GUAR

Nazwy synonimowe Guma cyamopsis

Mąka guar

Definicja Gumę guar otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnie występujących odmian drzewa guar, Cyamopsis tetragonolobus (L.) Taub. (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy o charakterze hydrokoloidów, składające się z jednostek galaktopiranozy i mannopiranozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Chemicznie związki te można określić jako galaktomannany
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-536-0
Masa cząsteczkowa 50.000 - 8.000.000
Analiza Zawartość galaktomannanu nie mniejsza niż 75 %
Opis Proszek barwy białej lub żółtawobiałej, prawie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność galaktozy i

mannozy

B. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w zimnej wodzie
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół Nie więcej niż 1,5 %, oznaczenie w temperaturze 800 °C
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 7 %
Białka (N x 6,25) Nie więcej niż 10 %
Skrobia Niewykrywalna następującą metodą: do roztworu próbki o stężeniu 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu. (Nie powstaje niebieskie zabarwienie)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

121.

E 413 TRAGAKANTA

Nazwy synonimowe Guma tragakantowa

Tragant

Definicja Tragakanta jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnych odmian Astragalus gummifer Labillardiere i innych azjatyckich gatunków Astragalus (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy (galaktoarabany i wielocukry kwaśne), które po hydrolizie dają kwas galakturonowy, galaktozę, arabinozę, ksylozę i fukozę. Mogą również występować niewielkie ilości ramnozy i glukozy (pochodzące ze śladowych ilości skrobi lub celulozy)
Masa cząsteczkowa Około 800.000
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-252-5
Opis Tragakanta w postaci niezmielonej występuje w formie spłaszczonych, płytkowych, prostych lub nieregularnych okruchów albo w postaci spiralnie skręconych odłamków o grubości 0,5-2,5 mm i długości do 3 centymetrów. Produkt ma barwę białą do jasnożółtej, ale niektóre okruchy mogą mieć czerwony odcień. Poszczególne kawałki są zrogowaciałą teksturą z krótkimi pęknięciami. Tragakanta jest bezwonna a roztwory mają mdły, śluzowaty smak. Sproszkowana tragakanta ma barwę białą do jasnożółtej lub różowawobrązową (jasny beż)
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność 1 g próbki rozpuszczony w 50 ml wody pęcznieje, tworząc gładki, sztywny, opalizujący kleik; Nie rozpuszcza się w etanolu i nie pęcznieje w 60 % m/v wodnym roztworze etanolu
Czystość
Ujemny wynik próby na gumę

karaya

1 g próbki ogrzewać do wrzenia w 20 ml wody aż utworzy się kleista zawiesina. Dodać 5 ml kwasu solnego i ponownie utrzymywać mieszaninę w stanie wrzenia przez 5 minut. Nie powstaje trwałe różowe lub czerwone zabarwienie
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 16 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół całkowity Nie więcej niż 4 %
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie

Nie więcej niż 0,5 %
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
E. coli Nieobecne w 5 g

122.

E 414 GUMA ARABSKA

Nazwy synonimowe Guma akacjowa
Definicja Guma arabska jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnie występujących odmian Acacia senegal (L) Willdenow lub blisko spokrewnionych gatunków Acacia (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy oraz ich sole wapniowe, magnezowe i potasowe, które po hydrolizie dają arabinozę, galaktozę, ramnozę i kwas glukuronowy
Masa cząsteczkowa Około 350.000
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-519-5
Opis Guma arabska w postaci niezmielonej występuje w formie białych lub jasnożółtych sferoidalnych kropel o zróżnicowanej wielkości lub w formie nieregularnych okruchów niekiedy wymieszanych z ciemniejszymi odłamkami. Jest również dostępna w postaci białych lub jasnożółtych płatków, ziaren, proszku lub materiału suszonego metodą rozpyłową.
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność 1 g substancji rozpuszcza się w 2 ml zimnej wody, tworząc roztwór, który łatwo płynie i w badaniu papierkiem lakmusowym wykazuje odczyn kwaśny, nie rozpuszcza się w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 17 % (105 °C, 5 godzin) dla produktu w postaci ziaren i nie więcej niż 10% (105 °C, 4 godziny) w przypadku produktu suszonego metodą rozpyłową
Popiół całkowity Nie więcej niż 4 %
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie

Nie więcej niż 0,5 %
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 1 %
Skrobia i dekstryny Roztwór gumy arabskiej sporządzony w stosunku 1 w 50 ogrzać do wrzenia i ostudzić. Do 5 ml tego roztworu dodać 1 kroplę roztworu jodu. Nie powstaje niebieskawe ani czerwonawe zabarwienie
Tanina Do 10 ml roztworu gumy arabskiej sporządzonego w stosunku 1 w 50 dodać około 0,1 ml roztworu chlorku żelaza(III) (9 g FeCl3x6H2O uzupełnić wodą do 100 ml). Nie powstaje czarne zabarwienie ani nie wytrąca się czarny osad
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Produkty hydrolizy Nie stwierdza się obecności mannozy, ksylozy i kwasu galakturonowego (oznaczanych metodą chromatograficzną)
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
E. coli Nieobecna w 5 g

123.

E 415 GUMA KSANTANOWA

Definicja Guma ksantanowa jest zbudowana z wielkocząsteczkowych polisacharydów, wytwarzana na drodze fermentacji węglowodanu przy zastosowaniu naturalnych szczepów bakterii Xanthomonas campestris, oczyszczana przez wytrącenie etanolem lub 2-propanolem, wysuszona i zmielona. Zawiera jako dominujące jednostki, heksozy: D-glukozę i D-mannozę, którym towarzyszy kwas glukuronowy i kwas pirogronowy. Jest produkowana w postaci soli sodu, potasu lub wapnia. Roztwory mają odczyn obojętny
Masa cząsteczkowa Około 1.000.000
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

234-394-2
Analiza Daje, w przeliczeniu na suchą masę, nie mniej niż 4,2 % i nie więcej niż 5 % CO2 co odpowiada 91 % do 108 % gumy ksantanowej
Opis Proszek barwy kremowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 21/2 godziny)
Popiół całkowity Nie więcej niż 16 % w przeliczeniu na suchą masę po suszeniu w temperaturze 105 °C przez cztery godziny i oznaczeniu w temperaturze 650 °C
Kwas pirogronowy Nie mniej niż 1,5 %
Azot Nie więcej niż 1,5 %
2-propanol Nie więcej niż 500 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 10.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecna w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
Xanthomonas campestris Komórki zdolne do życia nie występują

124.

E 416 GUMA KARAYA

Nazwy synonimowe Katilo

Kadaya

Guma sterculia

Sterculia

Karaya

Kullo

Kuterra

Definicja Guma karaya jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnych odmian Sterculia urens Roxburg i innych gatunków Sterculia (z rodziny Sterculiaceae) lub z Cochlospermum gossypium A.P. De Candolle bądź z innych gatunków rodzaju Cochlospermum (rodzina Bixaceae). Produkt składa się głównie z wielkocząsteczkowych acetylowanych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę, ramnozę i kwas galakturonowy oraz w mniejszych ilościach, kwas glukuronowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-539-4
Opis Guma karaya występuje w postaci kropli o zróżnicowanej wielkości oraz w formie nieregularnych okruchów mających charakterystyczną budowę częściowo krystaliczną. Barwa jasnożółta do różowobrązowej, produkt półprzezroczysty, zrogowaciały. W formie sproszkowanej barwa jasnoszara do różowobrązowej. Guma posiada wyraźną woń kwasu octowego
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w etanolu
B. Pęcznienie w roztworze

etanolu

Guma karaya, w odróżnieniu od innych gum, pęcznieje w 60 % roztworze etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 20 % (105 °C, 5 godzin)
Popiół całkowity Nie więcej niż 8 %
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie

Nie więcej niż 1 %
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 3 %
Lotne kwasy Nie mniej niż 10% (w przeliczeniu na kwas octowy)
Skrobia Niewykrywalna
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g
E. coli Nieobecna w 5 g

125.

E 417 GUMA TARA

Definicja Gumę tara otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnych odmian Caesalpinia spinosa (rodzina Leguminoseae). Składa się w głównej mierze z polisacharydów o dużej masie cząsteczkowej tworzących przede wszystkim galaktomannany. Główny składnik jest zbudowany z liniowych łańcuchów jednostek (1-4)-β-D-mannopiranozy z przyłączonymi poprzez wiązania (1-6) jednostkami α-D-galaktopiranozy. W gumie tara stosunek zawartości mannozy do galaktozy wynosi 3:1.

(W mączce chleba świętojańskiego ten stosunek wynosi 4:1, a w gumie guar 2:1)

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

254-409-6
Opis Proszek, barwa biała lub jasnożółta, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie, nierozpuszczalna w etanolu
B. Tworzenie żelu Do wodnego roztwory próbki dodać niewielką ilość boranu sodowego. Powstaje żel.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 %
Popiół Nie więcej niż 1,5 %
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 2 %
Białka Nie więcej niż 3,5 % (współczynnik przeliczania N x 5,7)
Skrobia Niewykrywalna
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

126.

E 418 GUMA GELLAN

Definicja Guma gellan jest zbudowana z wielkocząsteczkowych polisacharydów, wytwarzana na drodze fermentacji węglowodanu przez czystą kulturę bakterii z naturalnego szczepu Pseudomonas elodea, następnie oczyszczana przez wytrącanie alkoholem izopropylowym, suszona i mielona. Cząsteczka polisacharydu składa się głównie z powtarzających się jednostek tetrasacharydu zbudowanego z jednej jednostki ramnozy, jednej jednostki kwasu glukuronowego i dwóch jednostek glukozy, podstawionych grupami acylowymi (gliceryl i acetyl) jak estry połączone wiązaniami O-glikozydowymi. Kwas glukuronowy jest zobojętniony i stanowi mieszaninę soli potasu, sodu, wapnia i magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

275-117-5
Masa cząsteczkowa Około 500.000
Analiza Wydziela, w przeliczeniu na suchą masę, nie mniej niż 3,3 % i nie więcej niż 6,8 % CO2
Opis Białawy proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie z utworzeniem lepkiego roztworu. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 21/2 godziny)
Azot Nie więcej niż 3 %
2-propanol Nie więcej niż 750 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Ogólna liczba drobnoustrojów Nie więcej niż 10.000 kolonii w 1 gramie
Drożdże i pleśnie Nie więcej niż 400 kolonii w 1 gramie
E. coli Nieobecne w 5 g
Salmonella spp. Nieobecne w 10 g

127.

E 420(i) SORBITOL

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I załącznika nr 1.

128.

E 420(ii) SYROP SORBITOLOWY

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I załącznika nr 1.

129.

E 421 MANNITOL

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I załącznika nr 1.

130.

E 422 GLICEROL

Nazwy synonimowe Gliceryna
Definicja
Nazwy chemiczne 1,2,3-propanotriol

Glicerol

Trihydroksypropan

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-289-5
Wzór chemiczny C3H8O3
Masa cząsteczkowa 92,10
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % glicerolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Ciecz o konsystencji syropu, przezroczysta, bezbarwna, higroskopijna, o lekkim charakterystycznym zapachu, który nie jest ani przykry ani niemiły
Identyfikacja
A. Powstawanie akroleiny

podczas ogrzewania

Kilka kropli próbki ogrzewać w probówce z około 0,5 g wodorosiarczanu(VI) potasu. Powstają pary akroleiny o charakterystycznej gryzącej woni
B. Ciężar właściwy (25/25 °C) Nie mniej niż 1,257
C. Współczynnik załamania

światła [n] D20

Pomiędzy 1,471 i 1,474
Czystość
Woda Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,01 % po oznaczeniu w temperaturze 800 ± 25°C
Butanotriole Nie więcej niż 0,2 %
Zawartość akroleiny, glukozy

i związków amonowych

Mieszaninę 5 ml glicerolu i 5 ml roztworu wodorotlenku potasu (1 w 10) ogrzewać w temperaturze 60 °C przez pięć minut. Roztwór nie zmienia zabarwienia na żółte ani nie wydziela się woń amoniaku
Kwasy tłuszczowe i estry Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na kwas masłowy
Zawartość związków

chlorowanych

Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na chlor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 5 mg/kg

131.

E 425(i) GUMA KONJAC

Definicja Guma Konjac jest rozpuszczalnym w wodzie hydrokoloidem, otrzymanym z mączki Konjac poprzez ekstrakcję wodą. Mączka Konjac jest nieoczyszczonym surowcem z korzenia rośliny (byliny) Amorphophallus konjac. Głównym składnikiem gumy Konjac jest rozpuszczalny w wodzie polisacharyd glukomannan o wysokiej masie cząsteczkowej, zawierający jednostki D-mannozy i D-glukozy w stosunku molarnym 1,6: 1,0, połączone wiązaniami β(1-4) glikozydowymi. Krótsze części łańcuchów są przywiązane wiązaniami β(1-3) glikozydowymi, a grupy acetylowe występują wyrywkowo (niesymetrycznie) w stosunku 1 grupa na 9 do 19 jednostek cukru.
Masa cząsteczkowa Główny składnik - glukomannan posiada przeciętną masę cząsteczkową od 200.000 do 2.000.000
Analiza Nie mniej niż 75 % węglowodanów
Opis Proszek o barwie białej do kremowej do jasnobrązowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dysperguje w gorącej lub zimnej wodzie, tworząc roztwór o wysokiej lepkości i pH pomiędzy 4,0 a 7,0
B. Tworzenie żelu Do 1-procentowego roztworu próbki w probówce dodać 5 ml 4-procentowego roztworu boranu sodu i energicznie mieszać. Tworzy się żel
C. Tworzenie trwałego żelu w

wysokiej temperaturze

Przygotować 2-procentowy roztwór próbki przez ogrzanie jej we wrzącej łaźni wodnej przez 30 min, stale poruszając, a następnie ochłodzić roztwór do temperatury pokojowej. Dla każdego grama próbki użytej do badania przygotować 30 g roztworu 2-procentowego, następnie dodać 1 ml 10-procentowego roztworu węglanu potasu do pełnego uwodnienia próbki w temperaturze otoczenia. Ogrzewać mieszaninę w łaźni wodnej o temp. 85 °C i utrzymywać tak przez 2 godz. bez poruszania. W takich warunkach tworzy się ciepłostabilny żel.
D. Lepkość ( 1 % roztworu) Nie mniej niż 3 kgm-1s-1 w temp. 25 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 5 godzin)
Skrobia Nie więcej niż 3 %
Białko Nie więcej niż 3 % (N x 5,7)

Oznaczanie azotu metodą Kjeldahla. Procentowa zawartość azotu w próbce pomnożona przez 5,7 daje w wyniku procentową zawartość białka w próbce

Substancja rozpuszczalna w

eterze

Nie więcej niż 0,1 %
Popiół całkowity Nie więcej niż 5,0 % (800 °C, od 3 do 4 godzin)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 12,5 g
E. coli Nieobecne w 5 g

132.

E 425(ii) GLUKOMANNAN KONJAC

Definicja Glukomannan Konjac jest rozpuszczalnym w wodzie hydrokoloidem, otrzymanym z mączki Konjac przez przemywanie wodą zawierającą etanol. Mączka Konjac jest nieoczyszczonym surowcem pochodzącym z bulwy rośliny (byliny) Amorphophallus konjac. Głównym składnikiem jest rozpuszczalny w wodzie polisacharyd glukomannan o wysokiej masie cząsteczkowej, zawierający jednostki D-mannozy i D-glukozy w stosunku molarnym 1,6: 1,0, połączone wiązaniami β (1-4) glikozydowymi z odgałęzieniem przy mniej więcej każdej 50. lub 60. jednostce. Acetylowana jest prawie każda 19. pozostałość cukrowa.
Masa cząsteczkowa 500.000 do 2.000.000
Analiza Całkowita zawartość błonnika pokarmowego: nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek o barwie białej do nieznacznie brązowawej, o drobnych cząstkach, sypki i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dysperguje w gorącej lub zimnej wodzie, tworząc roztwór o wysokiej lepkości i pH pomiędzy 5,0 a 7,0. Rozpuszczalność wzrasta przy ogrzewaniu i mechanicznym poruszaniu
B. Tworzenie trwałego żelu w

wysokiej temperaturze

Przygotować 2-procentowy roztwór próbki przez ogrzanie jej we wrzącej łaźni wodnej przez 30 min, stale poruszając, a następnie ochłodzić roztwór do temperatury pokojowej. Dla każdego grama próbki użytej do badania przygotować 30 g roztworu 2-procentowego, następnie dodać 1 ml 10-procentowego roztworu węglanu potasu do pełnego uwodnienia próbki w temperaturze otoczenia. Ogrzewać mieszaninę w łaźni wodnej o temp. 85 °C i utrzymywać tak przez 2 godz. bez poruszania. W takich warunkach tworzy się ciepłostabilny żel.
D. Lepkość (1 % roztworu) Nie mniej niż 20 kgm-1s-1 w temp. 25 °C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8 % (105 °C, 3 godziny)
Skrobia Nie więcej niż 1 %
Białko Nie więcej niż 1,5 % (N x 5,7)

Oznaczanie azotu metodą Kjeldahla. Procentowa zawartość azotu w próbce pomnożona przez 5,7 daje w wyniku procentową zawartość białka w próbce

Substancja rozpuszczalna w

eterze

Nie więcej niż 0,5 %
Siarczany (jako SO2) Nie więcej niż 4 mg/kg
Chlorek Nie więcej niż 0,02 %
Rozpuszczalność w 50 %

roztworze alkoholu

Nie więcej niż 2,0 % substancji
Popiół całkowity Nie więcej niż 2,0 % (800 °C, od 3 do 4 godzin)
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Salmonella spp. Nieobecne w 12,5 g
E. coli Nieobecne w 5 g

133.

E 431 STEARYNIAN POLIOKSYETYLENU-40

Nazwy synonimowe Stearynian polioksylu-40

Monostearynian polioksyetylenu-40

Definicja Mieszanina mono- i diestrów spożywczego, handlowego kwasu stearynowego i mieszanych dioli polioksyetylenu (o średniej długości łańcucha polimeru około 40 jednostek tlenku etylenu) z wolnym poliolem
Analiza Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kremowe płatki lub substancja o charakterze wosku, w temperaturze 25 °C stała, zapach słaby
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu i octanie etylu. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym
B. Zakres temperatur

krzepnięcia

39-44 °C
C. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 1
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 25 i nie większa niż 35
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 27 i nie większa niż 40
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i

di-)

Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

134.

E 432 MONOLAURYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 20)

Nazwy synonimowe Polisorbat 20

Monolaurynian polioksyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i mono- oraz dibezwodników sorbitolu skondensowanych z tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem laurynowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 70 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97,3 % monolaurynianu polioksyetylenosorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz, barwa cytrynowa do bursztynowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i dioksanie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i eterze naftowym
B. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 50
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 96 i nie większa niż 108
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i

di-)

Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

135.

E 433 MONOOLEINIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 80)

Nazwy synonimowe Polisorbat 80 Monooleinian polioksyetyleno(80)sorbitolu
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem oleinowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 65 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 96,5 % monooleinianu polioksyetylenosorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz, barwa cytrynowa do bursztynowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i toluenie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i eterze naftowym
B. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 45 i nie większa niż 55
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 65 i nie większa niż 80
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i

di-)

Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

136.

E 434 MONOPALMITYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 40)

Nazwy synonimowe Polisorbat 40 Monopalmitynian polioskyetyleno(20)sorbitolu
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem palmitynowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 66 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97 % monopalmitynianu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz lub półżel, barwa cytrynowa do pomarańczowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i acetonie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym
B. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 41 i nie większa niż 52
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 90 i nie większa niż 107
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i

di-)

Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

137.

E 435 MONOSTEARYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 60)

Nazwy synonimowe Polisorbat 60

Monostearynian polioskyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym
Analiza Zawiera nie mniej niż 65 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97 % monostearynianu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C oleista ciecz lub półżel, barwa cytrynowa do pomarańczowej, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, octanie etylu i toluenie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i w olejach roślinnych
B. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 45 i nie większa niż 55
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 81 i nie większa niż 96
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i

di-)

Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

138.

E 436 TRISTEARYNIAN POLIOKSYTYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 65)

Nazwy synonimowe Polisorbat 65

Tristearynian polioskyetyleno(20)sorbitolu

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym, skondensowanych z tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników
Analiza Zawiera nie mniej niż 46 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 96 % tristearynianiu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis W temperaturze 25 °C substancja stała o konsystencji wosku, barwa beżowa, zapach słaby, charakterystyczny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Z wodą tworzy zawiesiny, rozpuszczalny w oleju mineralnym, olejach roślinnych, eterze naftowym, acetonie, eterze, dioksanie, etanolu i metanolu
B. Zakres temperatur

krzepnięcia

29-33 °C
C. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego
Czystość
Woda Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 88 i nie większa niż 98
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 60
1,4-dioksan Nie więcej niż 5 mg/kg
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikole etylenowe (mono- i

di-)

Nie więcej niż 0,25 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

139.

E 440 (i) PEKTYNA

Definicja Pektyna składa się głównie z niepełnych estrów metylowych kwasu poligalakturonowego oraz jego soli amonowych, sodowych, potasowych i wapniowych. Otrzymywana przez ekstrakcję wodną naturalnych odmian odpowiednich jadalnych części roślin, zwykle owoców cytrusowych lub jabłek. Nie może być stosowany żaden inny środek strąceniowy poza metanolem, etanolem i 2-propanolem
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-553-0
Analiza Po przemyciu kwasem i alkoholem zawiera nie mniej niż 65 % kwasu galakturonowego w przeliczeniu na substancję wolną od popiołu i na suchą masę
Opis Proszek, barwa jasnożółta, jasnoszara lub jasnobrązowa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie, tworzy koloidalny, opalizujący roztwór. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 2 godziny)
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie

Nie więcej niż 1 % (nierozpuszczalny w ok. 3N kwasie solnym)
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość azotu Nie więcej niż 1,0 % po przemyciu kwasem i etanolem
Wolny metanol, etanol i 2-

propanol

Nie więcej niż 1,0 % pojedynczo lub w mieszaninie, w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

140.

E 440 (ii) PEKTYNA AMIDOWANA

Definicja Pektyna amidowana składa się głównie z niepełnych estrów metylowych i amidów kwasu poligalakturonowego oraz jego soli amonowych, sodowych, potasowych i wapniowych. Otrzymywana przez ekstrakcję wodną jadalnego materiału roślinnego z odpowiednich naturalnych odmian, zwykle owoców cytrusowych lub jabłek i reakcję z amoniakiem w środowisku alkalicznym. Nie może być stosowany żaden inny środek strąceniowy poza metanolem, etanolem i 2-propanolem.
Analiza Po przemyciu kwasem i alkoholem zawiera nie mniej niż 65 % kwasu galakturonowego w przeliczeniu na substancję wolną od popiołu i na suchą masę
Opis Proszek, barwa biała, jasnożółta, jasnoszara lub jasnobrązowa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w wodzie, tworzy koloidalny, opalizujący roztwór. Nierozpuszczalna w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, 2 godziny)
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie

Nie więcej niż 1 % (nierozpuszczalnego w ok. 3N kwasie solnym)
Stopień amidacji Nie więcej niż 25 % wszystkich grup karboksylowych
Pozostałość dwutlenku siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość azotu Nie więcej niż 2,5 % po przemyciu kwasem i etanolem
Wolny metanol, etanol i 2-

propanol

Nie więcej niż 1,0 % pojedynczo lub w mieszaninie, w przeliczeniu na substancję wolną od związków lotnych
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

141.

E 442 FOSFATYDY AMONU

Nazwy synonimowe Sole amonowe kwasu fosfatydowego, mieszanina soli amonowych fosforylowanych glicerydów.
Definicja Mieszanina związków amonowych kwasów fosfatydowych wyodrębniona z jadalnych tłuszczów i olejów (zwykle z częściowo utwardzonego oleju rzepakowego). Do atomu fosforu może być przyłączona jedna, dwie lub trzy części glicerydowe. Ponadto dwie cząsteczki estru fosforowego mogą być połączone ze sobą i występować jako fosfatydylo-fosfatydy.
Analiza Zawartość fosforu nie mniejsza niż 3 % i nie większa niż 3,4 % w procentach wagowych; zawartość amoniaku nie mniej niż 1,2 % i nie więcej niż 1,5 % (w przeliczeniu na azot)
Opis Substancja półstała, oleista
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalna w tłuszczach. Nierozpuszczalna w wodzie. Częściowo rozpuszczalna w etanolu i w acetonie
B. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu, kwasów

tłuszczowych i fosforanów

Czystość
Substancje nierozpuszczalne w

eterze naftowym

Nie więcej niż 2,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

142.

E 444 OCTAN IZOMAŚLANU SACHAROZY

Nazwy synonimowe SAIB
Definicja Octan izomaślanu sacharozy jest mieszaniną produktów powstających w wyniku reakcji estryfikacji sacharozy spożywczej z bezwodnikami kwasu octowego i izomasłowego, i otrzymaną po destylacji mieszaniny reakcyjnej. Produkt zawiera wszystkie możliwe warianty estrów, w których stosunek molowy octanu do izomaślanu jest bliski 2:6
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

204-771-6
Nazwa chemiczna Dioctan heksaizomaślanu sacharozy
Wzór chemiczny C40H62O19
Masa cząsteczkowa Około 832-856, C40H62O19: 846,9
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,8 % i nie więcej niż 101,9 % C40H62O19
Opis Przezroczysta ciecz wolna od osadu, barwa jasno-słomkowa, słodki zapach
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w większości rozpuszczalników organicznych.
B. Współczynnik załamania

światła

[n] 40D: 1,4492 - 1,4504
C. Ciężar właściwy [d]25D: 1,141 - 1,151
Czystość
Triacetyna Nie więcej niż 0,1 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 0,2
Liczba zmydlania Nie mniejsza niż 524 i nie większa niż 540
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 5 mg/kg

143.

E 445 ESTRY GLICEROLU I ŻYWICY ROŚLINNEJ

Nazwy synonimowe Żywica estrowa
Definicja Złożona mieszanina estrów tri- oraz diglicerolu i kwasów żywicznych kalafonii ekstrakcyjnej. Kalafonię otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikiem wiekowych pni sosny, po której przeprowadza się proces oczyszczania rozpuszczalnikiem w układzie ciecz-ciecz. Z niniejszej specyfikacji wyklucza się substancje otrzymane z kalafonii destylacyjnej i będące wydzieliną z pni żyjących sosen, a także substancje pochodzące z kalafonii oleju talowego i produkty uboczne powstałe przy produkcji pulpy na papier pakowy. Produkt finalny zawiera około 90 % kwasów żywicznych i 10 % substancji o charakterze obojętnym (związki o budowie niekwasowej).
Frakcja kwasów żywicznych stanowi złożoną mieszaninę izomerycznych diterpenoidów kwasów monokarboksylowych o empirycznym wzorze cząsteczki C20H30O2, głównie kwasu abietynowego. Substancję oczyszcza się przez odpędzanie z parą wodną lub przez przeciwprądową destylację z parą wodną.
Opis Substancja stała, twarda, barwa jasnobursztynowa
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w acetonie
B. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla związku
Czystość
Ciężar właściwy roztworu [d]2025 nie mniej niż 0,935 przy oznaczeniu w 50 % roztworze d-limonenu (dipentenu) (97%, temperatura wrzenia 175,5-176 °C, [d]204: 0,84)
Temperatura mięknienia metodą

pierścienia i kuli

Pomiędzy 82 °C i 90 °C
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 3 i nie większa niż 9
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 15 i nie większa niż 45
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Próba na nieobecność

kalafonii z oleju talowego

(próba na siarkę)

Podczas ogrzewania związków organicznych zawierających siarkę w obecności mrówczanu sodu przekształcona w siarkowodór siarka może być łatwo wykryta za pomocą papierka nasyconego octanem ołowiu. Dodatni wynik próby wskazuje na zastosowanie kalafonii z oleju talowego zamiast kalafonii ekstrakcyjnej

144.

E 450 (i) DIFOSFORAN DISODU

Nazwy synonimowe Difosforan diwodoro-disodowy

Pirofosforan diwodoro-disodowy

Kwaśny pirofosforan sodu

Pirofosforan disodowy

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorodifosforan disodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-835-0
Wzór chemiczny Na2H2P2O7
Masa cząsteczkowa 221,94
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % difosforanu disodu.
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 63,0 % i nie więcej niż 64,5 %
Opis Biały proszek lub granulat
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i fosforanów

B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 3,7 a 5,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 1 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

145.

E 450 (ii) DIFOSFORAN TRISODOWY

Nazwy synonimowe Kwaśny pirofosforan trójsodowy

Monowodorodifosforan trisodu

Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

238-735-6
Wzór chemiczny Monowodzian: Na3HP2O7 x H2O

Bezwodny: Na3HP2O7

Masa cząsteczkowa Monowodzian: 261,95

Bezwodny: 243,93

Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 59 %
Opis Biały proszek lub granulat, występuje w postaci bezwodnej lub jako monohydrat
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i fosforanów

B. Rozpuszczalny w wodzie
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 6,7 a 7,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 4,5 % dla związku bezwodnego

Nie więcej niż 11,5 % dla monowodzianu

Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny)
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

146.

E 450 (iii) DIFOSFORAN TETRASODU

Nazwy synonimowe Pirofosforan czterosodowy

Pirofosforan sodu

Definicja
Nazwa chemiczna Difosforan tetrasodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-767-1
Wzór chemiczny Bezwodny: Na4P2O7

Dekawodzian: Na4P2O7 x 10H2O

Masa cząsteczkowa Bezwodny: 265,94

Dekawodzian: 446,09

Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % Na4P2O7, w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 52,5 % i nie więcej niż 54,0 %
Opis Bezbarwne lub białe kryształy bądź biały krystaliczny proszek lub granulat. W suchym otoczeniu dekawodzian pokrywa się krystalicznym nalotem
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i fosforanów

B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 9,8 a 10,8
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 0,5 % dla soli bezwodnej, nie mniej niż 38 % i nie więcej niż 42 % w przypadku dekawodzianu, w obu przypadkach oznaczenie po suszeniu w temperaturze 105 °C przez 4 godziny, a następnie prażeniu w temperaturze 550 °C przez 30 minut
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

147.

E 450 (v) DIFOSFORAN TETRAPOTASU

Nazwy synonimowe Pirofosforan potasu

Pirofosforan tetrapotasowy

Definicja
Nazwa chemiczna Difosforan tetrapotasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

230-785-7
Wzór chemiczny K4P2O7
Masa cząsteczkowa 330,34 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 42,0 % i nie więcej niż 43,7 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne kryształy lub biały bardzo higroskopijny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

fosforanów

B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 10,0 a 10,8
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2 % po suszeniu w temperaturze 105 °C przez 4 godziny, a następnie prażeniu w temperaturze 550 °C przez 30 minut
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

148.

E 450 (vi) DIFOSFORAN DIWAPNIA

Nazwy synonimowe Pirofosforan wapniowy
Definicja
Nazwa chemiczna Difosforan diwapnia

Pirofosforan diwapnia

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-221-5
Wzór chemiczny Ca2P2O7
Masa cząsteczkowa 254,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 96 %
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 55 % i nie więcej niż 56 %
Opis Drobny, biały proszek bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i

fosforanów

B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach: solnym i azotowym
C. pH 10 % zawiesiny w wodzie Pomiędzy 5,5 a 7,0
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 1,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C przez 30 minut
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

149.

E 450 (vii) DIWODORO-DIFOSFORAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Kwaśny pirofosforan wapnia

Pirofosforan diwodorowapniowy

Definicja
Nazwa chemiczna Diwodorodifosforan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

238-933-2
Wzór chemiczny CaH2P2O7
Masa cząsteczkowa 215,97
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 61 % i nie więcej niż 64 %
Opis Białe kryształy lub proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i

fosforanów

Czystość
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 0,4 %
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

150.

E 451 (i) TRIFOSFORAN PENTASODU

Nazwy synonimowe Trójpolifosforan pięciosodowy

Trójpolifosforan sodowy

Definicja
Nazwa chemiczna Trifosforan pentasodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-838-7
Wzór chemiczny Na5O10P3 x nH2O (n = 0 lub 6)
Masa cząsteczkowa 367,86
Analiza Zawiera nie mniej niż 85,0 % (w przypadku formy bezwodnej) lub 65,0 % (w przypadku heksawodzianu)
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 56 % i nie więcej niż 59 % (w przypadku formy bezwodnej) lub nie mniej niż 43 % i nie więcej niż 45 % (w przypadku heksawodzianu)
Opis Białe, nieco higroskopijne granulki lub proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i fosforanów

C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 9,1 a 10,2
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 0,7 % (105 °C, 1 godzina)

Heksawodzian: Nie więcej niż 23,5 % (60 °C, 1 godzina i następnie w temperaturze 105 °C, 4 godziny)

Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,1 %
Wyższe polifosforany Nie więcej niż 1 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

151.

E 451 (ii) TRIFOSFORAN PENTAPOTASU

Nazwy synonimowe Trójpolifosforan pięciopotasowy

Trójfosforan potasu

Trójpolifosforan potasowy

Definicja
Nazwa chemiczna Trifosforan pentapotasu

Tripolifosforan pentapotasu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

237-574-9
Wzór chemiczny K5O10P3
Masa cząsteczkowa 448,42
Analiza Zawiera nie mniej niż 85 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 46,5 % i nie więcej niż 48 %
Opis Biały, higroskopijny proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie
B. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

fosforanów

C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 9,2 a 10,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 0,4 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut)
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 2 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

152.

E 452 (i) POLIFOSFORAN SODU

1. ROZPUSZCZALNY POLIFOSFORAN
Nazwy synonimowe Heksametafosforan sodowy

Tetrapolifosforan sodowy

Sól Grahama

Polifosforany sodu, szklisty

Polimetafosforan sodowy

Metafosforan sodowy

Definicja Rozpuszczalne polifosforany sodu otrzymuje się przez stapianie i następnie chłodzenie ortofosforanów sodu. Związki te stanowią grupę składającą się z kilku amorficznych, rozpuszczalnych w wodzie polifosforanów zbudowanych z liniowych łańcuchów jednostek metafosforanu, (NaPO3)x gdzie x≥2, zakończonych grupami Na2PO4. Substancje te zwykle identyfikuje się na podstawie stosunku Na2O/P2O5 lub zawartości P2O5. Stosunek Na2O/P2O5 waha się od 1,3 dla tetrapolifosforanu sodu, gdzie x = około 4; do około 1,1 dla soli Grahama, często nazywanej heksametafosforanem sodu, gdzie x = 13 do 18; oraz wynosi około 1,0 w przypadku polifosforanów sodu o większych masach cząsteczkowych, gdzie x = 20 do 100 lub więcej. Wartość pH roztworów tych soli waha się od 3,0 do 9,0
Nazwa chemiczna Polifosforan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

272-808-3
Wzór chemiczny Niejednorodna mieszanina soli sodowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(3n+ 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (102)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 60 % i nie więcej niż 71 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Bezbarwne lub białe, przezroczyste płatki, granulki lub proszki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność
B. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i fosforanów

Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie
C. pH 1 % roztworu Pomiędzy 3,0 a 9,0
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 1 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,1 %
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

2. NIEROZPUSZCZALNY POLIFOSFORAN

Nazwy synonimowe Nierozpuszczalny metafosforan sodowy

Sól Maddrella

Nierozpuszczalny polifosforan sodu, IMP

Definicja Nierozpuszczalny metafosforan sodu jest polifosforanem sodu o dużej masie cząsteczkowej zbudowanym z dwóch długich łańcuchów metafosforanów (NaPO3)x które są spiralnie skręcone wokół wspólnej osi w przeciwnych kierunkach. Stosunek Na2O/P2O5 wynosi około 1,0. Wartość pH wodnej zawiesiny sporządzonej w stosunku 1 do 3 wynosi około 6,5
Nazwa chemiczna Polifosforan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

272-808-3
Wzór chemiczny Niejednorodna mieszanina soli sodowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(3n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (102)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 68,7 % i nie więcej niż 70 %
Opis Biały, krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w kwasach mineralnych i w roztworach chlorków potasu i amonu (ale nie sodu)
B. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i fosforanów

C. pH zawiesiny wodnej

sporządzonej w stosunku 1

do 3

Około 6,5
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

153.

E 452 (ii) POLIFOSFORAN POTASU

Nazwy synonimowe Metafosforan potasu

Polimetafosforan potasu

Sól Kurrola

Definicja
Nazwa chemiczna Polifosforan potasu
Numer Wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-212-6
Wzór chemiczny (KPO3)n

Niejednorodna mieszanina soli potasowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(3n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (118)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 53,5 % i nie więcej niż 61,5 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Drobny biały proszek lub kryształy albo szkliste bezbarwne płatki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność 1 g rozpuszcza się w 100 ml roztworu octanu sodowego o stężeniu 1 w 25
B. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

fosforanów

C. pH 1 % roztworu Nie więcej niż 7,8
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut)
Cykliczne fosforany Nie więcej niż 8 % zawartości P2O5
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

154.

E 452(iii) POLIFOSFORAN SODOWO-WAPNIOWY

Nazwy synonimowe Polifosforan sodowo-wapniowy, szklisty
Definicja
Nazwa chemiczna Polifosforan sodowo-wapniowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-782-9
Wzór chemiczny (NaPO3)nCaO, gdzie n wynosi przeważnie 5
Analiza Nie mniej niż 61 % i nie więcej niż 69 % w przeliczeniu na P2O5
Opis Szkliste kryształy lub kulki o barwie białej
Identyfikacja
A. pH 1% m/m. zawiesiny Pomiędzy 5 a 7
B. Zawartość CaO 7%-15%m/m.
Czystość
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

155.

E 452 (iv) POLIFOSFORANY WAPNIA

Nazwy synonimowe Metafosforan wapnia

Polimetafosforan wapnia

Definicja
Nazwa chemiczna Polifosforan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

236-769-6
Wzór chemiczny (CaP2O6)n
Niejednorodna mieszanina soli wapniowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze

H(n + 2)PnO(n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2

Masa cząsteczkowa (198)n
Zawartość P2O5 Nie mniej niż 71 % i nie więcej niż 73 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu
Opis Bezbarwne kryształy lub biały proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Zazwyczaj trudno rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w środowisku kwaśnym
B. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i

fosforanów

C. Zawartość CaO 27-29,5%
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut)
Cykliczne fosforany Nie więcej niż 8 % zawartości P2O5
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na fluor)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

156.

E 459 BETA-CYKLODEKSTRYNA

Definicja Beta-cyklodekstryna jest nieredukującym cyklicznym sacharydem składającym się z 7 członów D-gluko-piranozylowych przyłączonych wiązaniami 1,4-α. Jest wytwarzana w wyniku działania enzymu cykloglikozylotransferazy (CGTaza) otrzymywanego z Bacillus circulans, Paenibacillus macerans lub rekombinowanego szczepu Bacillus licheniformis SJ1608 na częściowo hydrolizowanych skrobiach
Nazwa chemiczna Cykloheptoamyloza
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-439-2
Wzór chemiczny (C6H10O5)7
Masa cząsteczkowa 1135
Analiza Zawartość (C6H10O5)7 nie mniejsza niż 98,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Ciało stałe o strukturze krystalicznej o barwie białej lub prawie białej, w zasadzie bezwonne.
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w wodzie gorącej, słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Skręcalność właściwa [α] 25D : od + 160° do + 164° (1 % roztworu)
Czystość
Woda Nie więcej niż 14 % (metoda Karla Fischera)
Inne cyklodekstryny Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Pozostałości rozpuszczalników

(toluen i trichloroetylen)

Nie więcej niż 1 mg/kg dla każdego rozpuszczalnika
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

157.

E 460 (i) CELULOZA MIKROKRYSTALICZNA

Nazwy synonimowe Żel celulozowy
Definicja Celuloza mikrokrystaliczna to oczyszczona, częściowo zdepolimeryzowana celuloza uzyskana przez chemiczną obróbkę alfa-celulozy otrzymanej w postaci pulpy z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego przy użyciu kwasów mineralnych. Stopień polimeryzacji zwykle nie przekracza 400
Nazwa chemiczna Celuloza
Numer Wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-674-9
Wzór chemiczny (C6H10O5)n
Masa cząsteczkowa Około 36.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 97 % celulozy w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny, biały lub prawie biały proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie, etanolu, eterze i rozcieńczonych kwasach mineralnych. Nieznacznie rozpuszczalna w roztworze wodorotlenku sodowego.
B. Reakcja barwna Do 1 mg próbki dodać 1 ml kwasu fosforowego i ogrzewać na łaźni wodnej przez 30 minut. Dodać 4 ml roztworu pirokatecholu w kwasie fosforowym, sporządzonego w stosunku 1 w 4 i ogrzewać przez 30 minut. Powstaje czerwone zabarwienie
C. Identyfikacja metodą

spektroskopii w

podczerwieni

D. Test zawiesinowy 30 g próbki mieszać z 270 ml wody w wysokoobrotowym (12.000 obrotów /minutę) mikserze przez 5 minut. Powstała mieszanina będzie albo łatwo płynącą, albo ciężką, grudkowatą zawiesiną, która słabo płynie, o ile w ogóle jest płynna, słabo sedymentuje i zawiera liczne pęcherzyki powietrza. W przypadku otrzymania łatwo płynącej zawiesiny, przenieść 100 ml tej zawiesiny do cylindra miarowego o pojemności 100 ml i pozostawić na 1 godzinę. Substancje stałe osiadają na dnie i pojawia się sklarowana ciecz.
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7 % (105 °C, 3 godziny)
Substancje rozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,24 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 10 % zawiesiny w wodzie pH sklarowanej cieczy wynosi pomiędzy 5,0 a 7,5
Skrobia Niewykrywalna
Do 20 ml zawiesiny otrzymanej w próbie identyfikacyjnej D dodać kilka kropel roztworu jodu i wymieszać. Nie powinno powstać purpurowe, przechodzące w niebieskie, ani niebieskie zabarwienie
Wielkość cząstek Nie mniejsza niż 5µm (nie więcej niż 10 % cząstek mniejszych niż 5µm)
Grupy karboksylowe Nie więcej niż 1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

158.

E 460 (ii) CELULOZA SPROSZKOWANA

Definicja Oczyszczona, mechanicznie rozdrobniona celuloza otrzymana przez przetwarzanie alfa-celulozy otrzymanej w postaci pulpy z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego
Nazwa chemiczna Celuloza
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-674-9
Wzór chemiczny (C6H10O5)n

(162)n (n przeważnie równe 1.000 lub więcej)

Masa cząsteczkowa
Analiza Zawiera nie mniej niż 92 %
Opis Biały proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalna w wodzie, etanolu, eterze i rozcieńczonych kwasach mineralnych. Nieznacznie rozpuszczalna w roztworze wodorotlenku sodowego.
B. Próba zawiesinowa 30 g próbki mieszać z 270 ml wody w wysokoobrotowym (12.000 obrotów /minutę) mikserze przez 5 minut. Powstała mieszanina będzie albo łatwo płynącą, albo ciężką, grudkowatą zawiesiną, która słabo płynie, o ile w ogóle jest płynna, słabo sedymentuje i zawiera liczne pęcherzyki powietrza.

W przypadku otrzymania łatwo płynącej zawiesiny, przenieść 100 ml tej zawiesiny do cylindra miarowego o pojemności 100 ml i pozostawić na 1 godzinę. Substancje stałe osiadają na dnie i pojawia się sklarowana ciecz

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 7 % (105 °C, 3 godziny)
Substancje rozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 1,0 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 10 % zawiesiny w wodzie pH sklarowanej cieczy wynosi pomiędzy 5,0 a 7,5
Skrobia Niewykrywalna

Do 20 ml zawiesiny otrzymanej w próbie identyfikacyjnej B dodać kilka kropel roztworu jodu i wymieszać. Nie powinno powstać purpurowe przechodzące w niebieskie ani niebieskie zabarwienie

Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Wielkość cząstek Nie mniejsza niż 5µm (nie więcej niż 10 % cząstek mniejszych niż 5µm)

159.

E 461 METYLOCELULOZA

Nazwy synonimowe Eter metylowy celulozy
Definicja Metyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi
Nazwa chemiczna Eter metylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3) gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH3 lub

- CH2CH3

Masa cząsteczkowa Od około 20.000 do 380.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 25 % i nie więcej 33 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie więcej niż 5 % grup hydroksyetoksylowych(-OCH2CH2OH)
Opis Lekko higroskopijny biały lub jasnożółty bądź szarawy włóknisty lub ziarnisty proszek, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny.

Nierozpuszczalna w etanolu, eterze i chloroformie. Rozpuszczalna w lodowatym kwasie octowym.

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

160.

E 463 HYDROKSYPROPYLOCELULOZA

Nazwy synonimowe Eter hydroksypropylowy celulozy
Definicja Hydroksypropyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami hydroksypropylowymi
Nazwa chemiczna Eter hydroksypropylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3) gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH2CHOHCH3

- CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3

- CH2CHO[CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3] CH3

Masa cząsteczkowa Od około 30.000 do 1.000.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 80,5 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3), co stanowi równowartość nie więcej niż 4,6 % grup hydroksypropyloksylowych na jednostkę anhydroglukozy w przeliczeniu na suchą masę
Opis Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Rozpuszczalna w etanolu. Nierozpuszczalna w eterze.
B. Chromatografia gazowa Oznaczyć podstawniki metodą chromatografii gazowej
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Chlorohydryny propylenu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

161.

E 464 HYDROKSYPROPYLOMETYLOCELULOZA

Definicja Hydroksypropylometyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi oraz w niewielkim stopniu podstawioną grupami hydroksypropylowymi
Nazwa chemiczna Eter 2-hydroksypropylowy metylocelulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H
- CH3
- CH2CHOHCH3
- CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3
- CH2CHO[CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3] CH3
Masa cząsteczkowa Od około 13.000 do 200.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 19 % i nie więcej niż 30 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie mniej niż 3 % i nie więcej niż 12 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3) w przeliczeniu na suchą masę
Opis Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny.
Nierozpuszczalna w etanolu
B. Chromatografia gazowa Oznaczyć podstawniki metodą chromatografii gazowej
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 1,5 % w przypadku produktów o lepkości 50mPa.s lub większej
Nie więcej niż 3 % w przypadku produktów o lepkości poniżej 50mPa.s
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Chlorohydryny propylenu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

162.

E 465 ETYLOMETYLOCELULOZA

Nazwy synonimowe Metyloetyloceluloza
Definicja Etylometyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi i etylowymi
Nazwa chemiczna Eter metyloetylowy celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie

R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH3

- CH2CH3

Masa cząsteczkowa Od około 30.000 do 40.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 3,5 % i nie więcej niż 6,5 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie mniej niż 14,5 % i nie więcej niż 19 % grup etoksylowych (-OCH2CH3), a także nie mniej niż 13,2 % i nie więcej niż 19,6 % grup alkoksylowych ogółem wyrażonych jako grupy metoksylowe, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Rozpuszczalna w etanolu. Nierozpuszczalna w eterze
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % dla postaci włóknistej i nie więcej niż 10 % dla formy sproszkowanej (105 °C, do stałej masy)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,6 %
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0
Chlorohydryny propylenu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg

163.

E 466 SÓL SODOWA KARBOKSYMETYLOCELULOZY

Nazwy synonimowe Karboksymetyloceluloza

CMC

NaCMC

CMC sodowa

Guma celulozowa

Definicja Karboksymetyloceluloza jest niepełną solą sodową eteru karboksymetylowego celulozy otrzymywanej bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego
Nazwa chemiczna Sól sodowa eteru karboksymetylowego celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym:

C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników:

- H

- CH2COONa

- CH2COOH

Masa cząsteczkowa Większa niż około 17.000 (stopień polimeryzacji - około 100)
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % soli sodowej karboksymetylocelulozy w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Lekko higroskopijny ziarnisty lub włóknisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W wodzie daje lepki roztwór koloidalny. Nierozpuszczalna w etanolu
B. Próba tworzenia piany 0,1 % roztwór próbki energicznie wstrząsnąć. Nie tworzy się warstwa piany. (Próba ta pozwala odróżnić sól sodową karboksymetylocelulozy od innych eterów celulozy).
C. Tworzenie osadu Do 5 ml 0,5 % roztworu próbki dodać 5 ml 5 % roztworu siarczanu miedzi lub siarczanu glinu. Wytrąca się osad. (Próba ta pozwala odróżnić sól sodową karboksymetylocelulozy od innych eterów celulozy oraz od żelatyny, mączki chleba świętojańskiego i tragakanty)
D. Reakcja barwna Do 0,5 g sproszkowanej próbki soli sodowej karboksymetylocelulozy dodać, mieszając, 50 ml wody, w celu otrzymania jednorodnej zawiesiny. Kontynuować mieszanie aż do uzyskania klarownego roztworu, który należy wykorzystać do wykonania następującej próby: do 1 mg próbki rozcieńczonej w małej probówce taką samą objętością wody dodać 5 kropli roztworu 1-naftolu. Probówkę pochylić i ostrożnie wprowadzić na dno tej probówki 2 ml kwasu siarkowego w taki sposób, aby utworzył on dolną warstwę. Na granicy faz powstaje czerwonopurpurowe zabarwienie
Czystość
Stopień podstawienia grupami

karboksymetylowymi

Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych (-CH2COOH) na jednostkę anhydroglukozy
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C, do stałej masy)
pH 1 % roztworu koloidalnego Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,5
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 20 mg/kg
Całkowita zawartość

glikolanów

Nie więcej niż 0,4 % w przeliczeniu na glikolan sodu i bezwodną masę
Sód Nie więcej niż 12,4 % w przeliczeniu na bezwodną masę

164.

E 468 SÓL SODOWA KARBOKSYMETYLCELULOZY USIECIOWANA

Nazwy synonimowe Usieciowana karboksymetylceluloza

Usieciowana związana CMC

Usieciowana sól sodowa CMC

Usieciowana guma celulozowa

Definicja Usieciowana karboksymetylceluloza jest solą sodową celulozy termicznie usieciowionej częściowo O-karboksymetylowanej
Nazwa chemiczna Sól sodowa usieciowanego karboksymetyloeteru celulozy
Wzór chemiczny Polimery zawierające zastępcze jednostki bezwodnej glukozy o wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), Gdzie R1, R2 i R3 mogą być każdą z poniższych grup:

- H

- CH2COONa

- CH2COOH

Opis Bezwonny proszek słabo higroskopijny o barwie białej do bieli złamanej
Identyfikacja
A. Wymieszać, wstrząsając 1 g z 100 ml roztworu zawierającego 4 mg/kg błękitu metylowego i pozostawić do odstania. Substancja badana wchłania błękit metylowy i osadza się w postaci masy włóknistej o barwie niebieskiej
B. Wymieszać wstrząsając 1 g z 50 ml wody. Przelać 1 ml mieszaniny do probówki, dodać 1 ml wody i 0,05 ml świeżo przygotowanego roztworu 40 g/l alfa-naptolu w metanolu. Pochylić probówkę i ostrożnie dolać po ściance 2 ml kwasu siarkowego, tak aby powstała dolna warstwa. Na powierzchni pojawia się zabarwienie czerwonofioletowe
C. Reaguje z sodem
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6 % (105 °C, 3 godziny)
Rozpuszczalność w wodzie Nie więcej niż 10 %
Stopień podstawienia Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych na jednostkę bezwodnej glukozy
pH w 1 % roztworze Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 7,0
Zawartość sodu Nie więcej niż 12,4 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

165.

E 469 ENZYMATYCZNIE ZHYDROLIZOWANA KARBOKSYMETYLOCELULOZA

Nazwy synonimowe Karboksymetyloceluloza sodu, hydrolizowana enzymatycznie
Definicja Karboksymetyloceluloza hydrolizowana enzymatycznie otrzymywana z karboksymetylocelulozy w wyniku enzymatycznego trawienia celulazą wytwarzaną przez Trichoderma longibrachiatum (dawniej T. reesei)
Nazwa chemiczna Karboksymetyloceluloza sodu, częściowo hydrolizowana enzymatycznie
Wzór chemiczny Sole sodowe polimerów zawierających podstawione jednostki bezwodnej glukozy o wzorze ogólnym:

C6H7O2(OH)x(OCH2COONa)y]n

gdzie n jest stopniem polimeryzacji

x= 1,50 do 2,80

y = 0,20 do 1,5

x + y = 3,0

(y = stopień podstawienia)

Masa cząsteczkowa 178,14, gdzie y = 0,20

282,18, gdzie y = 1,50

Makrocząsteczki: nie mniej niż 800 (n około 4)

Analiza Nie mniej niż 99,5 %, łącznie z mono- i dicukrami, w przeliczeniu na suchą masę
Opis Bezwonny proszek ziarnisty lub włóknisty, słabo higroskopijny o barwie białej, lekko żółtej lub szarej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
B. Próba tworzenia piany Wymieszać, wstrząsając energicznie roztwór 0,1 % próbki. Nie powinna pojawić się żadna warstwa piany. Próba ta rozróżnia karboksymetylocelulozę sodu, niezależnie od tego, czy była ona hydrolizowana, czy nie, od innych eterów celulozowych oraz alginianów i gum naturalnych
C. Wytrącanie się osadu Do 5 ml roztworu 0,5 % próbki dolać 5 ml roztworu 0,5 % siarczanu miedzi lub aluminium. Pojawia się osad. Próba ta rozróżnia karboksymetylocelulozę sodu, niezależnie od tego, czy była ona hydrolizowana, czy nie, od innych eterów celulozowych oraz od żelatyny, mączki chleba świętojańskiego i gumy tragakanta.
D. Reakcja barwna 0,5 g sproszkowanej próbki wsypać do 50 ml wody, jednocześnie mieszając do wytworzenia jednolitej zawiesiny. Kontynuować aż do otrzymania czystego roztworu. Rozcieńczyć 1 ml roztworu w 1 ml wody w małej probówce. Dodać 5 kropli 1-naftolu TS. Pochylić probówkę i ostrożnie dolać po jej ściance 2 ml kwasu siarkowego, tak aby powstała dolna warstwa. Na powierzchni pojawia się zabarwienie czerwonopurpurowe
E. Lepkość (60 % stanu

stałego)

Nie mniej niż 2,500 kgm-1s-1 w temperaturze 25 °C dla średniej masy cząsteczkowej 5.000 D
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 12 % (105 °C w odniesieniu do stałej masy)
Stopień podstawienia Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych na jednostkę anhydroglukozy w przeliczeniu na suchą masę
pH w 1 % roztworze

koloidalnym

Nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 8,5
Chlorek sodu i glikolan sodu Nie więcej niż 0,5 % pojedynczo lub łącznie
Pozostała aktywność

enzymatyczna

Przechodzi próby z wynikiem zadowalającym. Roztwór badany nie wykazuje żadnych zmian lepkości, które wskazują na hydrolizę karboksymetylocelulozy sodu
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

166.

E 470a SOLE SODOWE, POTASOWE I WAPNIOWE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH

Definicja Sole sodu, potasu i wapnia kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach, sole te otrzymuje się albo z jadalnych tłuszczów i olejów, albo z destylowanych spożywczych kwasów tłuszczowych.
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % soli sodu, potasu i wapnia kwasów tłuszczowych, w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały lub kremowobiały lekki proszek, płatki bądź substancja półstała
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Sole sodowe i potasowe: rozpuszczalne w wodzie i etanolu; sole wapniowe: nierozpuszczalne w wodzie, etanolu i eterze
B. Dodatni wynik prób na

obecność kationów i kwasów

tłuszczowych

Czystość
Sód Nie mniej niż 9 % i nie więcej niż 14 % w przeliczeniu na Na2O
Potas Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 21,5 % w przeliczeniu na K2O
Wapń Nie mniej niż 8,5 % i nie więcej niż 13 % w przeliczeniu na CaO
Zawartość substancji

niezmydlających się

Nie więcej niż 2 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje alkaliczne

niezwiązane

Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na NaOH
Substancje nierozpuszczalne w

alkoholu

Nie więcej niż 0,2 % (wyłącznie sole sodu i potasu)

167.

E 470b SOLE MAGNEZOWE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH

Definicja Sole magnezowe kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach; sole te otrzymuje się albo z jadalnych tłuszczów i olejów, albo z destylowanych spożywczych kwasów tłuszczowych.
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % soli magnezowych kwasów tłuszczowych w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe lub kremowobiałe lekkie proszki, płatki bądź substancje półstałe
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie, częściowo rozpuszczalne w etanolu i eterze
B. Dodatni wynik prób na

obecność magnezu i kwasów

tłuszczowych

Czystość
Magnez Nie mniej niż 6,5 % i nie więcej niż 11 % w przeliczeniu na MgO
Substancje alkaliczne

niezwiązane

Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na MgO
Substancje niezmydlające się Nie więcej niż 2 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

168.

E 471 MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH

Nazwy synonimowe Monostearynian glicerolu

Monopalmitynian glicerolu

Monooleinian glicerolu itp.

Monostearynian, monopalmitynian, monooleinian itp. GMS (dla monostearynianu glicerolu)

Definicja Mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych składają się z mieszaniny mono-, di- i triestrów glicerolu i kwasów tłuszczowych występujących w jadalnych tłuszczach i olejach. Produkt handlowy może zawierać niewielkie ilości wolnych kwasów tłuszczowych i glicerolu.
Analiza Zawiera mono- i diestry kwasów tłuszczowych: nie mniej niż 70%
Opis Produkt ma zmienną postać, od jasnożółtej do jasnobrązowej oleistej cieczy do białej lub zbliżonej do białej twardej woskowej masy. Postać stała może mieć formę płatków, proszków lub niewielkich kulek.
Identyfikacja
A. Widmo w podczerwieni Charakterystyczne dla niepełnego estru poliolu i kwasu tłuszczowego
B. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu i

kwasów tłuszczowych

C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w etanolu i toluenie
Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Liczba kwasowa Nie większa niż 6
Wolny glicerol Nie więcej niż 7 %
Poliglicerole Nie więcej niż 4 % diglicerolu i nie więcej niż 1 % wyższych poligliceroli, w obu przypadkach w przeliczeniu na całkowitą zawartość glicerolu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Całkowita zawartość glicerolu Nie mniej niż 16 % i nie więcej niż 33 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodowy)

169.

E 472a MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM OCTOWYM

Nazwy synonimowe Mono- i diglicerydy estryfikowane kwasem octowym

Acetoglicerydy

Acetylowane mono- i diglicerydy

Estry glicerolu, kwasu octowego i kwasu tłuszczowego

Definicja Estry glicerolu i kwasu octowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu octowego i wolnych glicerydów
Opis Przezroczyste, ruchliwe ciecze lub substancje stałe, barwa od białej do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu, kwasów

tłuszczowych i kwasu

octowego

B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w wodzie. Rozpuszczalne w etanolu
Czystość
Obecność innych kwasów poza

kwasem octowym i kwasami

tłuszczowymi

Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu octowego

ogółem

Nie mniej niż 9 % i nie więcej niż 32 %
Wolne kwasy tłuszczowe (i

kwas octowy)

Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Całkowita zawartość glicerolu Nie mniej niż 14 % i nie więcej niż 31 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

170.

E 472b MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM MLEKOWYM

Nazwy synonimowe Estry mono- i diglicerydów z kwasem mlekowym

Laktoglicerydy

Estry mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego

Definicja Estry glicerolu z kwasem mlekowym i kwasami tłuszczowymi występujące w jadalnych tłuszczach i olejach.

Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu mlekowego i wolnych glicerydów

Opis Przezroczyste, ruchliwe ciecze lub substancje stałe, woskowe, o zmiennej konsystencji; barwa od białej do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecnośćglicerolu, kwasów

tłuszczowych i kwasu

mlekowego

B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, ale w gorącej wodzie tworzą zawiesiny
Czystość
Obecność innych kwasów poza

kwasem mlekowym i kwasami

tłuszczowymi

Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu mlekowego

ogółem

Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 45 %
Wolne kwasy tłuszczowe (i

kwas mlekowy)

Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 30 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

171.

E 472c MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM CYTRYNOWYM

Nazwy synonimowe Estry mono- oraz diglicerydów i kwasu cytrynowego

Cytroglicerydy

Estry kwasu cytrynowego mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych

Definicja Estry glicerolu i kwasu cytrynowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu cytrynowego i wolnych glicerydów. Związki te mogą być częściowo lub całkowicie zobojętnione wodorotlenkiem sodu lub wodorotlenkiem potasu
Opis Ciecze o barwie od jasnożółtej do jasnobrązowej bądź półstałe lub stałe substancje o konsystencji wosku
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu, kwasów

tłuszczowych i kwasu

cytrynowego

B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, w gorącej wodzie tworzą zawiesiny

Rozpuszczalne w tłuszczach i olejach

Nierozpuszczalne w zimnym etanolu

Czystość
Obecność innych kwasów poza

kwasem cytrynowym i kwasami

tłuszczowymi

Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 33 %
Zawartość kwasu cytrynowego

ogółem

Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 50 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

172.

E 472d MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM WINOWYM

Nazwy synonimowe Estry mono- oraz diglicerydów i kwasu winowego

Cytroglicerydy

Estry winowe mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych

Definicja Estry glicerolu i kwasu winowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i wolnych glicerydów
Opis Gęste, lepkie jasnożółte ciecze do twardych, żółtych wosków
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu, kwasów

tłuszczowych i kwasu

winowego

Czystość
Obecność innych kwasów poza

kwasem winowym i kwasami

tłuszczowymi

Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 12 % i nie więcej niż 29 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Całkowita zawartość kwasu

winowego

Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 50 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

173.

E 472e MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM MONO- I DIACETYLOWINOWYM

Nazwy synonimowe Estry mono- i diglicerydów i kwasu diacetylowinowego

Estry kwasu diacetylowinowego i kwasów tłuszczowych z glicerolem

Definicja Mieszanina estrów glicerolu z kwasami mono- i diacetylowinowymi (otrzymanymi z kwasu winowego) oraz z kwasami tłuszczowymi występująca w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i octowego oraz ich kombinacji, a także wolnych glicerydów. Produkt zawiera również estry kwasu octowego i winowego z kwasami tłuszczowymi
Opis Gęste, lepkie ciecze, substancje o konsystencji tłuszczu, lub żółte i woskowate, które w kontakcie z wilgotnym powietrzem hydrolizują z uwalnianiem kwasu octowego
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu, kwasów

tłuszczowych, kwasu

winowego i kwasu octowego

Czystość
Obecność innych kwasów poza

kwasem octowym, winowym i

kwasami tłuszczowymi

Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 11% i nie więcej niż 28 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu winowego

ogółem

Nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 40 %
Zawartość kwasu octowego

ogółem

Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 32 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

174.

E 472f MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE MIESZANINĄ KWASU OCTOWEGO I WINOWEGO

Nazwy synonimowe Mieszanina estrów mono- oraz diglicerydów i kwasów tłuszczowych i kwasów octowego oraz winowego
Definicja Estry glicerolu i kwasów octowego i winowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i octowego oraz wolnych glicerydów. Produkt może zawierać estry mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych i kwasu mono- i diacetylowinowego
Opis Gęste, lepkie ciecze lub substancje stałe, barwa od białej do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu, kwasów

tłuszczowych, kwasu

winowego i kwasu octowego

Czystość
Obecność innych kwasów poza

kwasem octowym, winowym i

kwasami tłuszczowymi

Niewykrywalna
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Zawartość glicerolu ogółem Nie mniej niż 12 % i nie więcej niż 27 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Zawartość kwasu octowego

ogółem

Nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 20 %
Zawartość kwasu winowego

ogółem

Nie mniej niż 20 % i nie więcej niż 40 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

175.

E 473 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I SACHAROZY

Nazwy synonimowe Cukroestry

Estry cukrowe

Definicja Przede wszystkim mono-, di- i triestry sacharozy i kwasów tłuszczowych występujących w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą być otrzymywane z sacharozy oraz estrów metylowych i etylowych spożywczych kwasów tłuszczowych bądź przez ekstrakcję z cukroglicerydów. Do otrzymywania tych związków nie mogą być stosowane żadne inne rozpuszczalniki organiczne poza dimetylosulfotlenkiem, dimetyloformamidem, octanem etylu, 2-propanolem, 2-metylo-l-propanolem, glikolem propylenowym i metyloetyloketonem
Analiza Zawiera nie mniej niż 80 %
Opis Gęste żele, miękkie substancje stałe lub proszki, barwa biała do jasnoszarobiałej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sacharozy i

kwasów tłuszczowych

B. Rozpuszczalność Trudno rozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w etanolu
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 2 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Wolne cukry Nie więcej niż 5 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Metanol Nie więcej niż 10 mg/kg
Dimetylosulfotlenek Nie więcej niż 2 mg/kg
Dimetyloformamid Nie więcej niż 1 mg/kg
2-metylo-1-propanol Nie więcej niż 10 mg/kg
Octan etylu }

2-propanol }

Glikol propylenowy }

Nie więcej niż 350 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie
Metyloetyloketon (butanon) Nie więcej niż 10 mg/kg
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

176.

E 474 CUKROGLICERYDY

Nazwy synonimowe Glicerydy cukrowe
Definicja Cukroglicerydy otrzymuje się w reakcji sacharozy z jadalnymi tłuszczami i olejami, w której powstaje mieszanina przede wszystkim mono-, di- oraz triestrów sacharozy i kwasów tłuszczowych oraz pozostałych mono-, di- i triglicerydów występujących w tłuszczach i olejach jadalnych. Do otrzymywania tych związków nie mogą być stosowane żadne inne rozpuszczalniki organiczne poza cykloheksanem, dimetyloformamidem, octanem etylu, 2-metylo-1-propanolem i 2-propanolem
Analiza Zawiera nie mniej niż 40 % i nie więcej niż 60 % estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych
Opis Miękkie masy o konsystencji stałej, gęste żele lub proszki, barwa biała lub zbliżona do białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność cukru i kwasów

tłuszczowych

B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, rozpuszczalne w etanolu
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 2 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Cukry niezwiązane Nie więcej niż 5 %
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Metanol Nie więcej niż 10 mg/kg
Dimetyloformamid Nie więcej niż 1 mg/kg
2-metylo-1-propanol }

Cykloheksan }

Nie więcej niż 10 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie
Octan etylu }

2-propanol }

Nie więcej niż 350 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

177.

E 475 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I POLIGLICEROLU

Nazwy synonimowe Estry poliglicerolu i kwasów tłuszczowych
Definicja Estry poliglicerolu i kwasów tłuszczowych otrzymuje się w wyniku estryfikacji poliglicerolu jadalnymi tłuszczami i olejami, lub kwasami tłuszczowymi występującymi w jadalnych tłuszczach i olejach. Poliglicerol jest mieszaniną przede wszystkim di-, tri- i tetragliceroli i zawiera nie więcej niż 10 % poligliceroli równorzędnych lub wyższych od heptaglicerolu
Opis Ciecze oleiste do bardzo lepkich, barwa jasnożółta do bursztynowej;

Plastyczne lub miękkie substancje o stałej konsystencji, barwa jasnobeżowa do średnio brązowej

Twarde substancje stałe o charakterze wosku, barwa jasnobeżowa do brązowej

Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu,

poliglicerolu i kwasów

tłuszczowych

B. Rozpuszczalność Estry mają różne powinowactwo, od mocno hydrofilowego do mocno lipofilowego, ale jako grupa wykazują skłonność do tworzenia zawiesin z wodą i są rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych i olejach
Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Kwasy inne niż kwasy

tłuszczowe

Niewykrywalne
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 6 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Zawartość glicerolu i

poliglicerolu ogółem

Nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 60 %
Wolny glicerol i poliglicerol Nie więcej niż 7 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierąjącej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

178.

E 476 POLIRYCYNOOLEINIAN POLIGLICEROLU

Nazwy synonimowe Estry glicerolu i kwasów tłuszczowych skondensowanego oleju rycynowego

Estry poliglicerolu i poliskondensowanych kwasów tłuszczowych oleju rycynowego

Estry poliglicerolu i wewnątrzestryfikowanego kwasu rycynooleinowego

PGPR

Definicja Polirycynooleinian poliglicerolu otrzymuje się przez estryfikację poliglicerolu skondensowanymi kwasami tłuszczowymi oleju rycynowego
Opis Przezroczysta, bardzo lepka ciecz
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i w etanolu Rozpuszczalny w eterze, węglowodorach i w chlorowcowanych węglowodorach
B. Dodatni wynik próby na

obecność glicerolu,

poliglicerolu i kwasu

rycynooleinowego

C. Współczynnik załamania

[n]65

W zakresie 1,4630 - 1,4665
Czystość
Poliglicerole Poliglicerol powinien składać się z nie mniej niż 75 % di-, tri- i tetragliceroli i zawierać nie więcej niż 10 % poligliceroli równorzędnych lub wyższych od heptaglicerolu
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 80 i nie większa niż 100
Liczba kwasowa Nie większa niż 6
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

179.

E 477 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I GLIKOLU PROPYLENOWEGO

Nazwy synonimowe Estry 1,2-propanodiolu i kwasów tłuszczowych
Definicja Produkt składa się z mieszaniny mono- i diestrów 1,2-propanodiolu i kwasów tłuszczowych występujących w jadalnych tłuszczach i olejach. Substrat alkoholowy stanowi wyłącznie 1,2-propanodiol wraz z dimerem i śladowymi ilościami trimeru. Brak kwasów organicznych innych niż spożywcze kwasy tłuszczowe
Analiza Zawiera nie mniej niż 85 % estrów kwasów tłuszczowych ogółem
Opis Przezroczyste ciecze lub woskowe białe płatki, kulki bądź substancje stałe o słodkim zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glikolu

propylenowego i kwasów

tłuszczowych

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800° C ± 25 °C
Kwasy inne niż kwasy

tłuszczowe

Niewykrywalne
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 6 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Zawartość 1,2-propanodiolu

ogółem

Nie mniej niż 11 % i nie więcej niż 31 %
Wolny 1,2-propanodiol Nie więcej niż 5 %
Dimery i trimery glikolu

propylenowego

Nie więcej niż 0,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)

180.

E 479b TERMOUTLENIONY OLEJ SOJOWY Z MONO- I DIGLICERYDAMI KWASÓW TŁUSZCZOWYCH

Nazwy synonimowe TOSOM
Definicja Termoutleniony olej sojowy po reakcji z mono- i diglicerydami kwasów tłuszczowych stanowi złożoną mieszaninę estrów glicerolu i kwasów tłuszczowych występujących w tłuszczach jadalnych oraz kwasów tłuszczowych z termoutlenionego oleju sojowego. Produkt otrzymuje się w reakcji mieszaniny 10 % termoutlenionego oleju sojowego i 90 % mono- i diglicerydów spożywczych kwasów tłuszczowych i dezodoryzacje w próżni, w temperaturze 130 °C. Olej sojowy pochodzi wyłącznie z naturalnych odmian soi.
Opis Produkt o konsystencji wosku lub stały, barwa jasnożółta do jasnobrązowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Rozpuszczalny w gorących olejach i tłuszczach

Czystość
Zakres temperatur topnienia 55-65 °C
Wolne kwasy tłuszczowe Nie więcej niż 1,5 % w przeliczeniu na kwas oleinowy
Wolny glicerol Nie więcej niż 2 %
Kwasy tłuszczowe ogółem 83-90 %
Glicerol ogółem 16-22 %
Estry metylowe kwasów

tłuszczowych nietworzące

związków addycyjnych z

mocznikiem

Nie więcej niż 9 % estrów metylowych kwasów tłuszczowych ogółem
Kwasy tłuszczowe

nierozpuszczalne w eterze

naftowym

Nie więcej niż 2 % kwasów tłuszczowych ogółem
Liczba nadtlenkowa Nie większa niż 3
Związki epoksydowe Nie więcej niż 0,03 % tlenku etylenu
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

181.

E 481 STEAROILOMLECZAN SODU

Nazwy synonimowe 2-stearoilopropionian sodu

2-stearoilomleczan sodu

Definicja Mieszanina soli sodowych kwasów stearoilomlekowych i ich polimerów oraz występujących w mniejszych ilościach soli sodowych innych pokrewnych kwasów, będąca produktem reakcji kwasu mlekowego i kwasu stearynowego. Mogą również występować inne spożywcze kwasy tłuszczowe, w postaci wolnej lub zestryfikowanej, co wynika z ich obecności w stosowanym kwasie stearynowym
Nazwy chemiczne Di-2-stearoilomleczan sodu

Di(2-stearoiloksy)propionian sodu

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

246-929-7
Wzór chemiczny (główne

składniki)

C21H39O4Na

C19H35O4Na

Opis Biały lub jasnożółty proszek lub łamliwa substancja stała o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu, kwasów

tłuszczowych i kwasu

mlekowego

B. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Sód Nie mniej niż 2,5 % i nie więcej niż 5 %
Liczba estrowa Nie mniejsza niż 90 i nie większa niż 190
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 60 i nie większa niż 130
Kwas mlekowy ogółem Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

182.

E 482 STEAROILOMLECZAN WAPNIA

Nazwy synonimowe 2-stearoilopropionian wapnia
Definicja Mieszanina soli wapniowych kwasów stearoilomlekowych i ich polimerów oraz występujących w mniejszych ilościach soli wapniowych innych pokrewnych kwasów, będąca produktem reakcji kwasu mlekowego i kwasu stearynowego. Mogą również występować inne spożywcze kwasy tłuszczowe, w postaci wolnej lub zestryfikowanej, co wynika z ich obecności w stosowanym kwasie stearynowym
Nazwy chemiczne Di-2-stearoilomleczan wapnia

Di(2-stearoiloksy)propionian wapnia

Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 227-335-7
Wzór chemiczny (główne

składniki)

C42H78O8Ca

C38H70O8Ca

Opis Biały lub jasnożółty proszek lub łamliwa substancja stała o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia, kwasów

tłuszczowych i kwasu

mlekowego

B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w gorącej wodzie
Czystość
Wapń Nie mniej niż 1 % i nie więcej niż 5,2 %
Liczba estrowa Nie mniejsza niż 125 i nie większa niż 190
Kwas mlekowy ogółem Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 %
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 50 i nie większa niż 130
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

183.

E 483 WINIAN STEARYLU

Nazwy synonimowe Winian stearylopalmitylu
Definicja Produkt estryfikacji kwasem winowym handlowego alkoholu stearynowego, który zasadniczo składa się z alkoholu stearynowego i palmitylowego. Produkt zawiera głównie diestry, w mniejszych ilościach są obecne monoestry i niezmienione surowce wyjściowe
Nazwa chemiczna Winian distearylu

Winian dipalmitylu

Wzór chemiczny C38H74O6 do C40H78O6
Masa cząsteczkowa 627 do 655
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % estrów ogółem, co odpowiada liczbie estrowej nie mniejszej niż 163 i nie większej niż 180
Opis Kremowa, mazista substancja stała (w temp. 25 °C), barwa kremowa
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność winianów

B. Zakres temperatur

topnienia

Od 67 °C do 77 °C. Po zmydleniu nasyconego, długiego łańcucha alkoholi tłuszczowych temperatura topnienia waha się od 49 °C do 55 °C
Czystość
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 200 i nie większa niż 220
Liczba kwasowa Nie większa niż 5,6
Zawartość kwasu winowego,

ogółem

Nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 35 %
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Substancje nieulegające

zmydleniu

Nie mniej niż 77 % i nie więcej niż 83 %
Liczba jodowa Nie większa niż 4 (Wijs)

184.

E 491 MONOSTEARYNIAN SORBITOLU

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 215-664-9
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Lekkie, kremowe do beżowych kulki lub płatki bądź twarda, woskowa substancja stała o nieznacznym charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W temperaturach wyższych od jego temperatury topnienia rozpuszczalny w toluenie, dioksanie, czterochlorku węgla, eterze, metanolu, etanolu i anilinie; nierozpuszczalny w eterze naftowym i acetonie; nierozpuszczalny w zimnej wodzie, ale w cieplej wodzie tworzy zawiesiny; w temperaturze powyżej 50 °C rozpuszczalny z tworzeniem mgły w oleju mineralnym i octanie etylu
B. Zakres temperatur

krzepnięcia

50-52 °C
C. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 10
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 147 i nie większa niż 157
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 235 i nie większa niż 260
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

185.

E 492 TRISTEARYNIAN SORBITOLU

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym
Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych 247-891-4
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Lekkie kulki lub płatki bądź twarda, woskowa substancja stała o słabym zapachu, barwa kremowa do brunatnej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w toluenie, eterze, czterochlorku węgla i octanie etylu; tworzy zawiesiny w eterze naftowym, oleju mineralnym, olejach roślinnych, acetonie i dioksanie; nierozpuszczalny w wodzie, metanolu i etanolu
B. Zakres temperatur

krzepnięcia

47-50 °C
C. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 15
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 176 i nie większa niż 188
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 66 i nie większa niż 80
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

186.

E 493 MONOLAURYNIAN SORBITOLU

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem laurynowym
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-663-3
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Oleista, lepka ciecz barwy bursztynowej, kulki lub płatki barwy jasnokremowej do beżowej bądź twarda woskowa substancja stała o lekkim zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Tworzy zawiesiny w zimnej i gorącej wodzie
B. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 7
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 155 i nie większa niż 170
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 330 i nie większa niż 358
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

187.

E 494 MONOOLEINIAN SORBITOLU

Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem oleinowym. Głównym składnikiem jest monooleinian 1,4-sorbitolu. Pozostałe składniki to monooleinian izosorbinianu, dioleinian sorbitolu i trioleinian sorbitolu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-665-4
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Oleista, lepka ciecz barwy bursztynowej, kulki lub płatki barwy jasnokremowej do beżowej bądź twarda substancja woskowa o lekkim charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W temperaturach wyższych od jego temperatury topnienia rozpuszczalny w etanolu, eterze, octanie etylu, anilinie, toluenie, dioksanie, eterze naftowym i czterochlorku węgla. Nierozpuszczalny w zimnej wodzie, w ciepłej tworzy zawiesiny
B. Liczba jodowa Pozostałość kwasu oleinowego otrzymana po zmydleniu monooleinianiu sorbitolu w trakcie analizy ma liczbę jodową w zakresie 80 - 100
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 8
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 145 i nie większa niż 160
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 193 i nie większa niż 210
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

188.

E 495 MONOPALMITYNIAN SORBITOLU

Nazwy synonimowe Palmitynian sorbitolu
Definicja Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i bezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem palmitynowym
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

247-568-8
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % mieszaniny sorbitolu, sorbitanu i estrów izosorbowych
Opis Kulki lub płatki barwy jasnokremowej do beżowej bądź twarda, woskowa substancja stała o lekkim charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność W temperaturach wyższych od jego temperatury topnienia rozpuszczalny w etanolu, metanolu, eterze, octanie etylu, anilinie, toluenie, dioksanie, eterze naftowym i czterochlorku węgla. Nierozpuszczalny w zimnej wodzie, ale w ciepłej tworzy zawiesiny
B. Zakres temperatur

krzepnięcia

45-47 °C
C. Widmo absorpcji w

podczerwieni

Charakterystyczne dla niepełnych estrów alkoholi wielowodorotlenowych i kwasów tłuszczowych
Czystość
Woda Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,5 %
Liczba kwasowa Nie większa niż 7,5
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 140 i nie większa niż 150
Liczba hydroksylowa Nie mniejsza niż 270 i nie większa niż 305
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (w

przeliczeniu na Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

189.

E 500(i) WĘGLAN SODU

Nazwy synonimowe Soda amoniakalna, soda bezwodna, soda kalcynowana
Definicja
Nazwa chemiczna Węglan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

207-838-8
Wzór chemiczny Na2CO3 x nH2O (n = 0, 1 lub 10)
Masa cząsteczkowa 106,00 (bezwodny)
Analiza Zawartość Na2CO3 nie mniejsza niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy bezbarwne lub proszek ziarnisty lub krystaliczny o barwie białej

Postać bezwodna jest higroskopijna, dekawodzian pokrywa się nalotem krystalicznym

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność sodu i węglanów

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2 % (bezwodny), 15 % (monowodzian) lub 55 % - 65 % (dekawodzian) (w temperaturze rosnącej stopniowo od 70 °C do 300 °C, do stałej masy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

190.

E 500(ii) WODOROWĘGLAN SODU

Nazwy synonimowe Diwęglan sodu, kwaśny węglan sodu, diwęglan sodowy, soda oczyszczona
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorowęglan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-633-8
Wzór chemiczny NaHCO3
Masa cząsteczkowa 84,01
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Masy krystaliczne bezbarwne lub o barwie białej lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność sodu i węglanów

B. pH 1 % roztworu Pomiędzy 8,0 a 8,6
C. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % (nad żelem krzemionkowym, 4 godziny)
Sole amonowe Po podgrzaniu nie wyczuwa się zapachu amoniaku
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

191.

E 500(iii) PÓŁTORAWĘGLAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Monowodorodiwęglan sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

208-580-9
Wzór chemiczny Na2(CO)3 x NaHCO3 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 226,03
Analiza Zawartość NaHCO3 pomiędzy 35,0 % a 38,6 % , a zawartość Na2CO3 pomiędzy 46,4 % a 50,0 %
Opis Białe płatki, kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność sodu i węglanów

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Chlorek sodu Nie więcej niż 0,5 %
Żelazo Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

192.

E 501(i) WĘGLAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Węglan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

209-529-3
Wzór chemiczny K2CO3 x nH2O (n = 0 lub 1,5)
Masa cząsteczkowa 138,21 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek łatwo rozpływający się pod wpływem wilgoci z powietrza.

Wodzian występuje jako małe, białe, półprzezroczyste kryształy lub granulki.

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność potasu i

węglanów

B. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % (bezwodny) lub 18 % (wodzian) (180 °C, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

193.

E 501(ii) WODOROWĘGLAN POTASU

Nazwy synonimowe Diwęglan potasu, kwaśny węglan potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorowęglan potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

206-059-0
Wzór chemiczny KHCO3
Masa cząsteczkowa 100,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % KHCO3 w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne kryształy lub proszek albo granulki o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność potasu i węglanów

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie

Nierozpuszczalny w etanolu

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,25 % (nad żelem krzemionkowym, 4 godziny)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

194.

E 503(i) WĘGLAN AMONU

Definicja Węglan amonu składa się z karbaminianu amonu, węglanu amonu oraz wodorowęglanu amonu w różnych proporcjach
Nazwa chemiczna Węglan amonu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-786-0
Wzór chemiczny CH6N2O2, CH8N2O3 i CH5NO3
Masa cząsteczkowa Karbaminian amonu 78,06; węglan amonu 98,73; wodorowęglan amonu 79,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 30,0 % i nie więcej niż 34,0 % NH3
Opis Biały proszek lub twarde, białe lub półprzezroczyste masy lub kryształy. Matowieje pod wpływem powietrza i w końcu zmienia się w białe porowate bryłki lub proszek (będące diwęglanem amonu) z powodu utraty amoniaku i dwutlenku węgla
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność amonu i węglanów

B. pH 5 % roztworu około 8,6
C. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie
Czystość
Substancje nielotne Nie więcej niż 500 mg/kg
Chlorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

195.

E 503(ii) WODOROWĘGLAN AMONU

Nazwy synonimowe Diwęglan amonu
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorowęglan amonu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

213-911-5
Wzór chemiczny CH5NO3
Masa cząsteczkowa 79,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Białe kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność amonu i węglanów

B. pH 5 % roztworu około 8,0
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Substancje nielotne Nie więcej niż 500 mg/kg
Chlorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

196.

E 504(ii) HYDROKSYWĘGLAN MAGNEZU

Nazwy synonimowe Wodorowęglan magnezu, podwęglan magnezu (lekki lub ciężki), uwodniony zasadowy węglan magnezu, węglan hydroksymagnezowy
Definicja
Nazwa chemiczna Uwodniony wodorotlenek magnezowo-węglanowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

235-192-7
Wzór chemiczny 4MgCO3Mg(OH)25H2O
Masa cząsteczkowa 485
Analiza Zawartość Mg nie mniej niż 40,0 % i nie więcej niż 45,0 % w przeliczeniu na MgO
Opis Lekka, biała krucha masa lub gruby biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu i

węglanów

B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Substancja nierozpuszczalna w

kwasie

Nie więcej niż 0,05 %
Substancja rozpuszczalna w

wodzie

Nie więcej niż 1,0 %
Wapń Nie więcej niż 1,0 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

197.

E 507 KWAS CHLOROWODOROWY

Nazwy synonimowe Chlorowodór, kwas solny
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas chlorowodorowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-595-7
Wzór chemiczny HCl
Masa cząsteczkowa 36,46
Analiza Kwas chlorowodorowy jest dostępny na rynku w różnych stężeniach. Stężony kwas chlorowodorowy zawiera nie mniej niż 35,0 % HCl
Opis Klarowna, bezbarwna lub lekko żółtawa ciecz o właściwościach korozyjnych i o ostrym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność kwasu i chlorków

B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i w etanolu
Czystość
Składniki organiczne ogółem Składniki organiczne ogółem (niezawierające fluoru): nie więcej niż 5 mg/kg

Benzen: nie więcej niż 0,05 mg/kg

Składniki fluorowe (ogółem): nie więcej niż 25 mg/kg

Substancje nielotne Nie więcej niż 0,5 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 70 mg/kg (jako SO2)
Substancje utleniające Nie więcej niż 30 mg/kg (jako Cl2)
Siarczany Nie więcej niż 0,5 %
Żelazo Nie więcej niż 5 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

198.

E 508 CHLOREK POTASU

Nazwy synonimowe Sylwin
Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-211-8
Wzór chemiczny KCl
Masa cząsteczkowa 74,56
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Bezbarwne, wydłużone, pryzmatyczne lub sześcienne kryształy lub biały, ziarnisty proszek. Bez zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik prób na

obecność potasu i chlorków

Czystość
Ubytek przy suszeniu Nie więcej niż 1 % (105 °C, 2 godziny)
Sód Ujemny wynik próby
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

Pb)

Nie więcej niż 10 mg/kg

199.

E 509 CHLOREK WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-140-8
Wzór chemiczny CaCl2 x nH2O (n = 0,2 lub 6)
Masa cząsteczkowa 110,99 (bezwodny), 147,02 (diwodzian), 219,08 (heksawodzian)
Analiza Zawiera nie mniej niż 93,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwonny higroskopijny biały proszek lub kryształy rozpływające się pod wpływem wilgoci z powietrza
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność wapnia i chlorków

B. Rozpuszczalność Bezwodny chlorek wapnia: łatwo rozpuszczalny w wodzie i etanolu

Diwodzian: łatwo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu

Heksawodzian: bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie i etanolu

Czystość
Magnez i sole alkaliczne Nie więcej niż 5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Fluorki Nie więcej niż 40 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

200.

E 511 CHLOREK MAGNEZU

Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-094-6
Wzór chemiczny MgCl2 x 6H2O
Masa cząsteczkowa 203,30
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Bezbarwne bezwonne płatki lub kryształy bardzo łatwo rozpływające się pod wpływem wilgoci z powietrza
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność magnezu i

chlorków

B. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Amon Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

201.

E 512 CHLOREK CYNY

Nazwy synonimowe Chlorek cyny (II), dichlorek cyny
Definicja
Nazwa chemiczna Chlorek cyny (II), diwodzian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-868-0
Wzór chemiczny SnCl2 x 2H2O
Masa cząsteczkowa 225,63
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 %
Opis Kryształy bezbarwne lub o barwie białej

Mogą mieć lekki zapach kwasu chlorowodorowego

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność cyny (II) i

chlorków

B. Rozpuszczalność Woda: rozpuszczalny w masie wody mniejszej od jego masy, ale przy nadmiarze wody tworzy nierozpuszczalną sól zasadową

Etanol: rozpuszczalny

Czystość
Siarczany Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

202.

E 513 KWAS SIARKOWY

Nazwy synonimowe Stężony kwas siarkowy, siarczan diwodorowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas siarkowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-639-5
Wzór chemiczny H2SO4
Masa cząsteczkowa 98,07
Analiza Kwas siarkowy jest dostępny na rynku w różnych stężeniach. Postać stężona zawiera nie mniej niż 96,0 %
Opis Ciecz oleista, przezroczysta, bezbarwna lub lekko brązowa, o silnych własnościach korozyjnych
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność kwasu i

siarczanów

B. Rozpuszczalność Miesza się z wodą, z wytworzeniem dużej ilości ciepła, również z etanolem
Czystość
Popiół Nie więcej niż 0,02 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 40 mg/kg (jako SO2)
Azotany Nie więcej niż 10 mg/kg (w odniesieniu do H2SO4)
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Żelazo Nie więcej niż 20 mg/kg
Selen Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

203.

E 514(i) SIARCZAN SODU

Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan sodu
Wzór chemiczny Na2SO4 x nH2O(n = 0 lub 10)
Masa cząsteczkowa 142,04 (bezwodny)

322,04 (dekawodzian)

Analiza Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy bezbarwne lub drobny, biały, proszek krystaliczny

Dekawodzian jest pozbawiony wody krystalizacyjnej

Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność sodu i siarczanów

B. Kwasowość 5 % roztworu:

odczyn obojętny lub lekko

zasadowy na papierku

lakmusowym

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (bezwodny) lub nie więcej niż 57 % (dekawodzian) w 130 °C
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

204.

E 514(ii) WODOROSIARCZAN SODU

Nazwy synonimowe Kwaśny siarczan sodu, disiarczan sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorosiarczan sodu
Wzór chemiczny NaHSO4
Masa cząsteczkowa 120,06
Analiza Zawartość nie mniejsza niż 95,2 %
Opis Bezwonne kryształy lub granulki o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność sodu i siarczanów

B. Roztwory są silnie kwasowe
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,8 %
Zawartość substancji

nierozpuszczalnych w wodzie

Nie więcej niż 0,05 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

205.

E 515(i) SIARCZAN POTASU

Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan potasu
Wzór chemiczny K2SO4
Masa cząsteczkowa 174,25
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność potasu i

siarczanów

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 5,5 a 8,5
C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

206.

E 515(ii) WODOROSIARCZAN POTASU

Definicja
Nazwy synonimowe Disiarczan potasu, kwaśny siarczan potasu
Nazwa chemiczna Wodorosiarczan potasu
Wzór chemiczny KHSO4
Masa cząsteczkowa 136,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 %
Temperatura topnienia 197 °C
Opis Białe kryształy, kawałki lub granulki rozpływające się pod wpływem wilgoci z powietrza
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność potasu

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

207.

E 516 SIARCZAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Gips, selenit, anhydryt
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-900-3
Wzór chemiczny CaSO4 x nH2O (n = 0 lub 2)
Masa cząsteczkowa 136,14 (bezwodny), 172,18 (diwodzian)
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezwonny, drobny proszek o barwie od białej do lekko żółtawobiałej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność wapnia i

siarczanów

B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 1,5 % (250 °C, stała masa)

Diwodzian: nie więcej niż 23 % (ibid.)

Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

208.

E 517 SIARCZAN AMONU

Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan amonu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-984-1
Wzór chemiczny (NH4)2SO4
Masa cząsteczkowa 132,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 100,5 %
Opis Biały proszek, blaszki błyszczące lub elementy krystaliczne
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność amonu i

siarczanów

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 0,25 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

209.

E 520 SIARCZAN GLINU

Nazwy synonimowe Ałun
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-135-0
Wzór chemiczny Al2(SO4)3
Masa cząsteczkowa 342,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Biały proszek, blaszki błyszczące lub elementy krystaliczne
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność glinu i

siarczanów

B. pH 5 % roztworu 2,9 lub

więcej

C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 5 % (500 °C, 3 godziny)
Alkalia i ziemie alkaliczne Nie więcej niż 0,4 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

210.

E 521 SIARCZAN GLINOWO - SODOWY

Nazwy synonimowe Sodowy ałun, sodu ałun
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinowo-sodowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-277-3
Wzór chemiczny AlNa(SO4)2 x nH2O (n = 0 lub 12)
Masa cząsteczkowa 242,09 (bezwodny)
Analiza Zawiera w przeliczeniu na bezwodną masę nie mniej niż 96,5 % (bezwodny) i 99,5 % (dodekawodzian)
Opis Przezroczyste kryształy lub biały proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność glinu, sodu i

siarczanów

B. Rozpuszczalność Dodekawodzian jest łatwo rozpuszczalny w wodzie. Postać bezwodna rozpuszcza się wolno w wodzie. Obie postacie są nierozpuszczalne w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Postać bezwodna: nie więcej niż 10,0 % (220 °C, 16 godzin)

Dodekawodzian: nie więcej niż 47,2 % (50 °C - 55 °C, 1 godzina, a następnie 220 °C, 16 godzin)

Sole amonowe Po ogrzewaniu niewykrywalny zapach amoniaku
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

211.

E 522 SIARCZAN GLINOWO - POTASOWY

Nazwy synonimowe Potasu ałun, potasowy ałun
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinowo-potasowy, dodekawodzian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-141-3
Wzór chemiczny AlK(SO4)2 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 474,38
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Duże przezroczyste kryształy lub biały proszek krystaliczny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność glinu, potasu i

siarczanów

B. pH 10 % roztworu pomiędzy

3,0 a 4,0

C. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Sole amonowe Po ogrzewaniu niewykrywalny zapach amoniaku
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

212.

E 523 SIARCZAN GLINOWO - AMONOWY

Nazwy synonimowe Ałun amonowy
Definicja
Nazwa chemiczna Siarczan glinowo-amonowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-055-3
Wzór chemiczny AlNH4(SO4)2 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 453,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 %
Opis Duże bezbarwne kryształy lub biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność glinu, amonu i

siarczanów

B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Metale alkaliczne i ziemie

alkaliczne

Nie więcej niż 0,5 %
Selen Nie więcej niż 30 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 30 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

213.

E 524 WODOROTLENEK SODU

Nazwy synonimowe Soda żrąca, soda kaustyczna, ług
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-185-5
Wzór chemiczny NaOH
Masa cząsteczkowa 40,0
Analiza Wodorotlenek sodu w postaci ciała stałego zawiera nie mniej niż 98,0 % zasady ogółem (jako NaOH), w przypadku roztworów - odpowiednio w odniesieniu do ustalonych lub zadeklarowanych stężeń NaOH
Opis Białe lub prawie białe granulki, płatki, pałeczki, masy stopione lub inne postacie. Roztwory są klarowne lub lekko zmętniałe, bezbarwne lub lekko zabarwione, silnie żrące i higroskopijne oraz pochłaniają dwutlenek węgla z powietrza, tworząc węglan sodu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność sodu

B. 1 % roztwór jest silnie

zasadowy

C. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Nierozpuszczalne w wodzie

substancje organiczne

5 % roztwór jest w pełni przezroczysty i bezbarwny do lekko zabarwionego
Węglany Nie więcej niż 0,5 % (jako Na2CO3)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 0,5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

214.

E 525 WODOROTLENEK POTASU

Nazwy synonimowe Potaż żrący
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-181-3
Wzór chemiczny KOH
Masa cząsteczkowa 56,11
Analiza Zawiera nie mniej niż 85,0 % w przeliczeniu na KOH
Opis Białe lub prawie białe granulki, płatki, pałeczki, masy stopione lub inne postacie
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność potasu

B. 1 % roztwór jest silnie

zasadowy

C. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

5 % roztwór jest w pełni przezroczysty i bezbarwny
Węglany Nie więcej niż 3,5 % (jako K2CO3)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

215.

E 526 WODOROTLENEK WAPNIA

Nazwy synonimowe Wapno gaszone, wapno hydratyzowane
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-137-3
Wzór chemiczny Ca(OH)2
Masa cząsteczkowa 74,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 92,0 %
Opis Biały proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność zasady i wapnia

B. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. Rozpuszczalny w glicerolu
Czystość
Popiół nierozpuszczalny w

kwasie

Nie więcej niż 1,0 %
Magnez i sole zasadowe Nie więcej niż 1,0 %
Bar Nie więcej niż 300 mg/kg
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg

216.

E 527 WODOROTLENEK AMONU

Nazwy synonimowe Woda amoniakalna, mocny roztwór wodny amoniaku
Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek amonu
Wzór chemiczny NH4OH
Masa cząsteczkowa 35,05
Analiza Zawiera nie mniej niż 27 % NH3
Opis Klarowny, bezbarwny roztwór o charakterystycznym niezmiernie drażniącym zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność amoniaku

Czystość
Substancje nielotne Nie więcej niż 0,02 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

217.

E 528 WODOROTLENEK MAGNEZU

Definicja
Nazwa chemiczna Wodorotlenek magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-170-3
Wzór chemiczny Mg(OH)2
Masa cząsteczkowa 58,32
Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Proszek objętościowy o barwie białej, bezwonny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu i zasady

B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i w etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,0 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 33 % (800 °C do stałej masy)
Tlenek wapnia Nie więcej niż 1,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg

218.

E 529 TLENEK WAPNIA

Nazwy synonimowe Wapno palone
Definicja
Nazwa chemiczna Tlenek wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-138-9
Wzór chemiczny CaO
Masa cząsteczkowa 56,08
Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Twarde, bezwonne masy lub granulki o barwie białej lub białoszarawej lub proszek o barwie od białej do szarawej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność zasady i wapnia

B. Podczas nawilżania próbki

wodą wydzielane jest

ciepło

C. Rozpuszczalność Słabo rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. Rozpuszczalny w glicerolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 10,0 % (ok. 800 °C do stałej masy)
Substancje nierozpuszczalne w

kwasie

Nie więcej niż 1,0 %
Bar Nie więcej niż 300 mg/kg
Magnez i sole zasadowe Nie więcej niż 1,5 %
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg

219.

E 530 TLENEK MAGNEZU

Definicja
Nazwa chemiczna Tlenek magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-171-9
Wzór chemiczny MgO
Masa cząsteczkowa 40,31
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Proszek wyjątkowo objętościowy, o barwie białej, znany jako lekki tlenek magnezu, lub zwarty biały proszek, znany jako ciężki tlenek magnezu. 5 g lekkiego tlenku magnezu zajmuje objętość od 40 do 50 ml, zaś 5 g ciężkiego tlenku magnezu zajmuje objętość od 10 do 20 ml
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność zasady i magnezu

B. Rozpuszczalność Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 5,0 % (ok. 800 °C do stałej masy)
Tlenek wapnia Nie więcej niż 1,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg

220.

E 535 ŻELAZOCYJANEK SODU

Nazwy synonimowe Żółty prusydek sodu, heksacyjanożelazian sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Sodu żelazocyjanek
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

237-081-9
Wzór chemiczny Na4Fe(CN)6 x 10H2O
Masa cząsteczkowa 484,1
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie żółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i

żelazocyjanków

Czystość
Wilgotność Nie więcej niż 1,0 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,03 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,1 %
Wolny cyjanek Niewykrywalny
Żelazicyjanek Niewykrywalny
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

221.

E 536 ŻELAZOCYJANEK POTASU

Nazwy synonimowe Żółty prusydek potasu, heksacyjanożelazian potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Potasu żelazocyjanek
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

237-722-2
Wzór chemiczny K4Fe(CN)6 x 3H2O
Masa cząsteczkowa 422,4
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Kryształy o barwie cytrynowożółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

żelazocyjanków

Czystość
Wilgotność Nie więcej niż 1,0 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,03 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,1 %
Wolny cyjanek Niewykrywalny
Żelazicyjanek Niewykrywalny
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

222.

E 538 ŻELAZOCYJANEK WAPNIA

Nazwy synonimowe Żółty prusydek wapna, heksacyjanożelazian wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Wapnia żelazocyjanek
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-476-7
Wzór chemiczny Ca2Fe(CN)6 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 508,3
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie żółtej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i

żelazocyjanków

Czystość
Wilgotność Nie więcej niż 1,0 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 0,03 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Siarczany Nie więcej niż 0,1 %
Wolny cyjanek Niewykrywalny
Żelazicyjanek Niewykrywalny
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

223.

E 541 FOSFORAN GLINOWO-SODOWY, KWAŚNY

Nazwy synonimowe SALP
Definicja
Nazwa chemiczna Tetradekawodorooktafosforan sodowotriglinowy, tetrawodzian (A) lub pentadekawodorooktafosforan diglinowotrisodowy (B)
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-090-4
Wzór chemiczny NaAl3H14(PO4)8 x 4H2O (A)

Na3Al2H15(PO4)8 (B)

Masa cząsteczkowa 949,88 (A)

897,82 (B)

Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % (obie postacie)
Opis Proszek bezwonny o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu, glinu i

fosforanów

B. pH Odczyn kwaśny na papierku lakmusowym
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w kwasie chlorowodorowym
Czystość
Ubytek po prażeniu 19,5 % - 21,0 % (A) } (750 °C - 800 °C, 2 godziny)

15 % - 16 % (B) } (750 °C - 800 °C, 2 godziny)

Fluorki Nie więcej niż 25 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 4 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

224.

E 551 DWUTLENEK KRZEMU

Nazwy synonimowe Krzemionka, dwutlenek krzemu
Definicja Dwutlenek krzemu jest substancją amorficzną wytwarzaną syntetycznie w procesie hydrolizy par, dając zmatowioną koloidalną krzemionkę, lub w procesie mokrym, dając strącaną krzemionkę, silikażel, lub krzemionkę zawierającą wodę. Koloidalna krzemionka powstaje, zasadniczo, w postaci bezwodnej, podczas gdy w procesie mokrym otrzymywane są produkty w postaci uwodnionej lub zawierające wodę zaabsorbowaną na powierzchni.
Nazwa chemiczna Dwutlenek krzemu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-545-4
Wzór chemiczny (SiO2)n
Masa cząsteczkowa 60,08 (SiO2)
Analiza Zawartość po wyprażeniu nie mniej niż 99,0 % (koloidalna krzemionka) lub 94,0 % (forma uwodniona)
Opis Puszysty proszek lub granulki o barwie białej; higroskopijny
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność krzemionki

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 2,5 % (koloidalna krzemionka, 105 °C, 2 godziny)

Nie więcej niż 8,0 % (strącana krzemionka i żel krzemionkowy, 105 °C, 2 godziny)

Nie więcej niż 70 % (krzemionka zawierająca wodę, 105 °C, 2 godziny)

Ubytek po prażeniu Nie więcej niż 2,5 % po suszeniu (1.000 °C, koloidalna krzemionka)

Nie więcej niż 8,5 % po suszeniu (1.000 °C, forma uwodniona)

Sole rozpuszczalne, podatne

na jonizację

Nie więcej niż 5,0 % (jako Na2SO4)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

225.

E 552 KRZEMIAN WAPNIA

Definicja Krzemian wapnia jest krzemianem wodnym lub bezwodnym o różnych proporcjach CaO i SiO2
Nazwa chemiczna Krzemian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-710-8
Analiza Zawiera w przeliczeniu na bezwodną masę:

- jako SiO2 nie mniej niż 50 % i nie więcej niż

95 %

- jako CaO nie mniej niż 3 % i nie więcej niż

35 %

Opis Swobodnie przesypujący się proszek o barwie białej do szarawobiałej, który takim pozostaje po wchłonięciu względnie dużej ilości wody lub innych cieczy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność krzemianów i

wapnia

B. Z kwasami mineralnymi

tworzy żel

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 5 % i nie więcej niż 14 % (1.000 °C, masa stała)
Sód Nie więcej niż 3 %
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

226.

E 553a(i) KRZEMIAN MAGNEZU

Definicja Krzemian magnezu jest składnikiem syntetycznym, w którym stosunek molowy tlenku magnezu do dwutlenku krzemu wynosi w przybliżeniu 2:5
Analiza Zawiera nie mniej niż 15 % MgO i nie mniej niż 67 % SiO2 w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Bardzo drobny bezwonny proszek, o barwie białej, wolny od zbryleń
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu i

krzemianów

B. pH 10% zawiesiny Pomiędzy 7,0 a 10,8
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 15 % po suszeniu (1.000 °C, 20 minut)
Sole rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 3 %
Wolne zasady Nie więcej niż 1 % (jako NaOH)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

227.

E 553a(ii) TRIKRZEMIAN MAGNEZU

Definicja
Nazwa chemiczna Trikrzemian magnezu
Wzór chemiczny Mg2Si3O8 x xH2O (skład przybliżony)
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

239-076-7
Analiza Zawiera nie mniej niż 29,0 % MgO i nie mniej niż 65,0 % SiO2, dla obu w przeliczeniu na wyprażoną substancję
Opis Drobny proszek o barwie białej, wolny od zbryleń
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu i

krzemianów

B. pH 5% zawiesiny Pomiędzy 6,3 a 9,5
Czystość
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 17 % i nie więcej niż 34 % (1.000 °C)
Sole rozpuszczalne w wodzie Nie więcej niż 2 %
Wolne zasady Nie więcej niż 1 % (jako NaOH)
Fluorki Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

228.

E 553b TALK

Nazwy synonimowe Talcum
Definicja Występująca w naturze forma uwodnionego krzemianu magnezu zawierającego w różnych proporcjach minerały towarzyszące, takie jak alfa-kwarc, kalcyt, chloryt, dolomit, magnezyt i flogopit
Nazwa chemiczna Wodorometakrzemian magnezu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

238-877-9
Wzór chemiczny Mg3(Si4O10)(OH)2
Masa cząsteczkowa 379,22
Opis Proszek o barwie białej lub prawie białej, lekki, jednorodny, śliski w dotyku
Identyfikacja
A. Absorpcja w podczerwieni Charakterystyczne piki przy 3.677, 1.018 i 699 cm-1
B. Dyfrakcja promieniowania

rentgenowskiego

Piki przy 9,34/4,66/3,12 A
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie i etanolu
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 1 godzina)
Substancja rozpuszczalna w

kwasie

Nie więcej niż 6,0 %
Substancja rozpuszczalna w

wodzie

Nie więcej niż 0,2 %
Żelazo rozpuszczalne w kwasie Niewykrywalne
Arsen Nie więcej niż 10 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

229.

E 554 KRZEMIAN GLINOWO-SODOWY

Nazwy synonimowe Glinokrzemian sodu, krzemoglinian sodu,

krzemian sodowo-glinowy

Definicja
Nazwa chemiczna Krzemian glinowo-sodowy
Analiza Zawartość w przeliczeniu na bezwodną masę:

- jako SiO2 nie mniej niż 66,0 % i nie więcej

niż 88,0 %

- jako Al2O3 nie mniej niż 5,0 % i nie więcej

niż 15,0%

Opis Drobny biały bezpostaciowy proszek lub granulki
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu, glinu i

krzemianów

B. pH 5 % zawiesiny Pomiędzy 6,5 a 11,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 8,0 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 5,0 % i nie więcej niż 11,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1.000 °C, stała masa)
Sód Nie mniej niż 5 % i nie więcej niż 8,5 % (jako Na2O) w przeliczeniu na bezwodną masę
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

230.

E 555 KRZEMIAN GLINOWO-POTASOWY

Nazwy synonimowe Mika
Definicja Naturalna mika, która składa się głównie z krzemianu glinowo-potasowego (muskowit, mika potasowa)
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

310-127-6
Nazwa chemiczna Krzemian glinowo-potasowy
Wzór chemiczny KAl2[AlSi3O10](OH)2
Masa cząsteczkowa 398
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 %
Opis Krystaliczne płatki lub proszek o barwie jasnoszarej do białej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, rozcieńczonych kwasach i zasadach oraz w rozpuszczalnikach organicznych
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 2 godziny)
Antymon Nie więcej niż 20 mg/kg
Cynk Nie więcej niż 25 mg/kg
Bar Nie więcej niż 25 mg/kg
Chrom Nie więcej niż 100 mg/kg
Miedź Nie więcej niż 25 mg/kg
Nikiel Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg

231.

E 556 KRZEMIAN GLINOWO-WAPNIOWY

Nazwy synonimowe Glinokrzemian wapnia, krzemoglinian wapnia, krzemian wapniowo-glinowy
Definicja
Nazwa chemiczna Krzemian glinowo-wapniowy
Analiza Zawartość w przeliczeniu na bezwodną masę:

- jako SiO2 nie mniej niż 44,0 % i nie więcej

niż 50,0 %

- jako Al2O3 nie mniej niż 3,0 % i nie więcej

niż 5,0 %

- jako CaO nie mniej niż 32,0 % i nie więcej niż

38,0 %

Opis Drobny biały sypki proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia, glinu i

krzemianów

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 10,0 % (105 °C, 2 godziny)
Ubytek po prażeniu Nie mniej niż 14,0 % i nie więcej niż 18,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1.000 °C, stała masa)
Fluorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

232.

E 558 BENTONIT

Definicja Bentonit jest naturalną glinką zawierającą w znacznych ilościach montmorylonit, rodzimy uwodniony krzemian glinu, w którym część atomów glinu i krzemu w sposób naturalny jest zastąpiona innymi atomami, takimi jak magnez i żelazo. Jony wapnia i sodu są umieszczone pomiędzy mineralnymi warstwami. Bentonit występuje w 4 pospolitych odmianach: naturalny bentonit sodu, naturalny bentonit wapnia, bentonit aktywowany sodem, bentonit aktywowany kwasem
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-108-5
Wzór chemiczny (Al, Mg)8(Si4O10)4(OH)8 x 12H2O
Masa cząsteczkowa 819
Analiza Zawiera montmorylonitu nie mniej niż 80%
Opis Bardzo drobny proszek lub granulki o barwie żółtawej lub szarawobiałej. Budowa bentonitu pozwala na zatrzymanie wody w jego strukturze, a także na zewnętrznej powierzchni (właściwości powiększania objętości - wydęcia)
Identyfikacja
A. Test z błękitem

metylenowym

B. Dyfrakcja promieniowania

rentgenowskiego

Charakterystyczne piki przy 12,5 / 15 A
C. Absorpcja w podczerwieni Piki przy 428 / 470 / 530 / 1.110 - 1.020 / 3.750 - 3.400 cm-1
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % ( 105 °C, 2 godziny)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 20 mg/kg

233.

E 559 KRZEMIAN GLINU (KAOLIN)

Nazwy synonimowe Kaolin, lekki lub ciężki
Definicja Uwodniony krzemian glinu (kaolin) jest oczyszczoną, białą plastyczną glinką składającą się z kaolinitu, krzemianu glinowo-potasowego, skalenia i kwarcu. W procesie przetwarzania nie powinno się stosować spalania
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-286-4 (kaolinit)
Wzór chemiczny Al2Si2O5(OH)4 (kaolinit)
Masa cząsteczkowa 264
Analiza Zawartość nie mniej niż 90 % (suma dwutlenku krzemu i tlenku glinu po prażeniu)

Dwutlenek krzemu (SiO2) pomiędzy 45 % a 55 %

Tlenek glinu (Al2O3) pomiędzy 30 % a 39 %

Opis Drobny tłusty proszek o barwie białej do szarawobiałej. Kaolin utworzony jest z luźnych skupisk przypadkowo ustawionych stosów płatków kaolinitu lub pojedynczych sześciokątnych płatków
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność glinu i

krzemianów

B. Dyfrakcja promieniowania

rentgenowskiego

Charakterystyczne piki przy 7,18 / 3,58 / 2,38 / 1,78 A
C. Absorpcja w podczerwieni Piki przy 3.700 - 3.620 cm-1
Czystość
Ubytek po prażeniu Pomiędzy 10 a 14 % (1.000 °C, stała masa)
Substancja rozpuszczalna w

wodzie

Nie więcej niż 0,3 %
Substancja rozpuszczalna w

kwasie

Nie więcej niż 2,0 %
Żelazo Nie więcej niż 5 %
Tlenek potasu (K2O) Nie więcej niż 5 %
Węgiel Nie więcej niż 0,5 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

234.

E 570 KWASY TŁUSZCZOWE

Definicja Liniowe kwasy tłuszczowe, kwas kaprylowy (C8), kwas kaprynowy (C10), kwas laurynowy (C12), kwas mirystynowy (C14), kwas palmitynowy (C16), kwas stearynowy (C18), kwas oleinowy (C18:1)
Nazwa chemiczna Kwas oktanowy (C8), kwas dekanowy (C10), kwas dodekanowy (C12), kwas tetradekanowy (C14), kwas heksadekanowy (C16), kwas oktadekanowy (C18), kwas 9-oktadekenowy (C18:1)
Analiza Nie mniej niż 98 % techniką chromatografii
Opis Bezbarwna ciecz lub ciało stałe o barwie białej otrzymywane z olejów i tłuszczów
Identyfikacja
A. Poszczególne kwasy

tłuszczowe mogą być

zidentyfikowane za pomocą

liczby kwasowej, liczby

jodowej, chromatografii

gazowej lub masy

cząsteczkowej

Czystość
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,1 %
Substancje niezmydlające się Nie więcej niż 1,5 %
Woda Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

235.

E 574 KWAS GLUKONOWY

Nazwy synonimowe D-glukonowy kwas, dekstronowy kwas
Definicja Kwas glukonowy jest wodnym roztworem kwasu glukonowego i glukono-delta-laktonu
Nazwa chemiczna Kwas glukonowy
Wzór chemiczny C6H12O7 (kwas glukonowy)
Masa cząsteczkowa 196,2
Analiza Zawiera nie mniej niż 50,0 % (jako kwas glukonowy)
Opis Klarowna ciecz o konsystencji syropu, bezbarwna do jasnożółtej
Identyfikacja
A. Tworzenie pochodnej

fenylohydrazyny - wynik

dodatni

Utworzony związek topi się w temperaturze pomiędzy 196 °C i 202 °C z rozkładem
Czystość
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 1,0 %
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,75 % (jako D-glukoza)
Chlorki Nie więcej niż 350 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 240 mg/kg
Siarczyny Nie więcej niż 20 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

236.

E 575 LAKTON KWASU GLUKONOWEGO

Nazwy synonimowe Glukonolakton, GDL, delta-lakton kwasu D-glukonowego, delta-glukonolakton
Definicja Glukono-delta-lakton jest cyklicznym 1,5-wewnątrzcząsteczkowym estrem kwasu D-glukonowego. W środowisku wodnym ulega hydrolizie do równowagowej mieszaniny kwasu D-glukonowego (55 % - 66 %) i delta- i gamma-laktonów
Nazwa chemiczna D-glukono-1,5-lakton
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

202-016-5
Wzór chemiczny C6H10O6
Masa cząsteczkowa 178,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Drobny biały proszek krystaliczny, prawie bezwonny
Identyfikacja
A. Tworzenie pochodnej

fenylohydrazonowej kwasu

glukonowego - wynik

dodatni

Utworzony związek topi się w temperaturze pomiędzy 196°C i 202 °C z rozkładem
B. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie. Trudno rozpuszczalny w etanolu
C. Temperatura topnienia 152°C ± 2°C
Czystość
Woda Nie więcej niż 1,0 % (metoda Karla Fischera)
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,75 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

237.

E 576 GLUKONIAN SODU

Nazwy synonimowe Sól sodowa kwasu D-glukonowego
Definicja
Nazwa chemiczna D-glukonian sodu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

208-407-7
Wzór chemiczny C6H11NaO7 (bezwodny)
Masa cząsteczkowa 218,14
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 %
Opis Proszek krystaliczny, o barwie od białej do brązowej i o postaci od granulowanej do miałkiej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu i

glukonianów

B. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Trudno rozpuszczalny w etanolu
C. pH 10 % roztworu Pomiędzy 6,5 a 7,5
Czystość
Substancje redukujące Nie więcej niż 1,0 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

238.

E 577 GLUKONIAN POTASU

Nazwy synonimowe Sól potasowa kwasu D-glukonowego
Definicja
Nazwa chemiczna D-glukonian potasu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

206-074-2
Wzór chemiczny C6H11KO7 (bezwodny)

C6H11KO7 x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa 234,25 (bezwodny)

252,26 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % i nie więcej niż 103,0 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek krystaliczny lub granulki, bezwonne, swobodnie przesypujące się, o barwie od białej do żółtawobiałej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność potasu i

glukonianów

B. pH 10 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 3,0 % (105 °C, 4 godziny, próżnia)

Monowodzian: nie mniej niż 6 % i nie więcej niż 7,5 % (105 °C, 4 godziny, próżnia)

Substancje redukujące Nie więcej niż 1,0 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

239.

E 578 GLUKONIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Sól wapniowa kwasu D-glukonowego
Definicja
Nazwa chemiczna di-D-glukonian wapnia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

206-075-8
Wzór chemiczny C12H22CaO14 (bezwodny)

C12H22CaO14 x H2O (monowodzian)

Masa cząsteczkowa 430,38 (bezwodny)

448,39 (monowodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % i nie więcej niż 102,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę i monowodzian
Opis Bezwonny, biały krystaliczny proszek lub granulki, stabilny na powietrzu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia i

glukonianów

B. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu
C. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 8,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Bezwodny: nie więcej niż 3,0 % (105 °C, 16 godzin)

Monowodzian: nie więcej niż 2,0 % (105 °C, 16 godzin)

Substancje redukujące Nie więcej niż 1,0 % (jako D-glukoza)
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

240.

E 579 GLUKONIAN ŻELAZAWY

Definicja
Nazwa chemiczna Żelaza di-D-glukonian, diwodzian

Żelaza (II) diglukonian, diwodzian

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

206-076-3
Wzór chemiczny C12H22FeO14 * 2H2O
Masa cząsteczkowa 482,17
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Proszek lub granulki o barwie od jasnozielonkawożółtej do żółtawoszarej, może mieć słaby zapach palonego cukru
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie po lekkim podgrzaniu. Praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na

obecność jonów żelaza(II)

C. Tworzenie pochodnej

fenylohydrazonowej kwasu

glukonowego - wynik

dodatni

D. pH 10 % roztworu Pomiędzy 4 a 5,5
Czystość
Ubytek przy suszeniu Nie więcej niż 10 % (105 °C, 16 godzin)
Kwas szczawiowy Niewykrywalny
Żelazo (III) Nie więcej niż 2 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg
Substancje redukujące Nie więcej niż 0,5 % wyrażone jako glukoza

241.

E 585 MLECZAN ŻELAZAWY

Nazwy synonimowe Żelaza (II) mleczan

Żelaza (II) 2-hydroksypropionian

Sól (2:1) żelaza (2+) kwasu 2-hydroksypropionowego

Definicja
Nazwa chemiczna Żelaza 2-hydroksypropionian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

227-608-0
Wzór chemiczny C6H10FeO6 x xH2O (x = 2 lub 3)
Masa cząsteczkowa 270,02 (diwodzian)

288,03 (triwodzian)

Analiza Zawiera nie mniej niż 96 % w przeliczeniu na suchą masę
Opis Zielonkawobiałe kryształy lub jasnozielony proszek o charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Praktycznie nierozpuszczalny w etanolu
B. Dodatni wynik próby na

obecność jonów żelaza(II)

i mleczanów

C. pH 2 % roztworu Pomiędzy 4 a 6
Czystość
Ubytek przy suszeniu Nie więcej niż 18 % (100 °C, pod próżnią, około 700 mm Hg)
Żelazo(III) Nie więcej niż 0,6 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 1 mg/kg

242.

E 620 KWAS GLUTAMINOWY

Nazwy synonimowe Kwas L-Glutaminowy, kwas L-α-aminoglutarowy
Definicja Kwas L-Glutaminowy, kwas L-2-amino-pentanodiowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-293-7
Wzór chemiczny C5H9NO4
Masa cząsteczkowa 147,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

glutaminowego przy

zastosowaniu techniki

chromatografii

cienkowarstwowej

B. Skręcalność właściwa

[α]20D

Pomiędzy +31,5° a + 32,2°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL,

w 200 mm rurce)

C. pH roztworu nasyconego Pomiędzy 3,0 a 3,5
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,2 % (80 °C, 3 godziny)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

243.

E 621 GLUTAMINIAN MONOSODOWY

Nazwy synonimowe Glutaminian sodu, MSG
Definicja
Nazwa chemiczna L-glutaminian monosodowy, monowodzian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-538-1
Wzór chemiczny C5H8NaNO4 * H2O
Masa cząsteczkowa 187,13
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność sodu

B. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

glutaminowego przy

zastosowaniu techniki

chromatografii

cienkowarstwowej

C. Skręcalność właściwa

[α]20D

Pomiędzy +24,8° a +25,3°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)

D. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,7 a 7,2
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (98 °C, 5 godzin)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

244.

E 622 GLUTAMINIAN MONOPOTASOWY

Nazwy synonimowe Glutaminian potasu, MPG
Definicja
Nazwa chemiczna L-glutaminian monopotasowy, monowodzian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

243-094-0
Wzór chemiczny C5H8KNO4 * H2O
Masa cząsteczkowa 203,24
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność potasu

B. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

glutaminowego przy

zastosowaniu techniki

chromatografii

cienkowarstwowej

C. Skręcalność właściwa

[α]20D

Pomiędzy +22,5° a +24,0°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL,

w 200 mm rurce)

D. pH 2% roztworu Pomiędzy 6,7 a 7,3
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,2 % (80 °C, 5 godzin)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

245.

E 623 DIGLUTAMINIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe Glutaminian wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Di-L-glutaminian monowapniowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

242-905-5
Wzór chemiczny C10H16CaN2O8 * x H2O (x=0, 1, 2 lub 4)
Masa cząsteczkowa 332,32 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % i nie więcej niż 102,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność wapnia

B. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

glutaminowego przy

zastosowaniu techniki

chromatografii

cienkowarstwowej

C. Skręcalność właściwa

[α]20D

Pomiędzy +27,4° a +29,2° (dla glutaminianu wapnia z x=4)(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL, w 200 mm rurce)
Czystość
Woda Nie więcej niż 19 % (dla diglutaminianu wapnia x =4) (metoda Karla Fischera)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

246.

E 624 GLUTAMINIAN MONOAMONOWY

Nazwy synonimowe Glutaminian amonu
Definicja
Nazwa chemiczna L-glutaminian monoamonowy, monowodzian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-447-1
Wzór chemiczny C5H12N2O4 * H2O
Masa cząsteczkowa 182,18
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % i nie więcej niż 101,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe kryształy lub krystaliczny proszek praktycznie bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność amonu

B. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

glutaminowego przy

zastosowaniu techniki

chromatografii

cienkowarstwowej

C. Skręcalność właściwa

[α]20D

Pomiędzy +25,4° a +26,4°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL,

w 200 mm rurce)

D. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 7,0
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (50 °C, 4 godziny )
Popiół siarczynowy Nie więcej niż 0,1 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

247.

E 625 DIGLUTAMINIAN MAGNEZU

Nazwy synonimowe Glutaminian magnezu
Definicja
Nazwa chemiczna Di-L-glutaminian monomagnezowy, tetrawodzian
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

242-413-0
Wzór chemiczny C10H16MgN2O8 * 4H2O
Masa cząsteczkowa 388,62
Analiza Zawiera nie mniej niż 95,0 % i nie więcej niż 105,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe lub prawie białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność magnezu

B. Dodatni wynik próby na

obecność kwasu

glutaminowego przy

zastosowaniu techniki

chromatografii

cienkowarstwowej

C. Skręcalność właściwa

[α]20D

Pomiędzy +23,8° a +24,4°

(10 % roztwór (bezwodna masa) w 2N HCL,

w 200 mm rurce)

D. pH 10% roztworu Pomiędzy 6,4 a 7,5
Czystość
Woda Nie więcej niż 24 % (metoda Karla Fischera)
Chlorki Nie więcej niż 0,2 %
Kwas pirolidonokarboksylowy Nie więcej niż 0,2 %
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

248.

E 626 KWAS GUANYLOWY

Nazwy synonimowe Kwas guanylowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas guanozyno-5'-monofosforowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-598-8
Wzór chemiczny C10H14N5O8P
Masa cząsteczkowa 363,22
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy albo bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy i

organicznych fosforanów

B. pH 0,25 % roztworu Pomiędzy 1,5 a 2,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,5 % (120 °C, 4 godziny )
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

249.

E 627 GUANYLAN DISODOWY

Nazwy synonimowe Guanylan sodu, 5'-guanylan sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Guanozyno-5'-monofosforan disodowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

221-849-5
Wzór chemiczny C10H12N5Na2O8P * xH2O(x = ok. 7)
Masa cząsteczkowa 407,19 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy albo bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

sodu

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 25 % (120 °C, 4 godziny )
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

250.

E 628 GUANYLAN DIPOTASOWY

Nazwy synonimowe Guanylan potasu, 5'-guanylan potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Guanozyno-5'-monofosforan dipotasowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

226-914-1
Wzór chemiczny C10H12K2N5O8P
Masa cząsteczkowa 439,40
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy albo bezbarwny lub biały krystaliczny proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

potasu

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 5 % (120 °C, 4 godziny )
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

251.

E 629 GUANYLAN WAPNIA

Nazwy synonimowe 5'-guanylan wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Guanozyno-5'-monofosforan wapnia
Wzór chemiczny C10H12CaN5O8P * nH2O
Masa cząsteczkowa 401,20 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Białe lub prawie białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

wapnia

B. pH 0,05 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,0
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 256 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 23,0 % (120 °C, 4 godziny )
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

252.

E 630 KWAS INOZYNOWY

Nazwy synonimowe Kwas 5'-inozynowy
Definicja
Nazwa chemiczna Kwas inozyno-5'-monofosforan
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

205-045-1
Wzór chemiczny C10H13N4O8P
Masa cząsteczkowa 348,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy i

organicznych fosforanów

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 1,0 a 2,0
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 3,0 % (120 °C, 4 godziny )
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

253.

E 631 INOZYNIAN DISODOWY

Nazwy synonimowe Inozynian sodu, 5'-Inozynian sodu
Definicja
Nazwa chemiczna Inozyno-5'-monofosforan disodowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

225-146-4
Wzór chemiczny C10H11N4Na2O8P * H2O
Masa cząsteczkowa 392,17 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

sodu

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Woda Nie więcej niż 28,5 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

254.

E 632 INOZYNIAN DIPOTASOWY

Nazwy synonimowe Inozynian potasu, 5'-Inozynian potasu
Definicja
Nazwa chemiczna Inozyno-5'-monofosforan disodowy
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

243-652-3
Wzór chemiczny C10H11K2N4O8P
Masa cząsteczkowa 424,39
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

potasu

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Woda Nie więcej niż 10,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

255.

E 633 INOZYNIAN WAPNIA

Nazwy synonimowe 5'-Inozynian wapnia
Definicja
Nazwa chemiczna Inozyno-5'-monofosforan wapnia
Wzór chemiczny C10H11CaN4O8P * nH2O
Masa cząsteczkowa 386,19 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 97,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Bezbarwne lub białe kryształy lub proszek, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

wapnia

B. pH 0,05 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,0
C. Spektrometria Maksimum absorpcji roztworu 20 mg/l w 0,01N HCl przy 250 nm
Czystość
Woda Nie więcej niż 23,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

256.

E 634 5' RYBONUKLEOTYD WAPNIA

Definicja
Nazwa chemiczna 5'-Rybonukleotyd wapnia jest zasadniczo mieszaniną inozyno-5'-monofosforanu wapnia i guanozyno-5'-monofosforanu wapnia
Wzór chemiczny C10H11N4CaO8P * nH2Oy

C10H12N5CaO8P * nH2O

Analiza Zawartość obu głównych składników nie mniej niż 97,0 %, a zawartość każdego poszczególnego składnika nie mniej niż 47,0 % i nie więcej niż 53,0 % w każdym przypadku w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy lub proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

wapnia

B. pH 0,05 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,0
Czystość
Woda Nie więcej niż 23,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

257.

E 635 5' RYBONUKLEOTYD DISODOWY

Nazwy synonimowe 5'-Rybonukleotyd sodu
Definicja
Nazwa chemiczna 5'-Rybonukleotyd disodowy jest zasadniczo mieszaniną inozyno-5'-monofosforanu disodowego i guanozyno-5'-monofosforanu disodowego
Wzór chemiczny C10H11N4O8P * nH2O i

C10H12N5Na2O8P * nH2O

Analiza Zawartość obu głównych składników nie mniej niż 97,0 %, a zawartość każdego poszczególnego składnika nie mniej niż 47,0 % i nie więcej niż 53,0 % w każdym przypadku w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy lub proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej, bez zapachu
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność rybozy,

organicznych fosforanów i

sodu

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 7,0 a 8,5
Czystość
Woda Nie więcej niż 26,0 % (metoda Karla Fischera)
Inne nukleotydy Niewykrywalne techniką chromatografii cienkowarstwowej
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

258.

E 640 GLICYNA I JEJ SÓL SODOWA

Nazwy synonimowe
Glicyna Kwas aminooctowy, glikokol
Sól sodowa glicyny Glicynian sodu
Definicja
Nazwa chemiczna
Glicyna Kwas aminooctowy
Sól sodowa glicyny Glicynian sodu
Wzór chemiczny
Glicyna C2H5NO2
Sól sodowa glicyny C2H5NO2 Na
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

Glicyna 200-272-2
Sól sodowa glicyny 227-842-3
Masa cząsteczkowa
Glicyna 75,07
Sól sodowa glicyny 98
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie białej
Identyfikacja
A. Dodatni wynik próby na

obecność aminokwasu

(glicyna i sól sodowa

glicyny)

B. Dodatni wynik próby na

obecność sodu (sól sodowa

glicyny)

Czystość
Ubytek po suszeniu
Glicyna Nie więcej niż 0,2 % (105 °C, 3 godziny)
Sól sodowa glicyny Nie więcej niż 0,2 % (105 °C, 3 godziny)
Pozostałość po prażeniu
Glicyna Nie więcej niż 0,1 %
Sól sodowa glicyny Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

259.

E 650 OCTAN CYNKU

Nazwy synonimowe Sól cynkowa kwasu octowego, diwodzian
Definicja
Nazwa chemiczna Octan cynku, diwodzian
Wzór chemiczny C4H6O4Zn x 2H2O
Masa cząsteczkowa 219,51
Analiza Zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż 102 % C4H6O4 Zn x 2H2O
Opis Bezbarwne kryształy lub drobny proszek o barwie złamanej bieli
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność octanów i cynku

B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 6,0 a 8,0
Czystość
Substancje nierozpuszczalne Nie więcej niż 0,005 %
Chlorki Nie więcej niż 50 mg/kg
Siarczany Nie więcej niż 100 mg/kg
Alkalia i ziemie alkaliczne Nie więcej niż 0,2 %
Lotne zanieczyszczenia

organiczne

Test pozytywny
Żelazo Nie więcej niż 50 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 20 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 5 mg/kg

260.

E 900 DIMETYLOPOLISILOKSAN

Nazwy synonimowe Poli(dimetylosiloksan), płyn silikonowy, olej silikonowy, silikon dimetylowy
Definicja Dimetylopolisiloksan jest mieszaniną całkowicie zmetylowanych liniowych polimerów siloksanowych zawierających powtarzające się człony o wzorze (CH3)2 SiO i stabilizowanych końcowymi grupami trimetylosiloksynowymi o wzorze (CH3)3 SiO
Nazwa chemiczna Siloksany i silikony, di-metyl
Wzór chemiczny (CH3)3-Si-[O-Si(CH3)2]n-O-Si(CH3)3
Analiza Zawartość silikonu ogółem nie mniejsza niż 37,3 % i nie większa niż 38,5 %
Opis Ciecz lepka, klarowna, bezbarwna
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy (25°/25°C) Pomiędzy 0,964 a 0,977
B. Współczynnik załamania

światła [n]D25

Pomiędzy 1,400 a 1,405
C. Widmowa charakterystyka

związku w podczerwieni

Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 0,5 % (150 °C, 4 godziny)
Lepkość Nie mniej niż 1,00 x 10-4m2s-1 w 25 °C
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

261.

E 901 WOSK PSZCZELI

Nazwy synonimowe Wosk biały, wosk żółty
Definicja Wosk pszczeli żółty jest woskiem otrzymanym w wyniku stopienia gorącą wodą ścianek plastra miodu wytworzonego przez pszczoły miodne Apis mellifera L. oraz usunięcia ciał obcych

Wosk biały jest otrzymywany w wyniku bielenia żółtego wosku pszczelego

Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-383-7 (wosk pszczeli)
Opis Kawałki lub płytki o przełomie drobnoziarnistym i niekrystalicznym, o barwie żółtawobiałej (postać biała) lub od żółtawo- do szarawobrązowej (postać żółta), o przyjemnym miodowym zapachu
Identyfikacja
A. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 62 °C a 65 °C
B. Ciężar właściwy Około 0,96
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Trudno rozpuszczalny w alkoholu

Bardzo łatwo rozpuszczalny w chloroformie i eterze

Czystość
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 17 i nie większa niż 24
Liczba zmydlenia 87-104
Liczba nadtlenkowa Nie większa niż 5
Glicerol i inne alkohole

wielowodorotlenowe

Nie więcej niż 0,5 % (jako glicerol)
Cerezyna, parafiny i niektóre

inne woski

Nieobecne
Tłuszcze, wosk japoński,

kalafonia i mydła

Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

262.

E 902 WOSK CANDELILLA

Definicja Wosk Candelilla jest woskiem oczyszczonym otrzymywanym z liści rośliny candelilla Euphorbia antisyphilitica
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-347-0
Opis Twardy, nieprzezroczysty lub półprzezroczysty wosk o barwie żółtawobrązowej
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy Około 0,983
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 68,5 °C a 72,5 °C
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Rozpuszczalny w chloroformie i toluenie

Czystość
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 12 i nie większa niż 22
Liczba zmydlenia Nie mniejsza niż 43 i nie większa niż 65
Glicerol i inne alkohole

wielowodorotlenowe

Nie więcej niż 0,5 % (jako glicerol)
Cerezyna, parafiny i niektóre

inne woski

Nieobecne
Tłuszcze, wosk japoński,

kalafonia i mydła

Nieobecne
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

263.

E 903 WOSK CARNAUBA

Definicja Wosk carnauba jest woskiem oczyszczonym otrzymywanym z pączków liściowych i liści palmy woskowej Brazilian Mart Copernicia cereferia
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-399-4
Opis Proszek lub płatki o barwie od jasnobrązowej do jasnożółtej, lub twarde i kruche ciało stałe o przełomie żywicznym
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy Około 0,997
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 82 °C a 86 °C
C. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie

Częściowo rozpuszczalny we wrzącym etanolu

Rozpuszczalny w chloroformie i eterze dietylowym

Czystość
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,25 %
Liczba kwasowa Nie mniejsza niż 2 i nie większa niż 7
Liczba estrowa Nie mniejsza niż 71 i nie większa niż 88
Substancje niezmydlające się Nie mniej niż 50 % i nie więcej niż 55 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

264.

E 904 SZELAK

Nazwy synonimowe Szelak bielony, szelak biały
Definicja Szelak otrzymywany jest poprzez oczyszczenie i bielenie szelaku nieoczyszczonego, będącego żywiczną wydzieliną owada Laccifer (Tachardia) lacca Kerr (rodzina Coccidae)
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-549-9
Opis Szelak bielony - żywica w postaci granulek, amorficzna, o barwie szarawobiałej

Szelak bielony wolny od wosku - żywica w postaci granulek, amorficzna, o barwie jasnożółtej

Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo (chociaż bardzo wolno) rozpuszczalny w alkoholu, słabo rozpuszczalny w acetonie
B. Liczba kwasowa Pomiędzy 60 a 89
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 6,0 % (40 °C, nad żelem krzemionkowym, 15 godzin)
Kalafonia Nieobecna
Wosk Szelak bielony: nie więcej niż 5,5 %

Szelak bielony wolny od wosku: nie więcej niż 0,2 %

Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

265.

E 905 WOSK MIKROKRYSTALICZNY

Nazwy synonimowe Wosk naftowy
Definicja Wosk mikroksrystaliczny jest rafinowaną mieszaniną nasyconych węglowodorów w formie ciała stałego, głównie rozgałęzionych parafin, otrzymanych z ropy naftowej.
Opis Wosk bez zapachu o barwie białej do bursztynowej
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu
B. Współczynnik załamania nD100 1,434-1,448
Czystość
Masa cząsteczkowa Przeciętnie nie mniej niż 500
Lepkość w 100 °C Nie mniej niż 1,1 x 10-5 m2s-1
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,1 %
Liczba węgli w punkcie

wrzenia 5 % badanej

substancji

Nie więcej niż 5 % cząsteczek z liczbą węgli nie mniej niż 25
Barwa Test pozytywny
Siarka Nie więcej niż 0,4 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 3 mg/kg
Wielopierścieniowe

aromatyczne składniki

Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne otrzymane przez ekstrakcję sulfotlenkiem dimetylu powinny odpowiadać następującym limitom absorbancji w ultrafiolecie:
nm Maksimum absorbancji na centymetr

długości drogi optycznej

280-289 0,15
290-299 0,12
300-359 0,08
360-400 0,02

265a.

E 907 UWODORNIONY POLI-1-DEKEN

Nazwy synonimowe Uwodorniony polidek-1-en
Uwodorniona poli-alfa-olefina
Definicja
Wzór chemiczny C10nH20n+2 gdzie n = 3-6
Masa cząsteczkowa 560 (wartość średnia)
Analiza Nie mniej niż 98,5 % uwodornionego poli-1-dekenu posiadającego następujący rozkład oligomerów:
C30: 13-37 %
C40: 35-70 %
C50: 9-25 %
C60: 1-7 %
Opis Bezbarwna, bezwonna, lepka ciecz
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie; słabo rozpuszczalny w etanolu; rozpuszczalny w toluenie
B. Spalanie Spala się jasnym płomieniem, wydzielając charakterystyczny zapach podobny do zapachu parafiny
Czystość
Lepkość Pomiędzy 5,7 x 10-6 a 6,1 x 10-6 m2s-1 w 100 °C
Związki z liczbą węgli mniejszą niż 30 Nie więcej niż 1,5 %
Substancje łatwo ulegające zwęglaniu Po 10 minutach wytrząsania w łaźni z wrzącą wodą zawartość probówki z kwasem siarkowym i 5 g próbki uwodornionego poli-1-dekenu nie jest ciemniejsza niż bardzo jasnosłomkowy kolor
Nikiel Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 1 mg/kg

266.

E 912 ESTRY KWASU MONTANOWEGO

Definicja Kwas montanowy i/albo estry z glikolem etylenowym i/albo z 1,3-butanodiolem i/albo glicerolem
Nazwa chemiczna Estry kwasu montanowego
Opis Płatki, proszek, granulki lub kuleczki o barwie prawie białej do żółtawej
Identyfikacja
A. Gęstość (20 °C) Pomiędzy 0,98 a 1,05
B. Temperatura kroplenia Większa niż 77 °C
Czystość
Liczba kwasowa Nie więcej niż 40
Glicerol Nie więcej niż 1 % (technika chromatografii gazowej)
Inne poliole Nie więcej niż 1 % (technika chromatografii gazowej)
Inne typy wosku Niewykrywalne (przez zróżnicowaną kalorymetrię skaningową i/albo spektroskopię w podczerwieni)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Chrom Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

267.

E 914 WOSK POLIETYLENOWY UTLENIONY

Definicja Polarne produkty reakcji z łagodnego utleniania polietylenu
Nazwa chemiczna Utleniony polietylen
Opis Płatki, proszek, granulki lub kuleczki o barwie prawie białej
Identyfikacja
A. Gęstość (20 °C) Pomiędzy 0,92 a 1,05
B. Temperatura kroplenia Większa niż 95 °C
Czystość
Liczba kwasowa Nie więcej niż 70
Lepkość w 120 °C Nie mniej niż 8,1 x 10-5 m2s-1
Inne typy wosku Niewykrywalne (przez zróżnicowaną kalorymetrię skaningową i/albo spektroskopię w podczerwieni)
Tlen Nie więcej niż 9,5 %
Chrom Nie więcej niż 5 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg

268.

E 920 L-CYSTEINA

Definicja Chlorowodorek L-cysteiny lub monowodzian chlorowodorku L-cysteiny. Ludzkie włosy nie mogą być wykorzystywane jako materiał wyjściowy dla tej substancji
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-157-7 (bezwodny)
Wzór chemiczny C3H7NO2S x HCL x nH2O (gdzie n = 0 lub 1)
Masa cząsteczkowa 157,62 (bezwodny)
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 % i nie więcej niż 101,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały proszek lub bezbarwne kryształy
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Łatwo rozpuszczalny w wodzie i w etanolu
B. Zakres temperatur

topnienia

Postać bezwodna topi się w około 175 °C
C. Skręcalność właściwa [α]20D: pomiędzy + 5,0° a + 8,0° lub

[α] 25D: pomiędzy + 4,9° a + 7,9°

Czystość
Ubytek po suszeniu Pomiędzy 8,0 % a 12,0 %

Nie więcej niż 2,0 % (postać bezwodna)

Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 0,1 %
Jon amonowy Nie więcej niż 200 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 1,5 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

269.

E 927b KARBAMID

Nazwy synonimowe Mocznik
Definicja
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-315-5
Wzór chemiczny CH4N2O
Masa cząsteczkowa 60,06
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Pryzmatyczny proszek krystaliczny, bezbarwny lub biały, albo małe białe granulki
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie Rozpuszczalny w etanolu
B. Wytrącanie z kwasem

azotowym

Wynik próby jest dodatni, jeżeli utworzy się krystaliczny osad o barwie białej
C. Reakcja barwna Wynik próby jest dodatni, jeżeli pojawi się czerwonawofioletowe zabarwienie
D. Zakres temperatur

topnienia

132°C do 135°C
Czystość
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 1,0 % (105 °C, 1 godzina)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,1 %
Substancje nierozpuszczalne w

etanolu

Nie więcej niż 0,04 %
Zasadowość Dodatni wynik próby
Jon amonowy Nie więcej niż 500 mg/kg
Biuret Nie więcej niż 0,1 %
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

270.

E 938 ARGON

Definicja
Nazwa chemiczna Argon
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-147-0
Wzór chemiczny Ar
Masa cząsteczkowa 40
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezwonny, bezbarwny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Metan i inne węglowodory

obliczone jako metan

Nie więcej niż 100 µl/l

271.

E 939 HEL

Definicja
Nazwa chemiczna Hel
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-168-5
Wzór chemiczny He
Masa cząsteczkowa 4
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezwonny, bezbarwny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Metan i inne węglowodory

obliczone jako metan

Nie więcej niż 100 µl/l

272.

E 941 AZOT

Definicja
Nazwa chemiczna Azot
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-783-9
Wzór chemiczny N2
Masa cząsteczkowa 28
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezwonny, bezbarwny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Tlenek węgla Nie więcej niż 10 µl/l
Metan i inne węglowodory

obliczone jako metan

Nie więcej niż 100 µl/l
Dwutlenek azotu i tlenek

azotu

Nie więcej niż 10 µl/l
Tlen Nie więcej niż 1 %

273.

E 942 PODTLENEK AZOTU

Definicja
Nazwa chemiczna Podtlenek azotu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

233-032-0
Wzór chemiczny N2O
Masa cząsteczkowa 44
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny gaz niepalny o słodkawym zapachu
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Tlenek węgla Nie więcej niż 30 µl/l
Dwutlenek azotu i tlenek

azotu

Nie więcej niż 10 µl/l

274.

E 943a BUTAN

Nazwy synonimowe n-Butan
Definicja
Nazwa chemiczna Butan
Wzór chemiczny CH3CH2CH2CH3
Masa cząsteczkowa 58,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 96 %
Opis Bezbarwny gaz lub ciecz o łagodnym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Ciśnienie pary 108,935 kPa w 20°C
Czystość
Metan Nie więcej niż 0,15 % obj.
Etan Nie więcej niż 0,5 % obj.
Propan Nie więcej niż 1,5 % obj.
Izobutan Nie więcej niż 3,0 % obj.
1,3-butadien Nie więcej niż 0,1 % obj.
Wilgotność Nie więcej niż 0,005 %
275. E 943b IZOBUTAN
Nazwy synonimowe 2-metylopropan
Definicja
Nazwa chemiczna 2-metylopropan
Wzór chemiczny (CH3)2CHCH3
Masa cząsteczkowa 58,12
Analiza Zawiera nie mniej niż 94 %
Opis Bezbarwny gaz lub ciecz o łagodnym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Ciśnienie pary 205,465 kPa w 20 °C
Czystość
Metan Nie więcej niż 0,15 % obj.
Etan Nie więcej niż 0,5 % obj.
Propan Nie więcej niż 2,0 % obj.
n-Butan Nie więcej niż 4,0 % obj.
1,3-butadien Nie więcej niż 0,1 % obj.
Wilgotność Nie więcej niż 0,005 %

276.

E 944 PROPAN

Definicja
Nazwa chemiczna Propan
Wzór chemiczny CH3CH2CH3
Masa cząsteczkowa 44,09
Analiza Zawiera nie mniej niż 95 %
Opis Bezbarwny gaz lub ciecz o łagodnym, charakterystycznym zapachu
Identyfikacja
A. Ciśnienie pary 732,910 kPa w 20°C
Czystość
Metan Nie więcej niż 0,15 % obj.
Etan Nie więcej niż 1,5 % obj.
Izobutan Nie więcej niż 2,0 % obj.
n-Butan Nie więcej niż 1,0 % obj.
1,3-butadien Nie więcej niż 0,1 % obj.
Wilgotność Nie więcej niż 0,005 %

277.

E 948 TLEN

Definicja
Nazwa chemiczna Tlen
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

231-956-9
Wzór chemiczny O2
Masa cząsteczkowa 32
Analiza Nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny, bezwonny gaz niepalny
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,05 %
Metan i inne węglowodory

obliczone jako metan

Nie więcej niż 100 µl/l

278.

E 949 WODÓR

Definicja
Nazwa chemiczna Wodór
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

215-605-7
Wzór chemiczny H2
Masa cząsteczkowa 2
Analiza Zawiera nie mniej niż 99 %
Opis Bezbarwny, bezwonny, łatwo palny gaz
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,005 % obj.
Tlen Nie więcej niż 0,001 % obj.
Azot Nie więcej niż 0,75 % obj.

279.

E 950 ACESULFAM K

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

280.

E 951 ASPARTAM

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

281.

E 953 IZOMALT

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

282.

E 957 TAUMATYNA

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

283.

E 959 NEOHESPERYDYNA DC

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

284.

E 965(i) MALTITOL

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

285.

E 965 (ii) SYROP MALTITOLOWY

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

286.

E 966 LAKTITOL

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

287.

E 967 KSYLITOL

Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I niniejszego załącznika.

288.

E 999 EKSTRAKT QUILLAIA

Nazwy synonimowe Wyciąg z kory mydłoki, wyciąg z kory quillay, wyciąg z kory Panama, wyciąg Quillai, wyciąg z kory Murillo, wyciąg z kory China
Definicja Wyciąg Quillaia jest otrzymywany w wyniku wodnej ekstrakcji Quillai saponaria Molina lub innych gatunków Quillaia, drzew z rodziny Rosaceae. Zawiera dużo saponin trójterpenowanych składających się z glikozydów kwasu kwilakowego. Niektóre cukry, włączając glukozę, galaktozę, arabinozę, ksylozę i ramnozę, również występują, łącznie z taniną, szczawianem wapnia i pozostałymi składnikami
Opis Wyciąg Quillaia w postaci proszku jest barwy jasnobrązowej o różowym odcieniu. Jest również dostępny jako roztwór wodny
Identyfikacja
A. pH 2,5 % roztworu Pomiędzy 4,5 a 5,5
Czystość
Woda Nie więcej niż 6,0 % (metoda Karla Fischera) (dotyczy wyłącznie postaci proszkowej)
Arsen Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg

289.

E 1103 INWERTAZA

Definicja Inwertaza jest wytwarzana z Saccharomyces cerevisiae
Nazwa systematyczna β-D-fruktofuranozydów fruktohydrolaza
Nr według Komisji ds. Enzymów EC 3.2.1.26
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-615-7
Czystość
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Kadm Nie więcej niż 0,5 mg/kg
Ogólna liczba bakterii Nie więcej niż 50.000/g
Salmonella spp. Nieobecne w 25 g
Bakterie z grupy coli Nie więcej niż 30/g
Escherichia coli Nieobecne w 25 g

290.

E 1105 LIZOZYM

Nazwy synonimowe Lizozymu chlorowodorek

Muramidaza

Definicja Lizozym jest liniowym polipeptydem otrzymanym z białka jaja kurzego składającym się ze 129 aminokwasów. Posiada aktywność enzymatyczną ujawniającą się poprzez hydrolizę wiązań β(1-4) pomiędzy kwasem N-acetylomuraminowym i N-acetyloglukozaminowym błony komórkowej bakterii, szczególnie organizmów gram-dodatnich. Jest zwykle otrzymywany jako chlorowodorek
Nazwa chemiczna Komisja ds. Enzymów (WE) No: 3.2.1.17
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

232-620-4
Masa cząsteczkowa Około 14.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 950 mg/g w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały, bezwonny proszek o lekko słodkim smaku
Identyfikacja
A. Punkt izoelektryczny 10,7
B. pH 2 % wodnego roztworu

pomiędzy 3,0 a 3,6

C. Maksimum absorpcji wodnego

roztworu (25 mg/100 ml)

przy 281 nm, minimum przy

252 nm

Czystość
Zawartość wody Nie więcej niż 6,0 % (metoda Karla Fischera) (wyłącznie forma proszku)
Pozostałość po prażeniu Nie więcej niż 1,5 %
Azot Nie mniej niż 16,8 % i nie więcej niż 17,8 %
Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (wyrażone jako

ołów)

Nie więcej niż 10 mg/kg
Wymagania mikrobiologiczne

Ogólna liczba bakterii

Nie więcej niż 5x104 kol/g
Salmonella Nieobecne w 25 g
Staphylococcus aureus Nieobecne w 1 g
Escherichia coli Nieobecne w 1 g

291.

E 1200 POLIDEKSTROZA

Nazwy synonimowe Modyfikowana polidekstroza
Definicja Losowo związane polimery glukozy z pewną ilością sorbitolowych grup końcowych oraz z resztami kwasu cytrynowego lub fosforowego połączonymi z polimerami wiązaniami mono- lub diestrowymi. Uzyskuje się je poprzez stopienie i kondensację składników, a ich skład wynosi w przybliżeniu 90 części D-glukozy, 10 części sorbitolu, 1 część kwasu cytrynowego, 0,1 część kwasu fosforowego. W polimerach dominują połączenia 1,6-glukozydowe, ale występują i inne połączenia. Produkty zawierają niewielkie ilości wolnej glukozy, sorbitolu, lewoglukozanu (1,6-anhydro-D-glukozy) i kwasu cytrynowego i mogą być zobojętnione dowolną zasadą przeznaczoną do żywności lub odbarwione i zdejonizowane w celu dalszego oczyszczenia. Produkty mogą zostać również częściowo uwodornione za pomocą katalizatora niklowego Raneya w celu obniżenia resztkowej zawartości glukozy. Polidekstroza N jest zobojętnioną polidekstrozą.
Analiza Zawiera nie mniej niż 90 % polimeru w przeliczeniu na suchą masę bez uwzględniania popiołu
Opis Ciało stałe o barwie od białej do jasnobrązowej. Polidekstroza rozpuszcza się w wodzie, dając klarowny bezbarwny roztwór lub zabarwiony na kolor słomkowy
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność cukru i cukru

redukującego

B. pH 10 % roztworu Pomiędzy 2,5 a 7,0 dla polidekstrozy

Pomiędzy 5,0 a 6,0 dla polidekstrozy-N

Czystość
Woda Nie więcej niż 4,0 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,3 % (polidekstroza)

Nie więcej niż 2,0 % (polidekstroza N)

Nikiel Nie więcej niż 2 mg/kg dla uwodornionej polidekstrozy
1,6-Anhydro-D-glukoza Nie więcej niż 4,0 % w przeliczeniu na suchą masę bez uwzględniania popiołu
Glukoza i sorbitol Nie więcej niż 6,0 % łącznie w przeliczeniu na suchą masę, bez uwzględniania popiołu; glukoza i sorbitol są oznaczane oddzielnie
Limit dla ciężaru

cząsteczkowego

Ujemny wynik próby na obecność polimerów o ciężarze cząsteczkowym większym niż 22.000
5-Hydroksymetylofurfural Nie więcej niż 0,1 % (polidekstroza)

Nie więcej niż 0,05 % (polidekstroza-N)

Ołów Nie więcej niż 0,5 mg/kg

292.

E 1201 POLIWINYLOPIROLIDON

Nazwy synonimowe Powidon

PVP

Rozpuszczalny poliwinylopirolidon

Definicja
Nazwa chemiczna Poliwinylopirolidon, poli-[1-(2-okso-1-pirolidynylo)-etylen]
Wzór chemiczny (C6H9NO)n
Masa cząsteczkowa Nie mniej niż 25.000
Analiza Zawiera nie mniej niż 11,5 % i nie więcej niż 12,8 % azotu (N) w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały lub prawie biały proszek
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie i w etanolu. Nierozpuszczalny w eterze
B. pH 5 % roztworu Pomiędzy 3,0 a 7,0
Czystość
Woda Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fischera)
Popiół całkowity Nie więcej niż 0,1 %
Aldehyd Nie więcej niż 500 mg/kg (w przeliczeniu na acetaldehyd)
Wolny N-winylopirolidon Nie więcej niż 10 mg/kg
Hydrazyna Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

293.

E 1202 POLIWINYLOPOLIPIROLIDON

Nazwy synonimowe Krospowidon

Poliwidon usieciowany

Nierozpuszczalny poliwinylopirolidon

Definicja Poliwinylopirolidon jest to poli-[1-(2-okso-1-pirolidynylo)-etylen], usieciowany w przypadkową formę. Jest on wytwarzany w wyniku polimeryzacji N-winylo-2-pirolidonu w obecności sody żrącej jako katalizatora lub N,N'-diwinyloimidazolidonu.

Ze względu na to, że jest nierozpuszczalny we wszystkich powszechnie stosowanych rozpuszczalnikach, masa cząsteczkowa nie podlega analitycznemu oznaczeniu

Nazwa chemiczna Poliwinylopirolidon, poli-[1-(2-okso-1-pirolidynylo)-etylen]
Wzór chemiczny (C6H9NO)n
Analiza Zawiera nie mniej niż 11 % i nie więcej niż 12,8 % azotu (N) w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Biały higroskopijny proszek o lekkim, nie przykrym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Nierozpuszczalny w wodzie, w etanolu i w eterze
B. pH 1 % zawiesiny w wodzie Pomiędzy 5,0 a 8,0
Czystość
Woda Nie więcej niż 6 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,4 %
Substancje nierozpuszczalne w

wodzie

Nie więcej niż 1 %
Wolny N-winylopirolidon Nie więcej niż 10 mg/kg
Wolny N,N'-diwinylo-

imidazolidon

Nie więcej niż 2 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

294.

E 1404 SKROBIA UTLENIONA

Definicja Skrobię utlenioną otrzymuje się w wyniku działania na skrobię podchlorynem sodu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy karboksylowe Nie więcej niż 1,1 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

295.

E 1410 FOSFORAN MONOSKROBIOWY

Definicja Fosforan monoskrobiowy jest skrobią estryfikowaną kwasem orto-fosforowym, lub orto-fosforanem sodu lub potasu lub tripolifosforanem sodu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,5 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,4 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

296.

E 1412 FOSFORAN DISKROBIOWY

Definicja Fosforan diskrobiowy jest skrobią usieciowaną trimetafosforanem sodu lub tlenochlorkiem fosforu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,5 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,4 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

297.

E 1413 FOSFORANOWANY FOSFORAN DISKROBIOWY

Definicja Fosforowany fosforan diskrobiowy jest skrobią poddaną wielu procesom przetwarzania, które opisano dla fosforanu monoskrobiowego i dla fosforanu diskrobiowego
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,5 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,4 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

298.

E 1414 ACETYLOWANY FOSFORAN DISKROBIOWY

Definicja Acetylowany fosforan diskrobiowy jest skrobią usieciowaną trimetafosforanem sodowym lub tlenochlorkiem fosforu i estryfikowaną bezwodnikiem octowym lub octanem winylu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,14 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,04 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Octan winylu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

299.

E 1420 SKROBIA ACETYLOWANA

Nazwy synonimowe Octan skrobi
Definicja Skrobia acetylowana jest skrobią estryfikowaną bezwodnikiem octowym lub octanem winylu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Octan winylu Nie więcej niż 0,1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

300.

E 1422 ACETYLOWANY ADYPINIAN DISKROBIOWY

Definicja Acetylowany adypinian diskrobiowy jest skrobią usieciowaną bezwodnikiem adypinowym i estryfikowaną bezwodnikiem octowym
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Grupy adypinowe Nie więcej niż 0,135 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

301.

E 1440 HYDROKSYPROPYLOSKROBIA

Definicja Hydroksypropyloskrobia jest skrobią eteryfikowaną tlenkiem propylenu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy hydroksypropylowe Nie więcej niż 7,0 %
Chlorohydryna propylenu Nie więcej niż 1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

302.

E 1442 HYDROKSYPROPYLOFOSFORAN DISKROBIOWY

Definicja Hydroksypropylofosforan diskrobiowy jest skrobią usieciowaną trimetafosforanem sodowym lub tlenochlorkiem fosforu i eteryfikowaną tlenkiem propylenu
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy hydroksypropylowe Nie więcej niż 7,0 %
Pozostałość fosforanu Nie więcej niż 0,14 % (jako P) w przypadku skrobi pszennych lub ziemniaczanych

Nie więcej niż 0,04 % (jako P) w przypadku innych skrobi

Chlorohydryna propylenu Nie więcej niż 1 mg/kg
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

303.

E 1450 SÓL SODOWA OKTENYLOBURSZTYNIANU SKROBIOWEGO

Nazwy synonimowe SSOS
Definicja Sól sodowa oktenylobursztynianu skrobiowego jest skrobią estryfikowaną bezwodnikiem oktenylobursztynowym
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy oktenylobursztynowe Nie więcej niż 3 %
Pozostałość kwasu

oktenylobursztynowego

Nie więcej niż 0,3 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

304.

E 1451 ACETYLOWANA SKROBIA UTLENIONA

Definicja Acetylowana skrobia utleniona jest skrobią poddaną działaniu podchlorynu sodu, a następnie estryfikowaną bezwodnikiem octowym
Opis Biały lub prawie biały proszek lub granulki, lub płatki (jeśli poddano wstępnemu żelowaniu), bezpostaciowy proszek lub cząsteczki gruboziarniste
Identyfikacja
A. Jeżeli nie było wstępnego

żelowania: przez

obserwacje pod mikroskopem

B. Zmiana zabarwienia jodyny

(z barwy ciemnoniebieskiej

na barwę jasnoczerwoną)

Czystość (wszystkie wartości wyrażone w odniesieniu do bezwodnej masy, z wyjątkiem ubytku po suszeniu)
Ubytek po suszeniu Nie więcej niż 15,0 % w przypadku skrobi zbożowych

Nie więcej niż 21,0 % w przypadku skrobi ziemniaczanych

Nie więcej niż 18,0 % w przypadku innych skrobi

Grupy karboksylowe Nie więcej niż 1,3 %
Grupy acetylowe Nie więcej niż 2,5 %
Dwutlenek siarki Nie więcej niż 50 mg/kg w przypadku skrobi zbożowych zmodyfikowanych

Nie więcej niż 10 mg/kg w przypadku innych skrobi zmodyfikowanych, chyba że określono inaczej

Arsen Nie więcej niż 1 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 2 mg/kg
Rtęć Nie więcej niż 0,1 mg/kg

305.

E 1505 CYTRYNIAN TRIETYLOWY

Nazwy synonimowe Cytrynian etylu
Definicja
Nazwa chemiczna Trietylo-2-hydroksypropan-1,2,3-trikarboksylan
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

201-070-7
Wzór chemiczny C12H20O7
Masa cząsteczkowa 276,29
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,0 %
Opis Ciecz oleista bezwonna, praktycznie bezbarwna
Identyfikacja
A. Ciężar właściwy d2525: 1,135-1,139
B. Współczynnik załamania

światła

[n]D20: 1,439-1,441
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,25 % (metoda Karla Fischera)
Kwasowość Nie więcej niż 0,02 % (jako kwas cytrynowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
305a. E 1517 DIOCTAN GLICEROLU
Nazwy synonimowe Diacetyna
Definicja Dioctan glicerolu najczęściej składa się z mieszaniny 1,2- i 1,3-dioctanów glicerolu z mniejszą ilością mono- i tri-estrów.
Nazwy chemiczne Dioctan glicerolu

Dioctan 1,2,3-propanotriolu

Wzór chemiczny C7H12O5
Masa cząsteczkowa 176,17
Analiza Nie mniej niż 94,0 %
Opis Klarowna, bezbarwna, higroskopijna, nieco oleista ciecz o słabym tłuszczowym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie. Mieszający się z etanolem
B. Dodatni wynik próby na obecność

glicerolu i octanu

C. Ciężar właściwy d2020: 1,175-1,195
D. Zakres temperatur wrzenia Pomiędzy 259 °C a 261 °C
Czystość
Popiół całkowity Nie więcej niż 0,02 %
Kwasowość Nie więcej niż 0,4 % (jako kwas octowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

306.

E 1518 TRIOCTAN GLICEROLU

Nazwy synonimowe Triacetyna
Definicja
Nazwa chemiczna Trioctan glicerolu
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

203-051-9
Wzór chemiczny C9H14O6
Masa cząsteczkowa 218,21
Analiza Zawiera nie mniej niż 98,0 %
Opis Bezbarwna ciecz o konsystencji podobnej do oleju i o delikatnym zapachu tłuszczowym
Identyfikacja
A. Dodatni wynik prób na

obecność octanów i

glicerolu

B. Współczynnik załamania

światła

Pomiędzy 1,429 a 1,431 w 25 °C
C. Ciężar właściwy (25 °C/25

°C)

Pomiędzy 1,154 a 1,158
D. Zakres temperatur wrzenia Pomiędzy 258 °C a 270 °C
Czystość
Woda Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera)
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,02 % (jako kwas cytrynowy)
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

306a.

E 1519 ALKOHOL BENZYLOWY

Nazwy synonimowe Fenylokarbinol
Alkohol fenylometylowy
Benzenometanol
Alfa-hydroksytoluen
Definicja
Nazwy chemiczne Alkohol benzylowy
Fenylometanol
Wzór chemiczny C7H8O
Masa cząsteczkowa 108,14
Analiza Nie mniej niż 98,0 %
Opis Bezbarwna, klarowna ciecz o słabym, aromatycznym zapachu
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu i eterze
B. Współczynnik załamania światła [n]20D: 1,538-1,541
C. Ciężar właściwy d2525: 1,042-1,047
D. Dodatni wynik próby na obecność

nadtlenków

Czystość
Zakres destylacji Nie mniej niż 95 % v/v destylując pomiędzy 202 a 208 °C
Liczba kwasowa Nie więcej niż 0,5
Aldehydy Nie więcej niż 0,2 % v/v (jako benzaldehyd)
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

307.

E 1520 PROPAN-1,2-DIOL

Nazwy synonimowe Glikol propylenowy
Definicja
Nazwa chemiczna 1,2-dihydroksypropan
Numer wg Europejskiego Spisu

Substancji Chemicznych

200-338-0
Wzór chemiczny C3H8O2
Masa cząsteczkowa 76,10
Analiza Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę
Opis Lepka ciecz, klarowna, bezbarwna, higroskopijna
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Rozpuszczalny w wodzie, etanolu i acetonie
B. Ciężar właściwy d2020: 1,035-1,040
C. Współczynnik załamania

światła

[n]20D: 1,431-1,433
Czystość
Zakres temperatur destylacji 99 % v/v destyluje w zakresie 185 °C - 189 °C
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,07 %
Woda Nie więcej niż 1,0 % (metoda Karla Fischera)
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg

308.

GLIKOL POLIETYLENOWY 6000

Nazwy synonimowe PEG 6000

Makrogol 6000

Definicja Glikol polietylenowy 6000 jest mieszaniną polimerów o wzorze ogólnym H-(OCH2-CH)-OH odpowiadającą średniej względnej masie cząsteczkowej około 6.000
Wzór chemiczny (C2H4O)n H2O (n = ilość jednostek tlenku etylenu odpowiadająca ciężarowi cząsteczkowemu 6.000, około 140)
Masa cząsteczkowa 5.600 - 7.000
Analiza Nie mniej niż 90,0 % i nie więcej niż 110,0 %
Opis Ciało stałe o barwie białej lub prawie białej o wyglądzie zbliżonym do wosku lub parafiny
Identyfikacja
A. Rozpuszczalność Bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie i w chlorku metylenu. Praktycznie nierozpuszczalny w alkoholu, w eterze oraz w tłuszczach i olejach mineralnych
B. Zakres temperatur

topnienia

Pomiędzy 55 °C a 61 °C
Czystość
Lepkość Pomiędzy 0,220 a 0,275 kgm-1s-1 w 20 °C
Liczba wodorotlenowa Pomiędzy 16 a 22
Popiół siarczanowy Nie więcej niż 0,2 %
Tlenek etylenu Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Arsen Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów Nie więcej niż 5 mg/kg
______

OBJAŚNIENIA do załącznika nr 1 do rozporządzenia:

Tlenek etylenu nie może być stosowany do wyjaławiania substancji dodawanych do żywności.

Załącznik Nr  2

WYMAGANIA DOTYCZĄCE POBIERANIA PRÓBEK I METOD ANALITYCZNYCH STOSOWANYCH W TRAKCIE URZĘDOWEJ KONTROLI ŻYWNOŚCI DO OZNACZANIA PARAMETRÓW WŁAŚCIWYCH DLA POSZCZEGÓLNYCH DOZWOLONYCH SUBSTANCJI DODATKOWYCH, POSZCZEGÓLNYCH SUBSTANCJI POMAGAJĄCYCH W PRZETWARZANIU ORAZ ZAWARTOŚCI ZANIECZYSZCZEŃ

CZĘŚĆ  I

Zakres stosowania obowiązujących metod analiz sprawdzających, czy niektóre substancje dodatkowe stosowane do środków spożywczych spełniają kryteria czystości

1. Barwniki:

1) oznaczanie substancji ulegających wyekstrahowaniu eterem dietylowym z rozpuszczalnych w wodzie sulfonowanych barwników organicznych stosowanych do środków spożywczych, zgodnie z częścią II, metoda l.

2. Substancje konserwujące:

1) oznaczanie kwasu mrówkowego, mrówczanów i innych utleniających się zanieczyszczeń w kwasie octowym (E 260), octanie potasu (E 261), octanie sodu (E 262) i octanie wapnia (E 263) jest opisane w części II, metoda 2;

2) oznaczanie substancji nielotnych w kwasie propionowym (E 280) jest opisane w części II, metoda 3;

3) oznaczanie ubytku masy po suszeniu azotynu sodu (E 250) jest opisane w części II, metoda 4;

4) test wykrywający kwas salicylowy w estrze etylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 214), estrze etylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego-soli sodowej (E 215), estrze propylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 216), estrze propylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego-soli sodowej (E 217), estrze metylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 218) i estrze metylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego-soli sodowej (E 219) jest opisany w części II, metoda 5;

5) oznaczanie wolnego kwasu octowego w dioctanie sodu (E 262) jest opisane w części II, metoda 6;

6) oznaczanie octanu sodu w dioctanie sodu (E 262) jest opisane w części II, metoda 7;

7) test wykrywający aldehydy w kwasie sorbowym (E 200), solach sodowych, potasowych i wapniowych kwasu sorbowego (E 201, E 202, E 203) oraz w kwasie propionowym (E 280) jest opisany w części II, metoda 8.

3. Przeciwutleniacze:

1) oznaczanie liczby nadtlenkowej lecytyn (E 322) jest opisane w części II, metoda 9;

2) oznaczanie nierozpuszczalnych w toluenie substancji znajdujących się w lecytynach (E 322) jest opisane w części II, metoda 10;

3) test wykrywający substancje redukujące w mleczanach sodowym, potasowym i wapniowym (E 325, E 326 i E 327) jest opisany w części II, metoda 11;

4) oznaczanie lotnych kwasów w kwasie fosforowym (E 338) jest opisane w części II, metoda 12;

5) test wykrywający azotany w kwasie fosforowym (E 338) jest opisany w części II, metoda 13;

6) oznaczanie substancji nierozpuszczalnych w wodzie w mono-, di- i trisodowym fosforanie oraz w mono-, di- i tripotasowym fosforanie (E 339 (i), E 339 (ii), E 339 (iii), E 340 (i), E 340 (ii), E 340 (iii)) jest opisane w części II, metoda 14.

4. Uwagi:

Oznaczanie pH substancji dodatkowych jest opisane w części II, metoda 15.

CZĘŚĆ  II

Metody analiz dotyczących kryteriów czystości substancji dodatkowych

1. Uwagi:

1) przygotowanie próbki do analizy:

a) masa próbki przeznaczonej do analizy laboratoryjnej zazwyczaj wynosi 50 g, o ile nie jest wymagana większa ilość, dla określonego oznaczenia,

b) próbka powinna zostać ujednorodniona przed rozpoczęciem analizy,

c) przygotowana próbka powinna być zawsze umieszczana w pojemniku zabezpieczającym przed dostępem powietrza i wilgoci oraz przechowywana tak, aby była zabezpieczona przed zniszczeniem;

2) odczynniki:

a) we wszystkich przypadkach, gdzie jest mowa o wodzie przeznaczonej do przygotowania roztworu, rozcieńczenia, czy do mycia, należy to rozumieć jako wodę destylowaną lub demineralizowaną, lub też o przynajmniej równoważnej czystości,

b) we wszystkich przypadkach, gdzie użyto słowo "roztwór" lub "rozcieńczenie" bez następnych wskazówek o odczynniku, należy to rozumieć jako roztwór wodny,

c) wszystkie odczynniki chemiczne powinny być odczynnikami o czystości analitycznej poza przypadkami, gdzie jest to inaczej opisane;

3) wyposażenie:

a) wyposażenie zawiera tylko pozycje o przeznaczeniu specjalistycznym oraz pozycje o szczególnych wymaganiach technicznych,

b) waga analityczna o czułości 0,1 mg lub większej;

4) obliczanie i wyrażanie wyników:

a) wynik umieszczony w urzędowym sprawozdaniu z analizy powinien być średnią wartością przynajmniej dwóch wyników oznaczeń, których powtarzalność jest zadowalająca,

b) o ile nie ustalono inaczej, wyniki powinny być wyrażane jako procent masy oryginalnej próbki, jaką dostarczono do laboratorium,

c) ilość cyfr znaczących umieszczanych w wyniku powinna zależeć od dokładności stosowanej metody.

2. Metody:

1) metoda 1:

- oznaczanie substancji ulegających wyekstrahowaniu eterem dietylowym z rozpuszczalnych w wodzie sulfonowanych barwników organicznych stosowanych do środków spożywczych:

a) cel i zakres zastosowania:

Metoda oznaczania substancji ulegających wyekstahowaniu eterem dietylowym z rozpuszczalnych w wodzie sulfonowanych barwników organicznych, które nie zostały zmieszane z żadnym nośnikiem,

b) definicja:

- substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem dietylowym, tj. zawartość materiału, jaki oznaczono za pomocą niżej opisanej metody,

c) zasada metody:

- ekstrakcja barwnika, wraz z eterem dietylowym, i zważenie wyekstrahowanej pozostałości po odparowaniu eteru,

d) odczynniki:

- eter dietylowy, suchy, wolny od nadtlenków (suszony z dodatkiem świeżo prażonego chlorku wapnia),

e) aparatura:

aparat Soxhleta z kolbą,

eksykator zawierający świeżo aktywowany żel krzemionkowy lub równoważny osuszacz ze wskaźnikiem zawartości wody,

waga analityczna,

piec, kontrolowany termostatycznie w temperaturze 85 °C ± 2 °C,

f) wykonanie oznaczenia:

na kawałku bibuły filtracyjnej odważyć próbkę około 10 g barwnika z dokładnością do 10 mg. Zgiąć bibułę, włożyć do papierowej gilzy ekstrakcyjnej i zamknąć ją kawałkiem odtłuszczonej waty. Ekstrahować eterem dietylowym w ciągu sześciu godzin w aparacie ekstrakcyjnym Soxhleta. Następnie odparować eter w możliwie najniższej temperaturze. Umieścić zważoną uprzednio kolbę Soxhleta wraz z pozostałością w piecu w temperaturze 85 °C ± 2 °C na 20 minut w celu wysuszenia. Przenieść kolbę do eksykatora, zamknąć pokrywą luźno przylegającą i pozostawić do wystygnięcia. Zważyć kolbę z pozostałością.

Powtarzać suszenie i ważenie do momentu, gdy wyniki dwóch następujących po sobie ważeń będą się różniły mniej niż o 0,5 mg. Gdy wystąpi wzrost masy, do obliczeń należy przyjąć wartość najniższą z zapisanych.

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość substancji ulegających wyekstrahowaniu eterem, wyrażona jako procentowy udział masy próbki, jest obliczana wg wzoru:

m 1 x 100

------------

m 0

gdzie:

m1 - masa w gramach pozostałości po odparowaniu

m0 - początkowa masa próbki w gramach, pobranej do oznaczania,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 20 mg na 100 g oznaczanej próbki;

2) metoda 2:

- oznaczanie kwasu mrówkowego, mrówczanów i innych utleniających się zanieczyszczeń w kwasie octowym (260), octanie potasu (E 261), dioctanie sodu (E 262) i octanie wapnia (E 263):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda oznaczania kwasu mrówkowego, mrówczanów i innych utleniających się zanieczyszczeń, wyrażonych jako kwas mrówkowy w:

- kwasie octowym (E 260),

- octanie potasu (E 261),

- dioctanie sodu (E 262),

- octanie wapnia (E 263),

b) definicja:

- zawartość kwasu mrówkowego, mrówczanów i innych utleniających się zanieczyszczeń, tj. zawartość kwasu mrówkowego, mrówczanów i innych utleniających się zanieczyszczeń oznaczana za pomocą niżej opisanej metody,

c) zasada metody:

- roztwór próbki jest traktowany nadmiarem standardowego roztworu nadmanganianu potasowego w środowisku zasadowym, do utworzenia dwutlenku manganu. Dwutlenek manganu i nadmiar nadmanganianu potasowego są oznaczane jodometrycznie w środowisku kwaśnym, a ilości utleniających się zanieczyszczeń są obliczane i wyrażane jako kwas mrówkowy.

d) odczynniki:

jodek potasu,

nadmanganian potasu, 0,02 mol/l,

węglan sodu (bezwodny),

tiosiarczan sodu, 0,1 mol/l,

roztwór skrobi (około 1 % m/v),

- rozcieńczony kwas siarkowy: należy dodać 90 ml kwasu siarkowego

20 = 1,84 g/ml) do wody i uzupełnić do 1 litra,

e) aparatura:

łaźnia wodna, wrząca,

waga analityczna,

f) wykonanie oznaczenia:

w przypadku, gdy badana próbka jest wolnym kwasem, należy odważyć próbkę o masie około 10g z dokładnością do 10 mg, rozcieńczyć przy użyciu 70 ml wody, następnie dodać roztwór zawierający 10 g bezwodnego węglanu sodu w 30 ml wody.

W przypadku, gdy badana próbka jest solą, należy odważyć około 10 g próbki z dokładnością do 10 mg i rozpuścić w 100 ml wody. Następnie dodać 1 g bezwodnego węglanu sodu i wytrząsać w celu rozpuszczenia. Dodać 20 ml 0,02 mol/l roztworu nadmanganianu potasu i ogrzewać na wrzącej łaźni wodnej przez 15 minut. Ostudzić mieszaninę. Dodać 50 ml rozcieńczonego kwasu siarkowego i 0,5 g jodku potasu. Mieszać zawartość do czasu, aż cały wytrącony dwutlenek magnezu ulegnie ponownemu rozpuszczeniu. Miareczkować 0,1 mol/l roztworem tiosiarczanu sodu do momentu aż roztwór zabarwi się na jasnożółty kolor.

Dodać kilka kropli roztworu skrobi, kontynuować miareczkowanie do momentu, gdy roztwór stanie się bezbarwny,

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

procentowa zawartość kwasu mrówkowego, mrówczanów i innych utleniających się zanieczyszczeń, wyrażona jako kwas mrówkowy, jest obliczana wg wzoru:

2,3b 100a

------- x (------ - V)

m0 b

330

gdzie:

a - molarność nadmanganianu potasu,

b - molarność tiosiarczanu sodu,

m0 - początkowa masa próbki w gramach, pobranej do oznaczania,

V - objętość w mililitrach 0,1 mol/l tiosiarczanu sodu zużytego do miareczkowania,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 5 mg na 100 g oznaczanej próbki,

h) uwagi:

objętość 11,3 ml 0,1 mol/l roztworu tiosiarczanu sodu odpowiada 0,2% kwasu mrówkowego w 10 g próbce,

w przypadku, gdy nie ma mrówczanów, wymagana objętość nadmanganianu potasu będzie wynosiła 20 ml, lecz w przypadku, gdy ilość obecnego kwasu mrówkowego wynosi więcej niż 0,27 % (m/m), nadmiar stosowanego nadmanganianu potasu będzie niewystarczający i uzyska się stałą minimalną objętość roztworu tiosiarczanu sodu wynoszącą 8 ml. W takim przypadku należy powtórzyć oznaczenie biorąc próbkę o mniejszej masie;

3) metoda 3:

- oznaczanie substancji nielotnych w kwasie propionowym (E 280):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczanie substancji nielotnych w kwasie propionowym (E 280).

b) definicja:

- zawartość substancji nielotnych w kwasie propionowym, tj. zawartość substancji nielotnych oznaczonych za pomocą niżej opisanej metody,

c) zasada metody:

- próbka jest odparowywana, a następnie suszona w 103 °C ± 2 °C, a sucha pozostałość oznaczana wagowo,

d) aparatura:

krzemionkowe lub platynowe naczynko do odparowywania, o rozmiarach wystarczających do umieszczenia w nim 100 g próbki,

piec elektryczny i kontrolowany za pomocą termostatu w temperaturze 103 °C ± 2 °C,

waga analityczna,

łaźnia wodna, wrząca,

eksykator zawierający świeżo aktywowany żel krzemionkowy lub równoważny osuszacz ze wskaźnikiem zawartości wody,

e) metoda oznaczania:

odważyć 100 g próbki kwasu propionowego z dokładnością do 0,1 g w naczyńku uprzednio wysuszonym i zważonym. Odparować nad wrzącą łaźnią wodną pod wyciągiem laboratoryjnym. Kiedy cały kwas propionowy odparuje, umieścić naczynko w piecu w 103 °C ± 2 °C na 1 godzinę. Następnie naczynko przenieść do eksykatora, pozostawić do wystygnięcia, a następnie zważyć. Powtarzać operacje ogrzewania, studzenia i ważenia do momentu, gdy różnica pomiędzy wynikami dwóch następujących po sobie ważeń jest mniejsza niż 0,5 mg. Jeżeli wystąpi wzrost masy, do obliczeń należy przyjąć wartość najniższą z zapisanych.

f) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość części nielotnych, obliczana jako procentowy udział masy próbki, wg wzoru:

100 x m 1

------------

m 0

gdzie:

m1 - masa w gramach pozostałości poodparowaniu

m0 - masa w gramach próbki pobranej do oznaczania

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 5 mg na 100 g oznaczanej próbki;

4) metoda 4

- oznaczanie ubytku masy azotanu sodu (E 250) podczas suszenia:

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczanie ubytku masy azotanu sodu (E 250) podczas suszenia.

b) definicja:

- zawartość wilgoci w azotanie sodu tj. ubytek masy podczas suszenia, jaki oznaczono niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

- ubytek masy podczas suszenia uzyskuje się poprzez ogrzewanie w piecu w temperaturze 103 ± 2 °C, ważenie i obliczenie ubytku masy,

d) aparatura:

piec elektryczny, grzany i kontrolowany za pomocą termostatu w 103 °C ±2 °C,

szklane naczyńko wagowe o płaskim denku, o średnicy od 60 do 80 mm i głębokości co najmniej 25 mm, z luźno przylegającą pokrywką,

eksykator zawierający świeżo aktywowany żel krzemionkowy lub równoważny osuszacz ze wskaźnikiem zawartości wody,

waga analityczna,

e) metoda oznaczania:

z naczyńka wagowego usunąć pokrywkę i ogrzewać naczyńko i pokrywkę w piecu w teperaturze 103 °C ± 2 °C przez 1 godzinę. Następnie nałożyć pokrywkę i umieścić naczyńko wagowe razem z pokrywką w eksykatorze, pozwolić aby ostygło do temperatury pokojowej. Naczyńko przykryte pokrywką zważyć z dokładnością do 10 mg.

Następnie w przykrytym pokrywką naczyńku dokładnie odważyć około 10 g próbki z dokładnością do 10 mg. Usunąć pokrywkę z naczyńka i umieścić naczyńko i pokrywkę w piecu na l godzinę w temperaturze 103 °C ± 2 °C . Nałożyć pokrywkę i pozostawić do ostygnięcia do temperatury pokojowej w eksykatorze. Następnie zważyć naczyńko z pokrywką z dokładnością do 10 mg. Powtarzać ogrzewanie, studzenie i ważenie do momentu, gdy różnica pomiędzy wynikami dwóch następujących po sobie ważeń jest mniejsza niż 10 mg. Jeżeli wystąpi wzrost masy, do obliczeń należy przyjąć wartość najniższą z zapisanych.

f) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

ubytek masy podczas suszenia jest obliczany jako procentowy udział masy próbki, wg wzoru:

100 x (m2 - m3)

--------------------

(m2 - m1)

gdzie:

m1 - masa naczyńka w gramach,

m2 - masa w gramach naczyńka z próbką przed suszeniem,

m3 - masa w gramach naczyńka z próbką po suszeniu,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 100 mg na 100 g oznaczanej próbki;

5) metoda 5

- test wykrywający kwas salicylowy w estrze etylowym kwasu p-hydroksy-benzoesowego (E 214), estrze etylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego-soli sodowej (E 215), estrze propylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 216), estrze propylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego-soli sodowej (E 217), estrze metylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 218) i estrze metylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego-soli sodowej (E 219):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na wykrycie kwasu salicylowego w estrze etylowym kwasu p-hydroksy-benzoesowego (E 214), estrze propylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 216) i estrze metylowym kwasu p-hydroksybenzoesowego (E 218) i ich solach sodowych (E 215, E 217 i E 219).

b) definicja:

- wykrycie granicznego stężenia kwasu salicylowego za pomocą testu wykrywającego, tj. wynik testu wykrywającego wykonanego wg niżej opisanej metody,

c) zasada metody:

- barwa fioletowa jest otrzymywana w wyniku reakcji siarczanu amonowo-żelazowego (III) z roztworem próbki; natężenie otrzymanego zabarwienia jest porównywane z roztworem wzorcowym,

d) odczynniki:

0,2 % m/v roztwór siarczanu amonowo-żelazowego (III). Przygotowanie: rozpuścić 0,2 g dziesięciowodzianu siarczanu amonowo-żelazowego (III) w 50 ml wody, dodać 10 ml 10 % v/v kwasu azotowego i rozcieńczyć wodą do 100 ml,

95 % v/v etanol,

0,1 g/l roztwór kwasu salicylowego,

1 mol/l roztwór kwasu siarkowego,

e) aparatura:

- cylinder Nesslera, wyskalowany na 50 ml. Całkowita objętość w przybliżeniu 60 ml,

f) metoda oznaczania:

próbki hydroksybenzoesanu etylu, n-propylu i metylu:

- odważyć 0,1 g próbki z dokładnością do 1 mg i rozpuścić w 10 ml 95 % v/v etanolu. Przenieść roztwór do wyskalowanego cylindra Nesslera i rozcieńczyć do 50 ml wodą. Mieszać i dodawać 1 ml roztworu siarczanu amonowo-żelazowego (III) podczas mieszania. Odstawić roztwór na 1 minutę,

- w tym samym czasie przygotować roztwór porównawczy, przez powtórzenie czynności opisanych w tiret pierwszym, z tym, że zastąpić 0,1 g próbki przez 1 ml roztworu kwasu salicylowego,

- porównać zabarwienie roztworu próbki z barwą, która pojawia się w roztworze porównawczym,

próbki soli sodowych hydroksybenzoesanu etylu, n-propylu i metylu:

- powtórzyć czynności opisane w tiret pierwszym zakwaszając roztwór do pH 5 używając 1 mol/l roztworu kwasu siarkowego przed rozcieńczeniem do 50 ml,

- powtórzyć czynności opisane w tiret drugim

- powtórzyć czynności opisane w tiret trzecim,

g) wyrażanie wyników:

interpretacja testu wykrywającego:

w przypadku, gdy występująca czerwonawo-fioletowa barwa w cylindrze z roztworem próbki jest bardziej intensywna niż ta występująca w cylindrze z roztworem porównawczym, wynik testu jest pozytywny i próbka zawiera więcej niż 0,1 % kwasu salicylowego,

czułość:

granicą wykrywalności jest 30 mg kwasu salicylowego na 100 g próbki,

powtarzalność:

wyniki dwóch testów wykrywających, wykonywanych jednocześnie lub w możliwie najkrótszych odstępach czasu jeden po drugim, z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, powinny być identyczne;

6) metoda 6:

- oznaczenie wolnego kwasu octowego w dioctanie sodu (E 262):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczenie wolnego kwasu octowego w dioctanie sodu (E 262),

b) definicja:

- zawartość kwasu octowego, tj. zawartość kwasu octowego jaką oznaczono niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

- bezpośrednie miareczkowanie kwasu octowego w próbce przy użyciu mianowanego roztworu wodorotlenku sodu i fenoloftaleiny jako wskaźnika,

d) odczynniki:

1 % ( m/v ) roztwór fenoloftaleiny w etanolu,

1 mol/l roztwór wodorotlenku sodu,

e) aparatura:

- waga analityczna,

f) metoda oznaczania:

odważyć około 3 g próbki z dokładnością do 1 mg i rozpuścić w około 50 ml wody. Dodać dwie lub trzy krople roztworu wskaźnika - fenoloftaleiny i miareczkować 1 mol/l roztworem wodorotlenku sodu aż do momentu, gdy czerwony odcień utrzyma się przez 5 sekund,

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość kwasu octowego jako procentowy udział masy próbki, jest obliczana wg wzoru:

6,005 x V x c

--------------------

m0

gdzie:

V - objętość w mililitrach roztworu wodorotlenku sodu,

c - stężenie roztworu wodorotlenku sodu w mol/l,

m0 - początkowa masa próbki w gramach, pobranej do oznaczania,

- powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 500 mg na 100 g oznaczanej próbki,

h) interpretacja:

objętość 20 ml jest otrzymana wówczas, gdy 3 g próbki zawierającej 40 % kwasu octowego jest miareczkowane 1 mol/l roztworem wodorotlenku sodu;

7) metoda 7:

oznaczenie octanu sodu w dioctanie sodu (E 262):

a) cel i zakres zastosowania:

- metoda pozwala na oznaczanie octanu sodu i wody, wyrażanych jako octan sodu w dioctanie sodu (E 262),

b) definicja:

- zawartość octanu sodu, tj. zawartość octanu sodu i wody, wyrażana jako octan sodu, oznaczana niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

- próbkę rozpuszcza się w lodowatym kwasie octowym, a następnie miareczkuje się mianowanym roztworem kwasu nadchlorowego, przy użyciu fioletu krystalicznego jako wskaźnika,

d) odczynniki:

lodowaty kwas octowy ρ20°C = 1,049 g/ml (dla miareczkowań niewodnych),

fiolet krystaliczny C I No 42555 jako wskaźnik; 0,2 % (m/v) roztwór w lodowatym kwasie octowym,

kwaśny ftalan potasu, C8H5KO4

bezwodnik kwasu octowego (CH3CO)2O,

kwas nadchlorowy 0,1 mol/l w kwasie octowym lodowatym. Musi być przygotowany i standaryzowany następująco:

odważyć P g roztworu kwasu nadchlorowego w 1.000 ml kolbie pomiarowej wyposażonej w szklany korek ze szlifem. Ilość P obliczana jest ze wzoru:

1.004,6

P = ---------

m

gdzie "m" jest stężeniem (procent wagowy m/m) kwasu nadchlorowego, określonym przez alkalimetryczne miareczkowanie (70 do 72% m/m jest najbardziej odpowiedni).

Dodać około 100 ml lodowatego kwasu octowego, a następnie Q gramów bezwodnika kwasu octowego, sukcesywnie małymi porcjami. Mieszać i chłodzić mieszaninę bez przerwy, podczas dodawania w/w składnika. Ilość Q obliczyć wg wzoru:

(567 x P)- 5.695

Q = --------------------

a

gdzie "P" jest ilością wagową kwasu nadchlorowego oraz "a" jest stężeniem (procent wagowy m/m) bezwodnika kwasu octowego.

Zatkać kolbę pomiarową szczelnie korkiem i pozostawić na 24 godziny w ciemnym miejscu. Następnie dodać wystarczającą ilość lodowatego kwasu octowego, w celu otrzymania 1.000 ml roztworu. W ten sposób przygotowany roztwór jest praktycznie bezwodny.

Standaryzować roztwór za pomocą kwaśnego ftalanu potasowego w sposób następujący:

odważyć z dokładnością do 0,1 mg około 0,2 g kwaśnego ftalanu potasu, uprzednio suszonego w temp. 110 °C przez dwie godziny, rozpuścić w 25 ml lodowatego kwasu octowego w kolbie miareczkowej, łagodnie ogrzewając.

Ostudzić, dodać dwie krople 0,2 % (m/m) roztworu fioletu krystalicznego w lodowatym kwasie octowym i miareczkować roztworem kwasu nadchlorowego, do momentu, gdy kolor wskaźnika zmieni się na jasnozielony. Wykonać miareczkowanie ze ślepą próbą używając taką samą objętość rozpuszczalnika i odjąć wartość ślepej próby od wartości uzyskanej z aktualnego oznaczania. Każde 20,42 mg kwaśnego ftalanu potasowego odpowiada 1 ml 0,1 mol/l kwasu nadchlorowego,

e) aparatura:

- waga analityczna,

f) metoda oznaczania:

Odważyć z dokładnością do 0,5 mg, około 0,2 g próbki i rozpuścić w 50 ml lodowatego kwasu octowego. Dodać parę kropel roztworu wskaźnika - fioletu krystalicznego i miareczkować do jasno zielonego punktu końcowego, używając mianowanego roztworu 0,1 mol/l kwasu nadchlorowego,

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość octanu sodu, wyrażona jako procentowy udział masy próbki, jest obliczana ze wzoru:

8,023 x V x c

--------------------

m0

gdzie:

V - objętość w mililitrach zużytego standardowego roztworu kwasu nadchlorowego,

c - stężenie molowe roztworu kwasu nadchlorowego,

m0 - początkowa masa próbki w gramach, pobranej do oznaczania,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 1,5 g na 100 g oznaczanej próbki,

h) obserwacje:

odczynniki używane w tej metodzie są toksyczne i wybuchowe, wymagają ostrożnego obchodzenia się z nimi;

8) metoda 8:

- test wykrywający aldehydy w kwasie sorbowym (E 200), solach sodowych, potasowych i wapniowych kwasu sorbowego (E 201, E 202, E 203) oraz w kwasie propionowym (E 280):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na wykrycie aldehydów, wyrażanych jako aldehyd mrówkowy w: kwasie sorbowym (E 200), solach sodowych, potasowych i wapniowych kwasu sorbowego (E 201, E 202, E 203), kwasie propionowym (E 280),

b) definicja:

- wykrycie granicznego stężenia aldehydów za pomocą testu wykrywającego, tj. wynik testu wykrywającego, wykonanego opisaną niżej metodą,

c) zasada metody:

- aldehydy w roztworze badanym i aldehyd mrówkowy w roztworze porównawczym, reagują z odczynnikiem Schiffa tworząc kompleksy o czerwonej barwie, których natężenie jest porównywane,

d) odczynniki:

mianowany roztwór aldehydu mrówkowego (0,01 mg/ml): przygotowany przez rozcieńczenie stężonego roztworu aldehydu mrówkowego (400 mg/ml),

odczynnik Schiffa,

e) metoda oznaczania:

zważyć z dokładnością do 1 mg, około 1 g próbki, dodać do 100 ml wody i wstrząsnąć. Roztwór przefiltrować, jeśli istnieje taka potrzeba, do 1 ml filtratu lub roztworu próbki dodać 1 ml odczynnika Schiffa. W tym samym czasie do 1 ml porównawczego roztworu aldehydu mrówkowego dodać 1 ml odczynnika Schiffa,

porównać barwę roztworu próbki z barwą roztworu porównawczego,

f) wyrażanie wyników:

interpretacja testu wykrywającego:

w przypadku, gdy występująca czerwona barwa roztworu próbki w cylindrze jest bardziej intensywna niż roztworu porównawczego (w cylindrze), wynik testu jest pozytywny i próbka zawiera więcej niż 0,1 % aldehydów, wyrażonych jako aldehyd mrówkowy,

czułość:

granicą wykrywalności jest 30 mg aldehydu mrówkowego na 100 g próbki,

powtarzalność:

wyniki dwóch testów wykrywających, wykonywanych jednocześnie lub w możliwie najkrótszych odstępach czasu jeden po drugim, z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka, stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, powinny być identyczne;

9) metoda 9:

- oznaczenie liczby nadtlenkowej lecytyn (E 322):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczenie liczby nadtlenkowej w lecytynach (E 322),

b) definicja:

- liczba nadtlenkowa dla lecytyn tj. wynik otrzymany przy zastosowaniu niżej opisanej metody,

c) zasada metody:

- utlenianie jodku potasowego przez nadtlenki obecne w lecytynie i miareczkowanie uwolnionego jodu z użyciem mianowanego roztworu tiosiarczanu sodowego,

d) odczynniki:

lodowaty kwas octowy,

chloroform,

jodek potasu,

tiosiarczan sodu: 0,1 mol/l lub 0,01 mol/l,

roztwór skrobi (w przybliżeniu 1 % m/v),

e) aparatura:

waga analityczna,

aparat, jak pokazano na rysunku, składający się z:

- kolby okrągłodennej, 100 ml,

- chłodnicy zwrotnej,

- rurki szklanej, 250 mm długości i 22 mm średnicy wewnętrznej, dopasowanej za pomocą szlifowanego połączenia szklanego,

- mikrozlewki (średnica zewnętrzna 20 mm, wysokość od 35 do 50 mm),

f) metoda oznaczania:

w 100 ml kolbie umieścić 10 ml lodowatego kwasu octowego i 10 ml chloroformu. Następnie zamknąć kolbę za pomocą rurki szklanej i chłodnicy zwrotnej i łagodnie gotować mieszaninę przez dwie minuty, aby odpędzić całe rozpuszczone powietrze. Rozpuścić 1 g jodku potasu w 1,3 ml wody i dodać ten roztwór do mieszaniny w kolbie uważając, aby nie przerwać wrzenia. W przypadku, gdy na tym etapie wystąpi żółte zabarwienie roztworu, trzeba zaniechać oznaczenia i procedurę powtórzyć używając świeżych odczynników.

Około 1 g próbki odważyć z dokładnością do 1 mg, i po następnych dwóch minutach wrzenia mieszaniny, dodać tę próbkę do zawartości kolby, ponownie uważając, aby wrzenie było kontynuowane. W tym celu próbkę umieszcza się w mikrozlewce, która może być wpuszczana do kolby przez szklaną rurkę przy pomocy pręta, którego dolna część posiada odpowiedni kształt, zgodny z pokazanym na rysunku. Chłodnica może być zdjęta na krótki okres czasu. Wrzenie należy kontynuować przez trzy do czterech minut. Następnie przerwać ogrzewanie i natychmiast odłączyć chłodnicę. Przez rurkę szklaną szybko dodać 50 ml wody. Następnie usunąć rurkę szklaną i ochłodzić kolbę do temperatury pokojowej, stosując do chłodzenia wodę z kranu. Miareczkować tiosiarczanem sodu (0,1 mol/l lub 0,01 mol/l) do momentu, aż wodna warstwa stanie się jasnożółta. Dodać 1 ml roztworu skrobi i kontynuować miareczkowanie, aż zniknie niebieskie zabarwienie. Podczas miareczkowania należy dobrze wstrząsać kolbą, aby zapewnić pełną ekstrakcję jodu z niewodnej warstwy roztworu.

Otrzymać wynik miareczkowania ze ślepą próbą, poprzez powtórzenie całej procedury opisanej w tiret pierwszym i drugim, lecz nie dodając próbki,

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

liczbę nadtlenkową w próbce, w milirównoważnikach na kilogram, obliczyć wg wzoru:

1.000 x a x (V1 - V2)

--------------------------

m0

gdzie:

V1 - objętość w mililitrach roztworu tiosiarczanu sodu niezbędna do zmiareczkowania próbki,

V2- objętość w mililitrach roztworu tiosiarczanu sodu niezbędna do zmiareczkowania próbki ślepej,

a - stężenie roztworu tiosiarczanu sodu w mol/l,

m0 - początkowa masa próbki w gramach, pobranej do oznaczania,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 0,5 (wyrażona jako liczba nadtlenkowa w milirównoważnikach na kilogram próbki).

h) Uwagi:

- wybór stężenia roztworu tiosiarczanu sodu zależy od przewidywanego wyniku miareczkowania. Jeżeli wymagane stężenie wynosi mniej niż 0,5 ml 0,1 mol/l roztworu tiosiarczanu sodu, to należy oznaczenie powtórzyć używając 0,01 mol/l roztworu tiosiarczanu sodu,

- oznaczanie nie powinno być wykonywane w miejscu o silnym oświetleniu.

grafika

Aparat do oznaczania liczby nadtlenkowej lecytyn

10) metoda 10:

- oznaczanie nierozpuszczalnych w toluenie substancji zawartych w lecytynach (E 322):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczanie nierozpuszczalnych w toluenie substancji, zawartych w lecytynach (E 322),

b) definicja:

- zawartość substancji nierozpuszczalnych w toluenie, tj. zawartość substancji nierozpuszczalnych w toluenie oznaczonych opisaną niżej metodą,

c) zasada metody:

- próbka jest rozpuszczona w toluenie, filtrowana, a pozostałość suszona i ważona,

d) odczynniki:

- toluen,

e) aparatura:

tygiel szklany spiekany o objętości 30 ml, G 3 lub o równoważnej porowatości,

piec suszący, elektryczny, kontrolowany za pomocą termostatu w 103 °C ± 2°C,

łaźnia wodna , działająca w temperaturze nieprzekraczającej 60 °C,

eksykator, zawierający świeżo aktywowany żel krzemionkowy lub równoważny osuszacz ze wskaźnikiem zawartości wody,

kolba stożkowa o pojemności 500 ml,

pompa próżniowa,

waga analityczna,

f) metoda oznaczania:

- tygiel szklany spiekany o objętości 30 ml wysuszyć w piecu o temperaturze 103 ± 2 °C. Następnie tygiel przenieść do eksykatora, pozostawić do wystygnięcia i zważyć,

- dokładnie wymieszać lecytynę, z której będzie pobrana próbka, w razie potrzeby po ogrzaniu jej na łaźni wodnej. Następnie w kolbie stożkowej zważyć około 10 g próbki, z dokładnością do 1 mg. Dodać 100 ml toluenu i obracając kolbą mieszać mieszaninę do momentu, aż cała lecytyna zostanie widocznie rozpuszczona. Roztwór przefiltrować przez tygiel szklany spiekany, przemyć kolbę stożkową za pomocą 25 ml toluenu i uzyskany roztwór przefiltrować przez tygiel. Proces powtórzyć używając następne 25 ml toluenu. Nadmiar toluenu usunąć z tygla przez odsysanie,

- Wysuszyć tygiel w piecu suszącym w temperaturze 103 ± 2 °C przez dwie godziny. Następnie umieścić w eksykatorze i pozostawić do ostygnięcia. Po ostygnięciu zważyć tygiel z pozostałością,

- Powtarzać czynności opisane w tiret trzecim dotąd, aż różnica wyników dwóch następujących po sobie ważeń będzie mniejsza niż 0,5 mg. Jeżeli wystąpi wzrost masy, do obliczeń należy przyjąć wartość najniższą z zapisanych,

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość substancji nierozpuszczalnych w toluenie obliczyć wg wzoru:

100 (m 2 - m 1)

--------------------

m 0

gdzie:

m1 - masa w gramach pustego tygla,

m2 - masa w gramach tygla z pozostałością po suszeniu,

m0- początkowa masa próbki w gramach, pobranej do oznaczania,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 30 mg na 100 g oznaczanej próbki;

11) metoda 11:

- test wykrywający substancje redukujące w mleczanie sodu, potasu i wapnia (E 325, E 326, E 327):

a) cel i zakres zastosowania:

test pozwala na wykrycie ilościowe substancji redukujących w:

- mleczanie sodu (E 325),

- mleczanie potasu (E 326),

- mleczanie wapnia (E 327),

b) definicja:

- wykrycie stężenia substancji redukujących za pomocą testu wykrywającego, tj. wynik testu wykrywającego, wykonanego niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

roztwór Fehlinga jest redukowany przez substancje o działaniu redukującym. Takie substancje zwykle są cukrami redukującymi,

d) odczynniki:

roztwór Fehlinga A:

6,93 g pięciowodnego siarczanu miedzi rozpuścić w wodzie i uzupełnić do 100 ml wodą,

roztwór Fehlinga B:

34,6 g winianu potasowo-sodowego i 10 g wodorotlenku sodu rozpuścić w wodzie i uzupełnić do 100 ml wodą,

e) metoda oznaczania:

zważyć około 1 g próbki, z dokładnością do 1 mg, i rozpuścić w 10 ml ciepłej wody. Dodać 2 ml roztworu Fehlinga A i 2 ml roztworu Fehlinga B, następnie gotować mieszaninę przez 1 minutę, obserwując, czy wystąpi zmiana barwy. Wytrącanie się siarczanu wapnia, co czasem występuje, nie przeszkadza,

f) wyrażanie wyników:

interpretacja testu wykrywającego:

w przypadku gdy barwa zmieni się po gotowaniu, wynik testu jest pozytywny i obecność substancji redukujących jest wykazana,

czułość:

Granicą wykrywalności dla reagujących substancji redukujących jest 100 mg glukozy na 100 g próbki,

g) powtarzalność:

wyniki dwóch testów wykrywających, wykonywanych jednocześnie lub w możliwie najkrótszych odstępach czasu jeden po drugim, z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka, stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, powinny być identyczne.

Wszystkie roztwory Fehlinga reagują, gdy w próbce jest 2 % glukozy;

12) metoda 12:

- oznaczenie lotnych kwasów w kwasie fosforowym (E 338):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczenie lotnych kwasów, wyrażonych jako kwas octowy, w kwasie fosforowym (E 338),

b) definicja:

zawartość lotnych kwasów tj. zawartość lotnych kwasów, wyrażanych jako kwas octowy, oznaczonych niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

do próbki dodawana jest woda i roztwór jest destylowany. Destylat jest miareczkowany wobec mianowanego roztworu wodorotlenku sodu, a kwasowość jest obliczana i wyrażana jako kwas octowy,

d) odczynniki:

1 % (m/v) roztwór fenoloftaleiny w etanolu,

0,01 mol/l roztwór wodorotlenku sodu,

e) aparatura:

- aparat do destylacji z pułapkowaniem natryskowym,

f) metoda oznaczania:

odważyć około 60 g próbki z dokładnością do 50 mg, umieścić odważoną próbkę wraz z 75 ml świeżo przegotowanej i ostudzonej wody w kolbie destylacyjnej wyposażonej w pułapkę natryskową. Wymieszać i destylować około 50 ml roztworu.

Destylat miareczkować mianowanym roztworem 0,01 mol/l wodorotlenku sodu używając fenoloftaleiny jako wskaźnika. Kontynuować miareczkowanie dotąd, aż czerwone zabarwienie roztworu utrzyma się przez 10 sekund,

g) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość lotnych kwasów, wyrażona w miligramach na kilogram kwasu octowego, jest obliczana wg wzoru:

600 x V

-------------

m0

gdzie:

V - objętość w mililitrach 0,01 mol/l roztworu wodorotlenku sodu zużytego do zobojętniania,

m0 - masa w gramach próbki kwasu fosforowego,

- powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 1 mg na 100 g oznaczanej próbki;

13) metoda 13:

- test wykrywający azotany w kwasie fosforowym (E 338):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na wykrycie azotanów w kwasie fosforowym (E 338),

b) definicja:

- wykrycie stężenia granicznego azotanu, wyrażonego jako azotan sodu, za pomocą testu wykrywającego, tj. wynik testu wykrywającego wykonanego niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

próbka jest dodawana do roztworu indygotyny w środowisku stężonego kwasu siarkowego. Obecność niebieskiego zabarwienia zanika dzięki substancjom utleniającym, w tym azotanom,

d) odczynniki:

0,18 % (m/v) roztwór indygotyny: rozpuścić 0,18 g disulfonianu sodowego indygotyny w wodzie i uzupełnić do 100 ml wodą,

0,05 % (m/v) roztwór chlorku sodowego,

stężony kwas siarkowy (ρ20 =1,84 g/ml),

e) metoda oznaczania:

odmierzyć 2 ml próbki i rozcieńczyć do 10 ml roztworem chlorku sodowego. Dodać 0,1 ml roztworu indygotyny, a następnie powoli dodawać 10 ml stężonego kwasu siarkowego, chłodząc mieszaninę podczas dodawania kwasu. Zaobserwować, czy niebieskie zabarwienie roztworu utrzymuje się przez pięć minut,

f) wyrażanie wyników:

interpretacja testu wykrywającego:

w przypadku, gdy zabarwienie nie zmieni się w ciągu pięciu minut, wynik testu jest pozytywny, a zawartość substancji utleniających, wyrażonych jako azotan sodu, jest większa niż 5 mg/kg,

uwagi:

wykonać test z użyciem ślepej próby,

powtarzalność:

wyniki dwóch testów wykrywających, wykonywanych jednocześnie lub w możliwie najkrótszych odstępach czasu jeden po drugim, z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka, stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, powinny być identyczne.

Roztwór indygotyny nie powinien być używany, jeśli został przygotowany ponad 60 dni wcześniej.

W przypadku, gdy wynik testu jest pozytywny, próbka może zawierać azotany i inne substancje utleniające i test musi być powtórzony przy zastosowaniu metody ISO 3709 (1976) " Kwas fosforowy dla przemysłowego zastosowania (włączając środki spożywcze) - oznaczanie zawartości tlenków azotu - metodą spektrofotometryczną z użyciem 3,4- ksylenolu";

14) metoda 14:

- oznaczenie substancji nierozpuszczalnych w wodzie obecnych w mono-, di- i trisodowym fosforanie oraz mono-, di- i tripotasowym fosforanie (E 339 (i), E 339 (ii), E 339 (iii), E 340 (i), E 340 (ii), E 340 (iii)):

a) cel i zakres zastosowania:

metoda pozwala na oznaczenie substancji nierozpuszczalnych w wodzie w:

- fosforanie monosodowym (E 339 (i)),

- fosforanie disodowym (E 339 (ii)),

- fosforanie trisodowym (E 339 (iii)),

- fosforanie monopotasowym (E 340 (i)),

- fosforanie dipotasowym (E 340 (ii)),

- fosforanie tripotasowym (E 340 (iii)),

b) definicja:

- substancje nierozpuszczalne w wodzie, tj. zawartość substancji nierozpuszczalnych w wodzie, oznaczonych określoną niżej metodą,

c) zasada metody:

próbka jest rozpuszczana w wodzie i filtrowana przez odpowiedni tygiel porcelanowy. Po przemyciu i wysuszeniu pozostałość jest ważona i obliczana jako substancje nierozpuszczalne w wodzie,

d) aparatura:

tygiel porcelanowy, spiekany o porowatości G 3 lub równoważnej,

eksykator, zawierający świeżo aktywowany żel krzemionkowy ze wskaźnikiem zawartości wody lub równoważny osuszacz,

piec kontrolowany za pomocą termostatu w 103 ±2 °C,

zlewka polipropylenowa o pojemności 400 ml,

łaźnia wodna, wrząca,

e) metoda oznaczania:

Zważyć około 10 g próbki fosforanu z dokładnością do 10 mg, rozpuścić w 100 ml gorącej wody poprzez zagotowanie jej w polipropylenowej zlewce i utrzymywać w gorącej łaźni wodnej przez 15 minut. Następnie przefiltrować roztwór przez uprzednio wymyty, wysuszony i zważony tygiel. Przemyć nierozpuszczalną pozostałość gorącą wodą. Włożyć tygiel wraz z pozostałością do pieca i suszyć w 103 °C ± 2 °C przez dwie godziny.

Następnie tygiel włożyć do eksykatora, pozostawić do ostygnięcia i zważyć tygiel.

Powtarzać suszenie, studzenie i ważenie dotąd, aż różnica wyników dwóch następujących po sobie ważeń będzie mniejsza niż 0,5 mg.

Jeżeli wystąpi wzrost masy, do obliczeń należy przyjąć wartość najniższą z zapisanych,

f) wyrażanie wyników:

wzór i metoda obliczania:

zawartość w próbce substancji nierozpuszczalnych w wodzie obliczyć wg wzoru:

m 1

------- x 1 00

m 0

gdzie:

m1 - masa w gramach pozostałości po suszeniu,

m0 - masa w gramach próbki pobranej do oznaczania,

powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 10 mg na 100 g próbki;

15) metoda 15:

- oznaczenie pH substancji dodatkowych:

a) cel i zakres zastosowania:

metoda określa ogólne zasady oznaczania pH w substancjach dodatkowych,

b) definicja:

- pH substancji dodatkowych tj. wartość pH oznaczonego niżej opisaną metodą,

c) zasada metody:

wartość pH roztworu wodnego rozpuszczonej próbki lub jej zawiesiny jest klasycznie oznaczana przy użyciu szklanej elektrody, elektrody porównawczej i pH-metru,

d) odczynniki:

skalibrować urządzenie używając następujących roztworów buforowych:

- roztwór buforowy o pH 6,88 w 20 °C, zawierający równoważną objętość 0,05 mol/l diwodorofosforanu potasu (KH2PO4) i 0,05 mol/l diwodnego wodorofosforanu disodu (Na2HPO4 x 2H2O),

- roztwór buforowy o pH 4 w 20 °C, zawierający 0,05 mol/l wodoroftalanu potasu (C8H5KO4),

- roztwór buforowy o pH 9,22 w 20 °C, zawierający 0,05 mol/l boranu sodu (Na2B4O7 x 10H2O),

nasycony roztwór lub 3 mol/l roztwór chlorku potasu lub inny odpowiedni roztwór zalecany przez producenta elektrody, do napełniania elektrody porównawczej,

woda destylowana, pozbawiona dwutlenku węgla, pH pomiędzy 5 i 6,

e) aparatura:

pH-metr, o dokładności 0,01 jednostki pH,

elektrody, złożona elektroda szklana, albo pojedyncza szklana elektroda i elektroda wzorcowa, razem z odpowiednim zaciskiem do utrzymywania elektrod,

mieszadło magnetyczne z elementem grzewczym,

termometr, skalibrowany w zakresie temperatur od 0 do 100 °C.

f) metoda oznaczania:

kalibrowanie pH-metru

szklane elektrody muszą być ustawiane zgodnie z instrukcją dostarczoną przez producenta. Odczyt pH odczytywany z elektrod musi być regularnie sprawdzany przez porównanie z odczytem pH dla roztworów buforowych o znanych pH.

Elektrody powinny być myte wodą i łagodnie wycierane miękką tkaniną lub powinny być płukane wodą oraz dwukrotnie płukane w roztworze próbki, lub roztworze wzorcowym, a następnie umieszczane w roztworze próbki lub roztworze wzorcowym.

W przypadku, gdy próbka jest rozważana jako posiadająca kwaśne pH, roztwory buforowe używane do sprawdzenia odczytu pH powinny posiadać pH 4 i pH 6,88 .

W przypadku, gdy analizowana próbka posiada zasadowe pH, roztwory buforowe używane do sprawdzenia odczytu powinny posiadać pH 9,22 i pH 6,88,

pomiar pH roztworu próbki

stężenie roztworu próbki stosowanej lub przyjęta metoda przygotowywania próbki, muszą być zgodne z zapisami niniejszego rozporządzenia.

Przygotować roztwór próbki, jak zalecono, używając wody destylowanej i mieszając doprowadzić do temperatury 20 °C. Przerwać mieszanie, umieścić elektrody szklane w roztworze i po dwóch minutach odczytać wartość pH z pH-metru,

g) wyrażanie wyników:

- powtarzalność:

bezwzględna różnica między wynikami dwóch pojedynczych badań wykonanych z użyciem tego samego materiału badanego, przez tego samego analityka stosującego tę samą aparaturę i wyposażenie, w możliwie najkrótszym odstępie czasu, nie może przekraczać 0,05 jednostki pH,

h) uwaga:

metoda ta znajduje zastosowanie tylko do tych wymagań pH, określonych w niniejszym rozporządzeniu, gdzie substancje dodatkowe są rozpuszczane w wodzie lub tworzą w niej zawiesinę.

1 Załącznik nr 1:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. (Dz.U.04.94.934) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 marca 2005 r. (Dz.U.05.58.511) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 2005 r.

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.2003.59.530

Rodzaj: Rozporządzenie
Tytuł: Specyfikacje, kryteria czystości, wymagania dotyczące pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń.
Data aktu: 23/12/2002
Data ogłoszenia: 08/04/2003
Data wejścia w życie: 23/04/2003