Zwalczanie choroby niebieskiego języka.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI1)
z dnia 12 maja 2004 r.
w sprawie zwalczania choroby niebieskiego języka2)

Na podstawie art. 61 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. Nr 69, poz. 625) zarządza się, co następuje:
§  1.
Rozporządzenie określa szczegółowy sposób i tryb zwalczania choroby niebieskiego języka, zwanej dalej "chorobą".
§  2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)
podejrzeniu choroby - rozumie się przez to wystąpienie objawów klinicznych albo zmian pośmiertnych u dzikich lub domowych przeżuwaczy, zwanych dalej "zwierzętami z gatunków wrażliwych", łącznie z danymi epidemiologicznymi wskazującymi na możliwość wystąpienia choroby;
2)
stwierdzeniu choroby - rozumie się przez to wykrycie przez powiatowego lekarza weterynarii obecności wirusa choroby niebieskiego języka w gospodarstwie, na podstawie badań laboratoryjnych, przy czym w przypadku epidemii powiatowy lekarz weterynarii może stwierdzić chorobę na podstawie wyników badań klinicznych lub epidemiologicznych.
§  3.
1.
Powiatowy lekarz weterynarii, niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o podejrzeniu choroby w gospodarstwie:
1)
przeprowadza dochodzenie epizootyczne, w ramach którego podejmuje czynności mające na celu stwierdzenie albo wykluczenie choroby, a w szczególności:
a)
przeprowadza ogólne badanie zwierząt z gatunków wrażliwych,
b)
przeprowadza szczegółowe badanie zwierząt podejrzanych o chorobę,
c)
przeprowadza oględziny albo sekcję zwłok zwierzęcych z gatunków wrażliwych,
d)
pobiera próbki i wysyła je do badań do laboratorium określonego w załączniku do rozporządzenia;
2)
obejmuje nadzór nad gospodarstwem, w ramach którego:
a)
sporządza spis zwierząt z gatunków wrażliwych, z podziałem na gatunki, określając liczbę zwierząt padłych, zakażonych oraz podejrzanych o zakażenie; spis uaktualnia, uwzględniając także zwierzęta z gatunków wrażliwych, które urodziły się w okresie podejrzenia o chorobę,
b)
sporządza spis miejsc, w których istnieją sprzyjające warunki do namnażania i przetrwania wektorów, którymi są kuczmany z gatunku Culicoides imicola lub, jeżeli zostały określone w przepisach Unii Europejskiej3), kuczmany z innych gatunków z rodzaju Culicoides, oraz określa odpowiednie środki do ich zwalczenia,
c)
nakazuje umieszczenie zwierząt z gatunków wrażliwych w pomieszczeniach, jeżeli istnieją odpowiednie do tego warunki w gospodarstwie,
d)
zakazuje wyprowadzania zwierząt z gatunków wrażliwych z gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, lub wprowadzania ich do tego gospodarstwa,
e)
nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi niszczenia i przetwarzania ubocznych produktów zwierzęcych określonymi w rozporządzeniu 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającym przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273 z 10.10.2003),
f)
nakazuje podjęcie czynności służących zwalczeniu wektorów w pomieszczeniach lub miejscach, w których są przetrzymywane zwierzęta, oraz wokół nich, określając w szczególności częstotliwość dezynsekcji, mając na względzie okres działania zastosowanego preparatu biobójczego oraz warunki klimatyczne.
2.
Powiatowy lekarz weterynarii stosuje odpowiednio środki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w czasie regularnych kontroli weterynaryjnych przeprowadzanych w gospodarstwach oraz w czasie każdego pobytu w gospodarstwie.
3.
Dochodzenie epizootyczne, oprócz wymagań, o których mowa w art. 42 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ma na celu ustalenie:
1)
miejsc występowania wektorów;
2)
dróg przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych oraz ich zwłok z gospodarstwa, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby, lub do tego gospodarstwa.
4.
Powiatowy lekarz weterynarii może zastosować środki, o których mowa w ust. 1 i 2, w stosunku do innych gospodarstw, jeżeli uzasadnione jest to ich lokalizacją lub kontaktami z gospodarstwem, w którym podejrzewa się wystąpienie choroby.
5.
W przypadku zwierząt z gatunków wrażliwych wolno żyjących w rezerwatach przyrody stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 i 2 oraz środki zwalczania choroby określone w przepisach Unii Europejskiej.
6.
Środki, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz 4 i 5, stosuje się do dnia wykluczenia choroby przez powiatowego lekarza weterynarii.
§  4.
1.
W przypadku stwierdzenia choroby w gospodarstwie urzędowy lekarz weterynarii wyznacza je jako ognisko choroby oraz:
1)
nakazuje i nadzoruje zabicie zwierząt z gatunków wrażliwych w zakresie uznanym za konieczny dla przeciwdziałania dalszego szerzenia się choroby; o zastosowanych środkach Główny Lekarz Weterynarii informuje Komisję Europejską;
2)
nakazuje postępowanie ze zwłokami zwierzęcymi zgodnie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi niszczenia i przetwarzania ubocznych produktów zwierzęcych określonymi w rozporządzeniu 1774/2002/WE z dnia 3 października 2002 r. wprowadzającym przepisy zdrowotne odnoszące się do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. Urz. WE L 273, z 10.10.2003);
3)
nakazuje i nadzoruje zastosowanie środków, o których mowa w § 3, we wszystkich gospodarstwach położonych na obszarze o promieniu 20 km od ogniska choroby, z zastrzeżeniem ust. 3;
4)
przeprowadza dochodzenie epizootyczne.
2.
Jeżeli choroba ma wyjątkowo groźny przebieg i wymaga podjęcia dodatkowych środków w celu jej zwalczenia, w tym przeprowadzenia programu szczepień, Główny Lekarz Weterynarii występuje do Komisji Europejskiej z wnioskiem o ich zastosowanie; jeśli zaistnieje taka konieczność, Główny Lekarz Weterynarii może, informując o tym Komisję Europejską, podjąć decyzję o rozpoczęciu programu szczepień.
3.
Powiatowy lekarz weterynarii może zgodzić się na przemieszczanie zwierząt z gatunków wrażliwych na obszarze, o których mowa w ust. 1 pkt 3, po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej.
4.
Główny Lekarz Weterynarii może rozszerzyć albo ograniczyć obszar, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, po uwzględnieniu warunków epidemiologicznych, geograficznych, ekologicznych lub meteorologicznych, powiadamiając o tym Komisję Europejską.
5.
Jeżeli obszar, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wykracza poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, Główny Lekarz Weterynarii informację tę przekazuje właściwym organom państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw trzecich w celu podjęcia współpracy w zakresie zwalczania choroby, w szczególności w określaniu tego obszaru.
§  5.
1.
W przypadku wyznaczenia ogniska choroby wojewoda albo minister właściwy do spraw rolnictwa określa:
1)
obszar zapowietrzony o promieniu co najmniej 100 km;
2)
obszar zagrożony, na którym w ostatnich 12 miesiącach nie przeprowadzano szczepień przeciwko chorobie, sięgający co najmniej 50 km poza obszar zapowietrzony.
2.
W razie konieczności wielkość tych obszarów może być zmieniona po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii.
§  6.
1.
W obszarze zapowietrzonym powiatowy lekarz weterynarii:
1)
tworzy spis gospodarstw, w których znajdują się zwierzęta z gatunków wrażliwych;
2)
realizuje program nadzoru epidemiologicznego, obejmujący badania objętych nadzorem grup zwierząt z gatunków wrażliwych oraz populacji wektorów, określony przez Komisję Europejską.
2.
Zakazuje się przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych poza obszar zapowietrzony, z wyjątkiem gdy:
1)
Komisja Europejska wyrazi na to zgodę, w szczególności w odniesieniu do zwierząt znajdujących się na części obszaru, w której nie stwierdzono obecności wektorów oraz czynnika zakaźnego wywołującego tę chorobę;
2)
przepisy Unii Europejskiej dotyczące przemieszczania zwierząt z gatunków wrażliwych do obszaru zapowietrzonego i z tego obszaru stanowią inaczej4).
3.
Powiatowy lekarz weterynarii może przeprowadzić szczepienia, o których mowa w art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
§  7.
W obszarze zagrożonym stosuje się odpowiednio środki, o których mowa w § 6 ust. 1 i 2.
§  8.
W sytuacji gdy choroba ma wyjątkowo groźny przebieg i wymaga podjęcia dodatkowych środków, Główny Lekarz Weterynarii stosuje te środki po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej.
§  9.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
______

1) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 4 maja 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. Nr 106, poz. 1125).

2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej szczegółowe warunki kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000).

Dane dotyczące ogłoszenia aktu prawa Unii Europejskiej wdrażanego niniejszym rozporządzeniem dotyczą ogłoszenia tego aktu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.

3) Decyzja wydawana na podstawie art. 2 lit. e dyrektywy 2000/75/WE dotycząca określenia wektorów przy szerzeniu się choroby niebieskiego języka.

4) Decyzja wydawana na podstawie art. 12 dyrektywy 2000/75/WE dotycząca przemieszczania zwierząt przy zwalczaniu choroby niebieskiego języka.

ZAŁĄCZNIK

LABORATORIUM PROWADZĄCE BADANIA W KIERUNKU CHOROBY NIEBIESKIEGO JĘZYKA:

Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego

Al. Partyzantów 57

24-100 Puławy

Zmiany w prawie

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Rząd przyjął we wtorek projekt zmian w Kodeksie pracy, którego celem jest nowelizacja art. 222, by dostosować polskie prawo do przepisów unijnych. Chodzi o dodanie czynników reprotoksycznych do obecnie obwiązujących regulacji dotyczących czynników rakotwórczych i mutagenów. Nowela upoważnienia ustawowego pozwoli na zmianę wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie substancji chemicznych, ich mieszanin, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

Grażyna J. Leśniak 16.04.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz kolejny czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa. Pierwotnie termin wyznaczony był na koniec czerwca tego roku.

Beata Dązbłaż 10.04.2024
Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła, zmiana definicji rzemiosła, dopuszczenie wykorzystywania przez przedsiębiorców, niezależnie od formy prowadzenia przez nich działalności, wszystkich kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionych w ustawie - to tylko niektóre zmiany w ustawie o rzemiośle, jakie zamierza wprowadzić Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

Grażyna J. Leśniak 08.04.2024
Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Dostępność bez recepty jednego z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - takie rozwiązanie zakładała zawetowana w piątek przez prezydenta Andrzeja Dudę nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tzw. tabletka "dzień po" byłaby dostępna bez recepty miał być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stało na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 29.03.2024
Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024