W rozumieniu niniejszego Protokołu:

1. "Konwencja" oznacza Konwencję o ograniczeniu odpowiedzialności za roszczenia morskie z 1976 r.

2. "Organizacja" oznacza Międzynarodową Organizację Morską.

3. "Sekretarz Generalny" oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

Artykuł 3 litera a) Konwencji otrzymuje brzmienie;

a) roszczeń z tytułu ratownictwa, łącznie z wszelkimi, przysługującymi w stosownych przypadkach roszczeniami z tytułu specjalnego wynagrodzenia, o których mowa w artykule 14 Międzynarodowej Konwencji o ratownictwie morskim z 1989 r. wraz ze zmianami, lub udziału w awarii wspólnej.

Artykuł 6, ustęp 1 Konwencji otrzymuje brzmienie:

1. Granice odpowiedzialności dla roszczeń innych niż wymienione w artykule 7, wynikłych z każdego odrębnego zdarzenia, powinny być obliczone następująco:

a) w odniesieniu do roszczeń z tytułu śmierci lub uszkodzenia ciała:

i) 3,02 milionów jednostek obliczeniowych dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton,

ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):

za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 1208 jednostek obliczeniowych;

za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 906 jednostek obliczeniowych; oraz

za każdą tonę ponad 70 000 ton - 604 jednostek obliczeniowych,

b) w odniesieniu do wszelkich innych roszczeń:

i) 1,51 milion jednostek obliczeniowych dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton,

ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):

za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 604 jednostek obliczeniowych;

za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 453 jednostek obliczeniowych; oraz

za każdą tonę ponad 70 000 ton - 302 jednostek obliczeniowych.

Artykuł 7, ustęp 1 Konwencji otrzymuje brzmienie:

1. W odniesieniu do roszczeń wynikłych z każdego odrębnego zdarzenia, z tytułu śmierci lub uszkodzenia ciała pasażerów statku, granicę odpowiedzialności właściciela statku stanowi kwota 175 000 jednostek obliczeniowych pomnożona przez liczbę pasażerów, do której przewożenia statek jest uprawniony zgodnie z certyfikatem okrętowym.

Artykuł 8, ustęp 2 Konwencji otrzymuje brzmienie:

2. Niezależnie od powyższego, te państwa, które nie są członkami Międzynarodowego Funduszu Walutowego i których prawo nie zezwala na stosowanie przepisów ustępu 1, mogą w czasie podpisywania bez zastrzeżenia ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia albo w czasie ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, albo też w dowolnym późniejszym terminie oświadczyć, że granice odpowiedzialności przewidziane w niniejszej Konwencji, stosowane na ich obszarach, będą ustalane następująco:

a) w odniesieniu do artykułu 6 ustęp 1 litera a) kwota:

i) 30 milionów jednostek walutowych - dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton;

ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):

za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 12 000 jednostek walutowych;

za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 9 000 jednostek walutowych; oraz

za każdą tonę ponad 70 000 ton - 6 000 jednostek walutowych; oraz

b) w odniesieniu do artykułu 6 ustęp 1 litera b) kwota:

i) 15 milionów jednostek walutowych - dla statku o tonażu nie przekraczającym 2 000 ton;

ii) dla statku o większym tonażu następujące kwoty dodane do wymienionej w i):

za każdą tonę od 2 001 do 30 000 ton - 6 000 jednostek walutowych;

za każdą tonę od 30 001 do 70 000 ton - 4 500 jednostek walutowych; oraz

za każdą tonę ponad 70 000 ton - 3 000 jednostek walutowych; oraz

c) w odniesieniu do artykułu 7 ustęp 1 kwota 2 625 000 jednostek walutowych, pomnożona przez liczbę pasażerów, do której przewożenia statek jest uprawniony zgodnie ze swoim certyfikatem.

Ustępy 2 i 3 artykułu 6 stosuje się odpowiednio do liter a) i b) niniejszego ustępu.

W artykule 15 Konwencji dodaje się ustęp 3bis:

3bis. Niezależnie od granic odpowiedzialności, o których mowa w artykule 7 ustęp 1, Państwo-Strona może regulować szczególnymi przepisami prawa wewnętrznego zasady odpowiedzialności, które będą miały zastosowanie do roszczeń z tytułu śmierci lub uszkodzenia ciała pasażerów statku, z tym zastrzeżeniem, że granica odpowiedzialności nie może być niższa niż określona w artykule 7 ustęp 1. Państwo-Strona, które skorzysta z możliwości, o której mowa w niniejszym ustępie, zawiadomi Sekretarza Generalnego o przyjętych granicach odpowiedzialności albo o braku ich istnienia.

Artykuł 18 ustęp 1 Konwencji otrzymuje brzmienie:

1. Każde Państwo może w czasie podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia lub w każdym innym późniejszym czasie, zastrzec sobie prawo do:

a) wyłączenia stosowania artykułu 2 ustępu 1 liter d) i e);

b) wyłączenia roszczeń z tytułu poniesienia szkód w rozumieniu Międzynarodowej Konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkody spowodowane w związku z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r., bądź jakiejkolwiek jej zmiany lub protokołu do tej Konwencji.

Nie są dopuszczalne żadne inne zastrzeżenia do merytorycznych postanowień niniejszej Konwencji.

Zmiany granic