"§ 2. Dłużnik lub osoba, o której mowa w art. 189 ust. 1 lub 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm.), zwani dalej "zobowiązanym", mogą złożyć zabezpieczenie co najmniej w jeden z następujących sposobów:

1) wpłacając kwotę zabezpieczenia gotówką w kasie jednostki organizacyjnej urzędu celnego lub na bankowy rachunek sum depozytowych Izby Celnej w Krakowie w banku krajowym, w oddziale instytucji kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, 559 i 978), w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych albo w instytucji płatniczej, o których odpowiednio mowa w art. 2 pkt 2a albo pkt 11 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014 r. poz. 873 i 1916);

2) udzielając dyspozycji polecenia przelewu kwoty zabezpieczenia na bankowy rachunek sum depozytowych Izby Celnej w Krakowie w prowadzącym rachunek zobowiązanego: banku krajowym, spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, instytucji kredytowej lub jej oddziale, biurze usług płatniczych lub instytucji płatniczej;

3) składając w jednostce organizacyjnej urzędu celnego czek gotówkowy lub rozrachunkowy, wystawiony przez zobowiązanego na kwotę zabezpieczenia, potwierdzony do wysokości tej kwoty przez prowadzący rachunek zobowiązanego bank krajowy, instytucję kredytową lub jej oddział, ujęty w wykazie gwarantów, o którym mowa w art. 52 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne;

4) składając w urzędzie celnym dokumenty płatnicze, o których mowa w § 3, na kwotę równą wysokości zabezpieczenia, określoną według wartości nominalnej tych dokumentów.";