Żadne z postanowień Traktatu z Lizbony nadających moc prawną Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej ani żadne z postanowień tego Traktatu dotyczących obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w żaden sposób nie narusza zakresu ani możliwości zastosowania postanowień konstytucji Irlandii dotyczących ochrony prawa do życia zawartych w artykułach 40.3.1, 40.3.2 i 40.3.3, dotyczących ochrony rodziny zawartych w artykule 41 oraz dotyczących ochrony praw w zakresie edukacji zawartych w artykułach 42, 44.2.4 i 44.2.5.

Żadne z postanowień Traktatu z Lizbony w żaden sposób nie zmienia - w odniesieniu do żadnego Państwa Członkowskiego - zakresu kompetencji Unii Europejskiej w dziedzinie opodatkowania ani sposobu wykonywania przez nią tych kompetencji.

W swoich działaniach na arenie międzynarodowej Unia kieruje się zasadami demokracji, państwa prawa, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, równości i solidarności oraz respektuje zasady Karty Narodów Zjednoczonych i prawa międzynarodowego.

Unijna wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony jest integralną częścią wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa i zapewnia Unii zdolność operacyjną do podejmowania misji poza Unią w celu utrzymywania pokoju, zapobiegania konfliktom i wzmacniania międzynarodowego bezpieczeństwa zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych.

Pozostaje ona bez uszczerbku dla polityki bezpieczeństwa i obrony każdego z Państw Członkowskich, w tym Irlandii, oraz nie narusza zobowiązań żadnego z Państw Członkowskich.

Traktat z Lizbony nie wpływa na tradycyjną irlandzką politykę neutralności wojskowej ani jej nie narusza.

Od Państw Członkowskich - w tym Irlandii, działającej w duchu solidarności i bez uszczerbku dla jej tradycyjnej polityki neutralności wojskowej - zależeć będzie, jak określą charakter pomocy lub wsparcia dla Państwa Członkowskiego, będącego przedmiotem ataku terrorystycznego lub ofiarą agresji zbrojnej na swoim terytorium.

Wszelkie decyzje o zorganizowaniu wspólnej obrony będą wymagać jednomyślnej decyzji Rady Europejskiej. Państwa Członkowskie, w tym Irlandia, podejmą decyzję - zgodnie z postanowieniami Traktatu z Lizbony i z odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi - czy stworzyć wspólną obronę.

Żadne z postanowień niniejszego tytułu nie wpływa na stanowisko ani politykę żadnego innego Państwa Członkowskiego w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony, ani takiego stanowiska i takiej polityki nie narusza.

Każde Państwo Członkowskie podejmie decyzję - zgodnie z postanowieniami Traktatu z Lizbony i z krajowymi wymogami prawnymi - czy uczestniczyć w stałej współpracy strukturalnej lub w pracach Europejskiej Agencji Obrony.

Traktat z Lizbony nie przewiduje utworzenia armii europejskiej ani poboru do jakiejkolwiek formacji wojskowej.

Nie wpływa on na prawo Irlandii ani żadnego innego Państwa Członkowskiego do określenia charakteru i zakresu swoich wydatków na obronę i bezpieczeństwo oraz do określenia charakteru swoich zdolności obronnych.

Irlandia lub każde inne Państwo Członkowskie podejmą decyzję - zgodnie z krajowymi wymogami prawnymi - czy uczestniczyć w określonej operacji wojskowej.

Niniejszy Protokół pozostaje otwarty do podpisu przez Wysokie Umawiające się Strony do dnia 30 czerwca 2012 roku.

Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji przez Wysokie Umawiające się Strony oraz - w przypadku gdy nie wejdzie on w życie przed datą przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej - przez Republikę Chorwacji, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone Rządowi Republiki Włoskiej.

Niniejszy Protokół wchodzi w życie, o ile to możliwe, w dniu 30 czerwca 2013 roku, pod warunkiem że złożone zostaną wszystkie dokumenty ratyfikacyjne lub, jeżeli nie zostaną one złożone w tym terminie, pierwszego dnia miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego przez Państwo Członkowskie, które jako ostatnie dopełni tej formalności.

Niniejszy Protokół został sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne. Zostaje on złożony w archiwum Rządu Republiki Włoskiej, który przekaże kopię poświadczoną za zgodność z oryginałem każdemu z rządów pozostałych Państw Członkowskich.

Gdy niniejszy Protokół stanie się wiążący dla Republiki Chorwacji zgodnie z artykułem 2 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Chorwacji, tekst niniejszego Protokołu w języku chorwackim, który będzie na równi autentyczny, jak teksty w językach, o których mowa w akapicie pierwszym, zostanie złożony w archiwum Rządu Republiki Włoskiej, który przekaże kopię poświadczoną za zgodność z oryginałem każdemu z rządów pozostałych Państw Członkowskich.

W DOWÓD CZEGO niżej wymienieni pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszym Protokołem.

Sporządzono w Brukseli dnia trzynastego czerwca roku dwa tysiące dwunastego.

Po zaznajomieniu się z powyższym protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że: