Do § 1 Nadwaga i otyłość kwalifikuje się na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI)

pkt 1 - BMI w przedziale: powyżej 25 do 30 (mężczyźni);

powyżej 24 do 30 (kobiety);

pkt 2 - BMI w przedziale: powyżej 30 do 40 (mężczyźni i kobiety);

pkt 3 - BMI w przedziale: powyżej 40 (mężczyźni i kobiety).

Do § 2 Nowotwory skóry kwalifikuje się wg działu XX - Nowotwory

pkt 1-3 - według tych punktów kwalifikuje się różnorodne przewlekłe uogólnione choroby skóry, jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny), wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny, rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra pergaminowata barwikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenie postacie łuszczycy, gruźlica skóry oporna na leczenie.

Do § 3

pkt 1 i 2 - według tych punktów kwalifikuje się między innymi wyleczoną gruźlicę skóry;

pkt 2 - przez "blizny upośledzające sprawność ustroju" rozumie się blizny utrudniające ruchomość stawów lub noszenie odzieży i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami tkanek miękkich (po zranieniach, oparzeniach itp.) oraz blizny w miejscach narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia;

pkt 3 - N kwalifikowane w oparciu o opinię psychiatryczną.

O kwalifikacji decyduje wynik badania lekarskiego przeprowadzanego przez komisję lekarską.

Do § 6

pkt 3 i 4 - w razie stwierdzenia przewlekłego zapalenia brzegów powiek i spojówek bierze się pod uwagę wady wzroku przy nieużywaniu szkieł korekcyjnych oraz czynniki szkodliwe, działające z zewnątrz, jak pył, gazy itp. Podstawą do uznania badanego za trwale niezdolnego do służby jest opinia lekarza okulisty, po ewentualnym leczeniu szpitalnym;

pkt 5-7 - przy kwalifikowaniu zrostów spojówki gałkowej i powiekowej bierze się pod uwagę ograniczenie ruchomości oka i upośledzenie widzenia obuocznego.

Do § 8 Przez ślepotę oka rozumie się także ostrość wzroku poniżej 0,1 niedającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo przypadki, w których pole widzenia nie przekracza 10%.

Do § 9 Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i laryngologicznej.

Do § 11 Jeżeli ostrość wzroku któregokolwiek oka wynosi poniżej 0,5, badanego kieruje się na badanie okulistyczne w celu stwierdzenia ostrości wzroku i określenia wady refrakcji. Przy znacznej różnowzroczności uwzględnia się szkła, jakie badany nosi przy patrzeniu obuocznym. Przy ocenie ostrości wzroku nie uwzględnia się szkieł złożonych. W przypadku zmętnienia lub zniekształcenia środowisk załamujących za podstawę kwalifikacji przyjmuje się ostrość wzroku.

Do § 12

pkt 1-4 - przy kwalifikacji według tych punktów uwzględnia się równocześnie ostrość wzroku i pole widzenia;

pkt 3 i 4 - w przypadkach zapalenia nerwu wzrokowego konieczna jest konsultacja neurologiczna; według tych punktów kwalifikuje się również ograniczenia pola widzenia; pkt 5 i 6 - przez prawidłowe rozróżnianie barw rozumie się umiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. czerwonej, żółtej, zielonej i niebieskiej. Przez nieznaczne upośledzenie barw rozumie się utrudnienie rozróżniania czterech barw podstawowych, tj. pomyłki przy odczytywaniu pojedynczych tablic z zestawu Ishihary lub Stillinga bądź przedłużony czas odczytu (ponad 3 sek). Nieumiejętność rozróżniania czterech barw podstawowych traktuje się jako znaczne upośledzenie rozróżniania barw kwalifikujące badanych do kategorii B/C. Ocena należy do okulisty na podstawie poszerzonego badania okulistycznego.

Do § 14 We wszystkich przypadkach, stwierdzonego podczas badania fizykalnego, obniżenia ostrości słuchu konieczne jest badanie specjalistyczne (audiometria) w celu określenia rodzaju i stopnia upośledzenia słuchu. Przez osłabienie słuchu rozumie się upośledzenie zdolności słyszenia lżejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości 3 m do 1 m), przez przytępienie słuchu - upośledzenie znaczniejszego stopnia (słyszenie szeptu z odległości mniejszej niż 1 metr), przez przytępienie słuchu graniczące z głuchotą - upośledzenie dużego stopnia (szept "ad concham").

Do § 15 Zaburzenia w zakresie narządu równowagi wymagają zawsze badania laryngologicznego i neurologicznego, w tym ewentualnie wykonania nystagmografii.

O kwalifikacji decyduje wynik badania lekarskiego przeprowadzanego przez komisję lekarską.

Podstawą rozpoznania są konsultacje specjalistów: otolaryngologa, foniatry - udokumentowane wynikami badań dodatkowych.

Do § 22 i 25 Przez upośledzenie sprawności ustroju rozumie się również przewlekłe lub nawracające zespoły bólowe z lub bez neurologicznych objawów ubytkowych.

Do § 23

pkt 1 i 2 - zniekształcenia (ubytki kostne) klatki piersiowej mogą być wrodzone lub nabyte. Podstawą kwalifikowania jest ustalenie stopnia upośledzenia czynności narządów klatki piersiowej, tj. zaburzenia krążenia, zmniejszenie pojemności życiowej płuc. Żebra nadliczbowe dające zaburzenia czynności kończyny górnej o charakterze krążeniowym lub neurologicznym kwalifikuje się dodatkowo według odpowiednich paragrafów.

Do § 24

pkt 1-3 - za skrzywienie kręgosłupa uważa się wszelkie odchylenia od linii pionowej, która prawidłowo powinna przebiegać od guzowatości potylicznej zewnętrznej przez wszystkie wyrostki kolczyste kręgów i szczelinę międzypośladkową:

- nieznaczne - gdy linia wyrostków kolczystych w swobodnej postawie wyprostowanej tworzy niewielki, mało widoczny luk na jednym z odcinków kręgosłupa lub dwa luki przebiegające przeciwstawnie w sąsiadujących odcinkach kręgosłupa; skrzywienie takie wyrównuje się czynnie;

- umiarkowane - gdy linia wyrostków tworzy wyraźnie widoczny luk, garb żebrowy jest mało widoczny, jest zauważalne małe zniekształcenie klatki piersiowej i występuje nieznaczne ograniczenie ruchów kręgosłupa; skrzywienie takie daje się wyrównać biernie;

- znaczne (z garbem żebrowym) - ze zniekształceniem klatki piersiowej, z upośledzeniem sprawności oddechowej; skrzywienie nie daje się ani czynnie, ani biernie skorygować.

W przypadku niemożności wykluczenia ewentualnego skrzywienia bądź wady kręgosłupa, należy kandydatów poddać badaniom rentgenologicznym (zdjęcia w dwóch płaszczyznach) i konsultacji ortopedy.

Do § 25

pkt 1 i 2 - ocenę zdolności uzależnia się od rozległości i nasilenia wady lub procesu chorobowego i zaburzeń czynnościowych kręgosłupa (podstawą orzeczenia jest diagnostyka obrazowa i konsultacja ortopedy lub reumatologa).

Gruźlicę płuc czynną dodatkowo kwalifikuje się według działu XVI - Choroby zakaźne.

Stan po leczeniu gruźlicy płuc kwalifikuje się według § 26 po konsultacji specjalisty pulmonologa.

Do § 26

pkt 1-3 - dla rozpoznania przewlekłej choroby oskrzelowo-płucnej ocena stopnia upośledzenia przepływu powietrza opiera się na badaniu spirometrycznym, konsultacji pulmonologa;

pkt 3 - konieczne jest badanie gazometryczne krwi tętniczej i żylnej.

Do § 27

pkt 1 i 2 - przyjmowanie leków antyarytmicznych uznaje się za upośledzające wydolność organizmu;

pkt 1 i 2 - konieczne jest badanie EKG metodą Holtera i konsultacja specjalisty kardiologa.

Do § 28

pkt 1-3 - konieczne badanie echokardiograficzne z badaniem przepływu krwi przez zastawki, wykonane i ocenione przez kardiologa, z określeniem znaczenia hemodynamicznego; stwierdzony zespół wypadania płatka zastawki bez obecności fali zwrotnej lub ze śladową falą zwrotną nie kwalifikuje się jako wady (dysfunkcji) tej zastawki.

Do § 29 i 30 O kwalifikacji decyduje wynik próby wysiłkowej, badania echokardiograficznego oraz konsultacja kardiologa.

Do § 31

pkt 1-3 - o kwalifikacji decyduje badanie okulistyczne, echokardiograficzne oraz konsultacja kardiologa; obowiązująca jest kwalifikacja według WHO.

Do § 32

pkt 4 - do kwalifikacji niezbędna jest konsultacja chirurgiczna oraz badanie USG naczyń z oceną przepływów.

Do § 33

pkt 1-3 - każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym i dokumentacją z przebiegu leczenia.

Do § 34

pkt 1-5 - każde rozpoznanie dokumentuje się badaniem endoskopowym z ewentualnym badaniem histopatologicznym wycinka oraz konsultacją gastroenterologiczną lub chirurgiczną.

Do § 38-42 Rozpoznanie dokumentuje się wynikami badań dodatkowych oraz dokumentacją leczenia. W przypadkach wątpliwych rozstrzygająca jest konsultacja właściwego specjalisty (nefrologa, urologa).

Do § 43-45 Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia są orzekane na podstawie konsultacji specjalisty ginekologa. W przypadku schorzeń zakaźnych dodatkowo kwalifikacja wg działu XVI - Choroby zakaźne.

Do § 46-48 Wszystkie wymienione w dziale wady i schorzenia są orzekane na podstawie konsultacji specjalisty endokrynologa, ewentualnie diabetologa, popartej wynikami specjalistycznych badań dodatkowych.

Do § 49-51 Rozpoznanie ustalane na podstawie konsultacji właściwego specjalisty.

Do § 52 i 53 Decydująca jest konsultacja specjalisty chorób zakaźnych udokumentowana adekwatną diagnostyką specjalistyczną.

Do § 54-56 Decydująca jest konsultacja specjalisty neurologa udokumentowana adekwatną diagnostyką.

Do § 57-59 Orzekanie wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty psychiatry, z uwzględnieniem wyniku badania psychologicznego, gdy jest ono konieczne.

Do § 58

pkt 3 - dotyczy patologicznych zaburzeń osobowości.

Do § 60-62 Orzekanie wyłącznie w oparciu o konsultację specjalisty ortopedy lub reumatologa, z uwzględnieniem diagnostyki obrazowej.

Do § 63 i 64 W rozpoznawaniu nowotworów bierze się pod uwagę obraz kliniczny, wyniki badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych oraz badania histopatologicznego, gdy jest ono niezbędne i możliwe do wykonania.