- Krajowego Funduszu Mieszkaniowego będącego głównym źródłem zasilania finansowanego ze środków publicznych budownictwa czynszowego i spółdzielczego budownictwa lokatorskiego,

- towarzystw budownictwa społecznego jako formy realizacji budownictwa czynszowego,

- kas mieszkaniowych jako sposobu oszczędzania i kredytowania własnościowego budownictwa mieszkaniowego.

Wobec znaczących opóźnień we wdrażaniu wyżej wymienionych rozwiązań prawnych, a także braku odpowiednich środków finansowych, rok 1996 nie stanie się rokiem przełomu dla budownictwa mieszkaniowego. Zagraża to także realizacji programu rzeczowego przedstawionego w Uzupełnieniu "Założeń polityki mieszkaniowej państwa".

W Uzupełnieniu "Założeń polityki mieszkaniowej państwa" nie uwzględniono szeregu problemów wskazanych przez Sejm i ujętych w części B załącznika do rezolucji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 lipca 1995 r. w sprawie założeń polityki mieszkaniowej państwa. Odnosi się to zwłaszcza do sprawy inwestowania w budownictwo mieszkaniowe.

Sejm uważa za konieczne przedstawienie przez Radę Ministrów kompleksowego systemu wspomagania środkami publicznymi budownictwa mieszkaniowego.

Aby to zrealizować, konieczne jest:

1) zapewnienie odpowiednich środków finansowych w projekcie budżetu na 1997 r. i w projektach budżetu na lata następne na realizację programu rzeczowego budownictwa czynszowego do 2000 r.,

2) stworzenie koncepcji wspomagania budownictwa własnościowego, a w tym zapewnienie stabilnego systemu ulg podatkowych sprzyjających podjęciu starań w celu zdobycia własnego mieszkania.

Budownictwo mieszkaniowe, niezależnie od roli, jaką spełnia w zaspokojeniu jednej z podstawowych potrzeb społeczeństwa, może stanowić - na co wskazuje praktyka krajów Europy Zachodniej i przeprowadzone w Polsce w ostatnich latach szczegółowe badania podbudowane rachunkiem symulacyjnym - ważny czynnik pobudzający rozwój gospodarki. Ta korzystna cecha budownictwa mieszkaniowego występuje tylko wówczas, gdy następuje jego znaczący wzrost, a nie w warunkach stagnacji czy regresu. Jest to ważna przesłanka dotycząca konieczności wspierania przez środki publiczne rozwoju budownictwa mieszkaniowego, zwłaszcza że wpływy do budżetu państwa generowane przez to budownictwo znacznie przekraczają wielkość środków potrzebnych na stymulowanie jego wzrostu.

Jest nieodzowne preferowanie efektywnych form wspomagania przez państwo i gminy budownictwa mieszkaniowego, a szczególnie takich form finansowania budowy mieszkań na własność, które generują wzrost popytu ludności, zachęcając do wzmożonego wysiłku na rzecz uzyskania własnego mieszkania.

W "Założeniach polityki mieszkaniowej państwa" Rada Ministrów powinna uwzględnić pomoc państwa w rozwiązywaniu problemów mieszkaniowych rolników płacących jedynie podatek rolny.