1. W przypadku kofeiny stwierdzenie wyniku pozytywnego zależy od stężenia kofeiny w moczu. Stężenie w moczu nie może przekroczyć 12 mikrogramów na mililitr.

2. Za pozytywny wynik dopingu katyną (norpseudoefedryną) uznaje się, gdy jej stężenie przekroczy 5 mikrogramów w mililitrze moczu. W przypadku stwierdzenia obecności efedryny i metyloefedryny wyniki określa się jako pozytywne, jeżeli stężenia ich przekraczają 10 mikrogramów na mililitr moczu. W przypadku obecności fenylopropanolaminy i pseudoefedryny wyniki określa się jako pozytywne, gdy stężenia tych związków przekraczają 25 mikrogramów na mililitr moczu. Jeżeli stwierdza się w moczu więcej niż jeden z tych związków, stężenia ich należy sumować, a jeżeli suma stężeń poszczególnych efedryn przekracza 10 mikrogramów na mililitr moczu, próbkę taką należy uznać za pozytywną.

3. W przypadku leczenia astmy i schorzeń dróg oddechowych dozwolone jest stosowanie beta-2 agonistów: salbutamolu i terbutaliny wyłącznie poprzez inhalację.

Lekarz powinien o tym fakcie poinformować Podkomisję Kontroli Dopingu lub bezpośrednio Zespół Kontroli Dopingu pismem przed zawodami.

4. Wszystkie preparaty bazujące na imidazolu są dopuszczone do stosowania miejscowego, np. oksymetazolina. Środki zwężające naczynia (np. adrenalina) mogą być podawane z anestetykami działającymi miejscowo.

Miejscowo działające preparaty na bazie fenylefryny są dopuszczone (dozwolone), np. do nosa lub do oczu.

1. Kodeina, dekstrometorfan, dekstropropoksyfen, dihydrokodeina, difenoksylat, folkodyna, etylomorfina, propoksyfen i tramadol są dozwolone.

2. Kwas acetylosalicylowy (aspiryna) i jego nowsze pochodne (jak diflunisal) nie są zabronione, jednak występują często w lekach złożonych zawierających zabronione substancje. To samo odnosi się do preparatów przeciwkaszlowych i przeciw przeziębieniu, które również często zawierają substancje zabronione. Nie są natomiast zabronione i mogą być stosowane jako środki przeciwkaszlowe: dekstrometorfan i folkodyna. Dozwolone jest również stosowanie difenoksylatu.

1. Steroidy anaboliczno-androgenne (SAA):

2. Beta-2 adrenomimetyki (beta-2 agoniści):

Wyjaśnienia:

1. Stwierdzenie poziomu testosteronu (T) do poziomu epitestosteronu (E) w relacji powyżej sześciu (6) do jednego (1) w moczu zawodnika świadczy o przekroczeniu dopuszczalnej normy antydopingowej, chyba że wysoki stosunek tych związków jest wynikiem fizjologicznych lub patologicznych zmian, np. zmniejszonego wydalania epitestosteronu, nowotworów produkujących androgeny lub niedoborów enzymatycznych.

2. W przypadku stwierdzenia stosunku T/E powyżej 6,0 Podkomisja Kontroli Dopingu, zanim uzna dany wynik za pozytywny, powinna przeprowadzić dodatkowe badania. Sporządzony na ich podstawie pełny pisemny raport powinien obejmować przegląd wyników retrospektywnych, kolejnych oznaczeń laboratoryjnych moczu oraz wszystkie wyniki badań endokrynologicznych.

W przypadku gdy nie przeprowadzono uprzednio badań antydopingowych, zawodnik powinien być badany bez uprzedzenia co najmniej raz na miesiąc, w ciągu 3 następujących po sobie miesięcy. Wyniki tych badań zostaną włączone do raportu. Brak współpracy ze strony sportowca w przeprowadzeniu powyższych badań może powodować uznanie próbki za pozytywną.

3. W przypadku dopingu salbutamolem przyjmowanego w celach anabolicznych, za wynik pozytywny uznaje się wartości większe niż 1.000 nanogramów na mililitr moczu.

1. Leki moczopędne podane bez uzasadnienia lekarskiego, zwłaszcza w dużych dawkach, mogą powodować wiele działań niepożądanych, a przede wszystkim prowadzą do poważnych zaburzeń elektrolitowych (hiponatremii, hipopotasemii i hipomagnezemii). Ponadto, w zależności od dawki leku i drogi jego podania, mogą być powodem nagłego spadku ciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu serca, bólów i zawrotów głowy, a także skurczów mięśniowych.

2. Z uwagi na bardzo częste próby sztucznego zmniejszania masy ciała w celu zakwalifikowania się do niższej kategorii wagowej komisje medyczne MKOl oraz właściwych międzynarodowych federacji sportowych zastrzegają sobie prawo do pobierania próbek moczu już w czasie ważenia zawodników, a nie tylko po zakończeniu zawodów.

2. Przysadkowe i syntetyczne gonadotropiny /LH/ zakazane jedynie u mężczyzn.

3. Kortykotropiny (ACTH tetracosactyd).

4. Hormon wzrostu (Hgh).

5. Insulinopodobny czynnik wzrostu (IGF-I)

oraz wszystkie czynniki uwalniające hormony lub ich analogi.

6. Erytropoetyna (EPO).

7. Insulina.

Wyjaśnienia:

1. Insulina jest dozwolona w leczeniu stwierdzonej insulinozależnej cukrzycy. Konieczne jest przedstawienie pisemnego zaświadczenia, potwierdzającego ten fakt, od endokrynologa lub lekarza sportowego.

2. Gonadotropina kosmówkowa to hormon o działaniu anabolicznym, fizjologicznie wytwarzany przez łożysko, w śladowych ilościach powstający poza nim. W czerwcu 1994 r. uzgodniono metodykę jego oznaczania w ramach Komisji Lekarskiej MKOl. Przekroczenie stężenia 10 ng/ml powoduje dyskwalifikację zawodnika.

3. Stosowanie kortykotropiny jest obecnie traktowane jako równoważne z doustnym, domięśniowym lub dożylnym podaniem kortykosteroidów.

4. Zabronione jest stosowanie substancji uwalniających wymienione w pkt E 1-4 hormony.

5. Obecność nieprawidłowego stężenia endogennych hormonów klasy E lub ich diagnostycznych markerów w moczu zawodnika stanowi naruszenie przepisów, chyba że udowodni się, iż jest to spowodowane procesami fizjologicznymi.