Przewóz podróżnych i/lub ładunków wykonywany pojazdami drogowymi zarejestrowanymi na terytorium jednej z Umawiających się Stron między dwoma punktami znajdującymi się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony jest zabroniony.

Regularny przewóz i podróż w stanie próżnym wykonywane przez pojazdy drogowe zarejestrowane na terytorium jednej z Umawiających się Stron podlegają systemowi zezwoleń. Ten wymóg nie dotyczy podróży tranzytowych w stanie próżnym.

Zezwolenie takie będzie udzielane na wniosek właściwej władzy kraju przewoźnika wystosowany na piśmie do właściwej władzy drugiej Umawiającej się Strony.

Forma składania wniosku, właściwe władze, jak również inne sprawy dotyczące regularnego przewozu i podróży w stanie próżnym, będą ustalone w protokole.

Przewozy wykonywane pojazdami zarejestrowanymi na terytorium Umawiających się Stron, inne niż wymienione w artykule 4 niniejszej umowy, nie będą podlegały systemowi zezwoleń.

Zasady taryfowe stosowane do regularnych przewozów podróżnych będą wspólnie uzgadniane przez właściwe władze Umawiających się Stron. Taryfy będą mogły być w razie potrzeby poddane rewizji lub zmienione w drodze korespondencyjnej między właściwymi jednostkami Umawiających się Stron.

Przewozy wykonywane poza kontyngentem będą ustalone w Protokole.

Zezwolenia będą wydrukowane w językach obu Umawiających się Stron według wzoru ustalonego we wspólnym porozumieniu przez właściwe władze.

Zezwolenia powinny znajdować się w pojeździe i być okazywane na każde żądanie funkcjonariuszy dokonujących kontroli.

Druki zezwoleń będą wymieniane in blanco bezpłatnie, najpóźniej w miesiącu listopadzie każdego roku między właściwymi władzami każdej Umawiającej się Strony.

Pojazdy drogowe zarejestrowane na terytorium jednej z Umawiających się Stron, które wykonały przewóz ładunków do drugiej Umawiającej się Strony, mogą, w drodze powrotnej, zabierać ładunki z przeznaczeniem do ich kraju.

Płatności, które powinny być dokonywane w myśl postanowień niniejszej umowy, będą uiszczane w walutach wymienialnych.

Paliwo znajdujące się w typowych zbiornikach pojazdów jest zwolnione od opłat celnych, jak również od wszelkich innych podatków i opłat. Przez zbiornik typowy należy rozumieć zbiornik skonstruowany przez tę samą fabrykę co pojazd.

Całkowite zwolnienie od należności i opłat przyznaje się przy wwozie czasowym części zamiennych przeznaczonych do naprawy uszkodzonego pojazdu drogowego znajdującego się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Części zastąpione są wywożone lub niszczone pod kontrolą celną.

Przewoźnicy i personel pojazdów obowiązani są przestrzegać postanowień niniejszej umowy, jak również przepisów prawnych dotyczących przewozów i ruchu drogowego, obowiązujących na terytorium Umawiających się Stron.

Każda Umawiająca się Strona zastrzega sobie prawo wymagania na swoim terytorium specjalnych zezwoleń na przewozy wykonywane pojazdami samochodowymi, których ciężar lub rozmiary, z ładunkiem lub bez ładunku, przekraczają ciężar lub rozmiary dopuszczone na tym terytorium.

Wymienione przewozy powinny odbywać się zgodnie z warunkami przewidzianymi w tych zezwoleniach specjalnych.

Wewnętrzne prawodawstwo każdej z Umawiających się Stron ma zastosowanie do wszelkich spraw nieuregulowanych w niniejszej umowie.

Postanowienia konwencji i umów międzynarodowych, których stronami są Polska i Turcja, będą miały również zastosowanie.

Właściwe władze Umawiających się Stron podejmą starania o udzielanie, w trybie przyspieszonym, kierowcom i personelowi wykonującym międzynarodowe przewozy drogowe, wiz wielokrotnych i długoterminowych.

Niniejsza umowa będzie zatwierdzona zgodnie z prawem każdej z Umawiających się Stron i wejdzie ostatecznie w życie w dniu ostatniej notyfikacji o zatwierdzeniu. Jednakże Umawiające się Strony uzgodniły, że postanowienia niniejszej umowy wejdą prowizorycznie w życie z dniem jej podpisania.

Umowa ta będzie obowiązywała przez okres jednego roku, licząc od dnia jej ostatecznego wejścia w życie, i będzie milcząco przedłużana z roku na rok, jeżeli jedna z Umawiających się Stron nie wypowie jej na piśmie w terminie co najmniej trzech miesięcy przed datą upływu jej ważności.

Zawarto w Ankarze dnia 9 września 1977 r. w dwóch oryginalnych egzemplarzach w języku francuskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc.